Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #4825

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

4825. 'And yet again she bore a son' means idolatry. This is clear from the meaning of 'a son' in this case as idolatry; for those born before him meant falsity and evil, 4821, 4823. From this it follows that the third son means idolatry, for these two - falsity and evil - lead to idolatry and are contained within it. Of the three born to Judah by the Canaanite this son was the only one to survive, a third of the Jewish nation being descended from him. The meaning in the internal sense at this point is that this nation sprang from idolatry. Its very strong inclination to idolatrous practice is clear from the historical and the prophetical parts - from the sense of the letter - of the Word; and from its internal sense it is evident that this nation was constantly an idolatrous one. For idolatry consists not only in the worship of idols and graven images, and also the worship of other gods, but even in the worship of external things devoid of internal ones. This kind of idolatrous practice existed constantly among that nation, for they revered external things alone and cast internal ones completely aside, and did not even wish to know about them. They indeed had holy things - such as the Tent of Meeting containing the Ark and the Mercy seat on this, the tables with the loaves on them, the lampstand, and incenses; and outside the Tent there was the altar on which they presented burnt offerings and sacrifices. All these things were called holy, while the inmost part there was called the Holy of Holies, as well as the Sanctuary. Also, there were the vestments they had which were worn by Aaron and their high priests, which were referred to as holy vestments, for these included the ephod and the breastplate where the Urim and Thummin were, besides much else. But these things were not inherently holy; they were holy because they were representative of holy things, that is to say, they were representative of the Divine celestial and spiritual things of the Lord's kingdom, and representative of the Lord Himself. Still less was the holiness of those things due to the people among whom they existed, for those people had no affection at all for the internal things that were represented, only for external ones; and having an affection for external things alone is idolatry. This involves the worship of wood and stone, and also of gold and silver covering these, from a delusion that those objects are inherently holy. This is what the nation was like then and is also like at the present day.

[2] Yet a representative of the Church was nevertheless able to exist among such people because in that which is representative no attention is paid to the person who represents, only to whatever is represented, see 665, 1097 (end), 3670, 4208, 4281, 4288. Consequently their worship did not lead them to blessing and happiness in the next life, but merely to worldly prosperity, provided they adhered to those representatives and did not turn aside to the idols of the gentiles, and in so doing did not become openly idolatrous. For if they did it was no longer possible for that nation to represent anything at all of the Church. This then is what the idolatry, meant by Judah's third son by his Canaanite wife, is describing. This idolatry among that nation had its origin in internal idolatry, for more than all others this nation was governed by self-love and love of the world, 4459 (end), 4570. Among those governed by self-love and love of the world internal idolatry exists, for they worship themselves and they worship the world. They pay attention to holy things for the sake of personal adoration and gain; that is, they have a selfish end in view, and do not have the Lord's Church and kingdom, and so the Lord Himself, in view.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.