Нове християнське вивчення Біблії

Біблія

 

Genesis 41

Дослідження

   

1 εγενετο δε μετα δυο ετη ημερων φαραω ειδεν ενυπνιον ωετο εσταναι επι του ποταμου

2 και ιδου ωσπερ εκ του ποταμου ανεβαινον επτα βοες καλαι τω ειδει και εκλεκται ταις σαρξιν και εβοσκοντο εν τω αχει

3 αλλαι δε επτα βοες ανεβαινον μετα ταυτας εκ του ποταμου αισχραι τω ειδει και λεπται ταις σαρξιν και ενεμοντο παρα τας βοας παρα το χειλος του ποταμου

4 και κατεφαγον αι επτα βοες αι αισχραι και λεπται ταις σαρξιν τας επτα βοας τας καλας τω ειδει και τας εκλεκτας ηγερθη δε φαραω

5 και ενυπνιασθη το δευτερον και ιδου επτα σταχυες ανεβαινον εν πυθμενι ενι εκλεκτοι και καλοι

6 αλλοι δε επτα σταχυες λεπτοι και ανεμοφθοροι ανεφυοντο μετ' αυτους

7 και κατεπιον οι επτα σταχυες οι λεπτοι και ανεμοφθοροι τους επτα σταχυας τους εκλεκτους και τους πληρεις ηγερθη δε φαραω και ην ενυπνιον

8 εγενετο δε πρωι και εταραχθη η ψυχη αυτου και αποστειλας εκαλεσεν παντας τους εξηγητας αιγυπτου και παντας τους σοφους αυτης και διηγησατο αυτοις φαραω το ενυπνιον και ουκ ην ο απαγγελλων αυτο τω φαραω

9 και ελαλησεν ο αρχιοινοχοος προς φαραω λεγων την αμαρτιαν μου αναμιμνησκω σημερον

10 φαραω ωργισθη τοις παισιν αυτου και εθετο ημας εν φυλακη εν τω οικω του αρχιμαγειρου εμε τε και τον αρχισιτοποιον

11 και ειδομεν ενυπνιον εν νυκτι μια εγω τε και αυτος εκαστος κατα το αυτου ενυπνιον ειδομεν

12 ην δε εκει μεθ' ημων νεανισκος παις εβραιος του αρχιμαγειρου και διηγησαμεθα αυτω και συνεκρινεν ημιν

13 εγενηθη δε καθως συνεκρινεν ημιν ουτως και συνεβη εμε τε αποκατασταθηναι επι την αρχην μου εκεινον δε κρεμασθηναι

14 αποστειλας δε φαραω εκαλεσεν τον ιωσηφ και εξηγαγον αυτον εκ του οχυρωματος και εξυρησαν αυτον και ηλλαξαν την στολην αυτου και ηλθεν προς φαραω

15 ειπεν δε φαραω τω ιωσηφ ενυπνιον εωρακα και ο συγκρινων ουκ εστιν αυτο εγω δε ακηκοα περι σου λεγοντων ακουσαντα σε ενυπνια συγκριναι αυτα

16 αποκριθεις δε ιωσηφ τω φαραω ειπεν ανευ του θεου ουκ αποκριθησεται το σωτηριον φαραω

17 ελαλησεν δε φαραω τω ιωσηφ λεγων εν τω υπνω μου ωμην εσταναι παρα το χειλος του ποταμου

18 και ωσπερ εκ του ποταμου ανεβαινον επτα βοες καλαι τω ειδει και εκλεκται ταις σαρξιν και ενεμοντο εν τω αχει

19 και ιδου επτα βοες ετεραι ανεβαινον οπισω αυτων εκ του ποταμου πονηραι και αισχραι τω ειδει και λεπται ταις σαρξιν οιας ουκ ειδον τοιαυτας εν ολη γη αιγυπτω αισχροτερας

20 και κατεφαγον αι επτα βοες αι αισχραι και λεπται τας επτα βοας τας πρωτας τας καλας και εκλεκτας

21 και εισηλθον εις τας κοιλιας αυτων και ου διαδηλοι εγενοντο οτι εισηλθον εις τας κοιλιας αυτων και αι οψεις αυτων αισχραι καθα και την αρχην εξεγερθεις δε εκοιμηθην

22 και ειδον παλιν εν τω υπνω μου και ωσπερ επτα σταχυες ανεβαινον εν πυθμενι ενι πληρεις και καλοι

23 αλλοι δε επτα σταχυες λεπτοι και ανεμοφθοροι ανεφυοντο εχομενοι αυτων

24 και κατεπιον οι επτα σταχυες οι λεπτοι και ανεμοφθοροι τους επτα σταχυας τους καλους και τους πληρεις ειπα ουν τοις εξηγηταις και ουκ ην ο απαγγελλων μοι

25 και ειπεν ιωσηφ τω φαραω το ενυπνιον φαραω εν εστιν οσα ο θεος ποιει εδειξεν τω φαραω

26 αι επτα βοες αι καλαι επτα ετη εστιν και οι επτα σταχυες οι καλοι επτα ετη εστιν το ενυπνιον φαραω εν εστιν

27 και αι επτα βοες αι λεπται αι αναβαινουσαι οπισω αυτων επτα ετη εστιν και οι επτα σταχυες οι λεπτοι και ανεμοφθοροι εσονται επτα ετη λιμου

28 το δε ρημα ο ειρηκα φαραω οσα ο θεος ποιει εδειξεν τω φαραω

29 ιδου επτα ετη ερχεται ευθηνια πολλη εν παση γη αιγυπτω

30 ηξει δε επτα ετη λιμου μετα ταυτα και επιλησονται της πλησμονης εν ολη γη αιγυπτω και αναλωσει ο λιμος την γην

31 και ουκ επιγνωσθησεται η ευθηνια επι της γης απο του λιμου του εσομενου μετα ταυτα ισχυρος γαρ εσται σφοδρα

32 περι δε του δευτερωσαι το ενυπνιον φαραω δις οτι αληθες εσται το ρημα το παρα του θεου και ταχυνει ο θεος του ποιησαι αυτο

33 νυν ουν σκεψαι ανθρωπον φρονιμον και συνετον και καταστησον αυτον επι γης αιγυπτου

34 και ποιησατω φαραω και καταστησατω τοπαρχας επι της γης και αποπεμπτωσατωσαν παντα τα γενηματα της γης αιγυπτου των επτα ετων της ευθηνιας

35 και συναγαγετωσαν παντα τα βρωματα των επτα ετων των ερχομενων των καλων τουτων και συναχθητω ο σιτος υπο χειρα φαραω βρωματα εν ταις πολεσιν φυλαχθητω

36 και εσται τα βρωματα πεφυλαγμενα τη γη εις τα επτα ετη του λιμου α εσονται εν γη αιγυπτω και ουκ εκτριβησεται η γη εν τω λιμω

37 ηρεσεν δε τα ρηματα εναντιον φαραω και εναντιον παντων των παιδων αυτου

38 και ειπεν φαραω πασιν τοις παισιν αυτου μη ευρησομεν ανθρωπον τοιουτον ος εχει πνευμα θεου εν αυτω

39 ειπεν δε φαραω τω ιωσηφ επειδη εδειξεν ο θεος σοι παντα ταυτα ουκ εστιν ανθρωπος φρονιμωτερος και συνετωτερος σου

40 συ εση επι τω οικω μου και επι τω στοματι σου υπακουσεται πας ο λαος μου πλην τον θρονον υπερεξω σου εγω

41 ειπεν δε φαραω τω ιωσηφ ιδου καθιστημι σε σημερον επι πασης γης αιγυπτου

42 και περιελομενος φαραω τον δακτυλιον απο της χειρος αυτου περιεθηκεν αυτον επι την χειρα ιωσηφ και ενεδυσεν αυτον στολην βυσσινην και περιεθηκεν κλοιον χρυσουν περι τον τραχηλον αυτου

43 και ανεβιβασεν αυτον επι το αρμα το δευτερον των αυτου και εκηρυξεν εμπροσθεν αυτου κηρυξ και κατεστησεν αυτον εφ' ολης γης αιγυπτου

44 ειπεν δε φαραω τω ιωσηφ εγω φαραω ανευ σου ουκ εξαρει ουθεις την χειρα αυτου επι παση γη αιγυπτου

