1. OM HIMLEN OCH HELVETET

När Herren inför lärjungarna talar om tidevarvets fulländning, som är kyrkans sista tid ¹ , säger Han vid slutet av förutsägelserna om dess efter varandra följande tillstånd med avseende på kärlek och tro ² :

»Strax efter de dagarnas bedrövelse skall solen förmörkas, och månen skall inte giva sitt sken, och stjärnorna skola falla från himlen, och himlarnas krafter skola bäva. Och då skall Människosonens tecken synas i himlen; och då skola jordens alla stammar jämra sig, och de skola se Människosonen komma i himlens skyar med makt och mycken härlighet. Och Han skall utsända sina änglar med basun och stor röst, och de skola församla Hans utvalda från de fyra vindarna, från himlarnas ena ände till den andra.» (Matteus 24:29-31.)

De som förstå dessa ord efter bokstavsmeningen tro inte annat än att på den sista tid som kallas den yttersta domen skall allt detta ske i enlighet med den bokstavliga skildringen. De tro sålunda inte endast, att solen och månen skola förmörkas, och att stjärnorna skola falla från himlen, samt att Herrens tecken skall synas i himlen, och att de skola se Honom i skyarna jämte änglar med basuner, utan även, enligt förutsägelser på andra ställen, att hela den synliga världen skall förgås, och att det sedan skall uppstå en ny himmel och en ny jord.

Denna uppfattning ha de flesta i kyrkan nu för tiden. Men de som tro så känna inte till de hemligheter som är dolda i Ordets alla enskilda ting. Ty i varje särskilt uttryck i Ordet är det en inre mening, i vilken inte förstås naturliga och världsliga saker, sådana som är i bokstavsmeningen, utan andliga och himmelska ting, och detta inte endast med avseende på meningen av flera ord, utan även med avseende på vart enda ord ³ . Ordet är nämligen skrivet helt och hållet medelst motsvarigheter ⁴ för det ändamåls skull, att det må vara en inre mening i alla enskilda ting. Hur beskaffad den meningen är, kan inses av allt som blivit sagt och visat därom i Arcana Coelestia (Himmelska Hemligheter) och även av vad som sammanförts därifrån i förklaringen om Vita Hästen, varom talas i Uppenbarelseboken.

Enligt samma mening bör man förstå Herrens ovan anförda ord om sin ankomst i himlens skyar. Med solen, som skall förmörkas, betecknas Herren med hänsyn till kärleken ⁵ ; med månen Herren med avseende på tron ⁶ ; med stjärnorna kunskaperna om det goda och det sanna eller om kärlek och tro ⁷ ; med Människosonens tecken i himlen uppenbarandet av den Gudomliga Sanningen; med jordens stammar, som skola jämra sig, allt som hör till det sanna och det goda eller till tro och kärlek ⁸ ; med Herrens ankomst i himlens skyar med makt och härlighet Hans närvaro i Ordet och uppenbarelse ⁹ ; med skyar betecknas Ordets bokstavsmening ¹⁰ , och med härlighet Ordets inre mening ¹¹ ; med änglar med basun och stor röst betecknas himlen, varifrån den Gudomliga Sanningen är ¹² .

Härav kan man inse, att med dessa Herrens ord förstås, att vid kyrkans slut, då det inte mer finns någon kärlek och i följd därav inte heller någon tro, Herren skall upplåta sitt Ord med avseende på dess inre mening och uppenbara himlens hemligheter. De hemligheter som skola uppenbaras i vad som nu följer angå himlen och helvetet samt människans liv efter döden.

Den människa som tillhör kyrkan känner nu för tiden knappt något om himlen och helvetet, ej heller om sitt liv efter döden, ehuru alla dessa saker är beskrivna i Ordet. Ja, många som är födda inom kyrkan förneka dem även, sägande i sitt hjärta: Vem har kommit därifrån och berättat? För att inte ett sådant förnekande, som i synnerhet råder hos dem som ha mycken världslig vishet, även må besmitta och fördärva de i hjärtat okonstlade och de i tron enkla, har det givits mig att vara tillsammans med änglar och att tala med dem såsom en människa med en människa samt även att se, vad som är i himlarna och vad som är i helvetena, och detta nu i tretton år. Därför får jag nu beskriva dessa ting på grund av vad jag har sett och hört, i förhoppning om att okunnigheten sålunda må upplysas och otron skingras. Att nu för tiden en sådan omedelbar uppenbarelse sker, är därför, att det är den som förstås med Herrens ankomst.

Footnotes:

5291. ‘Et quintet terram ¹ Aegypti’: quod significet quae conservanda et dein recondenda, constat a significatione ‘quintare’ quod simile hic involvat quod decimare; ‘decimare’ in Verbo significat reliquias facere, et reliquias facere est vera et bona colligere et dein recondere; quod ‘reliquiae’ sint bona et vera recondita a Domino in interiore homine, videatur n. 468, 530, 560, 561, 661, 1050, 1906, 2284, 5135; et quod per ‘decimas’ in ² Verbo significentur reliquiae, n. 576, 1738, 2280; similiter per ‘decem’, n. 1906, 2284; inde quoque per ‘quinque’, qui numerus est dimidius numeri decem; dimidium et duplum quoad numeros in Verbo simile involvunt, sicut viginti simile cum decem, et quatuor simile cum duobus, sex cum tribus, viginti quatuor cum duodecim, et sic porro; et quoque simile numeri adhuc ³ multiplicati, sicut centum et quoque mille ⁴ cum decem, septuaginta duo, et quoque centum quadraginta quatuor simile cum duodecim; quid itaque numeri compositi involvunt, sciri potest a numeris simplicibus a quibus et cum quibus multiplicati sunt; quid etiam numeri magis simplices involvunt, sciri potest ab integris, sicut quid quinque a decem, et quid duo cum dimidio a quinque, et sic porro; in genere sciendum quod numeri multiplicati involvant simile sed plenius, et quod numeri divisi involvant simile sed non ita plenum.

[2] Quod ‘quinque’ in specie attinet, is numerus duplicem significationem habet, significat parum et inde aliquid, et significat reliquias; quod significet parum, est ex relatione ad illos numeros qui significant multum, nempe ad mille et ad centum, et inde quoque ad decem; quod ‘mille’ et ‘centum’ significent multum, videatur n. 2575, 2636; quod inde quoque ‘decem’, n. 3107, 4638; ex eo est quod ‘quinque’ significent parum et quoque aliquid, n. 649, 4638; quod ‘quinque’ significent reliquias, est cum se refert ad decem, et decem significant reliquias, ut supra dictum; quod omnes numeri in Verbo significent res, videatur n. 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, 4670, 5265.

[3] Qui non novit quod aliquis sensus internus Verbi sit qui non apparet in littera, is omnino mirabitur quod numeri in Verbo etiam significent res, ex causa imprimis quia non aliquam ideam spiritualem ex numeris formare potest, sed quod usque numeri ex spirituali idea quae angelis, fluant, videatur n. 5265; verum quaenam ideae sunt, seu quaenam res sunt, quibus numeri correspondent quidem sciri potest, at unde correspondentia illa, adhuc latet; sicut unde correspondentia ‘duodecim’ cum omnibus fidei, et correspondentia ‘septem’ cum sanctis, tum correspondentia ‘decem’, ut et ‘quinque’, cum bonis et veris in interiore homine a Domino reconditis, et sic porro; sed usque satis est scire quod correspondentia sit, et quod ex correspondentia illa omnes numeri in Verbo significent aliquid in spirituali mundo, consequenter quod Divinum etiam in illis inspiratum lateat reconditum; sicut pro exemplo in his sequentibus locis ubi quinque nominantur;

