Нове християнське вивчення Біблії

Біблія

 

Numbers 14

Дослідження

   

1 και αναλαβουσα πασα η συναγωγη εδωκεν φωνην και εκλαιεν ο λαος ολην την νυκτα εκεινην

2 και διεγογγυζον επι μωυσην και ααρων παντες οι υιοι ισραηλ και ειπαν προς αυτους πασα η συναγωγη οφελον απεθανομεν εν γη αιγυπτω η εν τη ερημω ταυτη ει απεθανομεν

3 και ινα τι κυριος εισαγει ημας εις την γην ταυτην πεσειν εν πολεμω αι γυναικες ημων και τα παιδια εσονται εις διαρπαγην νυν ουν βελτιον ημιν εστιν αποστραφηναι εις αιγυπτον

4 και ειπαν ετερος τω ετερω δωμεν αρχηγον και αποστρεψωμεν εις αιγυπτον

5 και επεσεν μωυσης και ααρων επι προσωπον εναντιον πασης συναγωγης υιων ισραηλ

6 ιησους δε ο του ναυη και χαλεβ ο του ιεφοννη των κατασκεψαμενων την γην διερρηξαν τα ιματια αυτων

7 και ειπαν προς πασαν συναγωγην υιων ισραηλ λεγοντες η γη ην κατεσκεψαμεθα αυτην αγαθη εστιν σφοδρα σφοδρα

8 ει αιρετιζει ημας κυριος εισαξει ημας εις την γην ταυτην και δωσει αυτην ημιν γη ητις εστιν ρεουσα γαλα και μελι

9 αλλα απο του κυριου μη αποσταται γινεσθε υμεις δε μη φοβηθητε τον λαον της γης οτι καταβρωμα ημιν εστιν αφεστηκεν γαρ ο καιρος απ' αυτων ο δε κυριος εν ημιν μη φοβηθητε αυτους

10 και ειπεν πασα η συναγωγη καταλιθοβολησαι αυτους εν λιθοις και η δοξα κυριου ωφθη εν νεφελη επι της σκηνης του μαρτυριου εν πασι τοις υιοις ισραηλ

11 και ειπεν κυριος προς μωυσην εως τινος παροξυνει με ο λαος ουτος και εως τινος ου πιστευουσιν μοι εν πασιν τοις σημειοις οις εποιησα εν αυτοις

12 παταξω αυτους θανατω και απολω αυτους και ποιησω σε και τον οικον του πατρος σου εις εθνος μεγα και πολυ μαλλον η τουτο

13 και ειπεν μωυσης προς κυριον και ακουσεται αιγυπτος οτι ανηγαγες τη ισχυι σου τον λαον τουτον εξ αυτων

14 αλλα και παντες οι κατοικουντες επι της γης ταυτης ακηκοασιν οτι συ ει κυριος εν τω λαω τουτω οστις οφθαλμοις κατ' οφθαλμους οπταζη κυριε και η νεφελη σου εφεστηκεν επ' αυτων και εν στυλω νεφελης συ πορευη προτερος αυτων την ημεραν και εν στυλω πυρος την νυκτα

15 και εκτριψεις τον λαον τουτον ωσει ανθρωπον ενα και ερουσιν τα εθνη οσοι ακηκοασιν το ονομα σου λεγοντες

16 παρα το μη δυνασθαι κυριον εισαγαγειν τον λαον τουτον εις την γην ην ωμοσεν αυτοις κατεστρωσεν αυτους εν τη ερημω

17 και νυν υψωθητω η ισχυς σου κυριε ον τροπον ειπας λεγων

18 κυριος μακροθυμος και πολυελεος και αληθινος αφαιρων ανομιας και αδικιας και αμαρτιας και καθαρισμω ου καθαριει τον ενοχον αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης

19 αφες την αμαρτιαν τω λαω τουτω κατα το μεγα ελεος σου καθαπερ ιλεως αυτοις εγενου απ' αιγυπτου εως του νυν

