From Swedenborg's Works

 

Последний Суд #1

Study this Passage

/ 74  
  

1. ДЕНЬ ПОСЛЕДНЕГО СУДА НЕ ОЗНАЧАЕТ РАЗРУШЕНИЕ МИРА

Те, кто не знаком с духовным смыслом Слова, поняли только, что в день Последнего Суда все в окружающем нвидимом мире будет разрушено; потому что сказано, что тогда небо и земля погибнут, и Бог сотворит новое небо и новую землю. Они утвердились в этом еще и потому, что сказано, что все восстанут из своих могил, и тогда добрые будут отделены от злых, и так далее. Но это сказано в буквальном смысле Слова, смысле, который является природным и находится в низшей степени Божественного порядка, в котором все частности содержат духовный смысл. Таким образом, понимая Слово только в буквальном смысле, можно прийти к различным мнениям, что и произошло в Христианском мире. В этом состоит причина появления стольких ересей, каждая из которых доказывается из Слова.

[2] Однако, в виду того, что еще никому не известно, что в каждой частности Слова содержится духовный смысл, ни даже что такое духовный смысл, тем, кто получил такое представление о Последнем Суде, простительно. Но теперь они должны знать, что ни видимое нашими глазами небо, ни земля, на которой мы живем, не будут разрушены, но будут продолжать существование; и что “новое небо и новая земля” означают Новую Церковь как на небе, так и на земле. Сказано “Новая Церковь на небе”, потому что там есть церковь точно так же, как и на земле. Там также есть Слово, там читаются проповеди, и происходит богослужение так же, как и на земле; с той лишь разницей, что все там более совершенно, потому что оно находится не в природном мире, а в духовном. Поэтому и все люди там духовные, а не природные, какими они были в мире. Об этом видно в “Небе и аде”, в отдельной главе о соединении небес с человеком посредством Слова (303-310); и о небесном Богослужении (221-227).

/ 74  
  

Thanks to newchurch.ru for their permission to use this translation on our site.

From Swedenborg's Works

 

De Coelo et de Inferno #221

Study this Passage

  
/ 603  
  

221. [XXV.] DE CULTU DIVINO IN CAELO.

Cultus Divinus in caelis non absimilis est cultui Divino in terris quoad externa, sed quoad interna differt; sunt illis aeque doctrinae, sunt praedicationes, et sunt templa. Doctrinae quoad essentialia conveniunt, sed interioris sapientiae sunt quae in caelis superioribus, quam quae in caelis inferioribus praedicationes sunt secundum doctrinas: et sicut illis sunt domus et palatia (183-190), ita quoque sunt templa in quibus praedicationes fiunt. Quod talia in caelis quoque sint, est quia angeli continue perficiuntur sapientia et amore est enim illis aeque ac hominibus intellectus et voluntas, ac intellectus talis est ut continue queat perfici, similiter voluntas; intellectus per vera quae sunt intelligentiae, et voluntas per bona quae sunt amoris. 1

Footnotes:

1. [Swedenborg's footnote] Quod intellectus sit recipiens veri, et voluntas boni (3623, 6125, 7503, 9300, 9930).

Quod sicut omnia se referunt ad verum et bonum, ita omne vitae hominis ad intellectum et voluntatem (803, 10122).

Quod angeli in aeternum perficiantur (4803, 6648).

  
/ 603  
  

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #803

Study this Passage

  
/ 10837  
  

803. ‘Quoad avem, et quoad bestiam, et quoad feram, et quoad omne reptile reptans super terra’: quod significent persuasiones eorum, quibus ‘aves’ affectiones falsi, ‘bestia’ cupiditates, ‘fera’ voluptates, ‘reptile reptans’ corporea et terrestria, constare potest ex illis quae prius de significatione ‘avium et bestiarum ostensa sunt; de avibus, n. 40, t supra ad vers. 14, 15, 15, hujus capitis; de bestiis etiam ibi, tum n. 45, 46, 142, 143, 246. ‘Aves’ quia intellectualia, rationalia et scientifica significant, 1 etiam significant contraria, ut perversa rationalia, falsa, et affectiones falsi. Persuasiones antediluvianorum hic plene describuntur, nempe quod in illis affectiones falsi, cupiditates, voluptates, corporea et terrestria; omnia haec insunt persuasionibus, quod homo nescit, putans principium falsi seu persuasionem falsi esse modo simplex quoddam aut unum commune quoddam, sed multum fallitur, prorsus aliter se res habet; unaquaevis affectio hominis trahit suam existentiam et naturam ex ejus intellectualibus et simul ex ejus voluntariis, ita ut totus homo quoad omnia sua intellectualia et omnia sua voluntaria sit unaquavis ejus affectione, immo in affectionis ejus singularissimis seu minimus;

[2] quod constare mihi potuit manifeste a pluribus experientiis, ut memorem solum id, quod spiritus in altera vita ex modo unica idea cogitationis ejus cognosci possit qualis est, immo angeli a Domino habent, ut cum modo inspiciunt in aliquem, norunt ilico qualis est, nec fallit quicquam; inde constat quod unaquaevis hominis idea, et quod unaquaevis affectio, immo unumquodvis minimum ejus affectionis, sit imago ejus et effigies ejus, hoc est, quod eis insit aliquid proxime et remote ab omni ejus intellectuali et ab omni ejus voluntario. Ita nunc descriptae sunt antediluvianorum dirae persuasiones, quod in iis fuerint affectiones falsi, tum affectiones mali seu cupiditates, ut et voluptates, demum corporea et terrestria; omnia haec insunt talibus persuasionibus, et non solum persuasionibus in communi, sed etiam persuasionum singularissimis seu minimus, in quibus corporea et terrestria dominantur: si sciret homo quantum uni principio falsi ac uni persuasioni falsi insit, horresceret; est quaedam imago inferni: sed si ex innocentia aut ex ignorantia, falsa ibi facile discutiuntur.

Footnotes:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.