5164. ‘In medio servorum suorum’: quod significet quae inter illa quae in exteriore naturali, constat ex significatione ‘in medio’ quod sit inter illa; et ex significatione ‘servorum’ quod sint illa quae in exteriore naturali, de qua mox supra n. 5161; ‘servi’ in Verbo vocantur omnia quae infra sunt, et inde subordinata et subjecta superioribus, sicut illa quae sunt naturalis exterioris, seu sensualia ibi, respective ad interius naturale, etiam ea quae sunt hujus naturalis dicuntur ‘servi’ respective ad rationale; et consequenter omnia et singula apud hominem, aeque ejus intima quam extima, respective ad Divinum, nam hoc supremum est.

[2] Servi hic in quorum medio Pharaoh rex judicium fecit super pincernam et pistorem, fuerunt principes aulici et magnates; quod hi similiter ac alii subditi, ex quacumque conditione, respective ad regem dicantur servi, sicut fit in omni regno etiam hodie, est causa quia ‘regium’ repraesentat Dominum quod Divinum Verum, n. 2015, 2069, 3009, 3670, 4581, 4966, 5068, ad Quem respective, ex quacumque conditione sint, omnes aeque servi sunt; immo in regno Domini seu ¹ caelo illi qui ibi maximi sunt, hoc est, qui intimi, sunt servi prae aliis quia illi in maxima oboedientia sunt, et prae reliquis in humiliatione; sunt enim illi qui intelliguntur per minimos qui maximi, et per novissimos qui primi,

Primi erunt novissimi, et novissimi erunt primi, Matth. 19:30; 20:16; Marcus 10:31; Luc. 13:30:

Qui minimus inter omnes vos existit, ² is erit magnus, Luc. 9:48:

³ tum per magnos qui ministri, et per primos qui servi,

Quisquis voluerit esse magnus inter vos, erit minister vester; et quicumque voluerit vestrum esse primus, erit omnium servus, Marcus 10:44; Matth. 20:26, 27;

‘servi’ dicuntur respective ad Divinum Verum quod a Domino, et ‘ministri’ respective ad Divinum Bonum ab Ipso; causa quod ‘novissimi qui primi’ sint servi prae aliis, est quia sciunt, agnoscunt, et percipiunt quod omne vitae, proinde quod omne potestatis quae illis, sit a Domino, et prorsus nihil a semet; at qui hoc non percipiunt quia non ita agnoscunt, sunt quoque ‘servi’, sed plus agnitione oris quam cordis; qui autem in contrario sunt, illi se quoque servos seu famulos respective ad Divinum vocant, sed usque volunt esse domini; indignantur enim et irascuntur si Divinum illis non favet et quasi oboedit, et tandem contra Divinum sunt, et tunc Divino omnem potentiam derogant et sibi omnia tribuunt plerique tales sunt intra Ecclesiam, qui negant Dominum et dicunt se agnoscere unum ens supremum.

Bilješke:

3670. ‘Et dabit tibi benedictionem Abrahami’: quod significet conjunctionem Ipsius Divini cum bono et vero naturalis, constat ex significatione ‘benedictionis’ quod sit conjunctio, de qua supra n. 3660, 3667; et ex repraesentatione ‘Abrahami’ quod sit Ipsum Divinum Domini, quod ‘Pater’ vocatur, de qua n. 2011, 3251, 3439; et quia haec dicuntur ad Jacobum, per quem repraesentabitur Divinum Naturale Domini quoad Divinum Bonum et Verum ibi, est conjunctio Ipsius Divini cum bono et vero Naturalis, quae per ‘dabit tibi benedictionem Abrahami’ in sensu interno significatur. In sensu litterae est possessio terrae Canaanis quae per benedictionem Abrahami intelligitur, et quoque per verba quae sequuntur, ‘Ad hereditandum te terram peregrinationum tuarum, quam dedit Deus Abrahamo’; secundum illum sensum etiam illa verba capiunt omnes qui credunt quod historica Verbi non caelestiora et arcaniora involvant, imprimis gens Judaica, quae etiam sibi prae omnibus gentibus et populis inde vindicat praerogativam; similiter intellexerunt illa patres eorum, ac imprimis Jacobus, qui qualis fuerit, constare potest ex illis quae mox supra n. ¹ 3667 dicta sunt, quod nempe ‘non noverit Jehovam’, nec agnoscere voluerit nisi corporea et mundana ei daret; sed quod nec Abraham, nec Jischak, nec Jacobus ² intellecti sint, sed quod per ‘Jacobum’ repraesentetur Dominus quoad Naturale quod Divinum faceret, ab explicationibus abunde patet: quod perinde sit qualis homo sit qui repraesentat, sive malus sive bonus, et quod malus aeque repraesentare possit, et ³ repraesentaverit Divinum Domini, videatur n. 665, 1097, 1361;

[2] idem potest constare ex repraesentativis quae etiam hodie; omnes enim reges, quicumque sunt et qualescumque sunt, per ipsum regium apud illos repraesentant Dominum; pariter omnes sacerdotes, quicumque et qualescumque sunt, per ipsum sacerdotale; ipsum regium et ipsum sacerdotale est sanctum, qualiscumque is est qui ministrat; inde est quod Verbum quod malus docet, aeque sanctum sit, etiam sacramentum baptismi et ⁴ Sacra Cena, et similia; inde quoque constare potest quod nusquam aliquis rex sibi vindicare queat de sancto quod ejus regii est; nec aliquis sacerdos de sancto quod ejus sacerdotii est; quantum sibi ex illo vindicat seu id sibi tribuit, tantum furis spiritualis characterem, seu furti spiritualis notam, sibi imponit; et quoque quantum mali facit, hoc est, contra justum et aequum, et contra bonum et verum, tantum exuit rex repraesentativum sancti regii, et sacerdos sancti sacerdotii, ac repraesentat oppositum; inde in Ecclesia repraesentativa Judaica tot leges latae sunt de sancto in quo essent imprimis sacerdotes, cum ministrarent; de qua re, ex Divina Domini Misericordia, plura in sequentibus dicentur.

Bilješke: