8159. ‘Et Pharao appropinquavit’: quod significet influxum falsi ex malo gravem inde, constat ex repraesentatione ‘Pharaonis’ quod sint qui in falsis ex malo, de qua n. 8132, 8135, 8146, 8148; et ex significatione ‘appropinquare’ quod sit influxus; in sensu interno agitur de prima tentatione illorum qui liberati sunt, ac omnis tentatio fit per influxum ab infernis; spiritus enim qui inde sunt excitant et depromunt omnia male acta et male cogitata quae apud hominem, et per illa incusant eum et damnant; inde conscientia laeditur et mens in anxietatem venit; haec fiunt per influxum ab infernis, imprimis ab hoc inferno quod ¹ repraesentatur per ‘mare Suph’; ex his constare potest quod per ‘appropinquare’ in sensu spirituali, in quo de tentationibus agitur, significetur influxus.

[2] Quia in versibus nunc sequentibus agitur de tentatione prima illorum qui ab Ecclesia spirituali, sciendum quod prius tentationes subire nequiverint quam postquam Dominus Humanum Suum glorificavit, hoc est, Divinum fecit, et in Hoc apud illos praesens esset; si prius, tunc succubuissent, nam illi qui ab Ecclesia spirituali unice salvati sunt per Divinum Humanum Domini; ² tentationes illorum qui ab Ecclesia spirituali, quas subituri postquam Dominus in mundum venit, et tunc ³ ex Divino Humano potuit pro illis ⁴ contra inferna pugnare, intelliguntur per haec apud Malachiam,

⁵ Subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis quem vos desideratis; ecce venit, dixit Jehovah Zebaoth. Quis sustinet diem adventus Ipsius, et quis consistet cum apparuerit? Ille enim sicut ignis conflatoris, et sicut smegma fullonum; sedebit conflans et purgans argentum, et purificabit filios Levi, et defaecabit illos, sicut aurum et sicut argentum; ut sint adferentes Jehovae minham in justitia; tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies aeternitatis, et juxta annos priores, 3:1-4; ⁶ manifeste ibi de Domini Adventu; ‘filii Levi’ ibi sunt qui ab Ecclesia spirituali, nam per ‘Levi’ significatur charitas seu bonum spirituale, n. 3875, 4497, 4502, 4503, ⁷ ignis conflatoris' est tentatio, per quam purificatio, quae ⁸ hic intelligitur per ‘purgare et defaecare illos sicut aurum et argentum’; ‘minhah adferent Jehovae’ est fides et charitas; ‘dies aeternitatis et anni priores’ sunt antiquae Ecclesiae, ac status cultus Domini tunc.

[3] ⁹ Quod tentationes attinet, illae se habent, sicut ¹⁰ supra n. 8131 dictum ¹¹ , quod inferna pugnent contra hominem, et Dominus pro homine; ad quodcumque falsum quod inferna inferunt est responsum a Divino; falsa, quae ab ¹² infernis, injiciuntur et influunt in externum seu naturalem hominem, sed responsum a Divino influit in internum seu spiritualem; hoc, quod a Divino, non ita ad ¹³ perceptionem hominis pervenit sicut illa, nec illud singularia cogitationis movet sed communia ejus; at ita ut ¹⁴ vix ad perceptionem aliter veniat quam sicut spes et inde consolatio, in qua tamen innumerabilia sunt quae homo nescit; sunt talia quae conveniunt affectioni seu amori illius, imprimis affectioni seu amori veri et boni, ex quibus illius conscientia.

[4] Haec dicta sunt ut sciatur quod per vitam filiorum Israelis in deserto describantur tentationes in sua serie quas subiverunt illi qui ab Ecclesia spirituali Domini fuerunt, et liberati, quod tentationes subiverint, erat ut ¹⁵ ulterius praepararentur ad caelum, nam per tentationes, ut per unica media, confirmantur bona et vera, et conjunguntur, et per illas charitas fit charitas fidei, et fides fit fides charitatis; quod tentationes subituri illi qui ab Ecclesia, intelligitur per haec quae Dominus dixit apud Matthaeum, Quisquis non suscipit crucem suam, et sequitur post Me, non est Me dignus, 10:38, 39; Marcus 8:31 ad fin. :

apud eundem,

¹⁶ Dixit discipulis Suis, Si quis vult post Me venire, abneget se ipsum, tollat crucem suam, et sequatur Me, 16:24, 25; Luc. 9:23, 24:

apud Lucam, Quisquis non portat crucem suam, venitque post Me, non potest ¹⁷ esse Meus discipulus, 14:27:

apud Marcum, Jesus ad divitem, Veni, sequere Me, tollens crucem, 10:21:

et apud Matthaeum, Ne existimate quod venerim ad mittendum pacem super terram; non veni mittere pacem, sed gladium, 10:34. ¹⁸

[5] Sed sciendum quod in tentationibus non homo pugnet sed Dominus solus pro homine, tametsi hoc apparet sicut ab homine; et cum Dominus pugnat pro ¹⁹ homine, vincit homo in omnibus; hodie pauci in tentationes admittuntur ex causa quia non in vita fidei sunt, et inde non in conscientia veri, et qui non in conscientia veri ex bono vitae, is succumbit, inde status ejus sequens pejor fit statu priore.

Footnotes:

1837. ‘Fuit sol ad occidendum’: quod significet tempus et statum ante consummationem, constat a significatione ‘solis’; sol in sensu interno significat Dominum, et inde caelestia quae sunt amoris et charitatis, proinde ipsam amorem et charitatem, de qua prius n. 30-38, et n. 1053; inde patet quod ‘occasus solis’ sit ultimam tempus Ecclesiae, quod vocatur consummatio, cum amplius nulla charitas. Ecclesia Domini comparatur quoque temporibus diei, prima ejus aetas ortui solis seu aurorae et mane, ultima occasui solis seu vesperae et umbris quae tunc, nam se similiter habent; pariter comparatur temporibus anni, prima ejus aetas veri cum omnia florent, quae ante ultimam autumno, cum incipiunt torpescere; immo etiam comparatur metallis, prima ejus aetas appellatur aurea, ultima ferrea et argillacea, ut apud Dan. 2:31-33. Ex his patet quid significatur per quod ‘sol esset ad occidendum’; et quod significet tempus et statum ante consummationem, quia nondum sol occidit; in sequentibus agitur de statu Ecclesiae cum sol occidit, quod tunc caligo facta, et fumus furni et fax ignis transiret inter segmenta.

4502. ‘Et sumpserunt Dinam e domo Shechemi, et exiverunt’: quod significet quod affectionem veri sustulerint, constat ex repraesentatione ‘Dinae’ quod sit affectio veri, de qua supra n. 4498; secundum proximum sensum internum est quod sustulerint affectionem veri ab illis qui fuerunt a reliquiis Ecclesiae Antiquissimae, quia dicitur ‘e domo Shechemi’, per domum Shechemi enim significatur bonum veri illius ¹ Ecclesiae; sed quia agitur de exstirpatione veri et boni apud posteros ex Jacobo, qui hic per ‘filios ejus’ significantur, et quia omnia ² se applicate habent ad rem de qua agitur, ideo per ‘domum Shechemi’ hic significatur simpliciter bonum veri, quale fuerat apud hominem Antiquissimae Ecclesiae, ita quod hoc exstinctum sit apud gentem a Jacobo; voces enim et nomina in Verbi sensu interno significant res praedicabiliter ad suum subjectum; insimul quoque significatur infractio boni et veri apud Hamorem et Shechemum et ejus familiam, quia ad externa accesserunt ³ , ut n. 4493 ostensum.

[2] Quod illa quae de Shimeone et Levi hactenus explicata sunt, ita se habeant, constare potest a propheticis Jacobi ante mortem, ubi haec, Shimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum; in arcanum eorum ne veniat anima mea, in congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in complacito suo enervarunt bovem: maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis est: dividam eos in Jacobum et dispergam eos in Israelem, Gen. 49:5-7;

per ⁴ ‘Shimeonem et Levi’ significatur verum fidei quod apud posteros Jacobi versum est in falsum, et bonum charitatis in malum, ut supra n. 4499, 4500; ‘fratres’ dicuntur quia bonum est frater veri, seu charitas fidei, n. 4498; ‘instrumenta violentiae machaerae seu gladii eorum’ significat falsa et mala quod intulerint violentiam veris et bonis, n. 4499; ‘in arcanum eorum ne veniat anima mea, et in congregatione eorum ne uniatur gloria mea’ significat disjunctionem quoad vitam et doctrinam, ‘anima’ enim praedicatur in Verbo de vita, n. 1000, 1040, 1742, 3299, et ‘gloria’ de doctrina; ‘quia in ira sua occiderunt virum, et in complacito suo enervarunt bovem’ significat quod in malo proposito exstinxerint Ecclesiae verum et Ecclesiae bonum; ‘vir’ est Ecclesiae verum, n. 3134, ‘bos’ ejus bonum, n. 2180, 2566, 2781; ‘maledicta ira eorum quia vehemens, et furor eorum quia gravis’ significat poenam aversionis a vero et bono ⁵ ; ‘maledicere’ est se avertere, et quoque propter id puniri, n. 245, 379, 1423, 530,

384, ‘ira’ est recessio a vero, et ‘furor’ a bono, n. 357, 3614; dividam eos in Jacobum et dispergam eos in Israelem' significat quod bona et vera non amplius erunt in Ecclesiae eorum externo ac interno; ‘dividere ⁶ et dispergere’ est separare et exstirpare ab illis, n. 4424, ‘Jacob’ est externum Ecclesiae, ac ‘Israel’ internum, n. 4286.

[3] Haec ⁷ in prophetico illo de Shimeone et Levi dicta sunt, quia per illos significatur in genere verum et bonum Ecclesiae, quae cum nulla fiunt, et magis cum loca eorum succedunt falsa et mala, tunc Ecclesia exstincta est; quod prophetica haec non aliud involvant, constare potest ex eo quod tribus Shimeonis et tribus Levi non maledictae fuerint prae reliquis tribubus; fuit enim tribus Levi assumpta in sacerdotium, et tribus Shimeonis fuit inter reliquas Israelis ⁸ sicut una illarum.

Footnotes: