443. In het andere leven valt het duidelijk waar te nemen welke meningen men bij het leven in het lichaam was toegedaan omtrent de ziel, de geest en het leven na de dood; want wanneer men in een toestand wordt gehouden alsof men nog in het lichaam was, denkt men op dezelfde wijze, en het denken deelt zich zo duidelijk mee, alsof men zich openlijk uitsprak. Zo werd ik aan iemand, die kort tevoren overleden was, gewaar, dat hij, wat hij ook toegaf, weliswaar aan een geest had geloofd, maar dan aan een die verder een donker leven moest slijten, omdat als het leven aan het lichaam onttrokken wordt, er een donker iets achterblijft; want voor hem was het leven in het lichaam gelegen. Vandaar stelde hij zich de geest voor als een spook, nog versterkt in die opvatting, omdat hij ook de dieren een leven zag hebben, bijna aan dat van de mensen gelijk; hij verwonderde zich nu, dat de geesten en engelen in het volste licht leven, in de hoogste graad van inzicht, wijsheid en gelukzaligheid, met zo’n gevoeligheid als nauwelijks beschreven kan worden, dus geenszins in een donker, maar in een helder en ten volle bewust leven.
