Biblija

 

Exodus 29

Studija

   

1 και ταυτα εστιν α ποιησεις αυτοις αγιασαι αυτους ωστε ιερατευειν μοι αυτους λημψη μοσχαριον εκ βοων εν και κριους δυο αμωμους

2 και αρτους αζυμους πεφυραμενους εν ελαιω και λαγανα αζυμα κεχρισμενα εν ελαιω σεμιδαλιν εκ πυρων ποιησεις αυτα

3 και επιθησεις αυτα επι κανουν εν και προσοισεις αυτα επι τω κανω και το μοσχαριον και τους δυο κριους

4 και ααρων και τους υιους αυτου προσαξεις επι τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου και λουσεις αυτους εν υδατι

5 και λαβων τας στολας ενδυσεις ααρων τον αδελφον σου και τον χιτωνα τον ποδηρη και την επωμιδα και το λογειον και συναψεις αυτω το λογειον προς την επωμιδα

6 και επιθησεις την μιτραν επι την κεφαλην αυτου και επιθησεις το πεταλον το αγιασμα επι την μιτραν

7 και λημψη του ελαιου του χρισματος και επιχεεις αυτο επι την κεφαλην αυτου και χρισεις αυτον

8 και τους υιους αυτου προσαξεις και ενδυσεις αυτους χιτωνας

9 και ζωσεις αυτους ταις ζωναις και περιθησεις αυτοις τας κιδαρεις και εσται αυτοις ιερατεια εμοι εις τον αιωνα και τελειωσεις τας χειρας ααρων και τας χειρας των υιων αυτου

10 και προσαξεις τον μοσχον επι τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου και επιθησουσιν ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του μοσχου εναντι κυριου παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

11 και σφαξεις τον μοσχον εναντι κυριου παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

12 και λημψη απο του αιματος του μοσχου και θησεις επι των κερατων του θυσιαστηριου τω δακτυλω σου το δε λοιπον παν αιμα εκχεεις παρα την βασιν του θυσιαστηριου

13 και λημψη παν το στεαρ το επι της κοιλιας και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ το επ' αυτων και επιθησεις επι το θυσιαστηριον

14 τα δε κρεα του μοσχου και το δερμα και την κοπρον κατακαυσεις πυρι εξω της παρεμβολης αμαρτιας γαρ εστιν

15 και τον κριον λημψη τον ενα και επιθησουσιν ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου

16 και σφαξεις αυτον και λαβων το αιμα προσχεεις προς το θυσιαστηριον κυκλω

17 και τον κριον διχοτομησεις κατα μελη και πλυνεις τα ενδοσθια και τους ποδας υδατι και επιθησεις επι τα διχοτομηματα συν τη κεφαλη

18 και ανοισεις ολον τον κριον επι το θυσιαστηριον ολοκαυτωμα κυριω εις οσμην ευωδιας θυσιασμα κυριω εστιν

19 και λημψη τον κριον τον δευτερον και επιθησει ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου

20 και σφαξεις αυτον και λημψη του αιματος αυτου και επιθησεις επι τον λοβον του ωτος ααρων του δεξιου και επι το ακρον της χειρος της δεξιας και επι το ακρον του ποδος του δεξιου και επι τους λοβους των ωτων των υιων αυτου των δεξιων και επι τα ακρα των χειρων αυτων των δεξιων και επι τα ακρα των ποδων αυτων των δεξιων

21 και λημψη απο του αιματος του απο του θυσιαστηριου και απο του ελαιου της χρισεως και ρανεις επι ααρων και επι την στολην αυτου και επι τους υιους αυτου και επι τας στολας των υιων αυτου μετ' αυτου και αγιασθησεται αυτος και η στολη αυτου και οι υιοι αυτου και αι στολαι των υιων αυτου μετ' αυτου το δε αιμα του κριου προσχεεις προς το θυσιαστηριον κυκλω

22 και λημψη απο του κριου το στεαρ αυτου και το στεαρ το κατακαλυπτον την κοιλιαν και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ το επ' αυτων και τον βραχιονα τον δεξιον εστιν γαρ τελειωσις αυτη

23 και αρτον ενα εξ ελαιου και λαγανον εν απο του κανου των αζυμων των προτεθειμενων εναντι κυριου

24 και επιθησεις τα παντα επι τας χειρας ααρων και επι τας χειρας των υιων αυτου και αφοριεις αυτους αφορισμα εναντι κυριου

25 και λημψη αυτα εκ των χειρων αυτων και ανοισεις επι το θυσιαστηριον της ολοκαυτωσεως εις οσμην ευωδιας εναντι κυριου καρπωμα εστιν κυριω

26 και λημψη το στηθυνιον απο του κριου της τελειωσεως ο εστιν ααρων και αφοριεις αυτο αφορισμα εναντι κυριου και εσται σοι εν μεριδι

27 και αγιασεις το στηθυνιον αφορισμα και τον βραχιονα του αφαιρεματος ος αφωρισται και ος αφηρηται απο του κριου της τελειωσεως απο του ααρων και απο των υιων αυτου

28 και εσται ααρων και τοις υιοις αυτου νομιμον αιωνιον παρα των υιων ισραηλ εστιν γαρ αφαιρεμα τουτο και αφαιρεμα εσται παρα των υιων ισραηλ απο των θυματων των σωτηριων των υιων ισραηλ αφαιρεμα κυριω

29 και η στολη του αγιου η εστιν ααρων εσται τοις υιοις αυτου μετ' αυτον χρισθηναι αυτους εν αυτοις και τελειωσαι τας χειρας αυτων

30 επτα ημερας ενδυσεται αυτα ο ιερευς ο αντ' αυτου των υιων αυτου ος εισελευσεται εις την σκηνην του μαρτυριου λειτουργειν εν τοις αγιοις

31 και τον κριον της τελειωσεως λημψη και εψησεις τα κρεα εν τοπω αγιω

32 και εδονται ααρων και οι υιοι αυτου τα κρεα του κριου και τους αρτους τους εν τω κανω παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

33 εδονται αυτα εν οις ηγιασθησαν εν αυτοις τελειωσαι τας χειρας αυτων αγιασαι αυτους και αλλογενης ουκ εδεται απ' αυτων εστιν γαρ αγια

34 εαν δε καταλειφθη απο των κρεων της θυσιας της τελειωσεως και των αρτων εως πρωι κατακαυσεις τα λοιπα πυρι ου βρωθησεται αγιασμα γαρ εστιν

35 και ποιησεις ααρων και τοις υιοις αυτου ουτως κατα παντα οσα ενετειλαμην σοι επτα ημερας τελειωσεις αυτων τας χειρας

36 και το μοσχαριον της αμαρτιας ποιησεις τη ημερα του καθαρισμου και καθαριεις το θυσιαστηριον εν τω αγιαζειν σε επ' αυτω και χρισεις αυτο ωστε αγιασαι αυτο

37 επτα ημερας καθαριεις το θυσιαστηριον και αγιασεις αυτο και εσται το θυσιαστηριον αγιον του αγιου πας ο απτομενος του θυσιαστηριου αγιασθησεται

38 και ταυτα εστιν α ποιησεις επι του θυσιαστηριου αμνους ενιαυσιους αμωμους δυο την ημεραν επι το θυσιαστηριον ενδελεχως καρπωμα ενδελεχισμου

39 τον αμνον τον ενα ποιησεις το πρωι και τον αμνον τον δευτερον ποιησεις το δειλινον

40 και δεκατον σεμιδαλεως πεφυραμενης εν ελαιω κεκομμενω τω τεταρτω του ιν και σπονδην το τεταρτον του ιν οινου τω αμνω τω ενι

41 και τον αμνον τον δευτερον ποιησεις το δειλινον κατα την θυσιαν την πρωινην και κατα την σπονδην αυτου ποιησεις εις οσμην ευωδιας καρπωμα κυριω

42 θυσιαν ενδελεχισμου εις γενεας υμων επι θυρας της σκηνης του μαρτυριου εναντι κυριου εν οις γνωσθησομαι σοι εκειθεν ωστε λαλησαι σοι

43 και ταξομαι εκει τοις υιοις ισραηλ και αγιασθησομαι εν δοξη μου

44 και αγιασω την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον και ααρων και τους υιους αυτου αγιασω ιερατευειν μοι

45 και επικληθησομαι εν τοις υιοις ισραηλ και εσομαι αυτων θεος

46 και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος ο θεος αυτων ο εξαγαγων αυτους εκ γης αιγυπτου επικληθηναι αυτοις και θεος ειναι αυτων

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #10107

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

10107. And the bread that is in the basket. That this signifies the appropriation of celestial good from the Lord, is evident from the signification of “eating,” here bread, as being appropriation (as just above, n. 10106); from the signification of “bread,” as being the good of love and charity (n. 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4217, 4735, 4976, 5915, 6118, 9323, 9545); and from the signification of a “basket,” as being the external sensuous (n. 9996). From this it is plain that by “eating the bread that was in the basket” is signified the appropriation of good from the Lord in externals. The breads which were in the basket were unleavened breads, unleavened cakes, and unleavened wafers, and by these are signified goods purified, both internal and external (n. 9992-9994). When therefore “bread in the basket” is spoken of, there are signified all these goods in the external sensuous, and the external sensuous is the ultimate of man’s life, containing all the interior things together in itself. (That the external sensuous is the ultimate of man’s life, see n. 5077, 5081, 5094, 5125, 5128, 5767, 6183, 6311, 6313, 6318, 6564, 7645, 9212, 9216, 9730, 9996; and that, being the ultimate, it contains all the interior things, see n. 6451, 6465, 9216, 9828, 9836, 10044)

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #3398

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

3398. That one of the people might lightly have lain with thy woman, and thou wouldst have brought guilt upon us. That this signifies that Divine truth might have been adulterated and thus profaned, is evident from the signification of “lying with,” as being to be perverted or adulterated; from the signification of “one of the people,” as being some one of the spiritual church (n. 2928); from the signification of “woman” who here is Rebekah, as being Divine truth (concerning which see above); and from the signification of “guilt,” as being the blame of the profanation of truth; so that by “one of the people might lightly have lain with thy woman, and thou wouldst have brought guilt upon us,” is signified that someone of the church might easily have adulterated Divine truth, and have brought upon himself the blame of the profanation of truth. It was said above (n. 3386) that as Abraham twice called his wife Sarah his sister, first in Egypt, and afterwards in Gerar with Abimelech; and that as Isaac in like manner called his woman Rebekah his sister, also with Abimelech; and as these three cases are recorded in the Word, there must be some very deep secret involved thereby. This very secret is seen in the internal sense, namely, that by “sister” is signified rational truth, and by “woman” Divine truth; and this was called rational truth (that is, “sister”), lest Divine truth (here called the “woman” who was Rebekah) should be adulterated, and thus profaned.

[2] In regard to the profanation of truth the case is this: Divine truth cannot possibly be profaned except by those who have first acknowledged it; for when those who have first entered into truth by acknowledgment and belief, and have thus been initiated into it, afterwards recede from it, there continually remains an impression of it stamped within, which is recalled at the same time with the falsity and evil; and hence by adhering to these the truth is profaned. Therefore those with whom this is the case have continually in themselves that which condemns them; thus their own hell; for when the infernals approach a sphere where good and truth are, they are instantly sensible of their own hell, because they come into that which they hold in hatred, consequently into torment. Therefore those who have profaned truth dwell continually with that which torments them, and this according to the degree of the profanation. For this reason it is most especially provided by the Lord that Divine good and truth may not be profaned; and this is provided chiefly by the circumstance that the man who is such that he cannot but profane is withheld as far as possible from the acknowledgment and belief of truth and good; for as before said no one can profane except the man who has first acknowledged and believed.

[3] This was the reason why internal truths were not disclosed to Jacob’s descendants the Israelites and Jews, who were not openly told even that there is anything internal in man, thus that there is any internal worship; and scarcely anything was said to them about the life after death, and the Lord’s heavenly kingdom; or about the Messiah whom they expected. The reason was that they were of such a character that it was foreseen that if such things had been disclosed to them they could not have helped profaning them, because they desired nothing but earthly things and because that race was of this nature and so remains, it is still permitted that they should be in utter unbelief; for if they had once acknowledged, and had afterwards gone back, they must needs have brought upon themselves the most grievous of all hells.

[4] This was also the reason why the Lord did not come into the world and reveal the internal things of the Word until there was no good whatever remaining with them, not even natural good, for they could then no longer receive any truth with internal acknowledgment (because it is good that receives truth), and therefore they could not profane it. Such was the state meant by the “fullness of time,” and by the “consummation of the age,” and also by the “last day” so much treated of in the Prophets. It is for the same reason that the arcana of the internal sense of the Word are now being revealed; for at this day there is scarcely any faith, because not any charity; thus because it is the consummation of the age and when this is the case, then these arcana can be revealed without danger of profanation, because they are not interiorly acknowledged.

[5] It is for this secret reason that it is related in the Word concerning Abraham and Isaac that when in Gerar with Abimelech they called their wives their sisters. (See further what has been stated and shown above on this subject; namely, That those can profane who acknowledge, but not those who do not acknowledge, still less those who do not know, n. 593, 1008, 1010, 1059; What danger there is from a profanation of holy things and of the Word, n. 571, 582; That they who are within the church can profane holy things; but not they who are without the church, n. 2051; That it is provided by the Lord that profanation may not take place, n. 1001, 2426; That worship becomes external in order to prevent internal worship from being profaned, n. 1327, 1328; That men are kept in ignorance, lest the truths of faith should be profaned, n. 301-303vvv2)

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.