¹ Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :

² Loquere filiis Israël : Anima, quæ peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quæ præcepit ut non fierent, quippiam fecerit :

³ si sacerdos, qui unctus est, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino :

⁴ et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ponetque manum super caput ejus, et immolabit eum Domino.

⁵ Hauriet quoque de sanguine vituli, inferens illum in tabernaculum testimonii.

⁶ Cumque intinxerit digitum in sanguine, asperget eo septies coram Domino contra velum sanctuarii.

⁷ Ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi Domino, quod est in tabernaculo testimonii : omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris holocausti in introitu tabernaculi.

⁸ Et adipem vituli auferet pro peccato, tam eum qui vitalia operit quam omnia quæ intrinsecus sunt :

⁹ duos renunculos et reticulum quod est super eos juxta ilia, et adipem jecoris cum renunculis,

¹⁰ sicut aufertur de vitulo hostiæ pacificorum : et adolebit ea super altare holocausti.

¹¹ Pellem vero et omnes carnes, cum capite et pedibus et intestinis et fimo,

¹² et reliquo corpore, efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent : incendetque ea super lignorum struem, quæ in loco effusorum cinerum cremabuntur.

¹³ Quod si omnis turba Israël ignoraverit, et per imperitiam fecerit quod contra mandatum Domini est,

¹⁴ et postea intellexerit peccatum suum, offeret pro peccato suo vitulum, adducetque eum ad ostium tabernaculi.

¹⁵ Et ponent seniores populi manus super caput ejus coram Domino. Immolatoque vitulo in conspectu Domini,

¹⁶ inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine ejus in tabernaculum testimonii,

¹⁷ tincto digito aspergens septies contra velum.

¹⁸ Ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo testimonii : reliquum autem sanguinem fundet juxta basim altaris holocaustorum, quod est in ostio tabernaculi testimonii.

¹⁹ Omnemque ejus adipem tollet, et adolebit super altare :

²⁰ sic faciens et de hoc vitulo quomodo fecit et prius : et rogante pro eis sacerdote, propitius erit eis Dominus.

²¹ Ipsum autem vitulum efferet extra castra, atque comburet sicut et priorem vitulum : quia est pro peccato multitudinis.

²² Si peccaverit princeps, et fecerit unum e pluribus per ignorantiam, quod Domini lege prohibetur :

²³ et postea intellexerit peccatum suum, offeret hostiam Domino, hircum de capris immaculatum.

²⁴ Ponetque manum suam super caput ejus : cumque immolaverit eum loco ubi solet mactari holocaustum coram Domino, quia pro peccato est,

²⁵ tinget sacerdos digitum in sanguine hostiæ pro peccato, tangens cornua altaris holocausti, et reliquum fundens ad basim ejus.

²⁶ Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet : rogabitque pro eo sacerdos, et pro peccato ejus, et dimittetur ei.

²⁷ Quod si peccaverit anima per ignorantiam, de populo terræ, ut faciat quidquam de his, quæ Domini lege prohibentur, atque delinquat,

²⁸ et cognoverit peccatum suum, offeret capram immaculatam.

²⁹ Ponetque manum super caput hostiæ quæ pro peccato est, et immolabit eam in loco holocausti.

³⁰ Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo : et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus.

³¹ Omnem autem adipem auferens, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super altare in odorem suavitatis Domino : rogabitque pro eo, et dimittetur ei.

³² Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet immaculatam :

³³ ponet manum super caput ejus, et immolabit eam in loco ubi solent cædi holocaustorum hostiæ.

³⁴ Sumetque sacerdos de sanguine ejus digito suo, et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus.

³⁵ Omnem quoque adipem auferens, sicut auferri solet adeps arietis, qui immolatur pro pacificis, cremabit super altare in incensum Domini : rogabitque pro eo, et pro peccato ejus, et dimittetur ei.