1863 წელს, აგრესიული სამოქალაქო ომის შუაგულში, პრეზიდენტმა აბრაამ ლინკოლნმა გამოსცა რამდენიმე განცხადება, რომელშიც შეერთებული შტატების ხალხს მოუწოდებდა, დაიცვან ლოცვების, მარხვისა და მადლიერების დღეები. ამ ორიდან ამონარიდს ვიღებთ. საოცრად სასიამოვნოა იმის დანახვა, თუ როგორ ედავებოდა ლინკოლნი ეროვნული მორალი.
1863 წლის 30 მარტს, "პროკლამა ლოცვისა და მარხვის დღის" შესახებ, ლინკოლნმა გამოსცა ეს ტექსტი:
”ერების, ისევე როგორც კაცების მოვალეობაა დაეკისრონ თავიანთი დამოკიდებულება ღვთის უზომო ძალაზე; აღიარონ თავიანთი ცოდვები და ჩადენილნი თავმდაბალ მწუხარებაში, მაგრამ დარწმუნებული იმედოვნებით, რომ ნამდვილი მონანიება გამოიწვევს გულმოწყალებას და შეწყალებას; ამაღლებული ჭეშმარიტება, რომელიც წმინდა წერილებში გამოცხადდა და მთელი ისტორიის განმავლობაში დადასტურდა, რომ ის ხალხი აკურთხეს, რომელთა ღმერთიც უფალია.
ჩვენ ვიცით, რომ მისი ღვთიური კანონით, ერები, როგორც პირები, ამქვეყნად ექვემდებარებიან დასჯილებსა და დასჯას. ნუთუ არ შეგვიძლია გულწრფელად შეგვეშინდეს, რომ სამოქალაქო ომის საშინელი უბედურება, რომელიც ახლა მიწას დაანგრევს, შეიძლება ეს იყოს სასჯელი, რომელიც ჩვენთვის მიესადაგება ჩვენი სავარაუდო ცოდვების გამო, ჩვენი ეროვნული რეფორმირების, როგორც მთელი ხალხის, აუცილებელ დასასრულს?
ჩვენ ვიღებდით ზეცის ყველაზე ნაკლებმომპოვებელ სიკეთეებს; ამ მრავალი წლის განმავლობაში ჩვენ დაცული გვაქვს მშვიდობა და კეთილდღეობა; ჩვენ გავზარდეთ რიცხვი, სიმდიდრე და ძალაუფლება, როგორც არცერთი ერი ჯერ არ გაზრდილა.
მაგრამ ღმერთი დავივიწყეთ. ჩვენ დავივიწყეთ მადლიანი ხელი, რომელმაც მშვიდობა დაგვიტოვა და გავამრავლა, გამდიდრდა და გაგვამაღლა, და ჩვენ უღიმღამოდ წარმოვიდგენდით, ჩვენი გულების მოტყუებით, რომ ყველა ეს კურთხევა წარმოქმნილია ჩვენივე უმაღლესი სიბრძნით და სათნოებით. გადაუწყვეტელი წარმატებით, ჩვენ ძალიან თვითკმარები გავხდით იმისთვის, რომ შევიგრძნოთ მადლის გამოსყიდვა და შენარჩუნების აუცილებლობა, ასევე ვამაყობთ, რომ ვლოცულობთ იმ ღმერთზე, რომელმაც შექმნა.
მაშინ ეს გვაიძულებს, რომ თავმდაბალი ვიყოთ შეურაცხყოფილი ძალაუფლების წინაშე, ვაღიაროთ ჩვენი ეროვნული ცოდვები და ვილოცოთ სისუფთავისა და მიტევებისთვის ”.
იმავე წლის შემდეგ, 1863 წლის 3 ოქტომბერს ლინკოლნმა დაამატა კიდევ ერთი განცხადება, რომელიც მადლიერების დღედ გამოაცხადა:
"ჩემთვის სათანადო და მიზანშეწონილად მეჩვენებოდა, რომ ღმერთი უნდა იყოს საზეიმო, პატივისცემით და მადლიერებით უნდა აღიარებულიყო, როგორც ერთი გულით და ერთი ხმით, მთელი ამერიკელი ხალხის მიერ. ამიტომ მე ვეწვიე ჩემს თანამემამულეებს. გასულ ხუთშაბათს ნოემბერში, როგორც მადლიერების დღის და ქება-დიდება ჩვენი კეთილმსახური მამისათვის, რომელიც ზეცაში ცხოვრობს. "
მადლიერების დღე მას შემდეგ გახდა შეერთებული შტატების ძირეული კულტურის ნაწილი. მაგრამ მადლიერების დღესასწაულზე, ღმერთი ხშირად დავიწყებულია. თურქეთის ვახშმობებმა და ფეხბურთის თამაშებმა უამრავი ადამიანი დაითანხმა, რაც ადრე ტრადიციულ საეკლესიო მომსახურებას უმეტეს თემებში ჰქონდათ.
რას აკეთებს ამის შესახებ? ხელახლა წაიკითხეთ პრეზიდენტი ლინკოლნი. მისი სიტყვები სჭარბობს დროს, ომს და ეროვნულ საზღვრებს. აღვივებს მათ წაკითხვას.
