Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #10492

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

10492. 'And there fell of the people on that day up to three thousand men' means a complete shutting off of what is internal. This is clear from the meaning of 'falling' or being killed as being shut off, dealt with above in 10490; and from the meaning of 'three thousand' as that which is complete. For 'three' means what is full and complete, see 2788, 4495, 7715, 8347, 9198, 9488, 9489, and 'three thousand' likewise, because every large number has a similar meaning to the smaller ones of which it is the product when they are multiplied together, 5291, 5335, 5708, 7973. All numbers in the Word mean spiritual realities or real things, see in the places referred to in 9488, and in 10127, 10217, 10253.

[2] Since then the subject here has been the shutting off of what was internal among the Israelite and Jewish nation, let something further be stated here regarding the shutting off of what is internal. Evils and falsities are what shut off the internal man, or what amounts to the same thing, worldly, earthly, and bodily kinds of love do so when they are predominant; for they are the source of all evils and falsities. The reason why what is internal is shut off by them is that those kinds of love are the opposites of heavenly kinds; or what amounts to the same thing, evils and falsities are the opposites of forms of good and truths. Therefore when opposites act against each other that which has been injured holds itself in, just as a fibre does when it is pricked, or as any other part of the human body does from pain. It is well known that injury or a depressed state of mind can put creases on a person's face, cramp the abdomen, and restrict the lungs and their breathing. So it is also with the internal man when evils and falsities enter thought and will. There is a feeling of detestation then, and a consequent holding in, which also reveal themselves in the face and in the body.

[3] This is the general reason why the internal is closed. But the specific reason is to prevent forms of good and truths from passing from heaven by way of the internal man into the external, and from their being defiled and rendered profane there. To prevent this from happening with the Israelite nation among whom the Word and the holy things of the Church existed, their internal was completely shut off. Its being completely shut off is plainly evident from the fact that although they now live among Christians, and although prophecies plainly refer to the Lord, they still do not at all acknowledge Him. Indeed they are such that they are not even able to entertain any thought that strengthens [belief in the Lord]. There is inward repudiation and revulsion, because their internal has been closed.

[4] In addition it should be recognized that in the Christian world as well the internal is closed in the case of those who know the truths of faith from the Word and do not lead a life in keeping with them. An actual life in keeping with them opens the internal man; without it those truths reside merely in the external man's memory. With those however who repudiate these truths the internal is completely closed. And astonishing though it may seem to be, the internal is closed more in the case of intelligent than in that of simple people. The reason for this is that the intelligent are ruled by desires for high position and monetary gain, and consequently by self-love and love of the world, more than the simple are. They also have a greater ability to justify evils and falsities resulting from those loves by the use of factual knowledge, which the intelligent possess more abundantly than the simple do. Added to this, the majority of them think of the soul on the basis of some hypothesis in the learned world, from which they gain no other idea than that of a breath of air or a puff of wind which perhaps contains some spark of life. The thought of simple but good people on the other hand is not based on such an idea, only on the idea that the soul is the person living after death. So it is that the internal of these simple people is open, whereas that of those intelligent ones is closed. Whether you speak of the internal being opened or closed, or you speak of heaven being so, it amounts to the same thing.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.