422. De naastenliefde zelf is: gerecht en getrouw handelen in ambt, zaken en beroep, waarin eenieder is en met hen met wie hij in enig verkeer staat.
Dat de naastenliefde zelf is: gerecht en getrouw handelen in ambt, zaken en beroep waarin eenieder is, komt omdat alle dingen die de mens op deze wijze doet, de samenleving tot nut zijn, en het nut het goede is en het goede in de van de persoon weggenomen zin de naaste is. Dat niet alleen de mens afzonderlijk, maar ook het kleinere gezelschap en het vaderland zelf de naaste is, werd boven aangetoond. Zo bijvoorbeeld wil een koning die zijn onderdanen in goed handelen met een goed voorbeeld voorgaat: dat deze persoon leeft overeenkomstig de wetten van de gerechtigheid; hij beloont hen die zo leven, beschouwt eenieder naar verdienste, beschermt hen tegen beledigingen en aanvallen; hij handelt als een vader van het rijk en zorgt voor het algemeen welzijn van zijn volk; in zijn hart is naastenliefde en zijn daden zijn goede werken. Een priester die de waarheden uit het Woord leert en daardoor tot het goede van het leven en zo tot de hemel leidt, die beoefent, omdat hij voor de zielen van de mensen van zijn Kerk zorgt, op uitnemende wijze de naastenliefde. Een rechter die naar gerechtigheid en naar de wet oordeel spreekt en niet naar geschenken, vriendschap en verwantschap, zorgt voor de samenleving en voor de mens in het bijzonder; voor de samenleving omdat deze daardoor in de gehoorzaamheid van de wet wordt gehouden, en in de vrees om die te overtreden; en voor de mens in het bijzonder, omdat daardoor de gerechtigheid over het onrecht zegeviert. Wanneer een koopman in oprechtheid en niet met bedrog handelt, zorgt hij voor de naaste met wie hij zaken doet; evenzo de werkman en de vakman, wanneer zij hun werk juist en ernstig en niet misleidend en bedrieglijk doen; evenzo is het gesteld met de overigen, zoals met kapiteins en matrozen en met landbouwers en knechten.
