Från Swedenborgs verk

 

Cielo e inferno #1

Studera detta avsnitt

  
/ 603  
  

1. Prefazione dell’Autore

Il Signore parlando ai suoi discepoli della fine dei tempi, cioè nell’ultimo periodo della chiesa, 1 dice, all’avvicinarsi della predetta fine, in merito al successivo stato di amore e fede: 2

Subito dopo l’afflizione di quei giorni il sole si oscurerà e la luna non darà il suo splendore, e le stelle cadranno dal cielo, e le potenze dei cieli saranno scosse. Ed allora apparirà nel cielo il segno del Figlio dell’uomo; ed allora tutte le tribù della terra faranno cordoglio, e vedranno il Figliuolo dell’uomo venire sulle nuvole del cielo con gran potenza e gloria. E manderà i suoi angeli con gran suono di tromba a radunare i suoi eletti dai quattro venti, da un capo all’altro dei cieli. (Matteo 24:29-31)

Coloro che si soffermano sul mero significato letterale di queste parole, hanno la convinzione che alla fine dei tempi, quando vi sarà il giudizio universale, tutte queste cose avranno luogo, così come sono descritte nel senso letterale, cioè che il sole e la luna si oscureranno e le stelle cadranno dal cielo, e che il segno del Signore apparirà nel cielo, ed egli stesso sarà visto sulle nubi, con gli angeli e con le trombe al seguito; inoltre è predetto in altri passi che l’intero universo sarà distrutto, e poi sorgerà un nuovo cielo e una nuova terra. Tale è la convinzione della maggior parte degli uomini nella chiesa, nel presente. Ma coloro che sono in questa fede ignorano i segreti che sono nascosti in ogni minimo dettaglio della Parola; in realtà in ogni singolo vocabolo della Parola vi è un significato interiore che concerne le cose spirituali e celesti anziché le cose naturali e mondane, così come appaiono nel senso letterale. E questo è vero non solo per il significato di gruppi di parole, ma per ciascuna parola. 3 Perché la Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze 4 , affinché vi possa essere un significato interiore in ogni singolo particolare di essa. Quale sia questo significato lo si può vedere da tutto ciò che è stato scritto al riguardo in Arcana Coelestia [pubblicato nel 1749-1756]; e dalle citazioni attinte da quell’opera, nell’illustrazione del Cavallo Bianco [dell’Apocalisse, pubblicato nel 1758] cui si fa riferimento nell’Apocalisse.

È in conformità di quel significato spirituale, che deve essere inteso l’avvento del Signore dal cielo, sulle nuvole, di cui al passo sopra citato. Ivi il sole che si oscura significa il Signore quanto all’amore; 5 la “luna” si riferisce alla fede; 6 le stelle indicano la conoscenza del bene e della verità, o dell’amore e della fede; 7 il “segno del Figlio dell’uomo nel cielo” indica la manifestazione della Divina verità; le “tribù della terra” significano tutte le cose concernenti la verità ed il bene, o la fede e l’amore; 8 “l’avvento del Signore sulle nuvole del cielo, in gloria e potenza,” significa la sua presenza nella Parola e la sua rivelazione; 9 le “nuvole” significano il senso letterale della Parola, 10 e la “gloria” il senso interiore della Parola; 11 gli “angeli con gran suono di tromba” indicano il cielo quale sorgente della Divina verità. 12 Tutto questo chiarisce cosa deve intendersi con queste parole del Signore, vale a dire che alla fine della chiesa, quando non vi sarà più alcun amore, e quindi alcuna fede, il Signore svelerà il significato interiore della Parola e rivelerà i segreti del cielo. I segreti rivelati nelle seguenti pagine riguardano il cielo e l’inferno, nonché la vita dell’uomo dopo la morte. L’uomo della chiesa attualmente ha una scarsa conoscenza del cielo e dell’inferno, o della sua vita dopo la morte, sebbene questi argomenti siano contemplati e descritti nella Parola; ciò nondimeno molti di quelli nati in seno alla chiesa, negano queste cose, dicendo nel loro intimo, “Chi mai è venuto da quel mondo e ha confermato queste cose?” Per evitare che questo atteggiamento negazionista, invalso specialmente presso quelli pervasi dalla saggezza mondana, possa contaminare e traviare le persone semplici nel cuore e nella fede, mi è stato concesso di essere associato agli angeli e di parlare con loro, come tra uomo e uomo, e anche di vedere come sono i cieli e gli inferni, e questo da tredici anni, ormai; quindi, adesso posso descrivere ciò che ho visto è udito, nell’auspicio che l’ignoranza possa essere illuminata, e l’incredulità, dissipata. Le presenti rivelazioni sono estese ora perché questo deve intendersi per la venuta del Signore.

