1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

2663. 'God said to Abraham' means the Lord's perception from the Divine. This is clear from the meaning of 'saying' in historical parts of the Word as perceiving, often dealt with already. And since the perception came from the Divine the words 'God said to Abraham' occur here. Both of these - God and Abraham - are used to mean the Lord. The fact that historical descriptions which belong to the sense of the letter divide things into separate ideas, whereas the internal sense makes them one, is evident from the following considerations: In the historical sense of the letter two are described as talking to each other, namely God and Abraham; but in the internal sense there is only one, namely the Lord in respect to the Divine. From this it is also evident that those who are three in the sense of the letter are one in the internal sense, as it is with Father, Son, and Holy Spirit, who are not three Gods, but one God; and that the whole Trinity exists complete within the Lord, that is to say, the Father is within Him, as He Himself says, and that the Holy Spirit proceeds from Him, as again He Himself says.