[4] ut in parabola Domini

De homine qui peregre abiit, ... et tradidit servis suis facultates suas, uni quinque talenta, alteri duo, et tertio unum... et qui quinque talenta accepit, negotiatus est cum illis et lucratus alia quinque talenta; similiter qui duo, lucratus est alia duo: at qui unum accepit, ... abscondidit argentum domini sui in terra, Matth. 25:14 seq. :

qui non ultra sensum litteralem cogitat, is non aliter scire potest quam quod numeri hi, nempe quinque, duo et unum, sint modo assumpti ad concinnandum parabolae historicum, et quod ⁵ praeterea non amplius quid' involvant, cum tamen ipsis his ⁶ numeris etiam inest arcanum; per ‘servum enim qui quinque talenta accepit’ significantur qui bona et vera a Domino admiserunt, ita qui reliquias acceperunt; per illum qui ‘duo accepit’ significantur qui in aetate provecta charitatem fidei adjunxerunt; et per illum ‘qui unum’, qui solam fidem absque charitate; de hoc dicitur quod argentum domini sui abscondiderit in terra, per argentum enim quod de illo praedicatur, ⁷ in sensu interno significatur verum quod fidei, n. 1551, 2954, nam lucrum facere seu ferre fructum nequit fides absque charitate; ⁸ talia numeris illis insunt.

[5] Similiter in aliis parabolis, sicut

De homine in regionem longinquam profecto ad accipiendum sibi regnum, ... quod dederit servis suis decem minas, et dixit illis ut negotiarentur cum illis usque dum venerit; ... cum rediit, dixit primus, Domine, mina tua lucrata est decem minas, cui dixit, Euge bone serve, quia super minimo fidelis fuisti, esto super decem urbes: dixit secundus, Domine, mina tua fecit quinque minas, cui etiam dixit, Tu quoque esto super quinque urbes: tertius reposuerat minam in sudario, . . sed dixit Dominus, Tollite ab illo minam et date ei qui decem minas habet, Luc. 19:12 seq. ;

hic similiter decem et quinque significant reliquias, ‘decem’ plures, ‘quinque’ pauciores; ⁹ ‘qui reposuit minam in sudario’ ¹⁰ sunt qui fidei vera sibi ¹⁰ comparant, nec illa bonis charitatis ¹⁰ conjungunt, quibus sic nihil lucri vel fructus;

[6] pariter ubi numeri illi alibi a Domino nominantur; ut de uno qui vocatus ad cenam, quod dixerit,

Juga boum quinque emi, et abeo ad probandum ea, Luc. 14:19:

de divite, quod dixerit ad Abrahamum,

Habeo quinque fratres; ut mittatur qui dicat illis, ne veniant in locum hunc cruciatus, Luc. 16:28:

De decem virginibus, quarum quinque prudentes, et quinque stultae, Matth. 25:1-13 : similiter in his Domini verbis,

Num putatis quod ad pacem venerim dandam in terra? non, dico vobis, sed divisionem; erunt namque ex nunc quinque in domo una divisi, tres contra duos, et duo contra tres, Luc. 12:51 [52]:

et quoque in ipsis his historicis,

Quod Dominus cibaverit quinque mille homines, quinque panibus et duobus piscibus; quodque tunc jusserit ut discumberent centeni et quinquageni; et postquam comederunt quod collegerint fragmentorum duodecim cophinos, Matth. 14:15-21, Marcus 6:38 seq. , Luc. 9:12-17, Joh. 6:5-13;

[7] ¹¹ in his quia historica sunt, vix potest credi quod ¹² numeri significent, sicut quod numerus quinque mille qui fuit hominum, ¹³ tum numerus quinque qui fuit panum, et duo qui fuit piscium, ut et ¹⁴ numerus centum, ut et quinquaginta, qui ¹⁵ fuit discubituum, et denique duodecim, qui fuit cophinorum in quibus fragmenta, ¹⁶ cum tamen in singulis arcanum sit; singula enim contigerunt ex Providentia, ob finem ut Divina repraesentarentur ¹⁷ .

