1143. Tametsi harum gentium quae Ecclesiam Antiquam constituerunt, haec nomina fuerunt, usque in sensu interno intelliguntur res, nempe ipsi cultus: quid nomina, quid terrae, quid gentes, et similia, ne hilum norunt qui in caelo; talium ibi nulla idea est, sed rerum per illa significatarum: ex sensu interno vivit Verbum Domini, est sicut anima cujus quasi corpus est sensus externus; seque habet sicut homo, cum corpus ejus moritur tunc vivit anima; et cum vivit anima tunc non amplius novit quae corporis sunt; ita cum inter angelos venit, nec quid Verbum in sensu litterae, sed quid in sua anima: homo Antiquissimae Ecclesiae talis fuit, qui si hodie viveret et legeret Verbum, ne hilum inhaereret sensui litterae, sed foret sicut illum non videret, modo sensum internum abstracte a littera, et quidem sicut littera non foret, sic in vita aut anima Verbi. Similiter se habet ubivis in Verbo, etiam in historicis quae talia prorsus sunt sicut relata, sed usque ibi ne quidem una vocula datur quae non in sensu interno arcana involvit, quae nusquam apparent iis qui in contextu historico tenent animum. Ita in hoc capite, per nomina hic significantur, in sensu litterae aut historico, populi qui Antiquam Ecclesiam constituerunt, in sensu autem interno doctrinalia illorum.

3010. Inde patet quid per Christos significatur apud Matthaeum, Videte, ne quis vos seducat: multi enim venient sub nomine Meo, dicentes, Ego sum Christus, et multos seducent.... Tunc si quis dixerit vobis, Ecce hic est Christus, aut ibi, ne credite; surgent enim falsi Christi, et falsi prophetae, 24:4, 5, 23, 24; Marcus 13:21, 22;

ibi per ‘falsos Christos’ significantur vera non Divina ¹ seu falsa, et per ‘falsos prophetas’ qui docent illa, n. 2534:

apud eundem,

Ne vocemini magistri, unus enim vester est ² Magister, Christus, 23:10;

‘Christus’ pro Vero Divino. Inde patet quid Christianus, nempe qui in vero ex bono.

Бележки под линия: