6622. Ik sprak met geesten over de invloeiing in de ideeën van het denken, namelijk dat de mens geenszins kan geloven dat er zo ontelbaar vele dingen in gelegen zijn, want de mens vat niet dan alleen iets eenvoudigs en enkelvoudigs; en zo oordelen zij dus vanuit het uiterlijk zinlijke. De geesten met wie ik toen sprak, waren in de mening dat er niet iets van binnen in de ideeën was; zij hadden zich dit ingeprent in het leven van het lichaam. Opdat zij echter zouden begrijpen dat zij ontelbare dingen zoals één doorvatten, werd het gegeven te zeggen dat tot één handeling de bewegingen van myriaden bewegingsvezels samenwerken en dat eveneens tegelijk tot die handeling alle dingen die in het lichaam zijn, zich meebewegen en zich aanpassen zowel in het algemeen als in het bijzonder en evenwel die kleine handeling enkelvoudig en als één verschijnt, alsof het niets zodanigs in zich had; eender dat tot één woord talloze dingen tegelijk samenwerken, zoals het plooien van de lippen en van alle spieren en vezels daar, eveneens van de tong, de keel, het strottenhoofd, de luchtpijp, de longen, het middenrif, met al die spieren in het algemeen en in het bijzonder; daar de mens één woord daarvandaan als slechts een enkelvoudige klank opmerkt die niets in zich heeft, zo kan vaststaan hoe grof de doorvatting vanuit het zinlijke is; hoe grof moet dan niet de doorvatting vanuit het zinlijke zijn ten aanzien van de ideeën van het denken die in de meer zuivere wereld zijn en zo verder van het zinlijke verwijderd.