[8] In sequentibus his locis etiam ‘quinque’ significant talia in spirituali mundo, ¹⁸ quibus correspondent in utroque sensu, genuino et opposito: apud Esaiam,

Relinquentur in eo racemationes sicut in decussione ¹⁹ olivae, duae tres baccae in capite rami, quatuor quinque in ramis fructiferae, 17:6, 7:

apud eundem,

In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth, 19:18:

apud eundem,

Unum ²⁰ mille coram increpatione unius, coram increpatione quinorum ²¹ fugientes, donec supereritis sicut malus in capite montis, et sicut signum super colle, 30:17:

apud Johannem,

Quintus angelus clanxit, tunc vidi stellam e caelo lapsam in terram, cui data est clavis putei abyssi; ... locustis quae inde exibant, ... datum ... ut non occiderent homines qui non haberent sigillum Dei super frontibus, sed torquerentur menses quinque, Apoc. 9:[1, ] 5, 10:

apud eundem,

Hic intelligentia; si quis habet sapientiam, septem capita sunt montes septem, ubi mulier ²² sedet super illis, et reges septem sunt; quinque ceciderunt, et unus est, alter nondum venit, et quando veniat, brevi ²³ oportet illum manere, Apoc. 17:9, 10:

[9] similiter repraesentativum ²⁴ fuit in numero quinque in his,

Quod nempe aestimatio viri et feminae esset secundum annos a mense ad quinque annos, et a quinque annis ad viginti, Lev. 27:1-9:

tum, Si redimeretur ager, quod adderetur quinta, Lev. 27:19:

²⁵ Si redimerentur decimae, ²⁶ quod etiam adderetur quinta, Lev. 27:31:

²⁵ Superflui primogeniti quod redimerentur, quinque siclis, Num. 3:46 ad fin. :

²⁵ Primogenitum bestiae immundae quod redimeretur adjecta quinta, Lev. 27:27:

Quod in quibusdam praevaricationibus pro mulcta adderetur quinta, Lev. 22:14, 27:13, 15, Num. 5:6-8:

et quod

Qui furatus bovem aut pecudem, et id mactaverit vel vendiderit, quinque boves ²⁷ restituet pro bove, et quatuor pecudes pro pecude, Exod. 21:37 [KJV Exod. 22:1].

[10] Quod numerus quinque in se contineat arcanum caeleste, et simile cum decem, patet a cherubis de quibus in libro 1 Regum, Salomo fecit in adyto duos cherubos ex ligno olei, decem cubiti altitudo cujusque; quinque cubiti ala cherubi unius, et quinque cubiti ala cherubi alterius; decem cubiti a finibus alarum illius usque ad fines alarum illius; sic decem cubiti cherubus, mensura una et proportio una ambobus cherubis, 1 Reg. 6:23-25; ²⁸ et patet quoque a labris circa templum, tum a candelabris, de quibus in eodem libro, Quod positae fuerint bases labrorum quinque juxta humerum domus ad dextrum, et quinque juxta humerum domus ad sinistrum: ... ²⁹ tum quod posita candelabra quinque a dextra, et quinque a sinistra coram adyto, ³⁰ 1 Reg. 7:39, 49: Quod mare aeneum fuerit decem ulnarum a labro ad labrum, ... et quinque ulnarum altitudine, et triginta ulnarum circumferentia, ³¹ 1 Reg. 7:23;

erat ut significarentur sancta tam per numeros decem et quinque, quam per triginta, qui numerus ³² circumferentiae ³³ quidem non geometrice respondet diametro, sed usque spiritualiter involvit id quod per ³⁴ ambitum illius vasis significatur.

[11] Quod omnes numeri in Verbo significent res in spirituali mundo, patet manifeste ³⁵ a numeris apud Ezechielem, ubi agitur de nova terra, de nova civitate, et de novo templo, quae angelus quoad singula mensus, videantur capita ibi xl-xliii; xlv-xlix; descriptio sanctorum ibi paene omnium exhibetur per numeros, quare qui non scit quid numeri illi involvunt, vix aliquid de arcanis quae ibi, scire potest; numerus decem ³⁶ et numerus quinque, ibi occurrunt 40:7, 11, 48, 41:2, 9, 11, 12, 42:4, 45:11, 14, praeter numeros multiplicatos, nempe viginti quinque, quinquaginta, quingenta, quinque millia; quod nova terra, nova civitas, et novum templum ibi, significent regnum Domini in caelis, et inde Ecclesiam Ipsius in terris, ex singulis ibi constat.

[12] Haec de ‘quinque’ collata sunt ob causam quia hic et in sequentibus agitur de terra Aegypti, quod ibi in septem annis abundantiae ‘quinta’ pars annonae colligenda sit et conservanda in usum annorum famis sequentium; inde ostensum est quod per ‘quintam partem’ significentur bona et vera a Domino apud hominem recondita et reservata ad usum quando fames erit, hoc est, quando defectus et privatio boni et veri; nam nisi talia a Domino apud hominem reconduntur, nihil foret quod illum in statu tentationis et vastationis elevaret, consequenter per quod regenerari posset, ita foret is absque medio salutis in altera vita.

Footnotes:

5135. ‘Quia furto auferendo ablatus sum’: quod significet quod caelestia abalienata sint per malum, constat a repraesentatione ‘Josephi’ qui de se illa dicit, quod sit caeleste in naturali, de qua n. 5086, 5087, 5106, consequenter caelestia ibi; et ex significatione ‘furto auferri’ quod sit abalienari per malum; ‘furari’ enim est abalienare, et ‘furtum’ est malum quod abalienat, et quoque ‘furtum’ est malum quod vindicat sibi illa quae ibi; furtum significat abalienationem respective ad sedem quam occupat e qua ejicit bona et vera et implet malis et falsis, et furtum significat vindicationem aliorum, cum bona et vera quae in sede illa, sibi attribuit et sua facit, et quoque quando applicat illa malis et falsis; ut sciatur, quid furtum in sensu spirituali, dicendum quomodo se habet cum malis et falsis cum intrant et occupant sedem, et quoque cum vindicant sibi bona et vera quae ibi:

[2] homo ab infantia usque ad pueritiam, et quandoque ad primam adolescentiam imbuit bona et vera per instructionem a parentibus et magistris, arripit enim tunc illa et simpliciter credit; status innocentiae promovet, et inaptat illa memoriae, sed locat in primo limine, nam innocentia infantilis et puerilis non est innocentia interna quae afficit rationale, sed est innocentia externa quae solum afficit naturale exterius, n. 2306, 3183, ¹ 3494, 4563, 4797; cum autem homo provehitur aetate, et incipit cogitare non sicut prius a parentibus et magistris sed a semet, tunc resumit et quasi ruminat illa quae prius didicerat et crediderat, et illa vel confirmat, vel de illis dubitat, vel illa negat; si illa confirmat, indicium est quod in bono sit; si autem negat, indicium est quod in malo sit; si autem de illis dubitat, indicium est quod succedente aetate vel ad affirmativum vel ad negativum accedat;

[3] quae homo ut infans prima aetate arripit vel ² credit, et quae dein vel confirmat, vel de quibus dubitat, vel quae negat, sunt imprimis quod Deus sit, et is unus ³ , quod Ille creaverat omnia, quod Ille remuneret illos qui bene agunt et puniat illos qui mala faciunt, quod vita sit post mortem, et quod mali veniant in infernum et boni in caelum, ita quod infernum et caelum sint, quod vita post mortem sit aeterna tum quod quotidie orandum, et hoc humiliter, quod dies sabbati sancte habendi, parentes honorandi, non adulterandum, non occidendum, non furandum, et plura similia; hac haurit et imbui homo ab infantia, at cum incipit ex se cogitare et semet ducere, si talia apud se confirmat, et superaddit plura quae adhuc interior sunt, et vivit secundum illa, tunc bene cum illo est; ast si incipit infringere illa, et tandem negare, utcumque secundum illa propter leges civiles et propter societates in externis vivit, tunc in malo est;

