Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #10500

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

10500. 'Perhaps I shall make expiation for your sin' means the possibility owing to the Lord's Divine Power for this to come about among those who have so turned themselves away. This is clear from the meaning of 'expiating' as causing no attention to be paid any longer to this, thus causing their worship to be nevertheless received and heard, for 'expiation' may also mean the hearing and acceptance of all the things composing worship, see 9506, at this point therefore the possibility for this to be brought about among those who have so turned themselves away; and from the meaning of 'sin' as a total turning away from the Divine, as above in 10498. The reason why all this is meant by those words is that the subject in the whole of the present chapter is the turning away of the Israelite nation from the Divine and the possibility in spite of this for contact to be established with heaven through the external things in which alone they were interested.

[2] For any knowledge to exist of the real nature of these things a little more must be stated. The Church on earth is established solely to the end that the world, that is, the human race, may be in contact with heaven, that is, with the Lord through heaven; for without the Church there is no contact, and without such contact the human race would perish, 10452. But human contact with heaven is achieved by means of spiritual and celestial things that reside with a person, not by means of worldly and bodily things without these. Or what amounts to the same thing, it is achieved by means of internal things, not by means of external ones without them. Since therefore the Israelite nation's interest lay in external things and not in internal ones, and yet something of a Church was to be established among them, the Lord made provision nevertheless for contact with heaven to be accomplished by means of representatives, which were the external forms of worship among that nation. But such contact was accomplished in a wondrous manner; regarding this contact, see in the places introduced above in 10499.

[3] But two things were necessary before this could be accomplished. One was that the internal with them should be completely shut off, and the other that an outward holiness should exist when they engaged in worship. For when the internal has been completely shut off, the internal side of the Church and of worship is neither repudiated nor acknowledged; it is as though none exists. In these circumstances an outward holiness can exist and also be raised up, since no obstacle stands in the way. Therefore also that nation was completely ignorant of the inward things connected with love to the Lord and belief in Him, and with eternal life attained through these. But as soon as the Lord came into the world and revealed Himself, and He taught that people should love and believe in Him, that nation on hearing these things began to repudiate them, and so they could no longer be maintained in the kind of ignorance they had been in before. Therefore they were then driven out of the land of Canaan, to prevent them from defiling internal things and rendering them profane by their renunciation of them in that land, where since most ancient times all locations had been made representative of such things as have to do with heaven and the Church, see 1585, 3686, 4447, 5136, 6516.

[4] For these reasons, to the extent at the present day that they have a knowledge of internal things and set their minds firmly against them and repudiate them, they can no longer possess an outward holiness, because a negative attitude of mind not only shuts off the internal but also takes away any holiness from the external, and so any contact with heaven. The situation is similar with Christians who have a knowledge, derived from the Word or from the teachings of the Church, of internal things and yet in their heart repudiate them, as is the case when they lead an evil life and have evil thoughts, no matter how outwardly devout and holy they may seem to be when they take part in worship.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.