463. Wanneer de daden van een mens na de dood voor hem worden opengelegd, zien de engelen aan wie de taak van het onderzoek is opgedragen, hen in het gelaat. Het onderzoek loopt over het gehele lichaam, vangt aan met de vingers van beide handen en zet zich vandaar over het hele lichaam voort. Daar ik mij verwonderde waarom dit was, werd het mij gezegd. Alle bijzonderheden van de gedachten en de wil van mensen hebben indrukken nagelaten, of zijn ingeschreven in de hersenen; want daarin bestaan zij in hun allereerste beginselen. Vervolgens worden zij ingeschreven in zijn gehele lichaam, omdat alles, wat tot de gedachte en de wil behoort, van hun eerste beginselen op het lichaam overgaat en daar eindigt, omdat dit het laatste is. Dit is de oorzaak, dat wat dan ook uit de wil van de mens en ook uit zijn daaruit voortkomende gedachte in zijn geheugen is ingeschreven, niet alleen ingeschreven is in de hersenen, maar ook over de gehele mens, en aldaar aanwezig blijft in een orde, die overeenkomt met de orde in de delen van het lichaam. Hierdoor werd het duidelijk, dat mens zodanig is in zijn geheel, als hij is in zijn wil en zijn daaruit voortgaande gedachten; zelfs zo volledig dat een slecht mens zijn eigen kwaad, en een goed mens zijn eigen goed is. Hieruit mag ook duidelijk worden wat men verstaan moet onder het boek des levens van een mens, waarvan in het Woord gesproken wordt, namelijk dat alles, zowel zijn handelingen als zijn gedachten, ingeschreven zijn over de gehele mens, en dat het voorkomt, alsof het werd voorgelezen uit een boek, wanneer zij opgeroepen worden door zijn geheugen, en als in beeltenis worden gezien, zodra de geest onderzocht wordt in het licht van de hemel. Aan hetgeen hier gezegd is, zal ik nog een gedenkwaardigheid over het geheugen van de mens na de dood toevoegen, waardoor ik verzekerd werd dat niet alleen algemene zaken, maar ook de kleinste bijzonderheden die in het geheugen van een mens zijn ingegaan, ook na de dood aanwezig blijven en nimmer uitgewist worden. Ik zag enige boeken met geschreven schrift, zoals zij in de wereld bestaan; en mij werd gezegd dat zij uit het geheugen van de schrijvers waren opgeschreven en dat er geen enkel woord ontbrak aan hetgeen door hen in de boeken in de wereld was geschreven; en dat op deze wijze de allergeringste bijzonderheden die in iemands geheugen waren, weer konden worden teruggeroepen, zelfs zulke, die hij in de wereld had vergeten. De reden werd ook verklaard: namelijk, dat de mens een uitwendig geheugen en een innerlijk geheugen heeft. Het uiterlijk geheugen is dat van zijn natuurlijke mens, en het innerlijk geheugen is dat van de geestelijke mens; en dat elke bijzonderheid die iemand gedacht, gewild, gesproken en gedaan heeft, ja zelfs wat hij heeft gehoord en gezien, is ingeschreven in zijn innerlijk of geestelijk geheugen. Wat daarin is geschreven wordt nimmer uitgewist, omdat het gelijktijdig is ingeschreven in de geest zelf en in de leden van zijn lichaam, zoals bovenvermeld; langs deze weg verkrijgt de geest een vorm overeenkomstig de gedachten en de handelingen van zijn wil. Ik weet wel dat deze dingen als ongerijmdheden zullen voorkomen en daarom moeilijk geloof zullen vinden; maar ze zijn niettemin waar. Dat daarom niemand zal denken dat er iets is wat hij in zijn hart heeft bedacht, of gedaan heeft in het geheim, dat verborgen kan blijven na de dood; maar dat hij zich verzekerd weet dat alles en elk voornemen dan openbaar zal worden als op klaarlichte dag.

52. Of the natural memory, which is of the external man, and of the spiritual memory, which is of the internal man.

Man has two memories, an exterior and an interior memory, or a natural and a spiritual memory (n. 2469-2494). Man does not know that he has an interior memory (n. 2470-2471). How much the interior memory excels the exterior memory (n. 2473). The things in the exterior memory are in natural light, but the things in the interior memory, in spiritual light (n. 5212). It is from the interior memory that man is able to think and speak intellectually and rationally (n. 9394[1-6]). All and every particular which man has thought, spoken, and done, and all that he has heard and seen, are inscribed on his interior memory (n. 2474, 7398). That memory is man's book of life (n. 2474, 9386, 9841, 10505). In the interior memory are the truths which are become of faith, and the goods which are become of love (n. 5212, 8067). The things which are rendered habitual, and have become of the life, are in the interior memory (n. 9394, 9723, 9841). Scientifics and knowledges are of the exterior memory (n. 5212, 9922). They are very obscure and involved, respectively to those things which are of the interior memory (n. 2831). The languages which man speaks in the world are from the exterior memory (n. 2472, 2476). Spirits and angels speak from the interior memory, and consequently their language is universal, being such that all can converse together, of whatever land they may be (n. 2472, 2476, 2490, 2493); concerning which language, see the work on Heaven and Hell (n. 234-245); and concerning the wonders of the interior memory; which remains with man after death (see n. 463).

9841. 'And you shall take two shoham stones' means the interior memory formed from the truths of faith that spring from love. This is clear from the meaning of 'stones' as truths, dealt with in 114, 643, 1298, 3720, 6426, 8609, and of 'shoham stones' as the truths of faith springing from love, 9476. The reason why the memory is meant by these stones is that the names of the sons of Israel were engraved on them and an engraving on stones means a memory composed of real things which are to remain there permanently. The engraving or inscription of the Law on tablets of stone for example means those things which have been imprinted on a person's memory and life and which for this reason are to remain there permanently, see 9416 (end). The engraving or inscription on stones has this meaning because the human memory has truths imprinted on it, also ideas that have the appearance of truth, so much so that it is fashioned from them. Stones furthermore mean truths, and when an engraving on them is mentioned a memory where truths reside is meant, as is meant by 'the engraving on the hands' in Isaiah,

Even though they may forget, yet I will not forget you. Behold, I have engraved you upon [My] hands. Isaiah 49:15-16.

This explains why those stones are called 'stones of remembrance for the sons of Israel' in verse 12 below.

[2] The reason why the interior memory is meant by 'the shoham stones', on account of the engraving on them, is that even as the inscriptions, which were the names of the sons of Israel, mean spiritual truths, regarding which, see what follows below, and also the actual stones mean spiritual truths, so a person's interior memory must consist of such truths. For a person has two memories, exterior and interior; the exterior memory is natural, shaped therefore by such things as occur in the world, whereas the interior memory is spiritual, shaped by such as occur in heaven, see 2469-2494, 5212, 8067.

[3] The meaning of stones with engraving on them as the [interior] memory on which truths have been inscribed has its origin in representatives in heaven. People who enter the next life after death, bringing with them truths of faith that are present solely in the natural or exterior memory, and not in the spiritual or interior memory, seem to themselves when they go out to be wandering about among stony rocks and in forests. But those bringing with them truths of faith present in the spiritual memory as well seem to themselves when they go out to be walking among cultivated hills and also in gardens. The reason for this is that truths present in the exterior or natural memory, where they exist as known facts, are not at all part of life unless they are present at the same time in the interior or spiritual memory, for the truths present in this memory have become part of life, the interior or spiritual memory being the book of a person's life, 2474; and the things that compose life are represented in heaven by gardens, olive groves, and vineyards, and by rose beds and lawns, and those that compose charity by the hills where such places are situated, 6435. Those however which do not compose life are represented by stony places and thickets which are bare and rugged.

[4] What the truths of faith that spring from love are must also be stated briefly. Truths of faith springing from love are ones which love dictates, and so ones which derive their very being from love; in those truths there is life, because whatever springs from love has life in it. Truths of faith springing from love therefore are those which are directly concerned with love to the Lord and charity towards the neighbour, these being the truths which love dictates. The whole Word consists of teachings that present such truths, for in its spiritual sense the Word deals solely with such things as have to do with the Lord and such as have to do with the neighbour, thus such things as have to do with love to the Lord and towards the neighbour. For this reason the Word too has life in it. This is what is meant by the statement 'on these two commandments the Law and the Prophets depend', Matthew 22:38, 40, 'the Law and the Prophets' being the Word in its entirety. The truths of faith springing from love however do not consist in a bare knowledge of such truths that resides in a person's memory and consequently in his understanding. Rather they are affections inherently present in the person's life; for what a person loves and therefore does is inherently present in his life. There are also truths of faith which are not directly concerned with love, but merely lend support closely or remotely to those which are directly concerned with it. These truths of faith are called secondary truths. For the truths of faith are like families and their successive generations coming down from one and the same father. The father of those truths is the good of love, received from the Lord and consequently offered to Him. Thus their father is the Lord, for whether you say the Lord or love received from Him and consequently offered to Him, it amounts to the same thing. Love is spiritual togetherness and causes Him to be where that love is; for assuredly love causes the one who is loved to be present within itself.