[4] hoc malum est quod significatur per ‘furtum’,

quatenus id sicut fur occupat sedem ubi prius fuit bonum, et apud plures quatenus id bona et vera quae prius ibi fuerant, aufert et applicat ad confirmanda mala et falsa; Dominus quantum possibile est, bona et vera infantiae tunc removet a sede illa et versus interiora retrahit, ac illa in interiore naturali reponit in usum; haec bona et vera in interiore naturali reposita in Verbo significantur per reliquias ⁴ , de quibus n. 468, 530, 560, 561, 660, 661, 1050, 1738, 1906, 2284; at si malum furatur ibi bona et vera et applicat illa ad confirmanda mala et falsa, imprimis si ex dolo, tunc reliquias illas consumit, nam tunc commiscet mala bonis et falsa veris, usque adeo ut separari nequeant, et tunc actum est cum homine.

[5] Quod per ‘furtum’ talia significentur, constare potest ex sola applicatione furti ad illa quae vitae spiritualis sunt; in vita ⁵ spirituali non aliae opes sunt quam cognitiones boni et veri, nec aliae possessiones et hereditates quam felicitates vitae quae ex bonis et inde veris, illa furari, sicut supra dictum, est ‘furtum’ in sensu spirituali; quapropter per furta in Verbo non aliud in sensu interno significatur, ut apud Zachariam, Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce volumen volans, ... tum dixit ad me, Haec maledictio, exiens super facies totius terrae, nam omnis furans hinc, sicut illa innocens, et omnis pejerans sicut illa innocens: ejeci illam, ... ut ingrediatur in domum furis, et in domum pejerantis per nomen Meum pro mendacio; et pernoctet in domo ejus, et consumat eam, et ligna ejus et lapides ejus, 5:1-4;

malum quod aufert reliquias boni significatur per ‘furantem et per domum furis’, et falsum quod aufert reliquias veri significatur per ‘pejerantem et domum pejerantis’; ‘facies totius terrae’ pro universa Ecclesia; ideo dicitur ⁶ quod ‘maledictio illa consumet domum, et ligna ejus et lapides ejus’, ‘domus’ est mens naturalis seu homo quoad illam, n. 3128, 3538, 4973, 5023; ‘ligna’ sunt bona ibi, n. 2784, ⁷ 2812, 3720, 4943; et ‘lapides’ sunt vera, n. 643, 1298, 3720.

[6] Profanatio et inde ablatio boni et veri in spirituali sensu significatur per factum Achanis, quod sumpserit de devotis togam Shinearis, ducentos siclos argenti, et linguam auri, et abscondiderit illa sub ⁸ terra in medio tentorii sui; quapropter ille lapidatus, et omnia combusta ⁹ , de quibus ita ¹⁰ apud Joshuam, Jehovah ad Joshuam, Peccavit Israel, transgressi sunt foedus Meum quod praecepi illis, et sumpserunt de devotione, furati sunt, mentiti, et posuerunt inter vasa sua, 7:11, 21, 25; per ‘devota’ significabantur falsa et mala, quae nequaquam commiscenda essent sanctis; ‘toga Shinearis, sicli argenti et lingua auri’ in sensu spirituali sunt species falsi; ‘recondere illa sub terra in medio tentorii’ significabat commixtionem cum sanctis; quod ‘tentorium’ sit sanctum videatur n. 414, 1102, 1566, 2145, 2152, 3312, ¹¹ 4128, 4391, 4599; haec significata sunt per quod ‘furati sint mentiti, et posuerint inter vasa sua’, ‘vasa’ enim sunt sancta ver n. 3068, 3079, 3316, 3318:

[7] apud Jeremiam,

¹² Exitum Esavi adducam super eum, tempus visitabo eum; si vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent racemationes? si fures in nocte, corrumpentne sufficientiam? Ego denudat Esavum, revelabo occulta ejus, et abscondi non poterit; devastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus, et non ille, 49:8-10;

‘Esau’ pro malo amoris sui cui falsa adjuncta, n. 3322; quod id malum consumat reliquias boni et veri, significatur per quod ‘fures in nocte corrumpant sufficientiam’ et quod ‘devastatum sit semen ejus, fratre ejus, et vicini ejus, ¹³ et non ille’; ‘semen’ pro veris quae sunt fide ex charitate, n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373, ‘fratre’ pro bonis quae charitatis, n. 367, 2508, 2524, 2360, 3160, 3303, 3459, 3815, 4121, 4191, ‘vicini’ pro adjunctis et affinibus veris et boni quae ejus.

