5063. GENESEOS CAPUT QUADRAGESIMUM

Ante caput praecedens xxxix explicata sunt quae Dominus locutus est de judicio super bonos et malos, apud Matthaeum [xxv]

34-36; sequuntur nunc haec: Tunc respondebunt Ipsi justi, dicentes, Domine, quando Te vidimus esurientem et aluimus Te, aut sitientem et potavimus quando vero Te vidimus peregrinum et collegimus, aut nudum et amicivimus? quando vero Te vidimus aegrotum, aut in carcere et venimus ad Te? sed respondens Rex dicet illis, Amen dico vobis, Quartum fecistis uni horum fratrum Meorum minimorum Mihi fecistis. Tunc dicet etiam iis qui a sinistris, Discedite Me maledicti in ignem aeternum, paratum diabolo et angeli ejus; esurivi enim et non dedistis Mihi edere, sitivi et non potastis Me, peregrinus fui et non collegistis Me, nudus et non amicivistis Me, aegrotus et in carcere et non visitastis Me. Tunc respondebunt Ipsi etiam isti, dicentes, Domine, quando Te vidimus esurientem aut sitientem, aut peregrinum, aut nudum, aut aegrotum, aut in carcere, et non ministravimus Tibi? tunc respondebit illis, dicens Amen dico vobis, quantum non fecistis uni istorum minimorum neque Mihi fecistis: et abibunt hi in poenam aeternam, at justi in vitam aeternam, Gen. 40:37-46.

4066. ‘Et vidit Jacob facies Labanis’: quod significet status mutationem apud bonum illud cum recederet bonum per ‘Jacob’ intellectum, constat ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod sit bonum Naturalis, et a repraesentatione ‘Labanis’ quod sit bonum medium, de quibus saepius prius; et a significatione ‘facierum’ quod sint interiora, de qua n. 358, 1999, 2434, 3527, 3573, hic mutationes interiorum, seu quod idem, mutationes status; dicitur enim, vidit facies ejus, et ecce nullatenus is cum eo sicut heri nudius tertius. ' Causa quod interiora per ‘facies’ in Verbo significentur, est quia interiora elucent ex facie, et se sistunt in facie sicut in speculo aut in imagine, inde ‘facies’ seu vultus significant status cogitationum et status affectionum.

2434. ‘Dixit ad eum, Ecce acceptavi faciem tuam etiam quoad verbum hoc’: quod significet annuentiam si interiora in vero trahant aliquid a bono, constat a significatione ‘faciei; ’ facies in Verbo pluries occurrit, et ibi significat interiora, ut n. 358, 1999 ostensum; etiam cum facies tribuitur Jehovae seu Domino, significat misericordiam, pacem, bonum ¹ , n. 222, 223; hic itaque bonum quod interius est in vero; quare ‘acceptare faciem’ est annuere si interiora in vero trahunt aliquid de bono: ‘quoad verbum hoc’ est quoad hanc rem. Quod verum non sit nisi intus in eo sit bonum, videatur n. 1496, 1832, 1900, 1904, 1928, 2063, 2173, 2269, 2401, ² 2403, 2429; et quod beatitudo et felicitas homini post mortem non sit ex vero, sed ex bono quod in vero, n. 2261, inde tanto beatius et felicius ei, quanto plus boni in vero. Quod bonum sit intus in vero et faciat ut verum sit, constare etiam potest ex bonis et veris in ipsis mundanis; cum homo in his aliquid ut bonum arripit et agnoscit, tunc quicquid huic bono favet, hoc dicit verum; quicquid autem non favet, hoc rejicit et vocat falsum: dicere etiam potest quod verum sit ³ quod non favet isti bono, sed tunc simulat, et aliud cogitat: ita quoque in spiritualibus.

Примітки: