2906. ‘Anni vitarum Sarae’: quod significet cum aliquid verum Divinum in terra superesset, constat ex significatione ‘anni’ quod sit integra periodus quae Ecclesiae a principio ad finem, ita ‘annorum’ quod sint periodi, de quibus mox supra n. 2905; et a significatione ‘vitarum Sarae’ quod sint status quoad verum Divinum, de qua etiam mox supra n. 2904, ita hic quod terminus cum non amplius aliquid verum Divinum superesset; quod etiam a mox praecedentibus sequitur.

[2] Quod ‘annus’ significet integrum tempus status Ecclesiae a principio ad finem, seu quod idem, integram periodum, et consequenter ‘anni’ tempora seu periodos intra ¹ communem, constare potest ab his locis in Verbo:

apud Esaiam,

Unxit Jehovah Me ad evangelizandum afflictis, misit Me ad obligandum fractos corde, ad proclamandum captivis libertatem, et vinctis apertionem ² omnimodam, ad proclamandum annum beneplaciti Jehovae, et diem ultionis Deo nostro, 61:2;

ubi de Adventu Domini; ‘annus beneplaciti Jehovae’ pro tempore novae' Ecclesiae:

apud eundem,

Dies ultionis in corde Meo, et annus redemptorum Meorum venit, 63:4;

similiter de Adventu Domini; ‘annus redemptorum’ pro tempore novae Ecclesiae:

apud eundem,

Dies ultionis Jehovae, annus retributionum propter litem Zionis, 34:8;

similiter.

[3] Idem tempus etiam vocatur ‘annus visitationis’, apud Jeremiam,

Adducam malum ad viros Anathoth anno visitationis illorum, 11:23:

apud eundem,

Adducam super Moabum annum visitationis eorum, xlviii

44: manifestius apud Ezechielem,

A diebus multis visitaberis, in posteritate annorum venies super terram reversam a gladio, congregatam e populis multis, super montes Israelis, qui erunt ad vastitatem jugiter, 38:8;

‘posteritas annorum’ pro ultimo tempore Ecclesiae quae tunc nulla fit, rejectis illis qui prius ab Ecclesia fuerunt, et receptis aliunde aliis:

apud Esaiam,

Ita dixit Dominus ad me, In adhuc anno, secundum annos mercenarii, et consumetur omnis gloria Kedaris, 21:16;

ibi etiam pro ultimo tempore:

[4] apud Ezechielem,

In sanguine tuo quem effudisti, rea facta es, et in idolis tuis quae fecisti, polluta es, et appropinquare fecisti dies tuos, et venisti usque ad annos tuos, propterea dedi te opprobrium gentibus, et ludibrium omnibus terris, 22:4;

‘venire usque ad annos’ pro ad finem quando recedit Dominus ab Ecclesia:

apud Esaiam,

Nunc locutus est Jehovah, dicendo, In tribus annis, sicut anni mercenarii, et evilescet gloria Moabi in omni multitudine magna, et residuum parum pusillum, 16:14;

‘in tribus annis’ etiam pro fine Ecclesiae prioris, quod ‘tres’ sint ³ completum et principium, videatur n. 1825, 2788;

[5] simile etiam significant ‘septem’, tum ‘septuaginta’, n. 720, 728, 901; inde apud Esaiam,

Et erit in die illo, et oblivioni tradetur Tyrus septuaginta annis, secundum dies regis unius: a fine septuaginta annorum erit Tyro secundum canticum meretricis....

Et erit a fine septuaginta annorum, et visitabit Jehovah Tyrum, et redibit ad mercedem meretriciam, 23:15, 17;

‘septuaginta anni’ pro integra periodo, a qua Ecclesia exstitit usque dum exspirat, quae etiam sunt ‘dies unius regis’; ‘rex’ enim significat verum Ecclesiae, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069. ‘Septuaginta annorum captivitas’ in qua Judaei, simile quoddam etiam involvit, de qua quoque haec apud Jeremiam,

Servient gentes hae regi Babelis septuaginta annis, et erit cum impleti septuaginta anni, visitabo super regem Babelis, et super gentem hanc, dictum Jehovae, iniquitatem eorum, 25:11, 12; 29:10.

[6] Quod ‘annus’ tum etiam anni, sint integra periodus Ecclesiae, seu tempus ejus durationis, constare adhuc potest, apud Malachiam, Ecce mittens angelum Meum, et parabit viam coram ⁴ Me, et subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaerentes, et angelus foederis quem vos desideratis, ecce venit, dixit Jehovah Zebaoth, et quis sustinet diem Adventus Ipsius? ... tunc dulce erit Jehovae munus Jehudae et Hierosolymae, secundum dies saeculi, et secundum annos antiquos, 3:1, 2, 4;

ubi de Adventu Domini; ‘dies saeculi’ pro Antiquissima Ecclesia, ‘anni antiqui’ pro Antiqua Ecclesia, ‘munus Jehudae’ pro cultu ex amore caelesti, et ‘munus Hierosolymae’ pro cultu ex amore spirituali; quod hic non Jehudah intellectus, nec Hierosolyma, manifeste patet:

apud Davidem,

Cogitavi dies ab antiquo, et annos saeculorum, Ps. 77:6. [KJV Ps. 77:5];

ubi ‘dies ab antiquo, et anni saeculorum’ pro iisdem Ecclesiis: adhuc manifestius apud Mosen,

Recordare dierum saeculi, intelligite annos generationis et generationis; interroga patrem tuum et indicabit tibi, senes tuos et dicent tibi: cum hereditatem daret Altissimus gentibus, et separaret Ipse filios hominis, Deut. 32:7, 8.

[7] Quod ‘annus’ et ‘anni’ sit plenum tempus Ecclesiae, etiam patet apud Habakkuk, Jehovah, audivi famam Tuam, timui Jehovah opus Tuum, in medio annorum vivifica illud, in medio annorum notum facias; in ira misericordiae recorderis: Deus e Temane veniet, et Sanctus e monte Paran, 3:2, 3;

de Adventu Domini; ‘in medio annorum’ pro in plenitudine temporum; quid plenitudo temporum, videatur mox supra n. 2905.

[8] Sicut annus et anni significant plenum tempus inter utrumque suum terminum, principium et finem cum praedicantur de regno Domini in terra, hoc est, Ecclesia, ita significant aeternum cum praedicantur de regno Domini in caelo; ut apud Davidem,

Deus, in generationem et generationem anni Tui, ... et Tu Ipse, et anni Tui non consumentur; filii servorum Tuorum residebunt, et semen illorum coram Te firmabitur, Ps. 102:25,

28,

[29] [KJV 24, 27, 28]:

apud eundem,

Dies super dies regis addes, annos Ipsius secundum generationem et generationem; et habitabit aeternum coram Deo,

Ps. 61:7, 8 [KJV Ps. 61:6, 7];

ubi ‘anni’ pro aeterno, agitur enim de Domino, et de regno Ipsius.

[9] Quod agni qui offerebantur in holocaustum et sacrificium, essent filii anni sui, Lev. 12:6; 14:10; Num. 6:12; 7:15, 21, 27, 33, 39, 45, 51, 57, 63, 69, 75, 81, et alibi, significabant caelestia innocentiae in regno Domini, quae aeterna; inde etiam holocaustum ex vitulis filiis anni, ut gratissimum, memoratur apud Micham 6:6.

[10] Quod ‘annus’ in sensu interno non significet annum, etiam constare potest inde quod angeli qui in sensu interno Verbi sunt, non habere possint ideam alicujus anni, sed quia annus est temporis plenum in natura quae mundi, ideo loco anni ideam habent pleni respective ad status Ecclesiae, ac aeterni respective ad status caeli; tempora illis sunt status, n. 1274, 1382, 2625, 2788, 2837.

Bilješke:

901. Quod ‘septimus et vigesimus dies’ significet sanctum, inde constat, quia compositus est ex tribus in se his multiplicatis, tria in se multiplicata sunt novem, et haec novem iterum per tria multiplicata sunt viginti septem; quare in hoc numero regnant tria; ita antiquissimi supputabant suos numeros, et per illos nihil nisi quam res intelligebant quod ‘tria’ idem significent ac ‘septem’, constare potest ab illis quae mox prius dicta sunt: causa arcana est quod Dominus resurrexerit die tertio; ipsa Domini resurrectio involvit omne sanctum, et omnium resurrectionem; quare in Ecclesia Judaica numerus hic repraesentativus factus est, inque Verbo est sanctus; similiter ac in caelo, ubi numeri nulli, sed loco tria et septem idea communis sancta resurrectionis ei adventus Domini:

[2] quod ‘tria et septem’ sancta significent, constat sequentibus locis in Verbo;

apud Mosen,

Tangens mortuum... immundus septem diebus, hic expiabit se illo in die tertio et die septimo mundus erit: et si non expiaverit se in die tertio, et in die septimo non mundus erit.... Qui tangit confossum gladio, ... aut mortuum, aut os hominis, aut sepulcrum, immundus erit septem dies; ... sparget mundus super immundum die tertio, et in die septimo, et expiabit eum in die septimo et lavabit vestes suas et abluet se in aquis, et mundus erit in vespera, Num. 19:11, 12, 16, 19; quod haec repraesentativa sint, seu quod externa significent interna, manifeste constat; ut quod immundus esset qui tetigerit mortuum, confossum, os hominis, sepulcrum, quae omnia in sensu interna significant hominis propria, quae mortua et profana: tum quoque quod lavaret se in aquis et quod in vespera mundus; ita quoque dies tertius et dies septimus repraesentativi sunt, significantes sanctum, quia in illis expiaretur et sic mundus esset.

[3] Similiter, qui redierunt a proelio contra Midianitas, de quibus, Vos castrametamini foris extra castra septem dies; omnis qui occidit animam et omnis qui tetigit confossum, expiabitis vos... in die tertio et in die septimo, Num. 31:19: si hoc solum rituale foret et dies tertius et septimus non repraesentativus et significativus sancti seu expiationis, foret mortuum quid, sicut quod absque causa et causa absque fine, seu sicut separatum a causa et hae: a suo fine, ita nequaquam Divinum. Quod dies tertius repraesentativis fuerit et ita significativus sancti, constat manifeste ab adventu Domini super montem Sinai, de quo ita praeceptum, Dixit Jehovah ad Mosen, Abi ad populum, et sanctifica eos hodie et cras, ut lavent vestes suas, et sint parati ad diem tertium, quia in die tertio descendet Jehovah in oculis omnis populi super montem Sinai, Exod. 19:10, 11, 15, 16:

[4] similiter quod Joshua transiret Jordanem die tertio, de quo ita, Praecepit Joshua, Transite per medium castrorum et praecipite populo dicendo, Parate vobis viaticum, quia a tribus diebus vos transeuntes Jordanem hunc, ad veniendum hereditare terram, Jos. 1:11; ¹ 3:2;

‘transitus Jordanis’ repraesentabat introductionem filiorum Israelis, hoc est regeneratorum, in regnum Domini; ‘Joshua qui introduxit’ Ipsum Dominum, et hoc ‘die tertio’. Quia dies tertius fuit sanctus sicut septimus, institutum, Quod annus decimarum esset annus tertius et tunc se sancte praeberent per opera charitatis, Deut. 26:12 seq;

‘decimae’ repraesentabant reliquias, quae quia solius Domini, sanctae sunt: Quod Jonas fuerit in visceribus piscis tres dies et tres noctes, Jon. 2:1,

manifeste repraesentabat sepulturam, et resurrectionem Domini tertio die, Matth. 12:40.

[5] Quod ‘tria’ significent illud sanctum, constat etiam apud Prophetas, ut apud Hoscheam,

Jehovah vivificabit nos a duobus diebus, in die tertio suscitabit nos, ut vivamus coram Ipso, 6:2;

ubi ‘dies tertius’ quoque manifeste pro adventu Domini, et resurrectione:

apud Zachariam, Fiet in omni terra, ... duae partes in ea exscindentur, exspirabunt, et tertia relinquetur in ea: et ducam tertiam partem per ignem, et conflabo eos juxta conflare argentum, et probabo eos juxta probare aurum, 13:8;

ubi ‘tertia pars seu tria’ pro sancto: simile involvit tertia pars ac tria, tum tertia pars tertiae partis, sicut hic, nam tria sunt tertia pars tertiae partis viginti septem.

Bilješke: