Bibliorum

 

Jeremias 49

Study

   

1 Ad filios Ammon. Hæc dicit Dominus : Numquid non filii sunt Israël, aut hæres non est ei ? Cur igitur hæreditate possedit Melchom Gad, et populus ejus in urbibus ejus habitavit ?

2 Ideo dies veniunt, dicit Dominus, et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum prælii, et erit in tumultum dissipata, filiæque ejus igni succendentur, et possidebit Israël possessores suos, ait Dominus.

3 Ulula, Hesebon, quoniam vastata est Hai : clamate, filiæ Rabbath, accingite vos ciliciis, plangite et circuite per sepes, quoniam Melchom in transmigrationem ducetur, sacerdotes ejus et principes ejus simul.

4 Quid gloriaris in vallibus ? defluxit vallis tua, filia delicata, quæ confidebas in thesauris tuis, et dicebas : Quis veniet ad me ?

5 Ecce ego inducam super te terrorem, ait Dominus Deus exercituum, ab omnibus qui sunt in circuitu tuo : et dispergemini singuli a conspectu vestro, nec erit qui congreget fugientes.

6 Et post hæc reverti faciam captivos filiorum Ammon, ait Dominus.

7 Ad Idumæam. Hæc dicit Dominus exercituum : Numquid non ultra est sapientia in Theman ? Periit consilium a filiis, inutilis facta est sapientia eorum.

8 Fugite et terga vertite : descendite in voraginem, habitatores Dedan : quoniam perditionem Esau adduxi super eum, tempus visitationis ejus.

9 Si vindemiatores venissent super te, non reliquissent racemum : si fures in nocte, rapuissent quod sufficeret sibi.

10 Ego vero, discooperui Esau : revelavi abscondita ejus, et celari non poterit : vastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus, et non erit.

11 Relinque pupillos tuos : ego faciam eos vivere : et viduæ tuæ in me sperabunt.

12 Quia hæc dicit Dominus : Ecce quibus non erat judicium ut biberent calicem, bibentes bibent : et tu, quasi innocens relinqueris ? non eris innocens, sed bibens bibes.

13 Quia per memetipsum juravi, dicit Dominus, quod in solitudinem, et in opprobrium, et in desertum, et in maledictionem erit Bosra, et omnes civitates ejus erunt in solitudines sempiternas.

14 Auditum audivi a Domino, et legatus ad gentes missus est : Congregamini, et venite contra eam, et consurgamus in prælium.

15 Ecce enim parvulum dedi te in gentibus, contemptibilem inter homines.

16 Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui, qui habitas in cavernis petræ, et apprehendere niteris altitudinem collis : cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

17 Et erit Idumæa deserta : omnis qui transibit per eam stupebit, et sibilabit super omnes plagas ejus.

18 Sicut subversa est Sodoma, et Gomorrha, et vicinæ ejus, ait Dominus : non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis.

19 Ecce quasi leo ascendet de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei ? quis enim similis mei ? et quis sustinebit me ? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?

20 Propterea audite consilium Domini, quod iniit de Edom, et cogitationes ejus, quas cogitavit de habitatoribus Theman : si non dejecerint eos parvuli gregis, nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum.

21 A voce ruinæ eorum commota est terra, clamor in mari Rubro auditus est vocis ejus.

22 Ecce quasi aquila ascendet, et avolabit, et expandet alas suas super Bosran : et erit cor fortium Idumææ in die illa quasi cor mulieris parturientis.

23 Ad Damascum : Confusa est Emath et Arphad, quia auditum pessimum audierunt : turbati sunt in mari ; præ sollicitudine quiescere non potuit.

24 Dissoluta est Damascus, versa est in fugam : tremor apprehendit eam, angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem.

25 Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem, urbem lætitiæ ?

26 Ideo cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri prælii conticescent in die illa, ait Dominus exercituum.

27 Et succendam ignem in muro Damasci, et devorabit mœnia Benadad.

28 Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex Babylonis. Hæc dicit Dominus : Surgite, et ascendite ad Cedar, et vastate filios orientis.

29 Tabernacula eorum, et greges eorum capient : pelles eorum, et omnia vasa eorum, et camelos eorum tollent sibi, et vocabunt super eos formidinem in circuitu.

30 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete, qui habitatis Asor, ait Dominus : iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium, et cogitavit adversum vos cogitationes.

31 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam, et habitantem confidenter, ait Dominus : non ostia, nec vectes eis : soli habitant.

32 Et erunt cameli eorum in direptionem, et multitudo jumentorum in prædam : et dispergam eos in omnem ventum, qui sunt attonsi in comam, et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus.