Fotnoter:

1. [I rinvii contenuti nelle note in questa edizione, se non altrimenti specificato, sono all'opera Arcana Coelestia di Emanuel Swedenborg, e sono stati inseriti dall'Autore]. La fine dei tempi è il periodo finale della chiesa (Arcana Coelestia 4535, 10622).

2. Le profezie del Signore in Matteo 24, 25, in merito alla fine dei tempi ed alla sua venuta, alla fine della chiesa e al giudizio finale, sono spiegate nelle prefazioni ai capitoli da 26 a 40 della Genesi (nn. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071).

3. Sia in generale, sia in ogni particolare della Parola vi è un significato interiore o spirituale (nn. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086).

4. La Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze, e per questa ragione ogni singola cosa in essa ha un significato spirituale (nn. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086).

5. Nella Parola il sole significa il Signore, quanto all'amore, e di conseguenza l'amore per il Signore (nn. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 10809).

6. Nella Parola la luna significa il Signore, quanto alla fede, di conseguenza la fede per il Signore (nn. 1529, 1530, 2495, 4060, 4696, 7083).

7. Nella Parola le stelle significano la conoscenza del bene e della verità (nn. 2495, 2849, 4697).

8. Le tribù significano tutte le verità e tutti i beni nel loro insieme, quindi tutte le cose della fede e dell'amore (nn. 3858, 3926, 4060, 6335).

9. La venuta del Signore significa la sua presenza nella Parola, e la rivelazione di essa (nn. 3900, 4060).

10. Nella Parola le nuvole significano la Parola nel senso letterale Arcana Coelestia 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574).

11. Nella Parola gloria significa la Divina verità come è nel cielo e nel significato interiore della Parola (Arcana Coelestia 4809, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574).

12. La tromba o il corno significano la Divina verità nel cielo, e rivelata dal cielo (Arcana Coelestia 8158, 8823, 8915); e la “voce” ha un simile significato (nn. 6771, 9926).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #9050

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  
  

9050. Quod ‘anima’ significet vitam spiritualem, constat ex significatione ‘animae’ quod sit vita hominis, sed vita fidei ejus, quae est vita spiritualis. In Verbo passim dicitur ‘cor et anima’, et ibi per ‘cor’ significatur vita amoris, et per ‘animam’ vita fidei; sunt 1 homini binae facultates recipientes vitam a Domino, una vocatur voluntas, altera intellectus; ad facultatem quae vocatur voluntas, pertinet amor, nam bona amoris faciunt vitam ejus, ad facultatem autem 2 quae vocatur intellectus, pertinet fides, nam vera fidei faciunt vitam ejus; sed hae binae vitae apud hominem usque unum 3 sunt, et cum unum sunt, tunc quae fidei sunt, etiam amoris sunt, nam amantur, et vicissim quae 4 amoris sunt etiam fidei sunt, 5 quia creduntur; talis vita est omnibus 6 in caelo.

[2] Quod in Verbo vita amoris, seu quod idem est, voluntas, dicatur ‘cor’, et quod vita fidei, seu quod idem est, intellectus, dicatur ‘anima’, est causa quia illi qui in amore in Dominum sunt et vocantur caelestes, in Maximo Homine seu caelo 7 constituunt provinciam cordis, 8 et qui in fide in Dominum sunt et 9 inde in charitate erga proximum, 10 constituunt provinciam pulmonum, videatur n. 3635, 3883-3896; inde est quod per ‘cor’ in Verbo significetur amor qui est vita voluntatis, et per ‘animam’ fides quae est vita intellectus, n. 2930, 7542, 8910; anima enim in lingua originali dicitur a respiratione, quae est pulmonum.

[3] Quod fides pertineat ad facultatem intellectualem, est quia haec illustratur a Domino cum homo recipit fidem; inde est ei lux seu apperceptio veri in talibus quae fidei sunt cum legit Verbum; et quod amor pertineat ad facultatem voluntariam, est quia haec accenditur a Domino cum homo recipit amorem; inde est ei ignis vitae et perceptio sensitiva boni.

[4] Ex his constare potest quid in Verbo proprie intelligitur per ‘cor’ et quid per ‘animam’, ut in sequentibus his locis:

apud Moschen, Amabis Jehovam Deum tuum ex toto corde et ex tota anima, et ex omnibus viribus tuis, Deut. 6:5, 6:

apud eundem,

Amabis Jehovam Deum tuum, et servies Ipsi, ex toto corde tuo et ex tota anima tua, Deut. 10:12, 11:13:

apud eundem,

Custodies statuta et judicia, et facies ea, in omni corde tuo et in omni anima tua, Deut. 26:16:

apud Evangelistas, Jesus dixit, Amabis Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et toto robore tuo ac cogitatione tua, Matth. 22:35 [KJV Matth. 22:37]; Marcus 12:30, 32; Luc. 10:27; ‘cor’ pro vita amoris, et ‘anima’ pro vita fidei, ‘robur’ pro illis quae procedunt ex vita amoris, ita quae ex corde seu voluntate, et cogitatio pro illis quae procedunt ex vita fidei, ita quae ex anima seu intellectu illustrato:

[5] similiter apud Esaiam,

Cor elusum deerrare facit eum ut non eripiat animam suam, 11 et dicat, Nonne mendacium in dextra mea? 44:20:

apud Jeremiam,

Gaudebo super illis ad faciendum bonum illis, et plantabo illos in terra in veritate, toto corde Meo et tota anima Mea, 32:41;

ibi de Jehovah, hoc est, Domino, ‘cor’ 12 dicitur ex Divino Bono, quod est amoris seu misericordiae, et ‘anima’ ex Divino Vero, quod est fidei apud hominem.

[6] Quod haec significentur per ‘cor et animam’ in Verbo, pauci intra Ecclesiam hodie sciunt ex causa quia non expenderunt quod homini binae facultates sint inter se distinctae, nempe voluntas et intellectus, et quod illae binae facultates unam mentem constituent ut homo sit vere homo; nec expenderunt quod omnia in universo tam caelo quam mundo se referant ad bonum et verum, 13 et quod conjuncta erunt ut sint aliquid et producant; ex ignorantia illorum effluxit quod separaverint fidem ab amore, nam qui ignorat universales illas leges non scire potest quod fides se referat ad verum et amor ad bonum, et quod, nisi conjuncta sunt, non sint aliquid, fides enim absque amore non est fides, et amor absque fide non est amor, 14 nam amor suum quale habet a fide, et fides suam vitam ab amore, inde fides absque amore est 15 mortua, et fides cum amore est 15 viva; quod ita sit, constare potest a singulis in Verbo, nam ubi agitur de fide ibi etiam agitur de amore, ut 16 sit conjugium boni et veri, hoc est, caelum, et in supremo sensu Dominus in omnibus et singulis ibi; quod tale conjugium sit, videatur n. 17 683, 793, 801, 2516, 2712, 18 4138 fin. , 5138, 5502, 6343, 19 7945, 8339; ex his nunc patet unde est 20 quod homo Ecclesiae hactenus non sciverit quid in Verbo intellectum sit per ‘cor’ et quid per ‘animam’.

[7] Quod ‘anima’ in Verbo sit vita fidei, evidenter constare potest a locis ubi ‘anima’ dicitur, ut in his sequentibus: apud Moschen,

Non in pignus accipies molam aut molarem, nam animam ille accipiens in pignus, Deut. 24:6;

dicitur quod ‘is animam accipiat in pignus qui molam’ quia in sensu interno per ‘molam’ significantur illa quae fidei sunt, n. 7780:

apud Esaiam,

Erit sicut cum somniat famelicus, quasi esset comedens, sed quando evigilat, jejuna est anima ejus; aut quando somniat sitiens, quasi esset bibens, sed quando evigilat, ecce lassus est, et anima ejus appetens, 29:8;

‘jejuna anima’ et ‘appetens anima’ pro desiderio discendi 21 bona et vera fidei 22 :

apud eundem,

Si expromseris famelico animam tuam, et animam afflictam saturaveris, 58:10;

'expromere famelico animam tuam' pro 23 desiderantem instruere in veris fidei, 24 ‘animam afflictam saturare’ pro instruere 25 in bono fidei:

[8] apud Jeremiam,

Si indueris te dibapho, si 26 ornaveris te ornatu auri, si 27 ruperis stibio oculos, frustra pulchram reddes te; abhorrebunt a te amatores, animam tuam quaerent, 4:30;

hic ‘anima’ pro vita fidei, proinde pro ipsa fide apud hominem, quia haec vitam ejus spiritualem facit; quod fides sit quae per ‘animam’ intelligitur, patet a singulis in illo versu:

apud eundem,

Venient et canent in altitudine Zionis, et confluent ad bonum Jehovae, ad triticum, et ad mustum, et ad oleum, et ad filios gregis et armenti; et fiet anima illorum sicut hortus irriguus; irrigabo animam lassam, et omnem animam quae dolet, 31:12, 25;

anima' pro vita fidei apud hominem Ecclesiae, qui dicitur fieri sicut hortus, quia per ‘hortum’ significatur intelligentia quae ex veris fidei, n. 100, 108, 2702, et 28 anima dicitur irrigari quia per 'irrigari' significatur instrui:

[9] apud eundem,

Cum periculo animarum 29 nostrarum adducimus panem nostrum, propter gladium deserti, Threni 5:9;

‘periculum animarum’ est periculum jacturae fidei et inde vitae spiritualis; ‘gladius’ enim ‘deserti’ est falsum pugnans contra vera quae fidei, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294:

apud Ezechielem,

Javan, Thubal, et 30 Meschech, hi mercatores tui, cum anima hominis, et vasis aeris dederunt 31 negotiationem tuam, 27:13;

‘anima hominis’ pro interiore vero fidei ex bono, ‘vasa aeris’ pro exterioribus veris fidei ex bono, ‘vasa’ enim sunt vera exteriora seu vera scientifica, n. 3068, 3079, et ‘aes’ est bonum naturalis, n. 425, 1551; nisi sciretur quod ‘anima hominis’ sit fides, non posset intelligi quid significat ‘mercari cum anima hominis et cum vasis aeris’:

[10] apud eundem,

Omnis anima vivens quae reptat, quocumque venerint fluvii, vivet, unde fit piscis multus valde, qui veniunt eo aquae hae, et sanantur, 47:9;

ibi de novo templo, hoc est, de nova Ecclesia spirituali 32 a Domino, ‘anima vivens quae reptat’ pro veris scientificis quae fidei, 33 'piscis inde multus' sunt scientifica, n. 40, 991, ‘fluvii’ pro illis quae sunt intelligentiae, quae ex veris fidei, n. 2702, 3051; hic nec absque sensu interno sciretur quid foret 34 piscis multus ex eo quod fluvii illuc veniunt:

apud Davidem,

Salvum fac me, Deus, quia venerunt aquae usque ad animam meam, 35 Ps. 69:2 [KJV Ps. 69:1]:

et apud Jonam, Circumdederunt me aquae usque ad animam meam, 2:6 [KJV 5]; ‘aquae’ hic pro falsis, et quoque pro tentationibus quae fiunt per injecta falsa, n. 705, 739, 756, 790, 8137, 8138, 8368:

[11] apud Jeremiam,

Jehovah dixit, Num de gente, quae sicut haec, non sumpserit ultionem anima Mea? 5:9, 29:

apud eundem,

Castigationem admitte, Hierosolyma, ne avertatur anima Mea a te, ac redigam te in vastitatem, 6:8; 36 ‘anima’ cum de Domino, pro Divino Vero:

apud Johannem, Secundus angelus effudit phialam suam in mare, factumque est sanguis sicut mortui, unde omnis anima vivens mortua est in mari, Apoc. 16:3;

‘mare’ pro 37 scientificis in 38 complexu, n. 28, ‘sanguis’ pro veris fidei ex bono, et in opposito sensu 39 pro veris fidei falsificatis et profanatis, n. 4735, 40 6978, 7317, 7326, inde ‘anima vivens’ pro vita ex fide:

[12] apud Matthaeum,

Ne solliciti sitis animae vestrae quid esuri sitis, aut bibituri, 41 Matth. 6:25; ‘anima’ pro 42 veris fidei, ‘edere et bibere’ pro instrui in bono et vero fidei, in sensu enim interno agitur ibi de vita spirituali et de ejus nutricione:

apud eundem,

Quisquis vult invenire animam suam, perdet illam, et quisquis perdiderit animam suam propter Me, inveniet illam, 10:39 43 ; ‘anima’ pro vita fidei qualis est credentibus, et in opposito sensu pro vita non fidei qualis est non credentibus:

apud Lucam, In patientia vestra possidete animas vestras, 21:19 44 ; ‘possidere animas’ pro illa quae sunt fidei et inde vitae spiritualis; similiter in perplurimis aliis locis.

Fotnoter:

1. The Manuscript places this after facultates.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. erunt

4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

5. nam

6. The Manuscript inserts qui.

7. constituant

8. at

9. vocantur spirituales in Maximo Homine seu coelo

10. constituant, in the Manuscript, the First Latin Edition.

11. ut

12. tribuitur Ipsi

13. The Manuscript inserts ac in opposito sensu ad malum et falsum, .

14. amor enim

15. The Manuscript inserts fides.

16. sic, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

17. In the Manuscript a space is left for the following numbers, but none is inserted.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

20. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

21. The Manuscript inserts illa quae.

22. The Manuscript inserts sunt.

23. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

24. The Manuscript inserts et.

25. illum

26. ornaberis

27. rumpas

28. quae

29. vestrarum, in the Manuscript, the First Latin Edition.

30. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

31. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

32. Domini

33. inde piscis multus pro scientificis

34. quod piscis multus ex eo quod fluvii illuc venerint

35. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

36. ex anima, cum de Deo, est ex judicio veritatis, ita ex veritate, at ex corde est ex misericordia

37. The Manuscript inserts veris.

38. communi

39. verum fidei falsificatum et prophanatum

40. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

41. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

42. vita

43. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

44. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #8106

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  

Hittills innehåller denna översättning passager upp till #2134. Det är förmodligen fortfarande ett pågående arbete. Om du trycker på vänsterpilen kommer du att hitta det sista numret som har översatts.

  
/ 10837  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.