701. Quoniam arca vocatur "arca foederis", etiam confirmandum est ex Verbo quod ideo dicta sit "arca foederis", quia in illa fuit Lex; ac per "Legem", per quam in lato sensu intelligitur Verbum, ¹ significatur Dominus quoad Divinum Verum, quod est Verbum, ita Divinum Verum seu Verbum quod a Domino, et in quo est Dominus, quia omne Divinum Verum procedit ab Ipso: hoc cum recipitur ab homine, fit conjunctio cum Domino; et haec conjunctio est, quae significatur per "foedus." Quomodo conjunctio Domini cum homine et hominis cum Domino fit, etiam paucis dicetur. Dominus apud omnes homines continue influit cum luce quae illustrat, et cum affectione sciendi et intelligendi vera ac volendi et faciendi illa: et quia illa lux et illa affectio continue influit a Domino, sequitur, quod quantum homo recipit ex, illa luce, tantum rationalis fiat; et quantum ex illa affectione, tantum sapiens fiat, et ducatur a Domino. Illa affectio cum luce ad se trahit illa vera quae homo ab infantia didicit ex Verbo, ex doctrina e Verbo, et ex praedicatione, ac conjungit sibi; nam omnis affectio vult nutriri a cognitionibus quae cum illa concordant. Ex illa conjunctione formatur affectio seu amor spiritualis hominis, per quem ille conjungitur Domino, hoc est, per quem Dominus conjungit hominem Sibi.

[2] Sed ad recipiendum illam lucem et illam affectionem, datum etiam est homini liberum electionis, quod quia ex Domino est, etiam est donum Domini apud hominem, et nusquam ei aufertur; nam liberum illud est affectionis seu amoris hominis, proinde etiam est vitae ejus. Homo ex libero potest cogitare et velle malum, et quoque cogitare et velle bonum: quantum itaque ex illo libero, quod est amoris et inde vitae ejus, cogitat falsa et vult mala, quae sunt contra vera et bona Verbi, tantum non conjungitur Domino; at quantum cogitat vera et vult bona, quae sunt ex Verbo, tantum conjungitur Domino, et Dominus facit ut sint amoris ejus, et inde vitae ejus. Ex his constare potest quod conjunctio illa sit reciproca, nempe Domini cum homine, et hominis cum Domino: talis conjunctio est, quae intelligitur per "foedus" in Verbo.

[3] Fallitur qui credit quod homo nihil agere possit ad salutem suam, quia lux videndi vera et affectio faciendi illa, tum etiam liberum cogitandi et volendi illa, sunt a Domino, et nihil eorum ab homine; sed quia illa apparent homini sicut sint in illo, et cum cogitantur et voluntur, sicut sint ex illo, propter illam apparentiam debet homo cogitare et velle illa sicut a se, sed usque agnoscere quod sint ex Domino; aliter nihil veri et boni, seu fidei et amoris, potest appropriari homini: qui remittit manus, et exspectat influxum, is nihil recipit; et eo nulla est conjunctio reciproca cum Domino; inde non est in foedere. Quod ita sit, clare potest constare ex eo, quod Dominus in Verbo mille in locis dixerit quod facient bonum, et quod non facient malum; quae nequaquam dixisset, nisi datum esset homini aliquid ex quo facere potest, et quod id quod datum est ei, appareat ei sicut suum, tametsi non est ejus: et quia ita est, ideo Dominus ita loquitur apud Johannem,

"Sto ad januam, et pulso; si quis audiverit vocem meam, et aperuerit januam, ingrediar ad illum, et cenabo cum illo, et ille Mecum" (Apocalypsis 3:20).

[4] Quod "foedus" significet conjunctionem cum Domino per receptionem Divini Veri intellectu et voluntate, seu corde et anima, hoc est, amore et fide, et quod conjunctio illa fiat reciproce, constare potest ex Verbo ubi "foedus" nominatur. Ex Verbo enim patet,

1. Quod Ipse Dominus dicatur "Foedus", quia conjunctio fit ad Ipso cum Ipso per Divinum quod procedit ab Ipso.

2. Quod Divinum procedens, quod est Divinum Verum ita Verbum, sit foedus, quia illud conjungit.

3. Quod praecepta, judicia, statuta, filiis Israelis mandata, fuerint illis foedus, quia per illa fuit tunc conjunctio cum Domino.

4. Quod praeterea quicquid conjungit dictum sit foedus.

[5] Quod Primum attinet, Quod Ipse Dominus dicatur "Foedus", quia conjunctio fit ab Ipso, constat ex his locis:

– Apud Esaiam,

"Jehovah, vocavi Te in justitia, et apprehendam manum tuam et custodiam Te, et dabo Te in foedus populi, et in lucem gentium" (42:6):

haec de Domino, qui "Foedus populi et Lux gentium" vocatur, ex eo, quod "foedus" significet conjunctionem, et "lux" Divinum Verum; per "populos" intelliguntur qui in veris sunt, et per "gentes" qui in bonis (videatur supra, n. 175, 331, 625); "vocare Ipsum in justitia" significat ut justitiam faciat separando malos a bonis, et hos salvando, illos autem condemnando; "apprehendere manum et custodire" significat ex omnipotentia Divina, cui inferna resistere ² nequeunt; quod "Jehovah" facturus sit, significat quod Divinum in Domino.

[6] Apud eundem,

"Dedi Te in foedus populi, ad restituendum terram, et ad hereditandum hereditates devastatas" (Esai. 49:8 ³ ):

haec quoque de Domino; et "dare in foedus populi significat ut cum Ipso et per Ipsum sit conjunctio; "restituere terram" significat ecclesiam; et "hereditare hereditates devastatas" significat restaurare bona et vera ecclesiae, quae deperdita sunt.

[7] Apud Davidem,

"Pepigi foedus Electo meo, et juravi Davidi Servo meo, In aeternum usque firmabo semen tuum, .... in aeternum servabo Ipsi misericordiam meam, et foedus meum stabile [Ipsi] erit" (Psalmuss 89:4, 5, 29 [B.A. 3, 4, 28]):

per "Davidem" hic intelligitur Dominus quoad regium (videatur supra, n. 205), qui "Electus" vocatur ex bono, et "Servus" ex vero: "pangere foedus" et "jurare Ipsi" significat unitionem Ipsius Divini cum Humano Ipsius; "pangere foedus" est uniri, et "jurare" est id confirmare: "in aeternum usque firmabo semen tuum" significat aeternitatem Divini Veri ab Ipso; "in aeternum servabo Ipsi misericordiam" significat aeternitatem Divini Boni ab Ipso; "foedus meum stabile erit" significat unionem Divini et Humani in Ipso: hic sensus illorum verborum fit dum pro "Davide" intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum et Ejus regium, de quo ita dicitur in sensu litterae quia in eo agitur de Davide, cum quo foedus aeternum non fuit.

[8] In Libro Secundo Samuelis,

"Dixit Deus Israelis, mihi locuta est Petra Israelis;.... et Ille sicut lux matutae, oritur sol, [matutae] sine nubibus, a splendore post pluviam gramen ⁴ e terra; nonne firma domus mea cum Deo? quia foedus aeternitatis posuit mihi, disponere in omnes et servare (23:3-5):

haec ibi a Davide; et per "Deum Israelis" [et] per "Petram Israelis", intelligitur Dominus quoad Divinum Verum; quid significat quod "Ille sicut lux matutae, oritur sol, matutae sine nubibus, a splendore post pluviam gramen e terra", videatur supra (n. 644 ). Describitur Divinum Verum procedens a Domino, a quo omnis germinatio veri et fructificatio boni: "Nonne firma domus mea cum Deo?" significat ecclesiam conjunctam Domino per Divinum Verum; "domus Davidis" est ecclesia: "quia foedus aeternitatis posuit mihi", significat quod ex unione Humani Ipsius cum Divino sit Ipsi conjunctio cum hominibus ecclesiae: "disponere in omnes et servare" significat ex qua omnia et omnes regit, ac salvat qui recipiunt.

[9] Apud Malachiam,

"Cognoscetis quod miserim ad vos praeceptum hoc, ut sit foedus meum cum Levi;.... foedus meum fuit cum illo vitae et pacis, quae dedi illi cum timore, ut timeret Me;.... lex veritatis fuit in ore Ipsius, et perversitas non inventa est in labiis Ipsius. .... At vos recessistis a via, impingere fecistis multos in lege, corrupistis foedus Levi" (2:4-6, 8):

per "foedus Jehovae cum Levi" in supremo sensu significatur unio Divini cum Humano in Domino, et in sensu respectivo conjunctio Domini cum ecclesia; nam Dominus intelligitur per "Levin" sicut per "Davidem", sed per "Levin" quoad Divinum Bonum quod est sacerdotale Domini, et per "Davidem" quoad Divinum Verum quod est regium Domini: quod Dominus per "Levin" intelligatur, patet ex eo, quod dicatur, "Lex veritatis fuit in ore Ipsius, et perversitas non inventa in labiis Ipsius"; per "legem veritatis" significatur Divinum Verum ex Divino Bono, et per "labia" significatur doctrina veri ac instructio; et postea,

"Labia sacerdotis custodient scientiam, et legem quaerent ex ore Ipsius quia Angelus Jehovae Zebaoth Ille" (vers. 7):

per "foedus vitae et pacis" significatur unio illa et conjunctio illa (de qua mox supra) ex qua Ipse Dominus factus est vita et pax, ex qua homini vita aeterna, et pax ab infestatione a malis et falsis, ita ab inferno: quid significatur per "timorem Ipsius", videatur supra (n. 696); qui vivunt contra Divinum Verum intelliguntur per "Vos recessistis a via, impingere fecistis multos in lege, corrupistis foedus Levi"; per "recedere a via" et "impingere in lege" significatur vivere contra Divinum Verum, et per "corrumpere foedus Levi" significatur conjunctionem cum Domino.

[10] Apud eundem,

"Ecce Ego mitto angelum meum, qui parabit viam ante Me; et subito veniet ad templum suum Dominus et Angelus foederis quem vos desideratis" (3:1):

quod Domini adventus ibi praedicatur, constat; quod Dominus ibi dicatur "Dominus" ex Divino Bono, ac "Angelus foederis" ex Divino Vero, videatur supra (n. 242 [d] 433 [b] 444 [b]), ubi etiam reliqua explicata sunt. Ex his constare potest quod per "foedus", cum de Domino, intelligatur vel Ipse, vel unio Ipsius Divini cum Humano in Ipso; et respective ad illos qui in caelo et in ecclesia sunt, conjunctio cum Ipso per Divinum quod procedit ab Ipso.

[11] Secundo, Quod Divinum procedens, quod est Divinum Verum, ita Verbum, sit foedus, quia illud conjungit, constare potest ex sequentibus locis:

– Apud Mosen,

Moses descendens e Monte Sinai "renuntiavit populo omnia verba Jehovae, et omnia judicia; et respondit omnis populus una voce, et dixerunt, Omnia verba quae locutus est Jehovah faciemus; et scripsit Moses omnia verba Jehovae" in Libro;.... et sumpsit Librum foederis, et legit in auribus populi, et dixerunt, Omne quod locutus est Jehovah faciemus et auscultabimus. Et sumpsit Moses" dimidium sanguinis ex holocaustis, "et sparsit super populum, et dixit, Ecce sanguis foederis, quod pepigit Jehovah vobiscum super omnibus verbis his: et viderunt Deum Israelis, sub cujus pedibus quasi opus lapidis sapphiri" (Exodus 24:3, 4, 7, 8, 10):

quod Divinum Verum, quod apud nos est Verbum, sit foedus, constare potest ex singulis his in sensu interno seu spirituali spectatis; Moses enim, qui dixit illa populo, repraesentavit Legem, hoc est, Verbum, ut constare potest ex aliquibus locis ubi dicitur "Moses et Prophetae", et in aliquibus "Lex et Prophetae", ita "Moses" pro Lege, et Lex in lato sensu significat Verbum, quod est Divinum Verum; tum quoque constare potest ex eo, quod "Mons Sinai" significet caelum, unde Divinum Verum; et ex eo, quod "Liber foederis", qui lectus est coram populo, significet Verbum; et quod "Sanguis", ex quo dimidium sparsum est super populum, etiam significet Divinum Verum, quod est Verbum, et quia id conjungit, vocatur "sanguis foederis": et quoniam omnis conjunctio per Divinum Verum est cum Domino, ideo "Deus Israelis", qui est Dominus, visus est Mosi, Aharoni, et ejus filiis, ac septuaginta senioribus: quod "sub pedibus" visus sit, erat quia cum per Dominum intelligitur Verbum, per "pedes" Ipsius intelligitur Verbum in suis ultimis, hoc est, in sensu litterae ejus, filii enim Israelis non interius viderunt illud; "sicut opus sapphiri" significat pellucidum a veris internis, quae sunt sensus spiritualis Verbi. (Sed haec singillatim ex posita videantur in Arcanis Caelestibus, n. 9371-9412.)

[12] Qualis conjunctio sit quae significatur per "foedus", constare etiam potest ex allatis; quod nempe sit sicut solent foedera esse in mundo, nempe a parte unius et a parte alterius, similiter foedera quae Dominus pangit cum hominibus, erunt a parte Domini et a parte hominum; quod erunt a parte utrinque, est propter conjunctionem. Illa quae a parte Domini erant, memorantur. in capite praecedente,

Quod nempe benedicet pani illorum et aquis illorum, quod amovebit morbos, quod possessuri sint terram Canaanis a mari Suph usque ad fluvium Euphratem (Exod., cap. 23:25-31):

et ibi per "benedicere pani et aquis" in sensu interno spirituali significatur fructificatio boni et multiplicatio veri: "panis" significat omne bonum caeli et ecclesiae, et "aquae" omnia vera illius boni: per "amovere morbos" significatur removere mala et falsa quae ab inferno, nam haec sunt morbi in spirituali sensu: et per "possidere terram a mari Suph ad fluvium Euphratem" significatur ecclesia cum omni ejus extensione, quae a Domino illis qui Ipsi per Divinum Verum conjunguntur. Illa autem quae a parte hominis erunt, memorantur in tribus capitibus quae praecedunt, ac in supra allato loco in summa intelliguntur per "verba Jehovae et judicia", quae Moses, descendens e Monte Sinai, renuntiavit populo, ad quae populus una voce dixit, "Omnia verba quae locutus est Jehovah, faciemus et auscultabimus." Inde erat quod Moses diviserit sanguinem holocausti, ac dimidium ejus, quod erat pro Domino, reliquerit in crateribus, et dimidium ejus sparserit super populum.

[13] Quod per Divinum Verum fiat conjunctio Domini cum hominibus, etiam intelligitur per "sanguinem" apud Evangelistas,

Jesus "accipiens poculum, .... [dedit illis,] dicens, Bibite ex eo omnes hic est sanguis meus, ille novi foederis" (Matthaeus 26:27 [, 28] ; Marc. 14:23-24 ⁵ ; Luca 22:20):

hic sanguis vocatur "sanguis novi foederis", quia "sanguis" significat Divinum Verum procedens a Domino, ac "foedus" conjunctionem.

(Quod "sanguis" significet Divinum Verum procedens a Domino, receptum ab homine, videatur supra, n. 329, 476; et quod "bibere" significet recipere, appropriare sibi, et sic conjungi, etiam supra, n. 617.)

[14] Similiter apud Sachariam,

"Per sanguinem foederis tui, emittam vinctos tuos e fovea, in qua non aqua" (9:11):

haec de Domino, de quo in illo capite manifeste agitur; et per "sanguinem foederis" intelligitur (ut supra) Divinum Verum, per quod cum Domino conjunctio: quinam per "vinctos in fovea, in qua non aqua", intelliguntur, videatur supra (n. 537(b)).

[15] Quoniam Dominus sanguinem suum, per quem intelligitur Divinum Verum procedens ab Ipso, vocabat "sanguinem foederis novi", paucis etiam dicetur quid per "foedus vetus", et quid per "foedus novum" intelligitur. Per "vetus foedus" intelligitur conjunctio per Divinum Verum quale datum fuit filiis Israelis, quod erat externum, et inde repraesentativum Divini Veri interni; non aliud illis Divinum Verum fuit, quia non aliud recipere potuerunt; fuerunt enim homines externi et naturales, et non interni seu spirituales, ut constare potest ex eo, quod illi, qui de adventu Domini aliquid sciverunt, non aliud cogitaverint de Ipso quam quod futurus rex, qui illos eveheret super omnes populos in universo, et sic qui stabiliret regnum in terris apud illos, et non in caelis et inde in terris apud omnes qui credunt in Ipsum: quare "vetus foedus" fuit conjunctio per tale Divinum Verum quale continetur in Libris Mosis, et dictum fuit "praecepta", "judicia" et "statuta"; in quibus tamen intus latuit Divinum Verum quale est in caelo, quod est internum et spirituale. Hoc Divinum Verum apertum est a Domino cum fuit in mundo; et quia per id solum est conjunctio Domini cum hominibus, ideo id intelligitur per "novum foedus", et quoque id intelligitur per "sanguinem Ipsius", qui inde vocatur "Sanguis novi foederis"; simile etiam intelligitur per "vinum."

[16] De novo hoc foedere, quod ineundum erat cum Domino quando in mundum venturus est, in Verbo Veteris Foederis passim agitur:

– Ut apud Jeremiam,

"Ecce dies venientes, ...quibus pangam cum domo Israelis, et cum domo Jehudae, foedus novum; non sicut foedus quod pepigi cum patribus vestris quia illi irritum reddiderunt foedus meum:.... sed hoc foedus, quod pangam cum domo Israelis post dies hos;.... dabo legem meam in medio eorum, et super cor illorum scribam illam, et ero illis in Deum, et erunt Mihi in populum; neque docebunt vir amplius socium suum, aut vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam; omnes enim cognoscent Me, a minimo eorum usque ad maximum eorum" (31:31-34):

quod Jehovah, hoc est, Dominus, "pacturus sit cum domo Israelis et cum domo Jehudae foedus novum", non intelligitur quod pacturus sit cum filiis Israelis et cum Jehuda, sed cum omnibus qui in veris doctrinae et in bono amoris in Dominum a Domino sunt; quod hi per "filios Israelis" et per "Jehudam" in Verbo intelligantur, videatur supra (n. 433); quod per "dies venientes" intelligatur adventus Domini, patet: quod conjunctio cum Domino tunc futura sit per Divinum Verum internum et spirituale, intelligitur per haec, "Hoc foedus quod pangam cum domo Israelis post dies hos; dabo legem meam in medio eorum, et super cor illorum scribam illam"; per quae significatur quod recepturi Divinum Verum intus in se; nam Divinum Verum spirituale recipitur intus ab homine, aliter quam apud filios Israelis et Judaeos, qui receperunt illud ab extra; nam cum homo Divinum Verum recipit intra se, hoc est, facit illud amoris sui et inde vitae suae, tunc scitur verum ex ipso vero, quoniam Dominus in suum verum apud hominem influit et docet; hoc intelligitur per haec verba, "Non docebunt amplius vir socium suum ac vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam; omnes enim cognoscent Me a minimo usque ad maximum": ipsa conjunctio per id, quae significatur per "foedus novum", intelligitur per "Ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum."

[17] Apud eundem,

"Erunt Mihi in populum, et Ego ero illis in Deum, et dabo iis cor unum et viam unam, ad timendum Me omnibus diebus;.... et feriam illis foedus aeternum, quod non aversurus Me sim a post eos, ut benefaciam iis, et timorem meum dabo in cor eorum, ut non recedant ab apud Me" (32:38-40):

haec etiam de Domino, et de novo foedere cum Ipso; conjunctio per id intelligitur per "Ero illis in Deum et erunt Mihi in populum", et ulterius describitur per quod "daturus iis cor unum et viam unam, ad timendum Ipsum omnibus diebus", et quod "non aversurus sit Se a post illos", et quod "timorem daturus in cor eorum, ut non recedant ab apud Ipsum"; per "cor unum" et per "viam unam ad timendum Me", significatur una voluntas boni et unus intellectus veri ad colendum Dominum; quia conjunctio reciproca est, Domini cum illis, et illorum cum Domino, dicitur quod "non aversurus sit Se a post illos, ut benefaciam iis, et quod "non recedent ab apud Me." Inde patet quid per "foedus aeternum", quod initurus est cum illis, significatur, nempe conjunctio per Divinum Verum spirituale, quod receptum facit vitam hominis; unde fit conjunctio aeterna.

[18] Apud Ezechielem,

"Excitabo super illos Pastorem unum qui pascet eos, Servum meum Davidem:.... Ego Jehovah ero illis in Deum, et Servus meus David Princeps in medio eorum;.... tunc excidam iis foedus pacis, cessare faciam feram malam, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis" (34:23-25):

haec etiam de Domino; et per "Davidem" qui pascet eos, et qui Princeps in medio eorum erit, intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, qui "Servus" vocatur ab inservire: conjunctio cum Domino per Divinum Verum, intelligitur per "foedus" quod illis excidet; id vocatur "foedus pacis" ex eo, quod homini per conjunctionem cum Domino sit pax ab infestatione mali et falsi ex inferno: ideo etiam dicitur, "Cessare faciam feram malam, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis"; per "feram malam" intelligitur falsum et malum ex inferno, et per "habitare in deserto confidenter, et dormire in silvis", significatur quod tuti erunt ab omni infestatione illorum ubivis.

[19] Apud eundem,

"Servus meus David erit Rex super illos, ut Pastor unus sit omnibus illis;.... et pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis erit cum illis, et dabo illos, et multiplicabo illos; et ponam sanctuarium meum in medio illorum in aeternum, et habitaculum meum apud illos, et ero illis in Deum, et erunt Mihi in populum" (Ezechielem37:24, 26, 27):

etiam hic per "Davidem" intelligitur Dominus, nam quod non David venturus sit, qui erit rex et pastor eorum, patet; sed Dominus "Rex" vocatur ex Divino Vero, hoc enim est regium Domini, ac Divinum Bonum est sacerdotale Ipsius; et Dominus "Pastor" vocatur, quia pascet illos Divino Vero, et per id ducet ad bonum amoris, et sic ad Se; et quia inde conjunctio, dicitur "Pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis"; quid significat "foedus pacis", mox supra dictum est, tum quod conjunctio intelligatur per "Ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum": per "sanctuarium" quod ponetur in medio eorum, et per "habitaculum" quod erit apud illos, significatur quod caelum et ecclesia, quae "sanctuarium" dicuntur ex bono amoris, et "habitaculum" ex veris illius boni, nam Dominus habitat in veris ex bono.

[20] Apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, cum avi caelorum, et reptili terrae; et arcum, et gladium et bellum frangam de terra, et cubare faciam eos secure, et desponsabo te Mihi in aeternum (2:18, 19):

haec de instauratione novae ecclesiae a Domino: quod tunc Dominus non facturus sit foedus cum fera agri, cum avi caelorum, et cum reptili terrae, patet; quare per illa significantur talia quae apud hominem sunt; per "feram agri" affectio veri et boni, per "avem caelorum" cogitatio spiritualis, et per "reptile terrae" scientificum naturalis hominis; (quid per reliqua significatur, videatur supra, n. 650 ;) inde patet quod "foedus", quod Dominus pacturus est, sit foedus spirituale, seu foedus per spirituale verum, et non foedus per naturale verum, per quod cum filiis Israelis pactus est; hoc itaque est "foedus vetus", et illud "foedus novum."

[21] Quoniam per "Legem", quae a Domino promulgata est e Monte Sinai, in lato sensu significatur Verbum, ideo etiam tabulae, quibus Lex illa inscripta fuit, vocantur "tabulae foederis", apud Mosen,

"Ascendi in montem ad accipiendum tabulas lapidum, tabulas foederis, quod excidit Jehovah vobiscum;.... a fine quadraginta dierum et quadraginta noctium dedit mihi Jehovah duas tabulas lapidum, tabulas foederis" (Deuteronomius 9:9, 11):

per "tabulas" illas, hoc est, per "Legem" illis inscriptam, intelligitur Divinum Verum, per quod conjunctio cum Domino; ex qua conjunctione vocantur "tabulae foederis": et quia omnis conjunctio, sicut foedus, fit a parte unius et a parte alterius, ita vicissim utrinque, ideo tabulae illae binae fuerunt, et ex lapide; quod ex lapide, erat quia per "lapidem" etiam significatur Divinum Verum in ultimis (videatur in Arcanis Caelestibus, n. 643, 3720, 6426, 8607, 10376). Inde est quod arca, in qua tabulae illae repositae fuerunt, dicta sit "arca foederis", et quod illa apud filios Israelis fuerit sanctissima cultus, de qua videatur articulus praecedens.

