Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #9377

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

9377. 'And you are to bow down from afar' means humility and adoration coming from the heart, and at the same time the inflow of the Lord. This is clear from the meaning of 'bowing down' as humility, dealt with in 2153, 5682, 6266, 7068. The reason why adoration as well is meant is that the essential element in all adoration and all worship is humility. Without humility there can be no worship or adoration of the Lord, because what is Divine and the Lord's cannot flow into a proud heart, that is, into a heart full of self-love, for such a heart is hard and in the Word is called 'a heart of stone'. It can flow only into a humble heart, since this is soft and in the Word is called 'a heart of flesh', and so is receptive of good flowing in from the Lord, that is, receptive of the inflow of the Lord. This explains why 'bowing down from afar' means not only humility and adoration coming from the heart but also the inflow of the Lord at the same time. The words 'the inflow of the Lord' are used because the good of love and of faith which flows in from the Lord is the Lord as He resides with a person. The reason why 'from afar' means coming from the heart is that when people feel humble they draw back from the Lord because they do not consider themselves worthy enough to draw near God Most Holy. For when they feel humble they acknowledge that left to themselves they are nothing but evil, indeed nothing but profanity. When they acknowledge this in their heart they possess true humility. From this it is evident that 'you are to bow down from afar' means humility and adoration coming from the heart, and at the same time the inflow of the Lord.

[2] But such humility and adoration did not exist with the Israelite people; they did no more than represent them through outward gestures, for merely external things and nothing internal interested them. Nevertheless when they humbled themselves they used to lie face down on the ground, also roll themselves in the dust, and cry out with a loud voice, behaving like this for entire days. Anyone who does not know what true humility is might think that such behaviour was humility of heart. But it was not the humility of a heart looking to God from God, but one of looking to God from self; and a heart that looks from self looks from what is evil, since whatever goes out from a person, from the self alone, is evil. For the Israelites more than all peoples in the whole world were ruled by self-love and love of the world. They thought that they were holy if they merely offered sacrifice or washed themselves with water, doing so without any recognition that such actions represented the inward holiness that belongs to charity and faith coming from the Lord. For no holiness is a person's own; rather it is the Lord's present with the person, 9229. Those who humble themselves in the belief that they are holy of themselves and who offer adoration from a love of God which begins in themselves, humble themselves and offer adoration from self-love, thus from a hard heart of stone and not from a soft heart of flesh. Also they are interested only in external things and not at the same time in internal ones; for self-love lives in the external man and cannot enter the internal because the internal man is opened solely by love to and faith in the Lord, thus by the Lord who there forms for the person the heaven in which he lives.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.