[8] Similiter de Esavo apud Obadiam, Si fures venerint tibi, si eversores noctu, quomodo excisus eris; nonne furabuntur quod illis satis? si vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent racemos?

vers. 5; ‘vindemiatores’ pro falsis quae non ex malo, per illa falsa non consumuntur bona et vera [in] interiore naturali apud hominem a Domino reposita, hoc est, ‘reliquiae’, sed per falsa ex malis, quae ¹⁴ furantur vera et bona, et quoque ad confirmanda mala et falsa per applicatione sinistras adhibentur:

[9] apud Joelem,

Populus magnus [et] validus, ... sicut heroes current, sicut viri belli, conscendent murum, ac quilibet in viis suis pergent; ... in urbe discurrent, in muro current, in domos ascendent, per fenestras ingredientur sicut fur, 2:7, 9;

‘populus magnus et validus’ pro falsis pugnantibus contra vera, n.

1259. 1260, et quia pugnant valide destruendo vera, dicuntur ‘heroes et sicut viri belli’; ‘urbs per quam dicuntur discurrere’ pro doctrinalibus veri, n. 402, 2268, ¹⁵ 2449, 2712, 2943, 3216; ‘domus in quas ascendent’ pro bonis quae destruunt, n. 710, 1708, 2048, 2233, 3128, 3652, 3720, 4982; ‘fenestrae per quas ingredientur’ pro intellectualibus et inde ratiociniis, n. 655, 658, 3391, inde comparantur ‘furi’ quia occupant sedem ubi prius vera et bona:

[10] apud Davidem,

Cum tu oderis disciplinam, et rejicis verba Mea post te, si videris furem curris cum eo, et cum adulteris pars tua; os tuum aperis ¹⁶ ad malum, et lingua tua nectis dolum, Ps. 50:17-19;

ibi de impio, ‘currere cum fure’ pro abalienare a se verum per falsum:

[11] in Apocalypsi, Non egerunt paenitentiam ex homicidiis suis, neque ex incantationibus suis, neque ex scortationibus suis, neque ex scortationibus suis, 9:21;

‘homicidia’ pro malis quae destruunt bona, ‘incantationes’ pro falsis inde quae destruunt vera, ‘scortationes’ pro falsificatis veris, ‘furta’ pro abalienatis inde bonis:

[12] apud Johannem, Amen, amen, dico vobis, qui non est ingrediens per januam in caulam ovium, sed ascendit aliunde, is est fur et latro; qui vero ingreditur ¹⁷ per januam, pastor est ovium.... Ego sum ostium, per Me si quis introiverit, salvabitur, et ingredietur et egredietur, et pascuum inveniet; fur non velint nisi ut furetur, et mactet et perdat, 10:1, 2, 8-10; ‘fur’ hic etiam pro malo meriti, nam qui aufert Domino quod ¹⁸ Ipsius est, et sibi vindicat, ‘fur’ dicitur; hoc malum quia claudit viam, ne bonum et verum a Domino influat, dicitur ‘mactare et perdere’: simile per non furaberis in decalogo, Deut. 5:17 [KJV Deut. 5:19], significatur, n. 4174. Ex his constare potest quod per leges de furtis in Ecclesia Judaica latis, in sensu spirituali significatur, ut Exod. 21:16, 21:37 [KJV 22:1]; 22:1-3 [KJV 2-4]; Deut. 24:7;

omnes enim leges ibi e mundo spirituali quia traxerunt ¹⁹ originem, correspondent legibus ordinis quae in caelo.

Footnotes: