¹ Sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terræ quæ fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem : Cur præcepit vobis Deus ut non comederetis de omni ligno paradisi ?

² Cui respondit mulier : De fructu lignorum, quæ sunt in paradiso, vescimur :

³ de fructu vero ligni quod est in medio paradisi, præcepit nobis Deus ne comederemus, et ne tangeremus illud, ne forte moriamur.

⁴ Dixit autem serpens ad mulierem : Nequaquam morte moriemini.

⁵ Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii, scientes bonum et malum.

⁶ Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile : et tulit de fructu illius, et comedit : deditque viro suo, qui comedit.

⁷ Et aperti sunt oculi amborum ; cumque cognovissent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata.

⁸ Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor ejus a facie Domini Dei in medio ligni paradisi.

⁹ Vocavitque Dominus Deus Adam, et dixit ei : Ubi es ?

¹⁰ Qui ait : Vocem tuam audivi in paradiso, et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me.

¹¹ Cui dixit : Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præceperam tibi ne comederes, comedisti ?

¹² Dixitque Adam : Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi.

¹³ Et dixit Dominus Deus ad mulierem : Quare hoc fecisti ? Quæ respondit : Serpens decepit me, et comedi.

¹⁴ Et ait Dominus Deus ad serpentem : Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terræ : super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitæ tuæ.

¹⁵ Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius : ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus.

¹⁶ Mulieri quoque dixit : Multiplicabo ærumnas tuas, et conceptus tuos : in dolore paries filios, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui.

¹⁷ Adæ vero dixit : Quia audisti vocem uxoris tuæ, et comedisti de ligno, ex quo præceperam tibi ne comederes, maledicta terra in opere tuo : in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitæ tuæ.

¹⁸ Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terræ.

¹⁹ In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es : quia pulvis es et in pulverem reverteris.

²⁰ Et vocavit Adam nomen uxoris suæ, Heva : eo quod mater esset cunctorum viventium.

²¹ Fecit quoque Dominus Deus Adæ et uxori ejus tunicas pelliceas, et induit eos :

²² et ait : Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum : nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitæ, et comedat, et vivat in æternum.

²³ Et emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est.

²⁴ Ejecitque Adam : et collocavit ante paradisum voluptatis cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitæ.

¹¹ Does a spring send out from the same opening fresh and bitter water?

¹² Can a fig tree, my brothers, yield olives, or a vine figs? Thus no spring yields both salt water and fresh water.

¹³ Who is wise and understanding among you? Let him show by his good conduct that his deeds are done in gentleness of wisdom.

¹⁴ But if you have bitter jealousy and selfish ambition in your heart, don't boast and don't lie against the truth.

¹⁵ This wisdom is not that which comes down from above, but is earthly, sensual, and demonic.

¹⁶ For where jealousy and selfish ambition are, there is confusion and every evil deed.

¹⁷ But the wisdom that is from above is first pure, then peaceful, gentle, reasonable, full of mercy and good fruits, without partiality, and without hypocrisy.

¹⁸ Now the fruit of righteousness is sown in peace by those who make peace.