5938. Zeg tot uw broers; dat dit betekent ten aanzien van de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, namelijk dat er doorvatting is, staat vast uit de uitbeelding van de broers van Jozef, namelijk de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, nrs. 5403, 5419, 5458, 5512. Hier nodigt Farao de zonen van Jakob uit om in Egypte te komen met de kleine kinderen en de vrouwen en om hun vader met hen mee te brengen, want Farao zegt: Zeg tot uw broers: Doet dit en neemt uw vader; en neemt u uit het land van Egypte voertuigen voor uw kleine kinderen en voor uw vrouwen; en draagt uw vader, en komt. Jozef echter nodigt vlak hiervoor zijn vader uit en zijn broers niet anders dan zoals tot de vader behorend; hij zegt immers: Klimt op tot mijn vader en zeg tot hem: Daal neder tot mij, blijf niet staan; en gij zult wonen in het land Gosen en gij zult dicht bij mij zijn, gij en uw zonen en de zonen van uw zonen en al wat gij hebt; haast u en doet mijn vader hierheen nederdalen. De oorzaak waarom Farao de zonen van Jakob uitnodigde en Jozef de vader, blijkt niet dan alleen vanuit de innerlijke zin; en deze is dat het natuurlijke in het algemeen, dat door Farao wordt uitgebeeld, een directe verbinding heeft met de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, die worden uitgebeeld door de zonen van Jakob; vandaar komt het dat Farao over hen spreekt; maar het innerlijk hemelse, dat door Jozef wordt uitgebeeld, heeft niet directe verbinding met de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, die de zonen van Jakob zijn, maar door het geestelijk goede, dat hun vader Israël is; vandaar komt het dat Jozef over de vader spreekt.

5458. En Jozef zei tot hen op de derde dag; dat dit de doorvatting betekent van het hemelse van het geestelijke over die ware dingen die ervan gescheiden waren, toen het voldongen was, staat vast uit de betekenis van zeggen, namelijk de doorvatting, nrs. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2619, 3509;

uit de uitbeelding van de zonen van Jakob, namelijk de ware dingen van de Kerk in het algemeen, waarover eerder, hier die ware dingen gescheiden van het hemelse van het geestelijke, nr. 5436;

uit de uitbeelding van Jozef, namelijk het hemelse van het geestelijke, waarover ook eerder; en uit de betekenis van op de derde dag, namelijk het laatste, wanneer het nieuwe begint, nrs. 5159, 5457, dus wanneer het voldongen is; daaruit blijkt dat met Jozef zei tot hen op de derde dag, de doorvatting wordt aangeduid van het hemelse van het geestelijke over die ware dingen die ervan gescheiden waren, toen het voldongen was.

6337. 'And I will show you what will happen to you at the end of days' means the nature of the Church's state within the order in which they were arranged at that time. This is clear from the meaning of 'showing what will happen' as communicating and foretelling; and from the meaning of 'the end of days' as the final phase of the state in which they exist together - 'days' being states, 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785, 4850, and 'the end' the final phase, so that 'the end of days' is the final phase of a state, that is to say, of the state in which truths and forms of good in general exist together when arranged in their proper order. The reason why it is the Church's state which is meant is that the truths and forms of good represented by 'Jacob and his sons' are what constitute the Church, on account of which 'Jacob' represents the Church, 4286, 4439, 4514, 4520, 4680, 4772, 5536, 5540, and so also 'his sons', 5403, 5419, 5427, 5458, 5512. And the reason why the nature of that state is meant is that the way the Church's truths and forms of good are represented depends on the order in which Jacob's sons or the tribes are mentioned in the Word, see 3862, 3926, 3939. For its nature is different if Reuben's name comes first from what it is if Judah's comes first. When Reuben is first the nature of the state is such that it starts with faith; but when Judah is first it is such that it starts with love; and the nature of it is different again when it starts with something other than faith or love. For variation in the nature of the state is also indicated by the order in which the rest are named after those two.

[2] The variations that are produced in this way are incalculable, indeed infinite, especially so when the truths and forms of good in general that are meant by 'the twelve tribes' also take on specific variations, countless ones for each - for then each truth and form of good in general assumes a different appearance - and even more especially so when those specific truths or forms of good take on countless individual variations, and so on. The infinite variations produced in this way may be illustrated by very many things that exist in the natural world. From all this one may now see that the twelve tribes have a different meaning when their names occur in the Word in one order from when they do so in another. Thus in this chapter they carry a meaning different from that seen elsewhere.