45 και εκαλεσεν φαραω το ονομα ιωσηφ ψονθομφανηχ και εδωκεν αυτω την ασεννεθ θυγατερα πετεφρη ιερεως ηλιου πολεως αυτω γυναικα

46 ιωσηφ δε ην ετων τριακοντα οτε εστη εναντιον φαραω βασιλεως αιγυπτου εξηλθεν δε ιωσηφ εκ προσωπου φαραω και διηλθεν πασαν γην αιγυπτου

47 και εποιησεν η γη εν τοις επτα ετεσιν της ευθηνιας δραγματα

48 και συνηγαγεν παντα τα βρωματα των επτα ετων εν οις ην η ευθηνια εν γη αιγυπτου και εθηκεν τα βρωματα εν ταις πολεσιν βρωματα των πεδιων της πολεως των κυκλω αυτης εθηκεν εν αυτη

49 και συνηγαγεν ιωσηφ σιτον ωσει την αμμον της θαλασσης πολυν σφοδρα εως ουκ ηδυναντο αριθμησαι ου γαρ ην αριθμος

50 τω δε ιωσηφ εγενοντο υιοι δυο προ του ελθειν τα επτα ετη του λιμου ους ετεκεν αυτω ασεννεθ θυγατηρ πετεφρη ιερεως ηλιου πολεως

51 εκαλεσεν δε ιωσηφ το ονομα του πρωτοτοκου μανασση οτι επιλαθεσθαι με εποιησεν ο θεος παντων των πονων μου και παντων των του πατρος μου

52 το δε ονομα του δευτερου εκαλεσεν εφραιμ οτι ηυξησεν με ο θεος εν γη ταπεινωσεως μου

53 παρηλθον δε τα επτα ετη της ευθηνιας α εγενοντο εν γη αιγυπτω

54 και ηρξαντο τα επτα ετη του λιμου ερχεσθαι καθα ειπεν ιωσηφ και εγενετο λιμος εν παση τη γη εν δε παση γη αιγυπτου ησαν αρτοι

55 και επεινασεν πασα η γη αιγυπτου εκεκραξεν δε ο λαος προς φαραω περι αρτων ειπεν δε φαραω πασι τοις αιγυπτιοις πορευεσθε προς ιωσηφ και ο εαν ειπη υμιν ποιησατε

56 και ο λιμος ην επι προσωπου πασης της γης ανεωξεν δε ιωσηφ παντας τους σιτοβολωνας και επωλει πασι τοις αιγυπτιοις

57 και πασαι αι χωραι ηλθον εις αιγυπτον αγοραζειν προς ιωσηφ επεκρατησεν γαρ ο λιμος εν παση τη γη

   

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #5319

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

5319. And clothed him in garments of fine linen. That this signifies an external significative of the celestial of the spiritual, and that “garments of fine linen” denote truths from the Divine, is manifest from the signification of “garments” as being truths (see n. 1073, 2576, 4545, 4763, 5248). That “garments of fine linen” are truths from the Divine, is because a garment made of fine linen was of purest white and lustrous; and truth from the Divine is represented by garments of such whiteness and luster. The reason is, that the shining whiteness and luster of heaven is from the light that is from the Lord, and this light is the Divine truth itself (n. 1053, 1521-1533, 1619-1632, 2776, 3195, 3222, 3339, 3485, 3636, 3643, 3862, 4415, 4419, 4526, 5219); and therefore when the Lord was transfigured before Peter, James, and John, His garments appeared “as the light” (Matthew 17:2); “shining, exceeding white as snow, so as no fuller on earth can whiten them” (Mark 9:3); and “glistening” (Luke 9:29). It was the Divine truth itself that is from the Lord’s Divine Human that was thus represented. Yet it is exterior truths that are represented by the white radiance of garments in the heavens, and interior truths by the brightness and resplendence of the face. Hence it is that to be “clothed in garments of fine linen” is here an external significative of the truth proceeding from the celestial of the spiritual; for it was in this that the Divine of the Lord then was.

[2] By “fine linen” and “garments of fine linen” in other parts of the Word also is signified truth from the Divine, as in Ezekiel:

I clothed thee with broidered work, and shod thee with badger, and I girded thee with fine linen, and covered thee with silk; thus wast thou decked with gold and silver, and thy garments were of fine linen and silk and broidered work (Ezekiel 16:10, 13);

speaking of Jerusalem, by which in these verses is meant the Ancient Church. The truths of that church are described by “garments of broidered work, fine linen, and silk,” and by being “decked with gold and silver.” By “broidered work” are signified truths that are a matter of memory-knowledge; by “fine linen,” natural truths; and by “silk,” spiritual truths.

[3] Again:

Of fine linen in broidered work from Egypt was thy sail, that it might be to thee for an ensign; blue and crimson from the Isles of Elishah was thy covering (Ezekiel 27:7);

speaking of Tyre, by which also is meant the Ancient Church, but as to knowledges of good and truth; and by “fine linen in broidered work from Egypt of which was her sail,” is signified truth from memory-knowledges, as a sign or external significative of that church.

[4] In Revelation:

The merchants of the earth shall weep and mourn over Babylon, for no man buyeth their merchandise any more; merchandise of gold, and silver, and precious stone, and pearl, and fine linen, and crimson, and silk, and every vessel of ivory, and every vessel of most precious wood, and of brass, and iron, and marble (Revelation 18:11-12);

in this passage all and each of the expressions signify such things as are of the church, thus such as are of truth and good; but here in the opposite sense, because spoken of Babylon. Everyone can see that such things would never have been enumerated in the Word which came down from heaven, unless there was something heavenly in each one; for why should mention be made of worldly wares in treating of Babylon, by which is signified the profane church?

[5] Again in the same:

Woe, woe, the great city, she that was clothed in fine linen, and crimson, and scarlet, and gilded with gold, and precious stone, and pearls (Revelation 18:16).

That every detail here signifies some heavenly Divine thing is obvious in the same book, where it is said of fine linen that it is the “righteousness of the saints”:

The time of the wedding of the Lamb is come, and His wife hath made herself ready. Then to her was granted that she should be clothed in fine linen, clean and bright; for the fine linen is the righteousness of the saints (Revelation 19:7-8)

that “fine linen is the righteousness of the saints” is because all who are in truth from the Divine put on the Lord’s righteousness; for their garments are white and shining from the light that is from the Lord, and therefore truth itself is represented in heaven by what is shining white (n. 3301, 3993, 4007). It is for this reason also that they who are taken up into heaven out of a state of vastation appear clad in shining white, because they then put off that which is of their own righteousness, and put on that which is of the Lord’s righteousness.

[6] In order that truth from the Divine might be represented in the Jewish Church, it was commanded that there should be fine linen in the garments of Aaron, and also in the curtains about the ark, as we read in Moses:

For Aaron thou shalt weave the tunic in checker work of fine linen, and thou shalt make a miter of fine linen (Exodus 28:39).

They made the tunics of fine linen the work of the weaver for Aaron, and for his sons (Exodus 39:27).

Thou shalt make the habitation with ten curtains; of fine twined linen, and blue, and crimson, and scarlet double-dyed (Exodus 26:1; 36:8).

Thou shalt make the court of the habitation, there shall be hangings for the court of fine twined linen (Exodus 27:9, 18; 38:9).

The veil for the gate of the court was the work of the embroiderer, of blue, and crimson, and scarlet double-dyed, and fine twined linen (Exodus 37:18).

Fine linen was to be used because all things in the ark and about it, and also all things upon Aaron’s garments, were representative of spiritual and celestial things. This shows how little the Word is understood when it is not known what things like these represent, and that it is scarcely understood at all when it is believed that there is no other holiness in the Word than that which appears in the letter.

[7] That angels who are in truth from the Divine appear clothed as in fine linen, that is, in what is white and shining, appears from Revelation in connection with the “white horse”:

He that sat upon the white horse was clothed in a vesture dipped in blood; and His name is called the Word. His armies in heaven followed Him upon white horses, clothed in fine linen, white and clean (Revelation 19:13-14).

From all this it is very evident that fine linen is an outward thing significative of truth from the Divine; for He that sat upon the white horse is the Lord as to the Word, as is there openly said, and the “Word” is truth itself from the Divine. That the “white horse” is the internal sense of the Word may be seen above (n. 2760-2762); hence “white horses” are truths from the Divine, for all things of the internal sense of the Word are truths from the Divine, and therefore His armies were seen upon white horses, and were clothed in fine linen white and clean.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org