33 Et erit Asor in habitaculum draconum, deserta usque in æternum : non manebit ibi vir, nec incolet eam filius hominis.

34 Quod facum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam adversus Ælam, in principio regni Sedeciæ regis Juda, dicens :

35 Hæc dicit Dominus exercituum : Ecce ego confrigam arcum Ælam, et summam fortitudinem eorum :

36 et inducam super Ælam quatuor ventos a quatuor plagis cæli, et ventilabo eos in omnes ventos istos, et non erit gens ad quam non perveniant profugi Ælam.

37 Et pavere faciam Ælam coram inimicis suis, et in conspectu quærentium animam eorum : et adducam super eos malum, iram furoris mei, dicit Dominus, et mittam post eos gladium donec consumam eos.

38 Et ponam solium meum in Ælam, et perdam inde reges et principes, ait Dominus.

39 In novissimis autem diebus reverti faciam captivos Ælam, dicit Dominus.

   

from the Writings of Emanuel Swedenborg

 

Vera Christiana Religio #689

Studere hoc loco

  
/ 853  
  

689. Quod praeparata sit via per Baptisma Johannis, erat causa, quia per illud, ut supra ostensum est, introducti sunt in Ecclesiam futuram Domini, et in Coelo inserti sunt illis ibi, qui exspectaverunt et desideraverunt Messiam, et sic custoditi ab Angelis, ne Diaboli ab Inferno erumperent, et perderent illos; quare dicitur apud Malachiam, Quis sustinebit diem adventus 1 Ipsius, et ne Jehovah veniat, et percutiat terram anathemate, Malachiam 3:2, 23. 2 Similiter apud Esaiam, "Ecce dies Jehovae venit crudelis, et indignationis et excandescentiae et irae: commovebo Coelum, et trepidabit terra e loco suo, in die excandescentiae irae Ipsius," Esaias 13:6, 9, 13, 22; 22:5, 12. 3 Item apud Jeremiam, Ille dies vocatur dies vastationis, ultionis et exitii, Jeremias 4:9; 7:32; 46:10, 21; 47:4; 49:8, 26. Apud Ezechielem, Dies irae, nubis et caliginis, 13:5; 30:2-3, 9; 34:11-12; 38:14, 16, 18-19. Pariter apud Amosum 5:13, 18, 20; 8:3, 9, 13. Apud Joelem, Magnus dies Jehovae, et terribilis, et quis sustinebit illum, 2:1-2, 11; 3:2, 4. 4 Et apud Zephaniam, 5 "In die illo erit vox clamoris, propinquus dies Jehovae magnus, dies excandescentiae dies hic, dies angustiae et coarctationis, dies vastationis et devastationis; in die excandescentiae Jehovae comedetur tota terra, et consummationem faciet cum omnibus habitatoribus terrae," 1:7-18; praeter aliis in locis:

[2] ex quibus patet, quod nisi praeparata esset via Jehovae descendenti in Mundum per Baptisma, cujus effectus in Coelo fuit, ut occluderentur Inferna, et custodirentur Judaei a totali interitu[, omnes ibi anathemate percussi fuissent, et periissent]: 6 dicit etiam Jehovah ad Mosen, "Momento uno, si ascenderem in medio tui, consumerem 7 Populum," Exodus 33:5. Quod ita sit, patet clare a verbis Johannis ad turbas exeuntes ut baptizarentur ab illo, "Progenies viperarum quisnam monstravit vobis effugere a futura ira," Matthaeus 3:7, Luca 3:7. Quod Johannes etiam docuerit Christum et Ipsius adventum, cum baptizabat, videatur Luca 3:16, Johannes 1:25-26, 31-33; 3:26, seq. 8 Ex his patet, quomodo Johannes praeparavit viam.

V:

1. Prima editio: aduentus.
2. Sic Schmidt, sed Biblia Hebraica 3:2, 24 et Biblia Anglica 4:2, 6. Prima editio: Cap. 3:24.

