8159. ‘Et Pharao appropinquavit’: quod significet influxum falsi ex malo gravem inde, constat ex repraesentatione ‘Pharaonis’ quod sint qui in falsis ex malo, de qua n. 8132, 8135, 8146, 8148; et ex significatione ‘appropinquare’ quod sit influxus; in sensu interno agitur de prima tentatione illorum qui liberati sunt, ac omnis tentatio fit per influxum ab infernis; spiritus enim qui inde sunt excitant et depromunt omnia male acta et male cogitata quae apud hominem, et per illa incusant eum et damnant; inde conscientia laeditur et mens in anxietatem venit; haec fiunt per influxum ab infernis, imprimis ab hoc inferno quod ¹ repraesentatur per ‘mare Suph’; ex his constare potest quod per ‘appropinquare’ in sensu spirituali, in quo de tentationibus agitur, significetur influxus.

[2] Quia in versibus nunc sequentibus agitur de tentatione prima illorum qui ab Ecclesia spirituali, sciendum quod prius tentationes subire nequiverint quam postquam Dominus Humanum Suum glorificavit, hoc est, Divinum fecit, et in Hoc apud illos praesens esset; si prius, tunc succubuissent, nam illi qui ab Ecclesia spirituali unice salvati sunt per Divinum Humanum Domini; ² tentationes illorum qui ab Ecclesia spirituali, quas subituri postquam Dominus in mundum venit, et tunc ³ ex Divino Humano potuit pro illis ⁴ contra inferna pugnare, intelliguntur per haec apud Malachiam,

⁵ Subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis quem vos desideratis; ecce venit, dixit Jehovah Zebaoth. Quis sustinet diem adventus Ipsius, et quis consistet cum apparuerit? Ille enim sicut ignis conflatoris, et sicut smegma fullonum; sedebit conflans et purgans argentum, et purificabit filios Levi, et defaecabit illos, sicut aurum et sicut argentum; ut sint adferentes Jehovae minham in justitia; tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies aeternitatis, et juxta annos priores, 3:1-4; ⁶ manifeste ibi de Domini Adventu; ‘filii Levi’ ibi sunt qui ab Ecclesia spirituali, nam per ‘Levi’ significatur charitas seu bonum spirituale, n. 3875, 4497, 4502, 4503, ⁷ ignis conflatoris' est tentatio, per quam purificatio, quae ⁸ hic intelligitur per ‘purgare et defaecare illos sicut aurum et argentum’; ‘minhah adferent Jehovae’ est fides et charitas; ‘dies aeternitatis et anni priores’ sunt antiquae Ecclesiae, ac status cultus Domini tunc.

[3] ⁹ Quod tentationes attinet, illae se habent, sicut ¹⁰ supra n. 8131 dictum ¹¹ , quod inferna pugnent contra hominem, et Dominus pro homine; ad quodcumque falsum quod inferna inferunt est responsum a Divino; falsa, quae ab ¹² infernis, injiciuntur et influunt in externum seu naturalem hominem, sed responsum a Divino influit in internum seu spiritualem; hoc, quod a Divino, non ita ad ¹³ perceptionem hominis pervenit sicut illa, nec illud singularia cogitationis movet sed communia ejus; at ita ut ¹⁴ vix ad perceptionem aliter veniat quam sicut spes et inde consolatio, in qua tamen innumerabilia sunt quae homo nescit; sunt talia quae conveniunt affectioni seu amori illius, imprimis affectioni seu amori veri et boni, ex quibus illius conscientia.

[4] Haec dicta sunt ut sciatur quod per vitam filiorum Israelis in deserto describantur tentationes in sua serie quas subiverunt illi qui ab Ecclesia spirituali Domini fuerunt, et liberati, quod tentationes subiverint, erat ut ¹⁵ ulterius praepararentur ad caelum, nam per tentationes, ut per unica media, confirmantur bona et vera, et conjunguntur, et per illas charitas fit charitas fidei, et fides fit fides charitatis; quod tentationes subituri illi qui ab Ecclesia, intelligitur per haec quae Dominus dixit apud Matthaeum, Quisquis non suscipit crucem suam, et sequitur post Me, non est Me dignus, 10:38, 39; Marcus 8:31 ad fin. :

apud eundem,

¹⁶ Dixit discipulis Suis, Si quis vult post Me venire, abneget se ipsum, tollat crucem suam, et sequatur Me, 16:24, 25; Luc. 9:23, 24:

apud Lucam, Quisquis non portat crucem suam, venitque post Me, non potest ¹⁷ esse Meus discipulus, 14:27:

apud Marcum, Jesus ad divitem, Veni, sequere Me, tollens crucem, 10:21:

et apud Matthaeum, Ne existimate quod venerim ad mittendum pacem super terram; non veni mittere pacem, sed gladium, 10:34. ¹⁸

[5] Sed sciendum quod in tentationibus non homo pugnet sed Dominus solus pro homine, tametsi hoc apparet sicut ab homine; et cum Dominus pugnat pro ¹⁹ homine, vincit homo in omnibus; hodie pauci in tentationes admittuntur ex causa quia non in vita fidei sunt, et inde non in conscientia veri, et qui non in conscientia veri ex bono vitae, is succumbit, inde status ejus sequens pejor fit statu priore.

Footnotes:

1837. ‘Fuit sol ad occidendum’: quod significet tempus et statum ante consummationem, constat a significatione ‘solis’; sol in sensu interno significat Dominum, et inde caelestia quae sunt amoris et charitatis, proinde ipsam amorem et charitatem, de qua prius n. 30-38, et n. 1053; inde patet quod ‘occasus solis’ sit ultimam tempus Ecclesiae, quod vocatur consummatio, cum amplius nulla charitas. Ecclesia Domini comparatur quoque temporibus diei, prima ejus aetas ortui solis seu aurorae et mane, ultima occasui solis seu vesperae et umbris quae tunc, nam se similiter habent; pariter comparatur temporibus anni, prima ejus aetas veri cum omnia florent, quae ante ultimam autumno, cum incipiunt torpescere; immo etiam comparatur metallis, prima ejus aetas appellatur aurea, ultima ferrea et argillacea, ut apud Dan. 2:31-33. Ex his patet quid significatur per quod ‘sol esset ad occidendum’; et quod significet tempus et statum ante consummationem, quia nondum sol occidit; in sequentibus agitur de statu Ecclesiae cum sol occidit, quod tunc caligo facta, et fumus furni et fax ignis transiret inter segmenta.

3875. ‘Et dixit, Nunc hac vice adhaerebit vir meus ad me’: quod significet in sensu supremo amorem et misericordiam, in interno charitatem, in externo conjunctionem, hic amorem spiritualem, constat a significatione ‘adhaerere’: quod adhaerere in sensu externo seu proxime interiore sit conjunctio, constare potest absque explicatione; quod ‘adhaerere’ in sensu interno sit charitas, patet ex eo quod charitas, seu quod idem, amor mutuus, sit conjunctio spiritualis, est enim conjunctio affectionum quae voluntatis, et inde convenientia cogitationum quae intellectus, ita conjunctio mentium quoad utramque partem; quod adhaerere in sensu supremo sit amor et misericordia, inde patet, nam infinitum et aeternum quod praedicatur de charitate seu amore spirituali, est misericordia ¹ , quae est amor Divinus erga genus humanum in tantis miseriis constitutum; cum enim homo non est nisi malum ex se, et in illo, quantum ex illo, non nisi quam infernale, ac inspicitur a Domino ex Divino Amore, tunc quod elevetur ab inferno in quo est a se, et liberetur, dicitur misericordia, hinc quia misericordia est ex Divino Amore, significatur per ‘adhaerere’ in supremo sensu et amor et misericordia.

[2] Quod ‘adhaerere’ in sensu interno significet amorem spiritualem, seu quod idem, charitatem erga proximum, constare ² potest etiam ex aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,

Ne dicat filius alienigenae, qui adhaesit ad Jehovam, dicendo, Separando separat me Jehovah a cum populo Suo:... filii alienigenae, qui adhaerent ad Jehovam, ad ministrandum Ipsi, et ad diligendum nomen Jehovae, erunt Ipsi in servos, 56:3,

6; ‘adhaerere ad Jehovam’ pro praecepta observare, quod est amoris spiritualis, nemo enim praecepta Dei ex corde observat nisi qui in bono charitatis erga proximum est:

apud Jeremiam In diebus illis... venient filii Israelis, illi et filii Jehudae, eundo et flendo ibunt, et Jehovam Deum suum quaerent;

Zionem interrogabunt de via, eo facies eorum, Venite et adhaereamus ad Jehovam foedere saeculi, non oblivioni datur,

50:4, 5;

‘adhaerere ad Jehovam’ similiter pro praecepta observare ex corde, hoc est, ex bono charitatis:

[3] apud Zachariam,

Adhaerebunt gentes multae ad Jehovam in die illo, et erunt Mihi in populum, Sacharia 2:15;

similiter: apud Esaiam,

Miserebitur Jehovah Jacobi, et eliget denuo Israelem, et ponet eos super terram eorum, et adhaerebit peregrinus eis, et adjungent se ad domum Jacobi, 14:1;

‘adhaerere peregrinus eis’ pro in simili observantia legis esse; ‘adjungere se ad domum Jacobi’ pro esse in bono charitatis, in quo illi qui per domum Jacobi significantur:

apud Matthaeum, Nemo potest duobus dominis servire, nam aut unum odio habebit et alterum amabit, aut uni adhaerebit, et alterum contemnet, non potestis Deo servire et Mammonae, 6:24;

ibi caeleste amoris est ‘amare’, et spirituale amoris est ‘adhaerere’, utrumque dicitur quia distincta sunt, alioquin unum satis fuisset.

[4] Illi qui in spirituali amore sunt, vocantur ideo ‘filii Levi’, ut apud Malachiam, Quis sustinet diem adventus Ipsius, et quis consistet cum apparuerit?... sedebit conflans et purgans argentum, et purificabit filios Levi, et defaecabit illos sicut aurum et sicut argentum, 3:2, 3.

Quod in supremo sensu Dominus sit ‘Levi’, ex amore Divino et misericordia erga illos qui in amore spirituali sunt, apud eundem,

Ut cognoscatis quod miserim ad vos praeceptum hoc, ad esse foedus Meum cum Levi, dixit Jehovah Zebaoth, foedus Meum erit cum illo vitae et pacis.... Vos recessistis a via, impingere fecistis multos in legem, corrupistis foedus Levi, ideo dedi vos contemptos, 2:4, 5, 8, 9.

Et quia Divinus Amor seu Misericordia Domini in supremo sensu per ‘Levi’ intellectus est, et in sensu interno spiritualis amor, ideo tribus Levi sacerdotium facta est, nam ‘sacerdotium’ in sensu interno Verbi non aliud est quam sanctum amoris, et ‘regium’ sanctum fidei, n. 1728, 2015 f. , 3670.

[5] Quia per vocem ‘adhaerere’ ex qua Levi nominatus est, significatur amor spiritualis, qui idem est ac amor mutuus, etiam per eandem vocem ³ in lingua originali significatur mutuo dare et accipere, et quoque per mutuo dare et accipere, in Ecclesia Judaica, repraesentatus est amor mutuus, de qua re, ex Divina Domini Misericordia, alibi; amor mutuus in eo differet ab amicitia, quod amor mutuus spectet bonum quod apud hominem, et quia est erga bonum, est erga illum qui est in bono; amicitia autem spectat hominem, quae tunc quoque amor mutuus est, cum spectat hominem ex bono seu propter bonum, at cum non ex bono seu propter bonum, sed propter semet quod vocat bonum, tunc amicitia non est amor mutuus, sed accedit ad amorem sui, et quantum accedit, tantum est amori mutuo oppositus; amor mutuus est in se non aliud quam charitas erga proximum, nam per ‘proximum’ in sensu interno non aliud significatur quam bonum, ac in supremo sensu Dominus, quia ab Ipso omne bonum, et Ipse est Ipsum Bonum, videatur n. 2425, 3419; amor ille mutuus seu charitas erga proximum, est qui intelligitur per amorem spiritualem, et qui significatur per ‘Levi’. Etiam in Verbo amor caelestis, et quoque amor conjugialis, in sensu litterae per ‘adhaerere’ exprimitur, sed est ex alia voce ⁴ in lingua originali quam ex qua Levi dictus est;

[6] illa vox significat adhuc arctiorem conjunctionem; ut in sequentibus locis;

apud Mosen,

Jehovam Deum tuum timebis, Ipsi servies, et Ipsi adhaerebis, Deut. 10:20;

Post Jehovam Deum vestrum ibitis, et Ipsum timebitis, et praecepta Ipsius servabitis, et vocem Ipsius audietis, et Ipsi servietis, et Ipsi adhaerebitis, Deut. 13:5 [KJV Deut. 13:4];

Ad amandum Jehovam Deum vestrum, ad eundum in omnibus viis Ipsius, et ad adhaerendum Ipsi, Deut. 11:22;

Ad amandum Jehovam Deum tuum, ad oboediendum voci Ipsius, et ad adhaerendum Ipsi, quia Ille vita tua, Deut. 30:20:

apud Joshuam, Studete valde facere praeceptum et legem, quam praecepit vobis Moses servus Jehovae, ad amandum Jehovam Deum vestrum, et ad ambulandum in omnibus viis Ipsius, et ad servandum praecepta Ipsius, et ad adhaerendum Ipsi, et ad serviendum Ipsi in toto corde vestro, et in tota anima vestra, 22:5: in libro secundo Regum, Rex Hizkiah in Jehovah Deo Israelis confisus est, ... adhaesit Jehovae, non recessit a post Ipsum, et custodivit praecepta Ipsius, quae praeceperat Jehovah Mosi, 18:5, 6:

apud Jeremiam,

Quemadmodum adhaeret cingulum ad lumbos viri, ita adhaerere feci ad Me totam domum Israelis, et totam domum Jehudae, ad esse Mihi in populum, et in nomen, et in laudem, et in decus; et non oboediverunt, 13:11.

[7] Quod amor conjugialis etiam per adhaerere ⁵ exprimatur, patet ab his, Propterea relinquet vir patrem suum et matrem suam, et adhaerebit uxori suae, et erunt in carnem unam, Gen. 2:24;

Propter duritiem cordis vestram scripsit Moses praeceptum hoc, ab initio autem creationis masculum et feminam fecit eos Deus; propter hoc derelinquet homo patrem suum et matrem, et adhaerebit ⁶ uxori suae, et erunt duo in carnem unam, quod ergo Deus conjunxit, homo non separabit, Marcus 10:5-9;

Matth.

19:5;

Adhaesit anima Shechemi Dinae filiae Jacobi; amavit puellam, et locutus ad cor puellae, Gen. 34:3;

Shelomoh amavit mulieres exteras multas, ... his adhaesit Shelomo had amandum, 1 Reg. 11:1, 2.

Inde nunc patet quod ‘adhaerere’ sit vox amoris, in usum recepta antiquis temporibus ab Ecclesiis quae in significativis fuerunt; et quod non aliud sit in sensu interno quam conjunctio spiritualis, quae est ⁷ charitas et amor.

Footnotes: