Biblija

 

Exodo 33

Studija

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Biblija

 

Genesis 50:24

Studija

       

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #10149

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

10149. 'And it will be sanctified in My glory' means reception of Divine Truth from the Lord. This is clear from the meaning of 'being sanctified' as the reception of what is Divine from the Lord, dealt with below; and from the meaning of 'glory' as Divine Truth, dealt with in 4809, 5922, 8267, 9429. 'Being sanctified' means reception of what is Divine from the Lord because the Lord alone is holy, and therefore everything holy comes from Him, 9229, and also because Divine Truth emanating from Him is what is meant by 'holy' in the Word, 9818. But at this point, where the children of Israel, burnt offerings and sacrifices, the tent of meeting, and the altar are the subject, that which is representative of it is meant by 'holy' and 'being sanctified'. The reason for this is that among the Israelite and Jewish nation all things were representative of the inner realities of the Church, which are matters of faith and love received from and offered back to the Lord. For the Church established among that nation was a representative Church.

[2] This being so, all outward objects served to mean and represent such things as the internal sense teaches about; and it is on account of this that those objects were called holy, such as the altar, fire on it, burnt offering, fat, and blood; the tent of meeting, the table there on which the loaves of the presence were placed, table of incense, lampstand, and all their vessels; in particular the ark with the Testimony in it; and in addition the loaves, cakes, and wafers - which were called minchahs - oil, and frankincense; as well as Aaron's garments, such as the ephod, robe, tunic, turban, and in particular the breastplate. Aaron himself was called holy, and so too were the children of Israel. But none of those objects or people were holy, other than for the reason that they served to represent and so to mean holy things, that is, Divine things which come from the Lord; for these alone are holy.

[3] People who do not look beyond outward forms to inward realities suppose that such objects were holy not by virtue of what they represented but because they were intrinsically holy after they had been dedicated. But those people are completely mistaken. If they venerate those objects as being intrinsically holy, they venerate earthly things, and are not far off being like those who venerate pieces of stone or wood, as idolaters do. But people who venerate the realities that are represented or meant, that is, holy and Divine things, are the ones who engage in true worship; for to them outward objects are merely mediate causes 1 enabling them to think about and desire such realities as constitute the essentials of the Church, which, as has been stated above, are matters of faith and love received from and offered back to the Lord.

[4] The situation is similar at the present day with the Holy Supper. When those attending do not think, as a consequence of their belief, about the Lord and His love towards the human race, and about renewal of life in keeping with His commandments, they venerate simply the bread and wine there, and not the Lord. They think that the outward objects of bread and wine are holy; but they are holy not in themselves, only by virtue of what they are the signs of. For the bread there is a sign of the Lord in respect of the good of love, and the wine a sign of the Lord in respect of the truth of faith, and at the same time of a person's reception of Him, those two entities being the essential elements of the Church, thus the essential elements of worship, see 4211, 4217, 4735, 6135, 6789, 7850, 8682, 9003, 9127, 10040.

From all this it may now be seen what 'holy' and 'being sanctified' mean in the Word.

Bilješke:

1. A philosophical term denoting means to an end

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.