20 και ειπεν κυριος προς μωυσην ιλεως αυτοις ειμι κατα το ρημα σου

21 αλλα ζω εγω και ζων το ονομα μου και εμπλησει η δοξα κυριου πασαν την γην

22 οτι παντες οι ανδρες οι ορωντες την δοξαν μου και τα σημεια α εποιησα εν αιγυπτω και εν τη ερημω ταυτη και επειρασαν με τουτο δεκατον και ουκ εισηκουσαν μου της φωνης

23 η μην ουκ οψονται την γην ην ωμοσα τοις πατρασιν αυτων αλλ' η τα τεκνα αυτων α εστιν μετ' εμου ωδε οσοι ουκ οιδασιν αγαθον ουδε κακον πας νεωτερος απειρος τουτοις δωσω την γην παντες δε οι παροξυναντες με ουκ οψονται αυτην

24 ο δε παις μου χαλεβ οτι εγενηθη πνευμα ετερον εν αυτω και επηκολουθησεν μοι εισαξω αυτον εις την γην εις ην εισηλθεν εκει και το σπερμα αυτου κληρονομησει αυτην

25 ο δε αμαληκ και ο χαναναιος κατοικουσιν εν τη κοιλαδι αυριον επιστραφητε υμεις και απαρατε εις την ερημον οδον θαλασσαν ερυθραν

26 και ειπεν κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων

27 εως τινος την συναγωγην την πονηραν ταυτην α αυτοι γογγυζουσιν εναντιον εμου την γογγυσιν των υιων ισραηλ ην εγογγυσαν περι υμων ακηκοα

28 ειπον αυτοις ζω εγω λεγει κυριος η μην ον τροπον λελαληκατε εις τα ωτα μου ουτως ποιησω υμιν

29 εν τη ερημω ταυτη πεσειται τα κωλα υμων και πασα η επισκοπη υμων και οι κατηριθμημενοι υμων απο εικοσαετους και επανω οσοι εγογγυσαν επ' εμοι

30 ει υμεις εισελευσεσθε εις την γην εφ' ην εξετεινα την χειρα μου κατασκηνωσαι υμας επ' αυτης αλλ' η χαλεβ υιος ιεφοννη και ιησους ο του ναυη

31 και τα παιδια α ειπατε εν διαρπαγη εσεσθαι εισαξω αυτους εις την γην και κληρονομησουσιν την γην ην υμεις απεστητε απ' αυτης

32 και τα κωλα υμων πεσειται εν τη ερημω ταυτη

33 οι δε υιοι υμων εσονται νεμομενοι εν τη ερημω τεσσαρακοντα ετη και ανοισουσιν την πορνειαν υμων εως αν αναλωθη τα κωλα υμων εν τη ερημω

34 κατα τον αριθμον των ημερων οσας κατεσκεψασθε την γην τεσσαρακοντα ημερας ημεραν του ενιαυτου λημψεσθε τας αμαρτιας υμων τεσσαρακοντα ετη και γνωσεσθε τον θυμον της οργης μου

35 εγω κυριος ελαλησα η μην ουτως ποιησω τη συναγωγη τη πονηρα ταυτη τη επισυνεσταμενη επ' εμε εν τη ερημω ταυτη εξαναλωθησονται και εκει αποθανουνται

36 και οι ανθρωποι ους απεστειλεν μωυσης κατασκεψασθαι την γην και παραγενηθεντες διεγογγυσαν κατ' αυτης προς την συναγωγην εξενεγκαι ρηματα πονηρα περι της γης

37 και απεθανον οι ανθρωποι οι κατειπαντες κατα της γης πονηρα εν τη πληγη εναντι κυριου

38 και ιησους υιος ναυη και χαλεβ υιος ιεφοννη εζησαν απο των ανθρωπων εκεινων των πεπορευμενων κατασκεψασθαι την γην

39 και ελαλησεν μωυσης τα ρηματα ταυτα προς παντας υιους ισραηλ και επενθησεν ο λαος σφοδρα

40 και ορθρισαντες το πρωι ανεβησαν εις την κορυφην του ορους λεγοντες ιδου οιδε ημεις αναβησομεθα εις τον τοπον ον ειπεν κυριος οτι ημαρτομεν

41 και ειπεν μωυσης ινα τι υμεις παραβαινετε το ρημα κυριου ουκ ευοδα εσται υμιν

42 μη αναβαινετε ου γαρ εστιν κυριος μεθ' υμων και πεσεισθε προ προσωπου των εχθρων υμων

43 οτι ο αμαληκ και ο χαναναιος εκει εμπροσθεν υμων και πεσεισθε μαχαιρα ου εινεκεν απεστραφητε απειθουντες κυριω και ουκ εσται κυριος εν υμιν

44 και διαβιασαμενοι ανεβησαν επι την κορυφην του ορους η δε κιβωτος της διαθηκης κυριου και μωυσης ουκ εκινηθησαν εκ της παρεμβολης

45 και κατεβη ο αμαληκ και ο χαναναιος ο εγκαθημενος εν τω ορει εκεινω και ετρεψαντο αυτους και κατεκοψαν αυτους εως ερμαν και απεστραφησαν εις την παρεμβολην

   

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #7043

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

7043. And sought to kill him. That this signifies that a representative church could not be instituted with that posterity, is evident from the signification of “seeking to kill,” as being not to receive (see n. 3387, 3395); here therefore not to receive or choose that nation, in order that a representative church might be instituted with it. That in these three verses that nation is constantly meant by “Moses,” who was about to be its leader and head, may be seen above (n. 7041); and that that nation was not chosen, but that it obstinately insisted upon being a church (n. 4290, 4293); and also that no church, but only the representative of a church, was instituted with it (n. 4281, 4288, 6304); and that those things which are of the church, and are holy, can be represented even by the evil, because representation does not regard the person but the thing (n. 3670, 4208, 4281). The same is meant in the internal sense by its being said that Jehovah willed wholly to destroy that nation, and in its stead to raise up another nation from Moses (Numbers 14:12); and also that Jehovah repented of bringing in that nation, and of having brought them into the land of Canaan.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #4293

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

4293. In the internal historical sense, by “for as a prince hast thou contended with God and with men, and hast prevailed,” is signified on account of the contumacy which was in their phantasies and cupidities, as is evident from the signification of “God” and from the signification of “men” as being truths and goods (see n. 4287). These same words have here an opposite sense, because in this sense they are said of the posterity of Jacob, among whom (as shown above) there were interiorly no truths and goods, but falsities and evils. Falsities are phantasies because they are of phantasies, and evils are cupidities because they are of cupidities.

[2] That this nation insisted on being representative, that is, they insisted that they should be the church above all nations in the whole world, may be seen above (n. 4290). That this was also permitted on account of the contumacy that was in their phantasies and cupidities, is here meant. The nature of their phantasies and their cupidities no one can know who has not had some interaction with them in the other life; and in order that I might know it, this has been granted me, so that I have occasionally spoken with them there. More than all others they love themselves and they love the wealth of the world; and more than all others they fear the loss of this honor, and also the loss of gain; and therefore also at this day, as of old, they despise all others in comparison with themselves, and likewise seek wealth for themselves with the most intense application, and moreover are timid. As this nation had been of this character from ancient times, they could more than others be kept in a holy external without any holy internal, and thus could represent in external form the things of the church. It is these phantasies and these cupidities that have produced such contumacy.

[3] The same also appears from many things related of them in the historicals of the Word. After being punished they could be in such external humiliation as could no other people, for they could lie prostrate on the ground for entire days and wallow in the dust, not getting up until the third day; they could wail for many days, go in sackcloth, in rent garments, with ashes or dust sprinkled upon their heads; they could fast continuously for several days, and meanwhile burst forth into bitter weeping. But these things they did solely from bodily and earthly love, and from the fear of the loss of preeminence and worldly wealth; for it was not anything internal that affected them, because they knew not at all and did not even want to know what anything internal is, such as that there is a life after death, and that there is an eternal salvation.

[4] From this it is evident that, being of such a nature, they must needs be deprived of all holy internal, for this in no wise agrees with such a holy external, because the two things are utterly contrary to each other; and also that they could, better than others, serve as the representative of the church, that is, could represent holy things in an external form without any holy internal; and thus that by means of this nation something of communication with the heavens could be possible (see n. 4288).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org