[22] Tertio, Quod praecepta, judicia et statuta, filiis Israelis mandata, fuerint illis foedus, quia per illa fuit tunc conjunctio cum Domino, constare potest ex sequentibus locis:

– Apud Mosen,

"Si in statutis meis ambulaveritis, et praecepta mea observaveritis et feceritis ea respiciam ad vos, .... et fructificabo vos et multiplicabo vos, et confirmabo foedus meum vobiscum. .... At si statuta mea reprobaveritis, ut non faciatis omnia praecepta mea dum irritum feceritis foedus meum", contrarium faciam vobis (Leviticus 26:3, 9, 15, seq.):

in capite praecedente exponuntur statuta et praecepta quae observaturi erant et facturi; et in hoc capite bona quibus gavisuri si praecepta et statuta illa custodirent, et postea mala quae super illos ventura sunt si non custodirent: sed bona quibus gavisuri erant fuerunt bona terrestria et mundana, similiter mala, ex causa quia terrestres et naturales homines fuerunt, et non caelestes et spirituales; et inde nec sciverunt aliquid de bonis quae interius afficiunt hominem, nec de malis quae interius affligunt illum; sed usque externa, quae observare tenebantur, erant talia quae intus in se continerent caelestia et spiritualia, per quae ipsa conjunctio est cum Domino; et quia haec percipiebantur in caelo, ideo externa, quae observaturi erant filii Israelis, vocantur "foedus." (Sed qualis conjunctio Domini cum filiis Israelis per illa fuit, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae n. 248.)

[23] Similia per "foedus" intelliguntur in sequentibus locis:

– Apud Mosen,

"Dixit Jehovah ad Mosen, Scribe tibi verba haec, quia super ore verborum horum pepigi tecum foedus et cum Israele" (Exodus 34:27):

apud eundem,

"Custodite verba foederis hujus, et facite ea vos stantes hodie hic, .... capita vestra, tribus vestrae, ...moderatores vestri, et omnis vir Israelis ad transeundum in foedus Jehovae..., et in juramentum Ipsius, quod Jehovah Deus.. excidens tecum hodie, ut constituat te hodie..in populum, et Ipse sit tibi in Deum;.... non vobiscum solis excido foedus hoc et juramentum.., sed etiam cum omni.... qui non hic vobiscum hodie" (Deuteronomius 29:8, 9, 11-14 [B.A. 9, 10, 12-15]);

in Libro Secundo Regum,

Rex Joschia "misit, et congregarunt se ad eum omnes seniores Jehudae et Hierosolymae: et ascendit rex Domum Jehovae, et omnis vir Jehudae, et omnes habitatores Hierosolymae cum eo, tum sacerdotes et prophetae, et totus populus a parvo usque ad magnum; et legit in auribus eorum omnia verba Libri foederis inventi in Domo Jehovae; et stetit rex ad columnam, et pepigit foedus coram Jehovah, ad eundum post Jehovam, et ad custodiendum praecepta Ipsius et testimonia Ipsius, et statuta Ipsius, omni corde et omni anima, ad stabiliendum omnia verba foederis hujus scripta super libro hoc: et stetit omnis populus in foedere" (23:1-3):

et praeter alibi (Ut Jeremias 22:8, 9; 33:20-22; 50:5; Ezechiel 16:8; Malachias 2:14; Psalmuss 78:37; Psalmuss 50:5, 16; Psalmuss 103:17, 18; Psalmuss 105:8, 9; Psalmuss 106:45; Psalmuss 111:5, 9; Deuteronomius 17:2:1 Regnum 19:14): in quibus locis nominatur "foedus", et per illud significantur externa, quae filii Israelis observaturi erant.

[24] Quod autem foedus attinet quod Dominus pepigit cum Abrahamo, Isaco, Jacobo, non fuit sicut foedus quod pepigit cum posteris ex Jacobo, sed fuit foedus a parte Domini quod multiplicaretur semen eorum, et daretur ei terra Canaan, et a parte Abrahami, Isaci et Jacobi, ut circumcideretur omnis masculus: quod aliud foedus fuerit cum posteris Jacobi, constat apud Mosen,

"Jehovah Deus..excidit nobiscum foedus in Chorebo; non cum patribus nostris excidit Jehovah foedus hoc, sed cum nobis" (Deuteronomius 5:2, 3).

De hoc foedere ita legitur apud Mosen,

"Jehovah eduxit" Abrahamum "foras, et dixit, Specta versus caelum, et numera stellas;.... et dixit illi, Ita erit semen tuum: et dixit ad illum, Accipe tibi..vitulam triennem, et capram triennem, et arietem triennem, et turturem et pullum;.... ac partitus est illa in medium, et dedit quamvis partem suam obviam alteri, et volucrem non partitus. .... Et sol occidit, et caligo facta est, et ecce furnus fumi et fax ignis transivit inter segmenta. In die illo pepigit Jehovah cum ⁶ Abrahamo foedus, dicendo, Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Aegypti usque ad fluvium magnum Euphratem" (Genesis 15:5-18);

et postea,

"Dabo foedus meum inter Me et inter te, et multiplicabo te in valde valde;.... Ego, ecce foedus meum cum te, et eris in patrem multitudinis gentium;.... et fructificabo temet:.... et dabo tibi et semini tuo post te terram peregrinationum tuarum, omnem terram Canaan, in possessionem aeternam.... . Hoc foedus meum, quod custodietis inter Me et inter vos, et inter semen tuum post te; circumcidetur vobis omnis masculus;.... qui non circumciditur carne praeputii, excidetur anima illa ex populis suis; foedus meum irritum fecit:.... et foedus meum erigam cum Isaco, quem pariet tibi Sarah" (Genesis 17:1-21).

Ex his constare potest quale foedus initum est cum Abrahamo, nempe quod "valde multiplicaretur semen ejus", et quod "daretur illi terra Canaan in possessionem." Ipsa praecepta, judicia et statuta, per quae foedus, non memorantur; sed usque significantur per "vitulam, capram et arietem triennes", et per "turturem et pullum columbarum", per illa enim animalia significantur talia quae ecclesiae sunt; et per ipsam "terram Canaanem" significatur ecclesia. Et quia praevidit Dominus quod posteri Abrahami ex Jacobo non custodituri essent foedus, inde apparuit Abrahamo "furnus fumi" et fax ignis transiens inter segmenta"; et per "furnum fumi" significatur densum falsum, et per "facem ignis" dirum malum, in quibus futuri posteri ex Jacobo; quod etiam confirmatur apud Jeremiam (cap. 33 vers. 18-20).

Quod "Abram partitus sit vitulam, capram et arietem, et dederit quamvis partem obviam alteri", erat secundum rituale foederum, quae sunt inter duos. (Sed haec plene explicata videantur in Arcanis Caelestibus, a n. ⁷ 1783 ad 1862.)

[25] Quod foedus factum sit per circumcisionem, erat quia circumcisio repraesentabat purificationem ab amoribus sui et mundi, qui sunt amores corporei et terrestres, ac remotionem eorum; quare etiam circumcisio facta est per gladiolum ex lapide, per quem significatur verum doctrinae, per quod fit omnis purificatio a malis et falsis ac remotio eorum. (Sed singula quae de illo foedere in eo capite scripta sunt, etiam in Arcanis Caelestibus explicata sunt, an. 1987 ad 2095: et de circumcisione, n. 2039 fin. , 2046 fin. , 2632, 2799, 4462, 7044, 8093, ibi.) Ast quia per "Abrahamum", "Isacum" et "Jacobum" in sensu interno intelligitur Dominus, inde per "semen" illorum significantur omnes qui ab ecclesia Domini sunt, quae ecclesia etiam intelligitur per "terram Canaanem", quam semen illorum hereditaturum erat.

[26] Fuit etiam foedus initum cum Noacho,

Quod non perirent amplius homines per aquas diluvii, et quod arcus in nube esset in signum illius foederis (Genesis 6:17, 18; 9:9-17):

quod etiam id foedus involvat conjunctionem Domini per Divinum Verum, constare potest ab explicatione eorum in Arcanis Caelestibus (n. 659-675, et n. 1022-1059); quod "arcus in nube", seu iris, ibi significet regenerationem, quae fit per Divinum Verum, et per vitam secundum illud, et quod inde sit quod ille arcus assumptus sit in signum foederis, videatur etiam ibi (n. AC 1042).

[27] Quarto, Quod praeterea quicquid conjungit, dictum sit foedus; ut Sabbathum, apud Mosen,

"Servabunt filii Israelis Sabbathum.... in generationes suas, foedus saeculi" (Exodus 31:16):

quod Sabbathum dicatur "foedus saeculi", erat quia "Sabbathum" in supremo sensu significavit unionem Divini cum Humano in Domino, ac in sensu respectivo conjunctionem Domini cum caelo et ecclesia, et in universali sensu conjunctionem boni et veri, quae conjunctio vocatur conjugium caeleste: "quies in die Sabbathi" inde significavit statum unionis illius et conjunctionis illius, quia per illum Domino pax et quies, et per illum etiam pax et salus in caelis et in terris. (Quod illa per "Sabbathum", et per "quietem" tunc significentur, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 8494, 8495, 8510, 10356, 10360, 10367, 10370, ⁸ 10374, 10668, 10730.)

[28] Quod sal in sacrificiis dicatur "sal foederis", etiam apud Mosen,

"Non cessare facies salem foederis Dei tui super munere tuo, super omni munere tuo offeres salem" (Leviticus 2:13):

quod sal super munere dicatur "sal foederis", erat causa quia per "salem" significatur desiderium veri ad bonum, ex quo conjunctio utriusque (de qua salis significatione videatur in Arcanis Caelestibus, n. 9207).

[29] Quod uxor dicatur "uxor foederis", apud Malachiam,

"Jehovah testificatus est inter te et inter uxorem juventutis tuae, contra quam tu perfide egisti, cum illa socia tua et uxor foederis tui" (2:14):

uxor ibi vocatur "uxor foederis" ex conjunctione cum suo viro; at per "uxorem" ibi significatur ecclesia, et per "uxorem juventutis" Ecclesia Antiqua, contra quam Ecclesia Judaica perfide egisse dicitur; et quia utraque repraesentativa fuit, et in eo similes, et sic forent conjunctae, ideo dicitur, "cum illa socia tua et uxor foederis tui."

[30] Quod "foedus cum lapidibus agri", dicatur apud Hiobum,

"A fera agri non timebis, nam cum lapidibus agri foedus tuum, et fera agri pacifica erit tibi" (5:22, 23):

per "foedus cum lapidibus agri" significatur conjunctio cum veris ecclesiae, nam "lapides" significant vera, "ager" ecclesiam, et "foedus" conjunctionem; per "feram agri" significatur amor falsi, a qua fera "non timebis", et quae "pacifica erit", quando conjunctio per vera est cum ecclesia.

[31] Dicitur etiam "foedus cum feris et avibus", apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, cum ave caelorum, et cum reptili terrae" (2:18);

et apud Mosen,

"Dixit Deus ad Noachum, .... Ecce Ego erigo foedus meum vobiscum, .... et cum omni anima viva quae cum vobis, ad avem, ad bestiam et ad omnem feram terrae vobiscum, ab omnibus egredientibus area, quoad omnem feram terrae" (Genesis 9:9, 10):

per "foedus cum bestia, fera, avi et cum reptili terrae", significatur conjunctio cum talibus apud hominem quae significantur per illa, per "bestiam" enim significatur affectio boni, per "feram" affectio veri, per "avem" cogitativum, et per "reptile terrae" scientificum, quod ex affectionibus illis vivit.

[32] Dicitur etiam "foedus cum morte", apud Esaiam,

"Dixistis, Excidimus foedus cum morte, et cum inferno fecimus Visionem:.... abolebitur foedus vestrum cum morte, et visio vestra cum inferno non consistet" (28:15, 18):

"excidere foedus cum morte" significat conjunctionem per falsum ex inferno, ex quo homo spiritualiter moritur; "facere visionem cum inferno" Significat divinationem quasi propheticam ex inferno. Ex his nunc in serie allatis constare potest quod per "foedus", ubi agitur de Domino, significetur conjunctio per Divinum Verum. Est quidem conjunctio cum Ipso per bonum amoris; sed quia Dominus influit apud hominem per bonum in vera, unde homini est affectio veri, et homo recipit bonum Domini in veris, ex quibus est illi agnitio, confessio et adoratio Domini, inde bonum amoris per verum conjungit, comparative sicut calor solis tempore veri et aestatis cum fructificationibus terrae.

V:

650. "Bestia ascendens ex abysso faciet bellum cum illis." - Quod significet impugnationem ex infernali amore, constat ex significatione "bestiae", quod sit affectio naturalis hominis in utroque sensu (de qua sequitur); ex significatione "abyssi", quod sit infernum (de qua supra, n. 538): et ex significatione "bellum facere", quod sit impugnare; nam per "bella" in Verbo non significantur bella qualia sunt in nostro mundo, sed qualia in spirituali mundo, quae omnia sunt pugnae per falsa ex malo contra vera ex bono; quod talia per "bella" in Verbo significentur, constabit in sequentibus, ubi iterum "bella" nominantur. Ex his constare potest quod per quod "bestia ascendens ex abysso faciet bellum cum illis", nempe "testibus", significetur quod infernalis amor ex falsis mali impugnaturus vera boni.

[2] Antequam ostenditur quod per "bestiam" significetur amor seu affectio naturalis hominis, aliquid dicetur de impugnatione. Amor infernalis imprimis est amor sui; nam amor sui est amor proprii hominis, et proprium hominis non est nisi quam malum: quare quantum homo in illo amore est, tantum est contra Dominum, et inde contra bonum amoris et charitatis ac contra verum doctrinae et fidei, ita contra illos "binos testes": inde est quod inferna ubi amor sui regnat, sint inferna diriora et maligniora, ac e diametro contra Dominum, et inde jugiter impugnant bona amoris et fidei, quia illa sunt a solo Domino, et Dominus sunt illa apud hominem et angelum. Quod illa inferna sint diriora reliquis constare potest ex eo, quod continue spirent necem illorum qui confitentur Divinum Domini, proinde necem illorum qui in bono amoris et in bono fidei sunt in Dominum a Domino:

[3] quod illa inferna sint maligniora reliquis, est quia quantum homo in amore sui est, et simul in amore propriae intelligentiae, tantum ejus lumen naturale est in quodam quasi splendore; est enim amor sui sicut ignis, qui id lumen accendit; inde est quod ingeniose possint cogitare et ratiocinari contra Divinum, et contra omnia caeli et ecclesiae. Quandoque stupefactus sum quando audivi tales, credens quod etiam prae aliis potuissent adduci ad recipiendum fidem; sed animadverti quod hoc impossibile esset; nam quantum corporea, mundana et naturalia in luce fuerunt, tantum illis caelestia et spiritualia in caligine fuerunt; caligo visa est, quod prorsus furva cum immixto igneo esset: hoc multa experientia potuissem confirmare, si locus foret exspatiandi ad experientias. Amor sui est qui in specie hic intelligitur per "bestiam ascendentem ex abysso", quae bellum cum binis testibus fecit, et illos occidit.

[4] Quod "bestia" significet amorem seu affectionem naturalis hominis in utroque sensu, constare potest a permultis locis in Verbo: et quia hactenus ignotum fuit, et sicut alienum apparet, quod "bestiae" amorem seu affectionem naturalis hominis significent, necessum est ut id confirmetur e Verbo. Quod affectiones naturales per "bestias" significentur, est quia illae affectiones sunt prorsus similes affectionibus bestiarum, et inde homo ¹ qui non per bona et vera caeli imbuit affectiones spirituales, parum a bestiis differt. Nam homini prae bestiis superaddita est facultas spiritualiter cogitandi et inde volendi, ex qua eminenter potest res abstractas videre et percipere; et si spiritualis illa facultas non vivificatur per cognitiones veri et boni, et dein per fidem et vitam fidei, non melior bestiis est, nisi solum quod ex facultate illa superiore possit cogitare et loqui.

[5] Quoniam affectiones naturalis hominis significantur per "bestias", ideo affectiones illae, cum in mundo spirituali sistuntur videndae in forma animalium simili, apparent prorsus sicut formae variarum bestiarum; ut sicut agni, oves, caprae, haedi, hirci, juvenci, boves, vaccae, et quoque sicut cameli, equi, muli, asini, ut et sicut ursi, tigres, leopardi, leones, tum sicut canes et serpentes plurium generum: sed talia sunt modo apparentiae affectionum quae apud spiritus; quae cum apparent, etiam scitur ibi non solum quod inde sint, sed etiam a quibus; verum ut primum affectiones apud illos cessant, etiam apparentiae illae cessant. Ex his quoque constare potest unde est quod toties nominentur "bestiae" in Verbo.

[6] Sed ad confirmationes inde:

- Apud Davidem,

"Dominari fecisti Ipsum super opera manuum tuarum, omnia posuisti sub pedes Ipsius; gregem et armenta [omnia] , etiamque bestias agrorum, avem caeli et pisces maris" (Psalmuss 8:7-9 [B.A. 6-8]):

haec de Domino, de quo in toto illo capite agitur, deque dominio Ipsius super omnia caeli et ecclesiae: illa quae caeli et ecclesiae sunt, intelliguntur hic et alibi in Verbo per "opera manuum Jehovae"; et quia dominium Ipsius super illa est, et quia spiritualia per naturalia in Verbo exprimuntur, Verbum enim in sinu est spirituale, inde per "gregem", "armenta", "bestias agrorum", "aves caeli", et "pisces maris", non illa intelliguntur, sed spiritualia quae sunt caeli et ecclesiae: per "gregem" et "armenta" significantur spiritualia, et naturalia quae ex origine spirituali sunt; per "gregem", nempe per "agnos", "haedos", "capras", "oves", "arietes", spiritualia; et per "armenta", quae sunt "juvenci", "boves", "vaccae", "cameli", naturalia ex spiritualibus; per "bestias agrorum" significantur affectiones naturalis hominis, per "aves caelorum" cogitationes inde, et per "pisces maris" scientifica naturalis sensualis hominis; quid alioqui foret describere dominium Domini super alia?

[7] Apud eundem,

"Pluviam benevolentiarum stillare facis, Deus; hereditatem tuam.. laborantem confirmabis..; fera tua", coetus tuus, "habitabunt in ea" (Psalmuss 68:10, 11 [B.A. 9, 10]):

ibi manifeste "fera" pro populo qui recipit influxum Divini Veri a Domino; nam "hereditas Dei", per quam significatur ecclesia, dicitur "fera tua", coetus tuus, "habitabunt in ea"; per "pluviam benevolentiarum" significatur influxus Divini Veri ex Divina clementia.

[8] Apud eundem,

Jehovah "qui emittit fontes in fluvios, inter montes eant, potum praebent omni ferae, frangunt onagri sitim suam, juxta illos avis caelorum habitat, ab inter ramos edunt vocem: .... qui germinare facit gramen bestiae, et herbam in ministerium hominis ad educendum panem e terra. .... Disponis tenebras ut fiat nox, in qua prodit omnis fera silvae;.... mare magnum et latum spatiis, ibi reptile cui non numerus, ferae parvae cum magnis" (Psalmuss 104:10, 11, 12,] 14, 20, 25):

etiam haec de Domino, et per illa verba describitur instauratio ecclesiae apud gentes; quare per "feras", "bestias" et "aves" significantur talia quae apud hominem ecclesiae sunt.

[9] Sciendum est quod in pluribus locis nunc dicatur "bestia" et nunc "fera", et quod per "feram" non intelligatur fera in eo sensu quo capta est idea de feris; nam "fera" in Hebraea lingua derivatur ex voce quae significat vitam; inde pro "fera" in quibusdam locis potius dicendum est animal; quod etiam constare potest ex eo, quod "quatuor animalia" in quibus cherubi visi sunt, per quos significatur Divina providentia et tutela, apud Ezechielem (cap. ² Ezech. 1:10) nominentur "ferae"; pariter apud Johannem in Apocalypsi, ubi agitur de "quatuor animalibus circa thronum", per quae etiam intelliguntur cherubi. Sed usque in Verbo probe distinguitur inter "bestias" et "feras"; et per "bestias" significantur affectiones naturalis hominis quae sunt ejus voluntatis, et per "feras" affectiones naturalis hominis quae sunt ejus intellectus. Quia "fera" in lingua Hebraea derivatur ex voce quae significat vitam, ideo Eva uxor Adami ex illa voce nominata est. Hoc praemittitur ut sciatur quid per "feram" et quid per "bestiam" in proprio sensu significatur.

[10] Quid significatur per quod "Jehovah emittet fontes in fluvios, ut inter montes eant, potum praebent omni ferae agrorum, frangunt onagri sitim, juxta illos avis caelorum habitat", explicatum est supra (n. 483 [a]): quod "Jehovah germinare faciat gramen bestiae, et herbam in ministerium hominis, ad educendum panem e terra", significat instructionem et nutritionem naturalis et spiritualis hominis per vera ex Verbo, ut inde bonum amoris et charitatis; per "gramen" significatur verum naturalis hominis, quod est verum scientificum (videatur supra, n. 507); per "bestiam" significatur affectio ejus quae vult instrui et spiritualiter nutriri; per "herbam" significatur verum spiritualis hominis, per "hominem" intelligentia inde, et per "panem" significatur bonum amoris et charitatis, quod nutritur per vera: quia per "tenebras" et per "noctem" significatur lumen naturalis hominis, quod respective est sicut nox ad lucem spiritualis hominis, per "feram silvae" affectio scientificorum, per "mare magnum et latum spatiis" ipsum naturale, per "reptile cui non numerus" scientificum ibi, et per "feras parvas et magnas" variae affectiones, patet quid significatur per "Disponis tenebras ut fiat nox, in qua prodit omnis fera silvae; mare magnum et latum spatiis; ibi reptile cui non numerus, ferae parvae cum magnis."

[11] - Apud eundem,

"Serent agros et plantabunt vineas, et facient fructum proventus, et benedicet iis ut multiplicentur valde; et bestiam eorum non diminuet, ³ at diminuuntur et incurvantur prae vehementia malitiae et maerore" (Psalmuss 107:37-39):

agitur in toto illo capite de adventu Domini et de Redemptione ab Ipso; quod tunc illis vera, per quae apud illos implantabitur ecclesia, significatur per quod "serent agros, et plantabunt vineas"; quod inde illis bona ecclesiae et inde crescent vera, significatur per quod "facient fructum proventus", quod "Jehovah benedicet illis, ut multiplicentur valde"; quod tunc illis permansura sit omnis affectio bona naturalis hominis, significatur per quod "bestiam eorum non diminuet"; quod illae affectiones ⁴ alioqui periturae essent per mala, significatur per "Diminuuntur et incurvantur prae vehementia malitiae et maerore."

[12] Apud eundem,

"Laudate Jehovam, ...balaenae et omnes abyssi, .... fera et omnis bestia, reptile et" omnis "avis alae" (Psalmuss 148:7, 10):

in eo psalmo enumerantur perplura quae in mundo absque vita sunt, quae laudabunt Jehovam; sicut "ignis", "grando", "nix", "vapor", "ventus procellae", "montes", "colles", "arbores", "fructus", "cedri", tum etiam hic "ferae", "bestiae", "reptilia" et "aves"; quae tamen usque non laudare possunt Jehovam. Quis non videt quod recensio talium in Divino Verbo supervanea foret, si non quodlibet significaret aliquid apud hominem quod Jehovam laudare, hoc est, colere potest? Ex scientia correspondentiarum scitur quod "balaenae" significent scientifica naturalis hominis in communi, quod "abyssi" et "maria" ipsum naturale ubi scientifica sunt, "ferae" et "bestiae" affectiones naturalis hominis tam quae ejus intellectus quam quae ejus voluntatis sunt, "reptilia" sensuale quod est ultimum naturalis hominis, et "aves alae" cogitativum inde.

