Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #4815

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

4815. 'That Judah went down from his brothers' means the descendants of Jacob, in particular the tribe of Judah which was separated from the rest. This is clear from the representation of 'Judah' in the universal sense as the descendants of Jacob, and in a particular sense as the tribe called the tribe of Judah; and from the meaning of 'going down from his brothers' as being separated from the rest of the tribes, here as a departure into evil worse than theirs. 'Going down' implies a decline into evil, since 'going up' implies a lifting up to what is good, 3084, 4539. The reason for this is, as also stated already, that the land of Canaan represented the Lord's kingdom, and Jerusalem and Zion in that land the inmost part of this kingdom. But the regions outside the boundaries of that land represented things outside the Lord's kingdom, namely falsity and evil. Consequently the expression 'to go down' was used when going from Zion and Jerusalem towards the boundaries of the land, but 'to go up' when going from the boundaries towards Jerusalem and Zion. This is why 'going up' implies a lifting up to truth and goodness, and 'going down' a decline into falsity and evil. As the reference here is to the falsity and evil into which the tribe of Judah declined, the expression 'Judah went down' is used, and after that 'he turned aside to a man, an Adullamite', 'turning aside' meaning that it declined into falsity and then into evil.

[2] It is well known that the tribe of Judah was separated from the rest of the tribes. The reason for the separation was so that the tribe might represent the Lord's celestial kingdom, and the rest of the tribes His spiritual kingdom. This being so, Judah also describes, in the representative sense, the celestial man, and in the universal sense the Lord's celestial kingdom, 3654, 3881. The rest of the tribes however were referred to by the single term 'the Israelites', for in the representative sense Israel describes the spiritual man, and in the universal sense the Lord's spiritual kingdom, 3654, 4286.

[3] The decline of the tribe of Judah into evil worse than that of the rest is the particular meaning of these words - 'and Judah went down from his brothers, and turned aside'. The departure of the tribe of Judah into evil worse than that of the rest is clear from many places in the Word, in particular in the Prophets, as in Jeremiah,

Her treacherous sister Judah saw when, because of all the ways in which estranged Israel committed adultery, I sent her away and gave her a decree of divorce; yet her treacherous sister Judah did not fear, but she also went and committed whoredom, so much so that with the voice of her whoredom she profaned the land; she committed adultery with stone and wood. Yet for all this treacherous Judah has not returned to Me. Estranged Israel has justified her soul more than treacherous Judah. Jeremiah 3:7-11.

And in Ezekiel,

Her sister did indeed see, yet she corrupted her own love more than she, and her own acts of whoredom beyond her sister's acts of whoredom. Ezekiel 23:11-end.

These, in addition to many others elsewhere, are references to Jerusalem and Samaria, that is, to the tribe of Judah and the tribes of Israel.

[4] Described in the internal sense of this chapter is the way in which that tribe sank into falsity, and from this into evil, and at length into that which was wholly idolatrous. This, it is true, is described in the internal sense even before that tribe was separated from the rest and before it came to be as mentioned above. But that which is contained in the internal sense is Divine, and to the Divine future things are also present ones. See what was foretold about that nation in Deuteronomy 31:16-21; 32:15-43.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.