3. Prima editio: 5, 11.
4. Sic Schmidt et Biblia Hebraica, sed 2:29, 31 apud Biblia Anglica.

5. Prima editio: Sachariam.
6. Sic 688 supra ad finem, cf. Apocalypsi Explicata 724:7-8.

7. Prima editio: consummerem.
8. Prima editio: 3:26.

  
/ 853  
  

from the Writings of Emanuel Swedenborg

 

Apocalypsis Explicata #527

Studere hoc loco

  
/ 1232  
  

527. "Ut dies non luceret tertia parte ejus, at nox similiter." - Quod significet quod lux veri spiritualis et lux veri naturalis prorsus exstinctae sint, constat ex significatione "diei", quod sit lux spiritualis, et ex significatione "noctis", quod sit lux naturalis. Haec significantur, quia supra dictum est quod "tertia pars solis, tertia pars lunae, et tertia pars stellarum obtenebratae sint"; et per "diem" intelligitur lux solis, ac per "noctem" intelligitur lux lunae et stellarum, quoniam sol dat lucem interdiu, ac luna et stellae dant lucem noctu. Primum dicetur de luce ex sole quae vocatur lux diei, et de luce ex luna et stellis quae vocatur lux noctis;

[2] per lucem e sole, quae vocatur "lux diei" ac "dies", intelligitur lux spiritualis, qualis est angelis qui Dominum vident ut Solem; at per lucem e luna et stellis, quae vocatur "lux noctis" ac "nox", intelligitur lux naturalis, qualis est angelis qui Dominum spectant ut Lunam. (Quod Dominus appareat angelis ut Sol et quoque ut Luna, videatur in opere De Caelo et Inferno, 116-125.) Illi caeli Dominum spectant ut Solem qui in affectione veri spirituali sunt, hoc est, qui amant verum quia est verum; hoc quia est spirituale, ideo lux quae a Domino ut Sole est spiritualis: at illi caeli Dominum spectant ut Lunam, qui in affectione veri naturali sunt, hoc est, qui amant verum ut docti sint et alios instruant: illi quia propter utile pro se amant illud, et non propter ipsum verum, ideo illi in luce quae procedit a Domino ut Luna sunt: haec lux, a luce quae procedit a Domino ut Sole, differt sicut lux diei a sole et lux noctis a luna et stellis, in nostro mundo; similiter ut luces etiam differunt vera apud illos, ex causa quia Divinum Verum procedens a Domino sistit omnem lucem in caelis (videatur in opere De Caelo et Inferno 126-140).

[3] Quare illi qui in luce spirituali sunt, in genuinis veris sunt; et quoque cum audiunt vera quae non prius noverunt, statim agnoscunt illa, et vident quod vera sint: aliter illi qui in luce naturali sunt; illi cum audiunt vera, recipiunt illa, tametsi non vident et percipiunt, sed quia a viris famae, quibus fidem habent, dicuntur; quare plerique ex illis in fide ab aliis sunt, at usque in vita secundum fidem. In hos caelos veniunt omnes qui bene vixerunt, tametsi in falsis doctrinae fuerunt: at usque ibi falsa jugiter purificantur usque tandem ut appareant sicut vera. Ex his constare potest quid significatur per "ut dies non luceret tertia parte ejus et nox similiter."

(Quod "tertia pars" significet omne, plenum et prorsus, videatur supra, n. 506.)

[4] Simile hic per "diem et noctem", quod per "diem et noctem" in capite primo Geneseos, significatur, ubi dicitur,

"Dixit Deus, Sit lux, et facta est lux; et vidit Deus lucem quod bona, et distinxit Deus inter lucem et inter tenebras; et vocavit Deus lucem diem, et tenebras vocavit noctem, et fuit vespera et fuit mane, dies primus" (vers. 3-5);

et postea,

"Et dixit Deus, Sint luminaria in expanso caelorum, ad distinguendum inter diem et inter noctem; et erunt in signa, et in stata tempora, et in dies et annos:.... et fecit Deus duo luminaria magna, luminare magnum ad dominandum die, et luminare minus ad dominandum nocte, et stellas: et posuit illa Deus in expanso caelorum, ad lucem dandum super terra, et ad dominandum in die et in nocte, et ad distinguendum inter lucem et inter tenebras;.... et fuit vespera et fuit mane, quartus dies" (1:14-19):

per "lucem" quae facta die primo significatur Divina Lux quae in se et sua essentia est Divinum Verum; ita lux spiritualis, quae illustrat intellectum. Agitur in eo capite in sensu interno de instauratione ecclesiae a Domino apud antiquissimos; et quia primum est ut intellectus illustretur, nam absque ejus illustratione a Domino nulla fit reformatio, ita non ecclesia apud hominem, ideo omnium primo dicitur de luce, seu quod lux primo die facta sit. Quod dicatur quod "viderit Deus lucem quod bona", significat quod apud illos bona illustratio et receptio fuerit: per "tenebras" autem significatur lumen quod est in naturali homine, quod etiam lumen naturale vocatur; quia hoc lumen ad lucem spiritualem, est respective sicut tenebrae, ideo illud per "tenebras" intelligitur. Est enim unicuique homini mens inferior seu exterior et mens superior seu interior: mens inferior seu exterior est mens naturalis, quae vocatur naturalis homo; mens autem superior seu interior est mens spiritualis, et vocatur homo spiritualis. Quod mens dicatur homo, est quia homo est homo ex mente sua. Binae illae mentes, superior et inferior, sunt prorsus distinctae; homo per mentem inferiorem est in mundo naturali una cum hominibus ibi, at per mentem superiorem est in mundo spirituali cum angelis ibi. Illae binae mentes ita distinctae sunt, ut homo, quamdiu vivit in mundo, non sciat quid apud se peragitur in mente sua superiore; et quando fit spiritus, quod fit statim post mortem, non sciat quid peragitur in mente inferiore: inde dicitur quod "Deus distinxerit inter lucem et inter tenebras, et vocaverit lucem diem et tenebras noctem." Inde constare potest quod per "diem" significetur lux spiritualis, et per "tenebras" lux naturalis. Quia omnes caeli ita distincti sunt, ut qui in luce spirituali sunt illi in luce a Domino ut Sole sint, at qui in luce spirituali naturali sunt illi in luce a Domino ut Luna sint (ut supra, in hoc articulo dictum est), quapropter dicitur quod "duo luminaria in expanso caelorum sint ad distinguendum inter diem et inter noctem, et ad dominandum in die et in nocte, et ad distinguendum inter lucem et inter tenebras": ex his itaque constare potest quod per "diem" ibi intelligatur lux spiritualis, et per "noctem" lux natura lis, quae in caelo vocatur lux spiritualis naturalis.

[5] Similia significantur per "diem" et "noctem" in his locis:

- Apud Davidem,

Jehovah "qui fecit caelos per intelligentiam, .... qui expandit terram super aquis.... ; qui fecit luminaria magna.... , solem in dominium in die, .... lunam et stellas in dominium in nocte" (Psalmuss 136:5-9);

apud Jeremiam,

Jehovah "dans solem in lucem diei, statuta lunae et stellarum in lucem noctis" (31:35);

apud Davidem,

"Tibi, Jehovah, dies, et Tibi nox; Tu praeparasti lucem et solem" (Psalmuss 74:16);

apud Jeremiam,

"Si irritum reddideritis foedus meum diei et foedus meum noctis, ut non sit dies et nox in tempore suo, etiam foedus meum irritum fiet cum Davide servo meo, ut non sit illi filius regnans super throno illius, et cum Levitis sacerdotibus ministris meis. .... Si non foedus meum diei et noctis, statuta caeli et terrae [ 1 non] posuero, etiam semen Jacobi et Davidis reprobarem" (33:20, 21, 25, 26);

per "foedus diei et noctis" intelliguntur omnia statuta ecclesiae filiis Israelis praescripta in Verbo, per quae illis est conjunctio cum caelo, et per caelum cum Domino: quod illa dicantur "foedus diei et noctis", est quia illa sunt pro caelo et quoque pro ecclesia; pro caelo sunt spiritualia quae repraesentantur et significantur, et pro ecclesia sunt naturalia quae repraesentant et significant: quare "foedus diei et noctis" ibi vocantur "statuta caeli et terrae", ac "foedus noctis" vocantur "statuta lunae et stellarum": "irritum reddere" significat non custodire: quod alioqui non foret conjunctio cum Domino per Divinum Verum, nec per Divinum Bonum, significatur per quod "foedus irritum fiet cum Davide, ut non sit filius regnans super throno ejus, et cum Levitis sacerdotibus ministris meiS": "foedus cum Davide" est conjunctio cum Domino per Divinum Verum; "non filius super throno ejus" significat non receptionem Divini Veri ab aliquo; et foedus cum Levitis sacerdotibus ministris" est conjunctio cum Domino per Divinum Bonum.

[6] Apud Davidem,

"Si dixero, utique tenebrae oppriment me, etiam nox lux pro me: etiam tenebrae non facient tenebras prae Te, sed nox sicut dies lucida erit; sicut tenebrae ita lux" (Ps. 139:11, 12);

per haec significatur quod a Domino illustretur naturalis homo aeque ac spiritualis; lux naturalis significatur per "tenebras" et "noctem", et lux spiritualis per "lucem" et "diem"; quod "nox sicut dies lucida erit, et sicut tenebrae ita lux", simile significat quod apud Esaiam,

"Erit lux lunae sicut lux solis" (30:26).

Haec allata sunt, ut sciatur quod per "dies non luceret tertia parte ejus" significetur lux spiritualis; et quod per "nox similiter" significetur lux naturalis, ita simile quod per "lucem e sole" ac per "lucem e luna."

V:

1. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232