[13] Apud eundem,

Jehovah "qui praeparat terrae pluviam, qui germinare facit montes gramen, qui dat bestiae cibum ejus, filiis corvi qui invocant" (Psalmuss 147:8, 9):

singula haec etiam significant spiritualia quae sunt caeli et ecclesiae: quid ad Verbum, quod unice docet hominem viam ad caelum, quae sunt vera fidei et bona amoris, quod dicatur de Jehovah quod "praeparet terrae pluviam, germinare faciat montes gramen, det bestiis cibum, et filiis corvi qui invocant Ipsum"? Haec tamen usque digna Divino Verbo sunt, quando per "pluviam" intelligitur influxus Divini Veri, per "montes" bonum amoris, per "germinare facere gramen" instructio naturalis hominis per cognitiones e Verbo, per "bestias" affectiones naturalis hominis, quae desiderant inde nutriri; nutritio significatur per "dare cibum": et cum per "filios corvi" significentur naturales homines, qui in tenebricoso lumine ex fallaciis sunt de veris Divinis, in quali fuerunt multi ex gentibus, quare dicitur quod "det filiis corvi qui invocant", illi enim invocare Jehovam possunt, non autem filii corvi.

[14] Apud eundem,

"Mihi omnis fera silvae, bestiae in montibus millium; novi omnem avem montium, et fera agrorum meorum Mecum" (Psalmuss 50:10, 11):

haec quidem de sacrificiis dicta sunt, quod Dominus non illis delectetur, sed confessione cordis et invocatione; at usque per "feram silvae", "bestias in montibus", perque "avem montium" et "feram agrorum", significantur similia quae supra, nempe quae apud hominem ecclesiae sunt.

[15] Apud eundem,

"Justitia tua sicut montes Dei, judicia tua abyssus magna, hominem et bestiam servas, Jehovah" (Psalmuss 36:7 [B.A. 6]):

per "hominem" et "bestiam" significatur affectio interior quae spiritualis ex qua intelligentia, et affectio exterior quae naturalis ex qua scientia intelligentiae correspondens.

[16] Similia per "hominem" et "bestiam" significantur in sequentibus locis:

- Apud Jeremiam,

Dixit Deus Israelis, "Ego feci terram, hominem et bestiam, quae super faciebus terrae, per virtutem meam magnam" (27:5; ⁵ 36:29);

apud eundem,

"Ecce dies venient, ... quibus seminabo domum Jehudae semine hominis et semine bestiae" (31:27);

apud eundem,

"Adhuc audietur in loco hoc, de quo dicitis, Devastatus ille ut non homo et non bestia, et in urbibus Jehudae, et in plateis Hierosolymae devastatis, ut non homo et non habitator, et non bestia, vox gaudii et vox laetitiae" (33:10-12);

apud eundem,

"Desolatio erit" tota terra, "ut non homo et bestia" (32:43);

apud eundem,

"Percutiam habitatores urbis hujus, et hominem et bestiam; peste magna morientur" (21:6);

apud eundem,

"Ascendit contra" Babelem "gens a septentrione; haec ponet terram ejus in desolationem, ut non sit habitans in ea; ab homine usque ad bestiam se dimoverunt, abiverunt" (50:3);

apud eundem,

"Ira mea et excandescentia mea effusa est super locum hunc, super hominem et super bestiam" (Jeremias 7:20);

apud Ezechielem,

"Quando terra peccaverit Mihi, .... frangam illi baculum panis, et mittam in eam famem, et exscindam ex ea hominem et bestiam" (14:13, 17, 19);

apud eundem,

"Extendam manum meam super Edomum, et exscindam ex ea hominem et bestiam" (25:13);

apud eundem,

"Perdam omnem bestiam" Aegypti "desuper aquis multis, ut non turbet eos pes hominis amplius, nec ungula bestiae turbet illas" (32:13);

apud eundem,

"Multiplicabo super vobis hominem et bestiam ut crescant et fructificent" (Ezech. 36:11);

apud Zephaniam,

"Consumendo consumam omnia desuper faciebus terrae, ...consumam hominem et bestiam, consumam avem caelorum, et pisces maris, et offendicula cum impiis, et exscindam hominem a faciebus terrae" (1:2, 3, 4]);

apud Sachariam,

Dixit angelus qui venit ad metiendum Hierosolymam, "Curre, loquer...dicendo, Suburbia habitabit Hierosolyma, prae multitudin hominis et bestiarum in medio ejus" (2:7, 8 [B. A. 2:3, 4]);

apud eundem,

"Confortent se manus vestrae, .... quia templum aedificabitur; nam ante dies hos non fuit pretium hominis nec pretium bestiae, nam exeunti et intranti non pax ab hoste" (8:9, 10):

[17] in his locis per " ⁶ hominem" significatur interius seu spirituale, et per "bestiam" exterius seu naturale; proinde per "hominem" affectio spiritualis veri ex qua omnis intelligentia, et per "bestiam" affectio naturalis correspondens spirituali: quod exterius seu naturale per "bestiam" significetur, est quia homo quoad externum seu naturalem hominem non est nisi quam bestia; similibus enim cupiditatibus, et quoque voluptatibus, appetitibus et sensibus gaudet, sic ut homo quoad illa sit prorsus similis bestiae; quare naturalis homo potest animalis homo vocari: quod autem internum seu spirituale per "hominem" significetur, est quia homo quoad internum seu spirituale suum est homo; id gaudet affectionibus boni et veri talibus quae sunt apud angelos caeli; et quia homo per illud apud se regit naturalem seu animalem suum hominem qui bestia est.

[18] Quia homo spiritualis et naturalis per "hominem" et "bestiam" significatur, ideo in Historia Creationis (cap. 1. Genes.) memoratur quod eodem die, nempe sexto, creatae sint bestiae et quoque homo; et dein quod homini datum sit dominium super bestias. De creatione bestiarum et hominis eodem die, et de dominio hominis super bestias, ita legitur in Genesi,

"Dixit Deus, Producat terra animam viventem secundum speciem suam, [bestiam] et se movens, et feram terrae secundum speciem suam; et factum ita. Et fecit Deus feram terrae secundum speciem suam, et bestiam secundum speciem suam, et omne reptans humi secundum speciem suam.... Et dixit Deus, Faciamus hominem in imaginem nostram, secundum similitudinem nostram; et dominabuntur in pisces maris, et in avem caelorum et in bestiam, et in omnem terram, et in omne reptans quod reptat super terra. Et fuit vespera et mane dies ⁷ sextus" (1:24-31):

per "creationem caeli et terrae" in eo capite in sensu spirituali describitur nova creatio seu regeneratio hominis Ecclesiae Antiquissimae; inde est quod per "bestiam" ibi significetur externus seu naturalis homo, et per "hominem" internus spiritualis, et quod per "dominium super bestias" ibi intelligatur dominium spiritualis hominis super naturalem.

[19] Quod datum sit illius ecclesiae homini nosse omnes affectiones naturalis hominis, ob causam ut dominaretur super illas, significatur per haec verba in Genesi,

"Formavit Jehovah..ex humo omnem bestiam agri, et omnem avem caelorum, et adduxit ad hominem ad videndum quid vocaret id: et quicquid vocavit id homo, animam viventem, id nomen ejus; et vocabat homo nomina omni bestiae et avi caelorum, et omni ferae agri" (2:19 [, 20]):

per "vocare nomen" in sensu spirituali significatur nosse quale rei, seu qualis est; ita hic, quales essent omnes affectiones, cupiditates, voluptates, appetitus, tum cogitationes et inclinationes naturalis hominis, et quomodo concordarent et corresponderent affectionibus et perceptionibus spiritualis hominis: nam a creatione datum est spirituali homini videre omnia naturalis hominis, et simul percipere concordantiam et discordantiam ejus cum spirituali, ob causam ut possit regere illum, et admittere concordantia et rejicere discordantia, et sic fieri spiritualis, etiam quoad effectus, qui fiunt medio naturali homine. (Sed haec amplius explicata videantur in Arcanis Caelestibus, n. 142-146.)

[20] Quoniam per "hominem" in Verbo proprie significatur homo internus seu spiritualis, et per "bestiam" externus seu naturalis, ideo ex mandato Dei omnes bestiae et aves cum Noacho introductae sunt in arcam, de qua re ita in Genesi,

"Dixit Jehovah Noacho,.... De omni bestia munda accipias tibi septena septena, marem et feminam, et de bestia quae non munda bina, marem et feminam..": et accepit "de bestia munda et de bestia non munda, et de ave, et de omni quod reptat super terra; bina bina intrarunt ad Noachum in arcam, masculus et femina" (7:1-9):

per "diluvium" Noachicum in sensu spirituali describitur exitium Antiquissimae Ecclesiae, et quoque ultimum judicium super homines istius ecclesiae; et per "Noachum et ejus filios" in eodem sensu intelligitur et describitur ecclesia succedens, quae Ecclesia Antiqua vocanda est: inde sequitur quod per "bestias" introductas in arcam cum Noacho intelligantur affectiones naturalis hominis correspondentes affectioni spirituali, quae fuerunt hominibus istius ecclesiae. (Sed haec etiam videantur explicata in Arcanis Caelestibus.)

[21] Quoniam per "hominem" significatur internus spiritualis homo, et per "bestiam" externus seu naturalis, et per "Aegyptum" naturalis homo separatus a spirituali, qui prorsus est deperditus, et non amplius homo sed bestia, ideo ubi agitur de exitio Aegypti, memoratur

Quod Jehovah pluere fecerit grandinem, cui ignis fuit immixtus, et percusserit omne quod in agris ab homine usque ad bestiam (Exod 9:22-25).

(De qua re videantur etiam Arcana Caelestia.) Propter repraesentationem ejusdem rei, et inde significationem, etiam Jehovah percussit "omne primogenitum in terra Aegypti, ab homine usque ad bestiam" (Exodus 12:12, 29).

At vicissim apud filios Israelis, per quos repraesentata est ecclesia, mandatum est

Ut sacrificarentur Jehovae omnia primogenita de homine et de bestia (Numeri 18:15).

Quia talia repraesentata et inde significata sunt per "hominem" et "bestiam", ideo ex ritu sancto in Ecclesia Antiqua recepto,

Rex Ninives proclamavit jejunium, et mandavit ut non homo nec bestia quicquam gustarent et biberent, et quod homo et bestia operirentur saccis (Jonas 3:7, 8).

[22] Quoniam per "bestias" significantur affectiones in utroque sensu, ideo prohibitum fuit figuram ullius bestiae facere, de qua re apud Mosen,

Non facietis vobis "figuram ullius bestiae quae in terra, figuram ullius avis alae quae volat sub caelo, figuram ullius reptilis in terra, figuram ullius piscis qui in aquis sub terra" (Deutr. 4:17, 18):

causa erat, quia posteri ex Jacobo, qui propter repraesentationem ecclesiae apud illos vocabantur "filii Israelis", in externis absque interno fuerunt, hoc est, plerique mere naturales; quare si figuram alicujus bestiae aut avis sibi fecissent, quae significabant affectiones et similia, fecissent illas sibi idola, et coluissent. Haec etiam causa fuit quod Aegyptii, apud quos repraesentativa prae ceteris populis nota fuerunt, fecerint sibi figuras bestiarum, sicut vitulorum, serpentum et plurium aliarum, primitus tamen non propter cultum, sed propter significationem; sed posteri illorum, qui ab internis facti sunt externi, proinde mere naturales, inspexerunt illa non sicut repraesentativa et significativa, sed sicut sancta ecclesiae, et inde illis cultum idololatricum addixerunt. Inde est quod posteris Jacobi, quia prorsus externi homines erant, et inde corde idololatrae, prohibebatur figuram illarum sibi facere.

[23] Sicut pro exemplo, quod vitulos coluerint in Aegypto, et postea in deserto, erat quia "vitulus" significabat affectionem primam naturalis hominis una cum ejus bono innocentiae: quod gentes passim coluerint serpentes, erat quia "serpens" significabat sensuale quod est ultimum naturalis hominis et ejus prudentiam; et sic in reliquis.

[24] Quia "bestiae" significabant varia naturalis hominis, ideo etiam aliquoties mandatum est, quod cum devotioni darent urbes et regiones, etiam trucidarent bestias; ex causa quia "bestiae" repraesentabant mala et profana quae fuerunt apud homines qui devotioni dabantur. Quoniam omnes species bestiarum significabant varia quae apud homines ecclesiae sunt, ideo leges latae sunt de bestiis, quaenam edendae et quaenam non edendae (11): "quae edendae" significabant bona, et "quae non edendae" significabant mala; erat enim ecclesia illius temporis ecclesia repraesentativa, et ideo singula quae illis praescripta fuerunt, repraesentabant et significabant, praecipue bestiae; de qua re ita legitur apud Mosen,

"Distinguetis inter bestiam mundam et immundam, et inter avem immundam et mundam, ut non abominabiles faciatis animas vestras per bestiam et avem: .... et eritis Mihi sancti" (Leviticus 20:25, 26).

[25] Ex his nunc videri potest unde est quod sacrificia ex variis bestiarum generibus permissa fuerint, ut ex agnis, ovibus, haedis, capris, juvencis, bovibus, et ex columbis et turturibus; nempe, quia significabant spiritualia et naturalia ex origine spirituali; sicut "agni" innocentiam, "oves" charitatem, "juvenci" et "boves" affectiones naturalis hominis affectionibus spiritualis hominis correspondentes. Inde erat quod bestiae pro sacrificiis variarentur secundum causas propter quas offerebantur, quod non factum fuisset nisi singula sacrificia ex bestiis significavissent talia quae ecclesiae sunt.

[26] Quoniam homo ecclesiae hodie aegre adduci potest ad credendum quod per "bestias" et "feras" in Verbo significentur affectiones boni et veri, quae sunt homini ecclesiae, et hoc ex causa quia apparet alienum quod aliquid bestiae significaret aliquid hominis, ideo velim adhuc e Verbo afferre plura, quae confirmant:

- Apud Ezechielem,

"Dic ad..regem Aegypti et ad multitudinem ejus, Cui similis es in altitudine tua? Ecce Aschur cedrus in Libano, pulchra ramo et silva umbrosa alta facta est altitudo ejus prae omnibus arboribus agri, et multiplicati sunt rami ejus per aquas multas...; in ramis ejus nidificarunt omnes aves caelorum, et sub ramis ejus pepererunt omnis fera agri, ac in umbra ejus habitarunt omnes gentes magnae; pulchra fuit magnitudine sua: .... sed quoniam elatus es altitudine", exscindetur, "super ruina ejus habitabit omnis avis caelorum, et super ramis ejus erunt omnis fera agri" (31:2, 3, 5, 6, [7,] 10, [12,] 13):

per "regem Aegypti" et per "multitudinem ejus" significatur naturalis homo cum scientificis ibi; per "Aschurem cedrum in Libano" significatur rationale quod ex scientificis ab una parte et ab influxu veri spiritualis ab altera; per "pulchram ramo et silva umbrosa" significatur intelligentia per vera rationalia mediis scientificis;

[27] per "altitudinem prae omnibus arboribus agri significatur elevatio usque ad interius rationale quod ex spirituali; per "multiplicatos ramos per aquas multas" significatur copia per vera spiritualia quae ex cognitionibus veri ex Verbo; per "aves caelorum quae nidificarunt in ramis ejus" significantur cogitationes spirituales in rationalibus, nam rationale est medium inter internum spiritualem hominem et externum naturalem; per " [omnem] feram agri quae sub ramis ejus pepererunt" significantur affectiones scientificorum rationaliter perceptorum;

[28] per "gentes magnas quae in umbra ejus habitarunt" significantur bona affectionum in naturali homine; per "pulchram magnitudine" significatur intelligentia; at per "avem caelorum et feram agri quae super ruina ejus in ramis ejus habitabunt" significantur falsa cogitationum et mala cupiditatum, quae illi quia "elatus est altitudine", hoc est, quia superbivit ex amore propriae intelligentiae; quod cogitationes veri et affectiones ejus per "aves caelorum et feras agri" significentur, patet, nam etiam dicitur quod "gentes magnae in umbra ejus habitarunt."

[29]): hoc fuit somnium Nebuchadnezaris regis Babelis, et per id describitur instauratio ecclesiae caelestis et ejus incrementum usque ad suum fastigium, et postea ejus exitium propter dominationem etiam super sancta ecclesiae, et propter vindicatum sibi jus super caelum:

[30] per "arborem in medio terrae" significatur illa ecclesia; per "altitudinem ejus" significatur extensio perceptionis et inde sapientiae; per "prospectum ejus usque ad finem terrae" significatur extensio ejus usque ad ultima ecclesiae; per "folium ejus pulchrum" et per "florem ejus multum" significantur cognitiones et affectiones veri et boni et inde intelligentia; per "cibum omnibus in ea" significatur nutritio caelestis quae ex bono et inde veris; per "bestiam agri quae umbram in illa habebat", et per "aves caelorum quae in ramis ejus habitabant", significantur affectiones boni, et inde cogitationes et perceptiones veri, quae quia sunt cibi spiritualis, dicitur quod "ex ea aleretur omnis caro."

[31] Sed propter dominationem super sancta caeli et ecclesiae ex amore sui, super quae Babylonici tandem sibi jus vindicant, sequitur descriptio interitus ejus, per haec, "Vigil et Sanctus de caelo descendit, clamans, Excidite arborem, et amputate ramos ejus, discutite folium, dispergite florem, et fugiet bestia a sub illa, et aves e ramis ejus"; nam apud illos amor sui et inde elatio animi increscit usque dum jus sibi super sancta ecclesiae, immo super caelum, vindicant; quod cum fit, tunc omne ecclesiae perit, atque omnis perceptio et cognitio boni et veri; clauditur enim internum mentis ubi spirituale, et dominatur externum ubi naturale, et sic fit homo sensualis, usque ut parum differat a bestiis.

[32] , illius capitis, ubi haec verba,

"Rex dixit, Nonne hoc est Babel magna quam ego aedificavi in domum regni, per robur fortitudinis meae, et in gloriam honoris mei? Adhuc verbum in ore regis, vox e caelis cecidit, dicens Regnum transibit de te, et ab homine expellent te, et cum bestia agri habitatio tua; herbam sicut boves te gustare facient usque dum scias quod dominetur Altissimus in regnum hominis, et ei cui vult det illud."

[33] Quod per "Nebuchadnezarem" ut regem Babelis in initio significetur ecclesia caelestis et ejus incrementum usque ad sapientiae fastigium, constat quoque apud Danielem, ubi agitur de statua visa ab ipso in somnio: ibi dicitur,

"Deus caelorum filios hominis, bestiam agri, et avem caelorum, dedit in manum tuam, et dominari fecit te in omnes; tu es caput" statuae "quod est aurum" (2:37, 38):

per "caput statuae", quod erat ex auro, significatur ecclesia caelestis quae est omnium primaria; quod illa ecclesia per "regem Babelis" in principio significetur, est quia ecclesia, quae postea fit Babel seu Babylonia, incohat a cultu Domini et ex amore in Ipsum, et tunc apud illos regnat zelus extendendi et perficiendi illam per sancta bona et vera caeli; at hoc ex causa adhuc latente, quae est amor dominandi, qui tamen non erumpit nisi successive. Sed de hac re plura dicentur ubi agendum est de Babylonia.

[34] Apud Hoscheam,

"Feriam illis foedus in die illo cum fera agri, et cum ave caelorum et reptili terrae, et arcum et gladium et bellum frangam de terra, et cubare faciam eos secure, et desponsabo te Mihi in aeternum" (2:18, 19):

haec de instauratione novae ecclesiae a Domino, de qua ibi agitur. Quod tunc Jehovah, hoc est, Dominus, non facturus sit foedus cum fera agri, et cum avi caelorum, et cum reptili terrae, sed cum hominibus, apud quos instaurabitur ecclesia, patet: quare per illa significantur talia quae apud hominem sunt; nempe per "feram agri" affectio cognitionum veri, per "avem caelorum" cogitatio rationalis ex spirituali, et per "reptile terrae" scientificum naturalis hominis, in specie scientificum sensualis: quod tunc "arcum et gladium franget de terra" significat quod destructurus falsa impugnantia vera doctrinae; et quod non amplius aliquod discidium inter vera et falsa et inter bona et mala futurum, significatur per "Desponsabo te Mihi in aeternum."

[35] Apud Esaiam,

"Honorabit Me fera agri, dracones et filiae noctuae, eo quod dederim in deserto aquas, fluvios in solitudine, ad potandum populum meum electum meum" (43:20);

quod per "feram agri", "dracones" et "filias noctuae", hic non intelligantur fera agri, dracones et noctuae, patet, nam illae non honorare possunt Jehovam; quod homines ecclesiae sint qui intelliguntur, constat ex sequentibus, nam dicitur, "ad potandum populum meum, electum meum": quare per "feram agri" significantur affectiones cognitionum veri, per "dracones" ideae naturales, et per "filias noctuae" affectiones sensuales; nam sensuale afficitur veris et videt illa in tenebris, sicut noctua objecta in nocte:

[36] et quia illa significantur, patet quod gentes per illa intelligantur apud quas nova ecclesia instauranda erat, nam illi ante reformationem in obscura tali affectione et naturali cogitatione fuerunt: per "dare in deserto aquas, et in solitudine fluvios", significatur imbuere veris et inde intelligentia illos qui prius in ignorantia fuerunt; "aquae" sunt vera, "fluvii" sunt intelligentia, "desertum" et "solitudo" sunt ignorantia: "potare populum Jehovae et electum Ipsius", significat instruere illos qui in veris fidei et in bono charitatis sunt; "populus" dicitur de illis qui in veris fidei, et "electus" qui in bono charitatis.

[37] Apud Joelem,

"Nonne coram oculis nostris cibus excisus est e domo Dei nostri, laetitia et gaudium? .... Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis, eo quod non pascuum illis; tum greges pecudum desolati sunt: .... bestia agri glocitat ad Te, quia exsiccati sunt rivi aquarum, et ignis comedit habitacula deserti" (1:16, 18, 20):

haec de statu ecclesiae, quando non ibi amplius sunt vera doctrinae et bonum vitae: per "cibum qui excisus est e domo Dei" significatur nutritio spiritualis quae est ex veris quae ex bono; "domus Dei" significat ecclesiam: "Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis", significat defectum affectionum veri et inde cognitionum in naturali homine, et ex eo dolorem; "armenta bovis" significant illa quae naturalis hominis sunt in toto complexu:

[38] quod "non pascuum", significat quod non instructio; "greges pecudum desolati sunt" [l] significat defectum veri et boni spiritualis quae sunt fidei et charitatis; "bestia agri glocitat ad Te" significat dolorem illorum qui in affectione naturali et inde in desiderio cognitionum veri et boni: "exsiccati sunt rivi aquarum" significat vera doctrinae dissipata per amorem naturalem: "ignis comedit habitacula deserti" significat amorem illum et inde destructionem cognitionum veri; "habitacula deserti" sunt illa quae intellectus et voluntatis apud talem hominem sunt, quae alioqui receptura vera et bona ecclesiae.

[39] Apud eundem,

" [Ne] time tibi, terra, gaude et laetare, quod magnificaverit Jehovah faciendo; ne timete, bestiae agrorum meorum, quia herbosa facta sunt habitacula deserti, quia arbor feret fructum suum, ficus et vitis dabunt vim suam; filii Zionis, gaudete et laetamini in Jehovah" ( ⁸ 2:21-23).

[40] Quod "herbosa facta sint habitacula deserti" significat quod cognitiones veri et boni erunt apud illos apud quos non prius: "arbor faciet fructum" significat productionem boni vitae per cognitiones illas; "arbor" enim significat hominem ecclesiae, in specie mentem imbutam cognitionibus, et "fructus" bonum vitae: "ficus et vitis dabunt vim suam" significat productionem effectus ex bono naturali et simul spirituali: quia per "bestias agrorum", "arborem", "ficum" et "vitem" talia quae apud hominem ecclesiae sunt, significantur, ideo dicitur, "Filii Zionis, gaudete et laetamini in Jehovah; per "filios Zionis" intelliguntur qui ab ecclesia caelesti, ac "gaudere" praedicatur de jucundo boni ac "laetari" de amoeno veri.

[41] Apud Ezechielem,

"In die illo veniet Gog super terram Israelis, .... et tunc erit terrae motus magnus super terra Israelis, et contremiscent coram Me pisces maris, et avis caelorum, et fera agri, et omne reptile reptans super terra, et omnis homo qui super faciebus terrae" (38:18-20):

per "Gogum" significatur sanctum externum absque sancto interno, ita illi qui in tali sancto sunt: per "terrae motum" significatur mutatio status ecclesiae: quod "contremiscent pisces maris, avis caelorum, fera agri, reptile terrae et omnis homo", significat quod omnia hominis quoad illa quae ecclesiae sunt apud illum, mutabuntur; "pisces maris" sunt scientifica, "aves caelorum" sunt cogitationes inde, "ferae agri" sunt affectiones inde, "reptile terrae" sunt cogitationes et affectiones in sensuali corporeo, et "homo" sunt omnia illa a primis ad ultima. Quid alioqui foret quod illa coram Jehovah contremiscerent?

[42] Apud Sachariam,

Erit in die illo tumultuatio magna.... , Jehudah pugnabit contra Hierosolymam; .... et ita erit plaga equi, muli, cameli et asini, et omnis bestiae quae erit in castris illis.... : deinde omnis residuus ascendet.... Hierosolymam" (14:13-15):

ita describitur status ultimus ecclesiae veteris, et primus novae: status ultimus ecclesiae veteris describitur per "tumultationem magnam, quando Jehudah pugnabit contra Hierosolymam", per quae intelligitur mutatio tunc et pugna amoris mali contra vera doctrinae ecclesiae: per "plagam equi, muli, cameli, asini et omnis bestiae", significantur talia quae laedunt et destruunt ecclesiam, et vitam spiritualem hominum ecclesiae; et per "equos, mulos, camelos, asinos", illa quae illorum intellectus et illorum voluntatis sunt, proinde quae illorum cognitionum et affectionum; quid autem in specie per "equum", "mulum", "camelum" et "asinum" significatur, alibi dictum est; hic solum quod "bestia" significet affectionem naturalis hominis, et per "plagam bestiae" laesio et destructio affectionis illius.

[43] Apud Jeremiam,

"Quousque lugebit terra, et herba omnis agri exarescet? Propter malitiam ⁹ habitantium in ea consumentur bestiae et avis" (12:4):

per "terram" intelligitur ecclesia; per "herbam agri" significatur verum ecclesiae natum et nascens; per "lugere et "exarescere" significatur perire et per cupiditates dissipari; et per "bestias et avem" quae consumentur, significantur affectiones boni et inde cogitationes veri: quod hae periturae sint propter mala in ecclesia, sequitur; quare etiam dicitur, "propter malitiam habitantium in terra."

[44] Apud Esaiam,

"Relinquentur simul ¹⁰ avis montium, et ¹¹ bestia terrae; sed abominabuntur eum avis, et omnis bestia terrae eum contemnet (18:6):

haec de "terra inumbrata alis", per quam intelligitur ecclesia, quae ex obscuro, in quo est, imaginaria pro veris spiritualibus captat, et quae inde ex ignorantia in negationem illorum venit; per "avem" et "bestiam" etiam ibi significantur cogitationes veri et affectiones boni tam rationales quam naturales, quae dicuntur "abominari" et "contemnere"; quod avis et omnis bestia non abominaturae et contempturae sint, patet; sed affectiones boni et cogitationes veri, hoc est, ii qui in illis sunt.

[45] Apud Hoscheam,

"Latrocinantur, sanguines sanguines attingunt et contabescet omnis habitans in ea, ad feram agri et ad avem caelorum, etiamque pisces maris colligentur" (4:2, 3)

etiam hic per "feram agri" et "avem caelorum", ac per "pisces maris", similia significantur quae supra.

[46] Apud Ezechielem,

"Tu fili hominis dic omni avi omnis alae, et omni ferae agri, Congregamini et venite, congregate vos a circuitu super sacrificium meum quod Ego sacrifico vobis, sacrificium magnum super montibus Israelis, ut comedatis carnem et bibatis sanguinem; carnem fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis, arietes, agnos et ¹² haedos et juvencos, saginatos Baschanis omnes; comedetis adipem ad satietatem, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem de sacrificio meo quod sacrifico vobis: et satiabimini super mensa mea equo et curru, forti et omni viro belli: .... sic dabo gloriam meam inter gentes" (39:17-21):

haec dicta sunt de convocatione gentium ad ecclesiam, et de receptione veri doctrinae in bono amoris, quod est bonum vitae, ab iis, ac de eorum intelligentia in spiritualibus inde: quare per "avem omnis alae", et per "omnem feram agri", quae congregarentur a circuitu ad sacrificium magnum super montibus Israelis, intelliguntur omnes in quocunque statu sint quoad perceptionem veri et quoad affectionem boni; per "avem omnis alae" intelliguntur omnes qualicunque perceptione veri sint, per "omnem feram agri" omnes qualicunque affectione boni; per "congregari a circuitu significatur ab undeque qui extra ecclesiam;

[47] per "sacrificium magnum" significatur cultus Domini ex fide et amore, nam illum sacrificia in genere repraesentabant; et per "montes Israelis" significantur bona amoris spiritualis: per "comedere carnem" et "bibere sanguinem" significatur appropriare sibi bonum amoris et verum illius boni: per "comedere carnem fortium, et bibere sanguinem principum terrae", significatur appropriatio illa; "fortes" (seu boves) significant affectiones naturalis hominis, et "principes terrae" principalia vera ecclesiae: per "arietes", "agnos", " ¹³ haedos", "juvencos", "saginatos Baschanis", significantur omnia quae sunt innocentiae, amoris, charitatis et boni; "saginati Baschanis" bona naturalis hominis ex origine spirituali:

[48] inde patet quid significatur per "comedere carnem ad satietatem" et per "bibere sanguinem ad ebrietatem", nempe, quod implerentur omni bono amoris et vero fidei: per "satiari super mensa Domini equo et curru, forti et omni viro belli", significatur ad plenum instrui ex Verbo; per "equum" significatur intellectus veri, per "currum" doctrina veri, per "fortem et virum belli", significatur verum boni pugnans contra falsum mali et destruens illud: quia illa dicta sunt de convocatione gentium ad ecclesiam Domini, ideo dicitur, "Sic dabo gloriam meam inter gentes"; "gloria" significat Divinum Verum in luce.

[49] Quod per "avem omnis alae" et per "bestiam agri", illa significentur, constare potest ex locis hactenus explicatis; tum ex hoc apud Esaiam,

"Dictum Domini Jehovih congregantis expulsos Israelis, Adhuc congregabo illos ad congregatos ejus; omnis fera agrorum meorum, venite ad comedendum, omnis fera in silva" (56:8, 9):

per "expulsos Israelis", quos Dominus congregabit, significantur omnes in ecclesia ¹⁴ qui in veris ex bono sunt separati ab illis ibi qui in falsis ex malo; illi etiam intelliguntur per "feras agrorum Domini Jehovih", "agri" enim significant ecclesiam quoad implantationem veri doctrinae: gentes autem quae extra ecclesiam significantur per "feram in silva"; "silva" significat naturalem et sensualem hominem, et "fera" scientiam ejus ac inde obscuram intelligentiam: quod per "feram agri" et per "feram in silva" illa significentur, patet, nam dicitur, "Venite, omnis fera agrorum meorum, et omnis fera in silva, ad comedendum"; "comedere" significat instructionem et appropriationem.

[50] Quoniam pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque "bestia" et "fera"; in quo sensu "bestiae" significant affectiones malas, quae sunt cupiditates adulterandi et destruendi bona ecclesiae, et "ferae" significant cupiditates falsificandi et sic destruendi vera ecclesiae.

[51] In hoc sensu nominantur "bestiae" et "ferae" in sequentibus locis:

- Apud Ezechielem,

"Excitabo super illos Pastorem unum, qui pascet eos, Servum meum Davidem; Hic erit iis in Pastorem: .... tunc excidam iis foedus pacis, et cessare faciam feram malam e terra, ut habitent in deserto confidenter, et dormiant in silvis; .... non erunt amplius praeda gentibus, et fera terrae non devorabit eos, sed habitabunt confidenter, non terrefaciens" (34:23, 25, 28):

haec de adventu Domini, et de statu beato caeli et illorum ab ecclesia qui in novum caelum venturi sunt: per "Pastorem Servum Davidem", quem Jehovah excitabit, intelligitur Dominus, qui vocatur "Servus" ab inserviendo et ministrando, hoc est, usus praestando (videatur supra, n. 409 [b]): per "excidere illis foedus pacis" significatur conjunctio cum Domino per Divina procedentia ab Ipso, quae sunt bona amoris et vera doctrinae ex Verbo, ita per Verbum: per "cessare facere feram malam e terra" significatur quod non amplius illos invadent et perdent cupiditates et concupiscentiae malae:

[52] per "habitare in deserto confidenter, et dormire in silvis", significatur quod tuti erunt ab infestatione illarum, tametsi in illis et inter illas sunt; "desertum" et "silva" sunt ubi talia et tales sunt: (per haec simile intelligitur quod apud Esaiam 11:7-9): quoniam cupiditates mali et falsi perdunt hominem ecclesiae, ideo dicitur, "Non erunt amplius praeda gentibus, et fera mala non devorabit eos"; nam per "gentes" significantur cupiditates mali, et per "feras terrae" cupiditates falsi.

[53] Apud Jeremiam,

"Facta est hereditas..mea sicut leo in silva, edidit contra Me vocem suam, ideo odi eam; avis Zabuah hereditas...; circa quam avis; ..congregate omnem feram agri, venite ad comedendum; pastores multi perdiderunt vineam meam" (12:8-10):

haec de vastatione ecclesiae per falsa mali: per "hereditatem" significatur ecclesia; per "leonem e silva", qui contra Deum edidit vocem, significatur falsum mali in toto complexu; "avis Zabuah" significat ratiocinationes ex falsis; "fera agri" quae congregabitur ad comedendum, significat cupiditates per falsa destruendi vera ecclesiae; et quia intelligitur ecclesia quae sic destruitur, ideo dicitur, "Pastores multi perdiderunt vineam meam"; per "vineam" significatur ecclesia spiritualis, seu ecclesia quoad affectionem veri: quia per "vineam" significatur ecclesia, sequitur quod per "feram agri" significetur cupiditas falsificandi et sic destruendi vera ecclesiae

[54] Apud Esaiam,

"Non erit leo, rapax ferarum non ascendet eo, non invenietur ibi" (35:9):

agitur ibi de adventu Domini, et de regno Ipsius in caelis et in terris; et per "leonem" et "rapacem ferarum" similia significantur quae supra: quod non fera per "feram" ibi intelligatur, quisque potest videre.

[55] Apud Hoscheam,

"Occurram illis sicut ursus orbatus, et discindam clausuram cordis eorum, et consumam eos sicut immanis leo, fera agri diffindet eos" (13:8):

etiam hic per "leonem" et "feram agri" similia quae supra significantur.

[56] Apud Zephaniam,

Jehovah "extendet manum suam supra septentrionem, et perdet Aschurem, et ponet Niniven in vastitatem, locum siccum sicut desertum; et requiescent in medio ejus greges, omnis fera gentis, tam platea quam anataria, in malogranatis ejus pernoctabunt; vox cantabit in fenestra, siccitas in limine, eo quod cedrum ejus denudaverit; talis urbs laetabunda, habitans secure, dicens in corde suo, Ego, praeter me non amplius; quomodo facta est in vastitatem, cubile ferae, omnis transiens super ea sibilat, movet manum suam" (2:13, 14 [, 15]):

ita describitur vastatio ecclesiae per falsa doctrinae, quae ex propria intelligentia: per "septentrionem" super quam Jehovah extendet manum, significatur ecclesia quae in falsis; per "Aschurem" quem Jehovah perdet, significantur ratiocinationes ex falsis; per "Ninivem" quam ponet in vastitatem, locum siccum sicut desertum, significantur falsa doctrinae; per "greges", "feram gentis", "plateam" et "anatariam", significantur affectiones falsi, et ipsa falsa interiora et exteriora;

[57] per "malogranata" in quibus illae requiescent, significantur cognitiones veri ex Verbo falsificatae; per "vocem in fenestra" significatur praedicatio falsi; per "siccitatem in limine" significatur desolatio veri totalis; per "cedrum" quam denudavit, significatur rationale deperditum; per "urbem laetabundam habitantem secure" significatur doctrina falsi qua delectantur et in qua requiescunt; "dicens in corde suo, Ego, praeter me non amplius", significat fastum propriae intelligentiae; per "cubile ferae" significatur status ecclesiae vastatae quoad vera; per quod "omnis transiens super ea sibilet, moveat manum suam", significatur contemptus et rejectio illorum ab illis qui in veris et bonis doctrinae sunt.

[58] Apud Mosen,

"Dabo pacem in terra, ita ut secure cubetis, et non perterrefaciens, et cessare faciam feram malam e terra, et gladius non transibit per terram vestram" (Leviticus 26:6):

per "pacem in terra, ut secure cubent, et non perterrefaciens", significatur tutela ab irruptione falsi in ecclesia ex confidentia in Dominum; per "cessare facere feram, malam e terra" significatur immunitas ab affectione et cupiditate falsi; et per "gladium" qui "non transibit per terram", significatur quod falsum non amplius destruet verum.

[59] Apud eundem,

"Mittam crabronem ante te, et expellet Chivaeum, Cananaeum, Chittaeum ante te; non expellam eum ab ante te in anno uno, ne forte sit terra solitudo, et multiplicetur super te fera agri: parum parum expellam eum ab ante te, usque dum fructificeris et heredites terram (Exodus 23:28-30):

"mittam crabronem ante te" significat formidinem illorum qui in falsis ex malo sunt; "et expellet Chivaeum, Cananaeum et Chittaeum", significat fugam falsorum quae ex malis; "non expellam illum ab ante te in anno uno" significat fugam seu remotionem eorum festinam; "ne forte sit terra desolata" significat deficientiam tunc et parum vitae spiritualis; "et multiplicetur super te fera agri" significat affluxum falsorum ex jucundis amorum sui et mundi; "parum parum expellam illum ab ante te" significat remotionem per gradus secundum ordinem; "usque dum fructificeris" significat secundum incrementum boni; "et heredites terram" significat dum in bono sit et regeneratus. (Sed haec amplius explicata in Arcanis Caelestibus, n. 9331-9338, videantur)

[60] Similia significantur per haec apud Mosen,

"Expellet Jehovah Deus.. gentes.. coram te paullatim, non poteris [perdere] eas statim, ne multiplicetur contra te fera agri" (Deutr. 7:22 ¹⁵ ):

per "gentes" e terra Canaane a filiis Israelis expulsas et expellendas, significantur mala et falsa omnis generis; per "terram Canaanem" ecclesia, et per "filios Israelis" homines ecclesiae: quare per "feram agri" quae contra illos multiplicaretur, significantur cupiditates falsi ex malo: nam homo qui reformatur et regeneratur usque ut sit ecclesia apud illum, paullatim reformatur et regeneratur; e novo enim concipitur, nascitur et educatur, quod fit quantum mala et inde falsa, quae ei ex nativitate et hereditario insunt, removentur; quod fit non uno momento, sed per insignem cursum vitae; ex quibus patet quid in sensu spirituali intelligitur per quod "gentes non expellentur anno uno", sed "parum" et "paullatim", "ne multiplicetur contra te fera agri"; nam si mala et inde falsa confestim removentur, tunc homini vix aliqua vita foret; vita enim ejus, in quam natus, est vita mali et inde falsi ex cupiditatibus, quae removentur quantum bona et vera intrant; per haec enim removentur illa.

[61] Quoniam per "feram" in sensu spirituali ¹⁶ significantur cupiditates falsi ex malo, et per "aves" cogitationes et ratiocinationes ex illis, et quia homo ecclesiae per illas spiritualiter perit, ideo passim in Verbo, ubi agitur de vastatione ecclesiae, dicitur quod "darentur feris et avibus ad comedendum"; ut in sequentibus locis:

- Apud Davidem,

"Conculcat" vitem "aper in silva, et fera agrorum depascit eam" (Psalmuss 80:14 [B.A. 13]);

apud Hoscheam,

"Devastabo vitem ejus et ficum ejus, .... et ponam ea in silvam, et comedet ea fera agri" (2:12);

apud Ezechielem,

"Mittam super vos famem, et feram malam, et orbam facient te" (5:17):

haec de Hierosolyma, per quam intelligitur ecclesia.

Apud eundem,

"Ferae dabo eum ad devorandum" (33:27):

apud eundem,

"Oves dispersae sunt sine pastore, et in cibum omni ferae agri" (34:5, 8);

apud eundem,

"Ferae terrae et avi caelorum dedi te in cibum" (29:5):.

apud eundem,

"Super facies agri projiciam te, et habitare faciam super te omnem avem caelorum, et satiabo ex te feram omnis terrae" (32:4);

apud Jeremiam,

"Erit cadaver eorum in cibum avi caelorum et bestiae terrae" (16:4; 19:7; cap. 34:20 ¹⁷ );

apud Ezechielem,

"Avi volucris omnis alae, et ferae agri dedi te in cibum" (39:4);

apud Davidem,

"Dederunt cadaver servorum tuorum [cibum] avi caelorum, carnem sanctorum tuorum ferae terrae" (Psalmuss 79:2);

apud Jeremiam,

"Visitabo super eos quatuor generibus, ...gladio ad occidendum, et canibus ad trahendum, et avibus caelorum et bestiis terrae ad devorandum et ad perdendum" (15:3):

[62] in his locis per "feras et aves" significantur falsa ex cupiditate mali et ex ratiociniis: et quia per "gentes" in terra Canaane significantur mala et falsa religionis et cultus, ideo filii Jacobi cadavera gentium, quas bello occiderunt, non sepeliebant, sed avibus et feris relinquebant devoranda; sed hoc non ex mandato Divino, sed ex immanitate ipsi populo innata, ita ex permissione ut repraesentarentur talia.

[63] Apud Davidem,

"Hostis opprobrio afficit Jehovam, et populus stultus spernit nomen tuum; ne des bestiae animam turturis..; vitae miserorum tuorum ne obliviscaris in perpetuum" (Psalmuss 74:18, 19):

per "hostem" qui opprobrio afficit Jehovam, significatur infernum et inde malum: per "populum stultum" qui spernit nomen Ipsius, significantur falsa quae sunt contra vera doctrinae; "populus" dicuntur illi qui in veris sunt, et in opposito sensu qui in falsis, qui sunt "populus stultus"; et "nomen Jehovae" significat omne verum doctrinae et ecclesiae: "ne des bestiae animam turturis" significat ne det spirituale bonum illis qui in cupiditatibus mali sunt: per "vitam miserorum" significatur vita spiritualis oppressa a malis et falsis.

[64] Apud Habakuk,

"Violentia Libani operuit te, et devastatio bestiarum consternabit eas, propter sanguines hominum, et violentiam terrae, urbis, et omnium habitantium in ea" (2:17):

per "violentiam Libani" significatur vis illata veris a rationali homine e Verbo perceptis, "Libanus" enim significat ecclesiam quoad perceptionem veri ex rationali homine; per "devastationem bestiarum", quae consternabit, significatur destructio veritatum per cupiditates mali; per "sanguines" significatur violentia illata veris Verbi per mala; et per "violentiam terrae, urbis et omnium habitantium in ea", significatur vis illata veris et bonis ecclesiae, ac doctrinae ejus ex Verbo per falsa.

[65] Apud Mosen,

"Dentem bestiarum immittam in illos, cum veneno reptilium terrae" (Deutr. 32:24 ¹⁸ ):

per "dentem bestiarum" significatur sensuale quoad cupiditates mali; nam "dens" correspondet ultimo vitae hominis, quod est sensuale: per "venenum reptilium terrae" significantur falsitates inde, quae per fallacias sensualis hominis astute pervertunt vera.

[66] Apud Ezechielem,

"Quum intravi et vidi, ecce omnis effigies reptilis et bestiae, abominatio, et omnia idola domus Israelis depicta super pariete circumcirca" (8:10):

per haec et plura quae ostensa sunt Prophetae, significantur dirae cupiditates et falsitates, in quibus fuerunt Israelitae, propterea quod in externis essent et prorsus non in internis; et qui tales fuerunt, verterunt omnia repraesentativa in idololatrica; inde idololatria eorum, et quoque plurium gentium: et tunc per "bestias" et "reptilia", quorum imagines, propter significationem affectionum boni et prudentiae, sibi fecerunt, repraesentatae sunt dirae cupiditates mali et falsi: sic enim fit quando naturalis homo separatus a spirituali res sanctas intuetur; inde est quod appellentur "idola domus Israelis": per "parietem circumcirca", in quo depicta videbantur, significantur interiora ubique in naturali homine; nam per "tectum" significatur intimum, per "solum" seu "pavimentum" ultimum, et per "parietes" interiora, et per "domum" ipse homo quoad illa quae ejus mentis sunt; et naturalis homo est interior et exterior, et interior naturalis est ubi foeda hominis resident, et exterior non vulgat illa sed mentitur bona, justa et sincera.

[67] Quia "ferae" et "bestiae" significabant bona intellectus et bona voluntatis, quae sunt affectionum, et ab antiquis, qui noverunt correspondentias, figurae repraesentativae et significativae factae sunt, quas illi primitus non coluerunt; sed posteri, qui ab internis facti sunt mere externi, coluerunt illa sicut Divina in se; inde ferae et bestiae factae sunt idola: ut patet apud Esaiam,

"Incurvatus est Bel, inflexus est Nebo, sunt idola eorum ferae et bestiae" (46:1).

Legitur propheticum apud Esaiam,

De bestiis meridiei (cap. 30:6, seq.);

per quas significantur adulterationes boni et falsificationes veri, unde omnis generis mala et falsa apud illos qui ab ecclesia solum in externis sunt, oriuntur; "bestiae meridiei" dicuntur, quia apud illos qui habent Verbum, ex quo in luce veri, quae est "meridies", possunt esse.

[68] Apud Danielem,

Vidit in visione cum nox esset, quatuor bestias ascendentes ex mari; "prima erat sicut leo, sed alae aquilae illi; .... altera similis urso; .... tertia sicut pardus, cui alae quatuor; et quarta terribilis et formidabilis" (7:27 ¹⁹ ):

per "bestiam e mari" ibi significatur amor dominii, cui sancta Verbi et ecclesiae pro mediis inserviunt; et per "quatuor bestias" significatur incrementum ejus successive; quare ultima bestia dicitur "terribilis et formidabilis." (Sed illa videantur quoad partem supra, n. 316 [c] et 556 [a] , explicata.)

[69] Similia paene significantur in Apocalypsi,

Per bestiam ascendentem ex mari (13:1-10);

Per bestiam ascendentem ex terra (13:11-18);

Per bestiam coccineam (17:3);

Per bestiam ex abysso ( ²⁰ Apocalypsi 17:8):

(de quibus bestiis porro, cap. 19:19, 20; 20:10):

sed quaenam cupiditates mali et falsi per singulas "bestias" in specie significantur, videbitur infra ubi de bestiis illis agetur.

[70] Ex his nunc constare potest quid intelligitur per haec apud Marcum,

"Spiritus" Jesum "impellens fecit exire in desertum, et erat..in deserto dies quadraginta, .... et erat cum bestiis, et angeli ministrabant Ipsum" (1:12, 13):

Dominus per quod in deserto fuerit quadraginta diebus, repraesentabat durationem omnium tentationum, quas Ipse prae omnibus in universo terrarum orbe immanissimas subiit et sustinuit; nam per "quadraginta dies" significatur integra periodus et duratio tentationum; ita non quod tunc solum tentatus fuerit, sed quod a pueritia usque ad ultimum vitae suae in mundo; ultima tentatio fuit Ipsi in Gethsemane; per tentationes enim subjugavit omnia inferna, et quoque glorificavit Humanum suum: (sed de tentationibus Domini videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 302): et quia tentationes existunt per malos spiritus et genios qui ab inferno sunt, ita per inferna, unde mala et falsa et eorum cupiditates et concupiscentiae assurgunt, ideo per "bestias" ibi, cum quibus fuit, non intelliguntur bestiae, sed inferna et inde exsurgentia mala; et per "angelos", qui ministrabant Ipsi, non intelliguntur angeli, sed Divina vera, per quae ex propria potentia vicit et subjugavit inferna. (Quod per "angelos" in Verbo significentur Divina vera, videatur supra, 130, 200, 302, 593.)

V: