From Swedenborg's Works

 

Последний Суд #1

Study this Passage

/ 74  
  

1. ДЕНЬ ПОСЛЕДНЕГО СУДА НЕ ОЗНАЧАЕТ РАЗРУШЕНИЕ МИРА

Те, кто не знаком с духовным смыслом Слова, поняли только, что в день Последнего Суда все в окружающем нвидимом мире будет разрушено; потому что сказано, что тогда небо и земля погибнут, и Бог сотворит новое небо и новую землю. Они утвердились в этом еще и потому, что сказано, что все восстанут из своих могил, и тогда добрые будут отделены от злых, и так далее. Но это сказано в буквальном смысле Слова, смысле, который является природным и находится в низшей степени Божественного порядка, в котором все частности содержат духовный смысл. Таким образом, понимая Слово только в буквальном смысле, можно прийти к различным мнениям, что и произошло в Христианском мире. В этом состоит причина появления стольких ересей, каждая из которых доказывается из Слова.

[2] Однако, в виду того, что еще никому не известно, что в каждой частности Слова содержится духовный смысл, ни даже что такое духовный смысл, тем, кто получил такое представление о Последнем Суде, простительно. Но теперь они должны знать, что ни видимое нашими глазами небо, ни земля, на которой мы живем, не будут разрушены, но будут продолжать существование; и что “новое небо и новая земля” означают Новую Церковь как на небе, так и на земле. Сказано “Новая Церковь на небе”, потому что там есть церковь точно так же, как и на земле. Там также есть Слово, там читаются проповеди, и происходит богослужение так же, как и на земле; с той лишь разницей, что все там более совершенно, потому что оно находится не в природном мире, а в духовном. Поэтому и все люди там духовные, а не природные, какими они были в мире. Об этом видно в “Небе и аде”, в отдельной главе о соединении небес с человеком посредством Слова (303-310); и о небесном Богослужении (221-227).

/ 74  
  

Thanks to newchurch.ru for their permission to use this translation on our site.

From Swedenborg's Works

 

De Coelo et de Inferno #221

Study this Passage

  
/ 603  
  

221. [XXV.] DE CULTU DIVINO IN CAELO.

Cultus Divinus in caelis non absimilis est cultui Divino in terris quoad externa, sed quoad interna differt; sunt illis aeque doctrinae, sunt praedicationes, et sunt templa. Doctrinae quoad essentialia conveniunt, sed interioris sapientiae sunt quae in caelis superioribus, quam quae in caelis inferioribus praedicationes sunt secundum doctrinas: et sicut illis sunt domus et palatia (183-190), ita quoque sunt templa in quibus praedicationes fiunt. Quod talia in caelis quoque sint, est quia angeli continue perficiuntur sapientia et amore est enim illis aeque ac hominibus intellectus et voluntas, ac intellectus talis est ut continue queat perfici, similiter voluntas; intellectus per vera quae sunt intelligentiae, et voluntas per bona quae sunt amoris. 1

Footnotes:

1. [Swedenborg's footnote] Quod intellectus sit recipiens veri, et voluntas boni (3623, 6125, 7503, 9300, 9930).

Quod sicut omnia se referunt ad verum et bonum, ita omne vitae hominis ad intellectum et voluntatem (803, 10122).

Quod angeli in aeternum perficiantur (4803, 6648).

  
/ 603  
  

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4803

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4803. Memoratu dignum est quod prorsus ignotum 1 in mundo, nempe quod spirituum bonorum et angelorum status continue mutentur et perficiantur et quod sic evehantur in interiora provinciae in qua sunt, ita in nobiliores functiones; est enim in caelo continua purificatio, ac ut ita dicatur, nova creatio; sed usque ita se res habet quod nusquam aliquis angelus ad absolutam 2 perfectionem pervenire possit in aeternum, Dominus solus est perfectus, in Ipso et ex Ipso est omnis perfectio. Qui correspondent ori, continue volunt loqui, nam in loquendo summum voluptatis captant 3 ; cum illi perficiuntur, rediguntur ad id ut non aliud loquantur quam quod conducit sociis, communi, caelo, Domino; augetur apud illos jucundum ita loquendi in tantum, in quantum perit cupido se spectandi in loquela, et ambiendi sapientiam ex proprio.

Footnotes:

1. The Manuscript inserts est.

2. The Manuscript interpolates absolutam above line.

3. habent

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.