Біблія

 

Daniel 10

Дослідження

   

1 Anno tertio Cyri regis Persarum, verbum revelatum est Danieli cognomento Baltassar, et verbum verum, et fortitudo magna : intellexitque sermonem : intelligentia enim est opus in visione.

2 In diebus illis ego Daniel lugebam trium hebdomadarum diebus :

3 panem desiderabilem non comedi, et caro et vinum non introierunt in os meum, sed neque unguento unctus sum, donec complerentur trium hebdomadarum dies.

4 Die autem vigesima et quarta mensis primi, eram juxta fluvium magnum, qui est Tigris.

5 Et levavi oculos meos, et vidi : et ecce vir unus vestitus lineis, et renes ejus accincti auro obrizo :

6 et corpus ejus quasi chrysolithus, et facies ejus velut species fulguris, et oculi ejus ut lampas ardens : et brachia ejus, et quæ deorsum sunt usque ad pedes, quasi species æris candentis : et vox sermonum ejus ut vox multitudinis.

7 Vidi autem ego Daniel solus visionem : porro viri qui erant mecum non viderunt, sed terror nimius irruit super eos, et fugerunt in absconditum.

8 Ego autem relictus solus vidi visionem grandem hanc : et non remansit in me fortitudo, sed et species mea immutata est in me, et emarcui, nec habui quidquam virium.

9 Et audivi vocem sermonum ejus : et audiens jacebam consternatus super faciem meam, et vultus meus hærebat terræ.

10 Et ecce manus tetigit me, et erexit me super genua mea, et super articulos manuum mearum.

11 Et dixit ad me : Daniel vir desideriorum, intellige verba quæ ego loquor ad te, et sta in gradu tuo : nunc enim sum missus ad te. Cumque dixisset mihi sermonem istum, steti tremens.

12 Et ait ad me : Noli metuere, Daniel : quia ex die primo, quo posuisti cor tuum ad intelligendum ut te affligeres in conspectu Dei tui, exaudita sunt verba tua : et ego veni propter sermones tuos.

13 Princeps autem regni Persarum restitit mihi viginti et uno diebus : et ecce Michaël, unus de principibus primis, venit in adjutorium meum, et ego remansi ibi juxta regem Persarum.

14 Veni autem ut docerem te quæ ventura sunt populo tuo in novissimis diebus, quoniam adhuc visio in dies.

15 Cumque loqueretur mihi hujuscemodi verbis, dejeci vultum meum ad terram, et tacui.

16 Et ecce quasi similitudo filii hominis tetigit labia mea : et aperiens os meum locutus sum, et dixi ad eum, qui stabat contra me : Domine mi, in visione tua dissolutæ sunt compages meæ, et nihil in me remansit virium.

17 Et quomodo poterit servus domini mei loqui cum domino meo? nihil enim in me remansit virium, sed et halitus meus intercluditur.

18 Rursum ergo tetigit me quasi visio hominis, et confortavit me,

19 et dixit : Noli timere, vir desideriorum : pax tibi : confortare, et esto robustus. Cumque loqueretur mecum, convalui, et dixi : Loquere, domine mi, quia confortasti me.

20 Et ait : Numquid scis quare venerim ad te ? et nunc revertar ut prælier adversum principem Persarum. Cum ego egrederer, apparuit princeps Græcorum veniens.

21 Verumtamen annuntiabo tibi quod expressum est in scriptura veritatis : et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Michaël princeps vester.

   

З творів Сведенборга

 

Apocalypsis Revelata #880

Вивчіть цей уривок

  
/ 962  
  

880. Quod per "Hierosolymam" in Verbo intelligatur Ecclesia, est quia ibi in Terra Canaane, et non alibi, Templum erat, Altare erat, sacrificia fiebant, ita ipse cultus Divinus; quare etiam tria festa quotannis ibi celebrabantur, et ad illa omnis masculus totius terrae mandatus est venire: ex eo est quod per "Hierosolymam" significetur Ecclesia quoad cultum, et inde quoque Ecclesia quoad doctrinam, nam cultus praescribitur in doctrina et fit secundum illam: tum quia Dominus in Hierosolyma fuit, et docuit in Suo Templo, et postea ibi glorificavit Humanum Suum. Quod per "Hierosolymam" intelligatur Ecclesia quoad doctrinam et inde cultum, ex pluribus locis in Verbo patet, ut ex his. apud Esajam:

"Propter Sionem non tacebo, et propter Hierosolymam non quiescam, usque dum exeat sicut splendor Justitia ejus, et Salus ejus sicut lampas ardeat: tunc videbunt Gentes Justitiam tuam, et omnes Reges Gloriam tuam: et vocabitur tibi nomen novum, quod os Jehovae enuntiabit; et eris corona decoris in manu Dei tui: beneplacebit Jehovah in te, et terra tua maritabitur. Ecce Salus tua veniet, ecce merces Ipsius cum Ipso: et vocabunt illos, Populus sanctitatis, Redempti Jehovae: et tu vocaberis quaesita urbs, non deserta," (62:1-4, 11-12).

Agitur in toto illo capite de Adventu Domini, et de nova ab Ipso instauranda Ecclesia. Nova haec Ecclesia est, quae intelligitur per "Hierosolymam," cui vocabitur nomen novum quod os Jehovae enuntiabit, quaeque erit corona decoris in manu Jehovae, et cidaris regni in manu Dei, in qua Jehovah beneplacebit, et quae vocabitur urbs quaesita et non deserta. Per haec non potest intelligi Hierosolyma, in qua, cum Dominus in mundum venit, fuerunt Judaei; nam illa erat in omni contrario; quae potius vocanda erat Sodoma (Ut quoque vocatur Apocalypsis 11:8; Esaias 3:9; Jeremias 23:14; Ezechiel 16:46, 48).

Alibi apud Esajam:

"Ecce Ego creans Caelum novum et Terram novam; non commemorabuntur priora: laetamini et exultate in aeternitates, quae Ego creans. Ecce Ego creaturus Hierosolymam exultationem, et populum ejus laetitiam, ut exultem super Hierosolyma, et laeter super populo Meo. Tunc lupus et agnus pascent simul: non malum facient in toto monte sanctitatis Meae," (65:17-19, 25);

etiam in hoc capite agitur de Adventu Domini, et de Ecclesia ab Ipso instauranda, quae non instaurata est apud illos qui in Hierosolyma, sed apud illos qui extra illam erant; quare haec Ecclesia intelligitur per "Hierosolymam" quae erit Domino "exultatio," et cujus populus erit Ipsi "laetitia;" tum ubi "lupus et agnus pascent simul," et ubi "non malum facient." Hic quoque dicitur quemadmodum in Apocalypsi, quod Dominus "creaturus Caelum novum et Terram novam," et quoque quod "creaturus sit Hierosolymam," per quae similia significantur. Alibi apud Esajam:

"Excitare, excitare, indue robur tuum Zion; indue vestes decoris tui Hierosolyma, urbs sanctitatis; quia non addet ut in te veniat amplius praeputiatus et immundus: excute te e pulvere, surge, sede Hierosolyma. Cognoscet populus Nomen Meum in die illo, nam Ego Ille Qui loquor, ecce Me: consolatus est Jehovah populum Suum, redemit Hierosolymam," (52:1-2, 6, 9);

etiam in eo capite agitur de Adventu Domini, et de Ecclesia ab Ipso instauranda; quare per "Hierosolymam," in quam "non amplius veniet praeputiatus et immundus," et quam "Dominus redimet," intelligitur Ecclesia; et per "Hierosolymam Urbem sanctitatis," Ecclesia quoad doctrinam a Domino et de Domino. apud Zephaniam:

"Jubila filia Zionis, laetare ex omni corde filia Hierosolymae; Rex Israelis in medio tui, ne time malum amplius; laetabitur super te cum gaudio, acquiescet in amore tuo, exultabit super te cum jubilo; dabo vos in nomen et laudem omnibus populis terrae," (3:14-15, 17, 20); 1

similiter hic de Domino et de Ecclesia ab Ipso, super qua "Rex Israelis," Qui est Dominus, "laetabitur cum gaudio, exultabit cum jubilo," et in Cujus amore "requiescet," et Qui dabit illos "in nomen et laudem omnibus populis terrae." apud Esajam:

"Sic dixit Jehovah Redemptor tuus et Formator tuus; dicens Hierosolymae, Habitaberis, et urbibus Jehudae, Aedificabimini," (44:24, 26).

Et apud Danielem:

"Scito et percipito, ab exitu Verbi usque ad restituendum et ad aedificandum Hierosolymam, usque ad Messiam Principem, Septimanae Septem," (9:25); 2

quod per "Hierosolymam" etiam hic intelligatur Ecclesia, patet, quoniam haec a Domino restituebatur et aedificabatur, non autem Hierosolyma sedes Judaeorum. Per "Hierosolymam" intelligitur Ecclesia a Domino etiam in sequentibus locis. apud Sachariam:

"Sic dixit Jehovah, Revertar ad Zionem, et habitabo in medio Hierosolymae; unde vocabitur Hierosolyma, Urbs veritatis, et Mons Jehovae Zebaoth, Mons sanctitatis," (8:3, 20-23);

apud Joelem:

"Tunc cognoscetis quod Ego Jehovah Deus vester, habitans in Zione, Monte sanctitatis, et erit Hierosolyma sanctitas; et fiet in die illo, stillabunt montes mustum, et colles fluent lacte, et Hierosolyma sedebit in generationem et generationem," (4:17-21 (B.A. 3:17-18, 20);

apud Esajam:

"In die illo erit germen Jehovae in decus et in gloriam; et fiet, relictus in Zione, et residuus in Hierosolyma, sanctus dicetur: omnis scriptus ad vitam in Hierosolyma," (4:2-3);

apud Micham:

"In extremitate dierum erit Mons domus Jehovae constitutus in caput montium; nam e Zione exibit doctrina, et Verbum Jehovae ex Hierosolyma; ad te veniet regnum prius, regnum filiae Hierosolymae," (4:1-2, 8);

apud Jeremiam:

"In tempore illo vocabunt Hierosolymam Thronum Jehovae, et congregabuntur omnes gentes ob Nomen Jehovae Hierosolymam; neque ibunt amplius post confirmationem cordis sui mali," (3:17);

apud Esajam:

"Specta Zionem, Urbem festi stati nostri: oculi tui videant Hierosolymam, Habitaculum tranquillum, Tabernaculum quod non dissipabitur; non removebuntur clavi ejus in perpetuum, et omnes funes ejus non avellentur," (33:20).

(Praeter etiam alibi, ut 24:23; 37:32; 66:10-14; Sacharias 12:3, 6, 8-10; 14:8, 11-12, 21; Malachias 3:2, 4; Psalm. 122:1-7; Psalm. 137:5-7) 3

Quod per "Hierosolymam" in illis locis intelligatur Ecclesia quae a Domino instauranda erat, et non Hierosolyma in Terra Canaane a Judaeis habitata, constare etiam potest a locis in Verbo, ubi de hac dicitur, quod prorsus deperdita sit, et quod destruenda (Ut Jeremias 5:1; 6:6-7; 7:17-18, seq.; 8:6-8, seq. 9:10-11, 13, seq.; 13:9-10, 14; 14:16; Threni 1:8-9, 17; Ezechiel 4; 5:9 ad fin.; 12:18-19; 15:6-8; 16:1-63; 23:1-49; Matthaeus 23:37-38; Luca 19:41-44; 21:20-22; 23:28-30; et multis aliis in locis).

Примітки:

1. 14, 15, 17, 20 pro "14, 15, 17, 17, 20"

2. ix. pro "x."

3. 5-7 pro "4, 5, 6"

  
/ 962