Біблія

 

Γένεση 39

Дослідження

   

1 Ο δε Ιωσηφ κατεβιβασθη εις την Αιγυπτον· και ο Πετεφρης ο αυλικος του Φαραω, ο αρχων των σωματοφυλακων, ανθρωπος Αιγυπτιος, ηγορασεν αυτον εκ των χειρων των Ισμαηλιτων, οιτινες κατεβιβασαν αυτον εκει.

2 Και ητο ο Κυριος μετα του Ιωσηφ, και ητο ανθρωπος ευοδουμενος· και ευρισκετο εν τω οικω του κυριου αυτου Αιγυπτιου.

3 Και ειδεν ο κυριος αυτου, οτι ο Κυριος ητο μετ' αυτου, και ευωδωνεν ο Κυριος εις τας χειρας αυτου παντα οσα εκαμνε.

4 Και ευρηκεν ο Ιωσηφ χαριν εμπροσθεν αυτου και υπηρετει αυτον· και κατεστησεν αυτον επιστατην επι του οικου αυτου· και παντα οσα ειχε, παρεδωκεν εις τας χειρας αυτου.

5 Και εξ εκεινου του καιρου, αφου κατεστησεν αυτον επιστατην επι του οικου αυτου και επι παντων οσα ειχεν, ευλογησεν ο Κυριος τον οικον του Αιγυπτιου εξ αιτιας του Ιωσηφ· και ητο η ευλογια του Κυριου επι παντα οσα ειχεν, εν τω οικω και εν τοις αγροις.

6 Και παρεδωκε παντα οσα ειχεν εις τας χειρας του Ιωσηφ· και δεν ηξευρεν εκ των υπαρχοντων αυτου ουδεν, πλην του αρτου τον οποιον ετρωγεν. Ητο δε ο Ιωσηφ ευειδης και ωραιος την οψιν.

7 Και μετα τα πραγματα ταυτα, η γυνη του κυριου αυτου ερριψε τους οφθαλμους αυτης επι τον Ιωσηφ· και ειπε, Κοιμηθητι μετ' εμου.

8 Αλλ' εκεινος δεν ηθελε, και ειπε προς την γυναικα του κυριου αυτου, Ιδου· ο κυριος μου δεν γνωριζει ουδεν εκ των οσα ειναι μετ' εμου εν τω οικω· και παντα οσα εχει, παρεδωκεν εις τας χειρας μου·

9 δεν ειναι εν τω οικω τουτω ουδεις μεγαλητερος μου, ουτε ειναι απηγορευμενον εις εμε αλλο τι πλην σου, διοτι εισαι η γυνη αυτου· και πως να πραξω τουτο το μεγα κακον, και να αμαρτησω εναντιον του Θεου;

10 Αν και ελαλει προς τον Ιωσηφ καθ' εκαστην ημεραν, ουτος ομως δεν υπηκουσεν εις αυτην να κοιμηθη μετ' αυτης, δια να συνευρεθη μετ' αυτης.

11 Και ημεραν τινα εισηλθεν ο Ιωσηφ εις την οικιαν δια να καμη τα εργα αυτου, και ουδεις εκ των ανθρωπων του οικου ητο εκει εν τω οικω.

12 Και εκεινη ηρπασεν αυτον απο του ιματιου αυτου, λεγουσα, Κοιμηθητι μετ' εμου· αλλ' εκεινος αφησας το ιματιον αυτου εις τας χειρας αυτης, εφυγε, και εξηλθεν εξω.

13 Και ως ειδεν οτι αφηκε το ιματιον αυτου εις τας χειρας αυτης και εφυγεν εξω,

14 εβοησε προς τους ανθρωπους της οικιας αυτης και ελαλησε προς αυτους, λεγουσα, Ιδετε, εφερεν εις ημας ανθρωπον Εβραιον δια να μας εμπαιξη· εισηλθε προς εμε δια να κοιμηθη μετ' εμου και εγω εβοησα μετα φωνης μεγαλης·

15 και ως ηκουσεν οτι υψωσα την φωνην μου και εβοησα, αφησας το ιματιον αυτου παρ' εμοι εφυγε και εξηλθεν εξω.

16 Και απεθεσε το ιματιον αυτου παρ' αυτη, εωσου ηλθεν ο κυριος αυτου εις τον οικον αυτου.

17 Και ειπε προς αυτον κατα τους λογους τουτους, λεγουσα, Ο δουλος ο Εβραιος, τον οποιον εφερες εις ημας, εισηλθε προς εμε δια να με εμπαιξη,

18 και ως υψωσα την φωνην μου και εβοησα, αφησας το ιματιον αυτου παρ' εμοι, εφυγεν εξω.

19 Και ως ηκουσεν ο κυριος αυτου τους λογους της γυναικος αυτου, τους οποιους ελαλησε προς αυτον, λεγουσα, Ουτω μοι εκαμεν ο δουλος σου, εξηφθη η οργη αυτου.

20 Και λαβων ο κυριος του Ιωσηφ αυτον, εβαλεν αυτον εις την οχυραν φυλακην, εις τον τοπον οπου οι δεσμιοι του βασιλεως ησαν πεφυλακισμενοι και εμενεν εκει εν τη οχυρα φυλακη.

21 Αλλ' ο Κυριος ητο μετα του Ιωσηφ και επεχεεν εις αυτον ελεος, και εδωκε χαριν εις αυτον εμπροσθεν του αρχιδεσμοφυλακος.

22 Και παρεδωκεν ο αρχιδεσμοφυλαξ εις τας χειρας του Ιωσηφ παντας τους δεσμιους, τους εν τη οχυρα φυλακη· και παντα οσα επραττοντο εκει, αυτος εκαμνεν αυτα.

23 Ο αρχιδεσμοφυλαξ δεν εθεωρει ουδεν εκ των οσα ησαν εις τας χειρας αυτου· διοτι ο Κυριος ητο μετ' αυτου και ο Κυριος ευωδονεν οσα αυτος εκαμνε.

   

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #4981

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

4981. 'And the blessing of Jehovah was' means increases. This is clear from the meaning of 'the blessing of Jehovah'. In the genuine sense 'the blessing of Jehovah' means love to the Lord and charity towards the neighbour, for those who are endowed with these are called 'the blessed of Jehovah' since they are in that case endowed with heaven and eternal salvation. Consequently 'the blessing of Jehovah' in the external sense, that is, in the sense which has to do with a person's state in the world, means resting content in God and on that account being content with one's position in society and with the amount of wealth one possesses, whether one is among the highly honoured and is wealthy or among the not so honoured and the poor. For the person who rests content in God regards positions and wealth as means to fulfill useful purposes; and when he thinks about these and at the same time about eternal life, he rates them as nothing and eternal life as that which is essential.

[2] Because 'the blessing of Jehovah (or the Lord)' implies such increases in the genuine sense, blessing also implies countless other benefits and consequently means the various gifts which flow from it, such as enrichment with spiritual and celestial good, 981, 1731; fruitfulness resulting from the affection for truth, 2846; undergoing rearrangement into heavenly order, 3017; being endowed with the good of love and thereby being joined to the Lord, 3406, 3504, 3514, 3530, 3584; and joy, 4216. What is meant by 'blessing' therefore in any specific instance becomes clear from the context in which it appears. Here the meaning of 'the blessing of Jehovah' as increases in good and truth, that is, in life and doctrine, is evident from what follows it, for there it says that this blessing of Jehovah was 'in the house and in the field', and 'house' means good which is the good of life, while 'field' means truth which is the truth of doctrine. From this it is evident that increases in these are meant in this case by 'the blessing of Jehovah'.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #3584

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

3584. 'Cursed be those cursing you' means that the person who separates himself will be separated, while 'blessed be those blessing you' means that the person who joins himself will be joined. This is clear from the meaning of 'being cursed' as being separated from, and of 'being blessed' as being joined to, dealt with in 3504, 3514, 3530, 3565. These expressions have reference to truths - 'those cursing' meaning falsities, which sever themselves from truths, and 'those blessing' meaning truths, which link themselves to all other truths. For truths and goods are such that they form themselves into a community and at length constitute so to speak a single political unit. In the same way also such units group themselves together. The origins of all this lie in the form heaven takes. Within that form angels are positioned according to the blood relationships and relationships by marriage that exist between good and truth. In this way all the angels together constitute one kingdom or a single political unit. It is from this heavenly form that truths and goods flow in with man and become so positioned there that a similar form is produced, all of which is effected by the Lord alone. But what is involved here will be seen far more clearly from the correspondence of the Grand Man, which is heaven, with every single thing that exists with man. This correspondence will in the Lord's Divine mercy be dealt with at the ends of chapters. From these considerations it is now evident what Isaac's blessing, pronounced over Jacob but meant for Esau, embodies, namely the fruitfulness of good through the multiplication of truth, and of further fruitfulness of the latter.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.