9229. ‘Et viri sanctitatis eritis Mihi’: quod significet statum vitae tunc ex bono, constat ex significatione ‘virorum sanctitatis’ quod sint qui a Domino ducuntur, nam Divinum a Domino procedens est ipsum sanctum, n. 6788, 7499, 8127 fin. , 8302, 8806; inde qui id recipiunt fide et quoque amore, sancti vocantur; qui credit quod homo aliunde sanctus sit, et quod aliud apud ipsum sit sanctum, quam quod a Domino est et recipitur, maxime fallitur, ¹ nam quod hominis est, et ejus proprium vocatur, id malum est; quod proprium hominis non sit nisi quam malum, videatur n. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 4328, 5660, 5786, 8480, 8944, et quod quantum homo detineri potest a suo proprio, tantum Dominus adesse possit, ita quod tantum homini sanctum sit, n. 1023, 1044, 1581, 2256, 2388, ² 2406, 2411, 8206, 8393, ³ 8988 fin. , 9014.

[2] Quod Dominus sit Solus Sanctus, et quod solum id sit sanctum quod procedit a Domino, ita id quod homo recipit a Domino, patet a Verbo ubivis, ut apud Johannem,

Ego sanctifico Meipsum ut etiam illi sint sanctificati in veritate, 17:19;

‘sanctificare Seipsum’ est Se Divinum facere ex propria potentia; inde sanctificati in veritate dicuntur qui recipiunt Divinum ⁴ Verum procedens ab Ipso fide et vita;

[3] quapropter etiam Dominus post resurrectionem loquens cum discipulis inspiravit et dixit illis, Accipite spiritum sanctum, 20:22; ‘inspiratio’ erat repraesentativum vivificationis per fidem et amorem, sicut etiam in Gen. ii,

Jehovah inspiravit in nares ejus spiraculum vitarum, et factus homo in animam viventem, vers. 7;

similiter alibi, ut Ps. 33:6; Ps. 104:29, 30; Hiob. 32:8, 33:4; Joh. 3:8; ex eo quoque Verbum dicitur inspiratum quia a ⁵ Domino, ac illi dicti inspirati qui Verbum scripserunt; quod respiratio, ita inspiratio, ⁶ correspondeat vitae fidei, videatur n. 97, 1119, 1120, 3883-3896; inde est quod spiritus in Verbo dicatur a vento, et quod sanctum a Domino dicatur ventus Jehovae, n. 8286, ⁷ et quod Spiritus sanctus sit sanctum procedens a Domino, n. 3704, 4673 fin. , 5307, 6788, 6982, 6993, 8127 fin. , 8302, 9199;

[4] sicut etiam apud Johannem quod Dominus baptizet Spiritu sancto, 1:33, et apud Lucam quod baptizet Spiritu sancto et igne, 3:16;

‘baptizare’ in sensu interno significat regenerare, n. 4255, 5120 fin. , ⁸ 9088, ‘baptizare Spiritu sancto’ ⁹ est regenerare per bonum fidei, et ‘baptizare igne’ est regenerare per bonum amoris; quod ‘ignis’ sit bonum amoris, videatur n. 934, 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324:

apud Johannem, Quis non timeat Te, Domine, et non glorificet nomen Tuum, quia solus sanctus? Apoc. ¹⁰ 15:4: ab angelo ¹¹ de Domino apud Lucam, Nascetur ex te sanctum, 1:35

et apud Danielem,

Videns fui in visionibus capitis mei super cubili meo, et ecce vigil et sanctus de caelo descendit, 4:10 [KJV 13];

‘sanctum’ et ‘sanctus’ ibi pro Domino.

[5] Quia Dominus solus sanctus est, ideo Ipse vocatur Sanctus Israelis, Redemptor, Servator, Regenerator, in Vetere Testamento, ut Esai. 1:4, 5:19, 24, 10:20, 12:6, 17:7, Esai. 29:19 ¹² , 30:11, 12, 15, 31:1, 37:23, 41:14, 16, 20, 43:3, 14, 45:11, 47:4, 48:17, 49:7, 54:5, 55:5, 60:9, 14; Jer. 1 29, 51:5; Ezech. 39:7; Ps. 71:22; Ps. 78:41, 89:19 ¹³ [KJV 18]. Et ideo ¹⁴ Dominus in caelo, et inde ipsum caelum, ¹⁵ vocatur habitaculum sanctitatis, ¹⁶ Jer. 25:30 ¹⁷ , 31:23; Esai. 63:15; tum sanctuarium, Ezech. 11:16, 24:21; et quoque mons sanctitatis, Ps. 3:5 [KJV Ps. 3:4]; ¹⁸ ac ideo medium tentorii ubi arca in qua lex, dicta fuit sanctum sanctorum, Exod. 26:33, 34, nam ¹⁹ per legem in arca in medio tentorii repraesentabatur Dominus quoad Verbum, nam lex est Verbum, n. 6752, ²⁰ 7463.

[6] Ex his constare potest unde est quod angeli dicantur sancti, Matth. 25:31; Marcus 8:38; Luc. 9:26; Ps. 149:1; Dan. 8:13; et quoque prophetae, Luc. 1:70; ut et apostoli, Apoc. 18:20; non quod sancti sint ex se sed ex Domino, Qui Solus Sanctus est, et a Quo Solo sanctum; per ‘angelos’ enim significantur vera quia sunt receptiones veri a Domino, n. 1925, 4085, 4295, 4402, 7268, 7873, 8192, 8301, per ‘prophetas’ doctrina veri quod per Verbum a Domino, n. 2534, 7269, et per ‘apostolos’ omnia in complexu vera et bona fidei quae a Domino, n. 3488, 3858 fin. , 6397.

[7] Sanctificationes apud populum Israeliticum et Judaicum erant ut repraesentaretur Dominus qui Solus Sanctus, ac ut ²¹ repraesentaretur sanctum quod ab Ipso Solo; inde sanctificatio Aharonis et filiorum ejus, Exod. 29:1 seq. ; Lev. 8:10, 11, 13, 30; sanctificatio vestium illorum, ²² ibid. vers. 21seq. ; sanctificatio altaris ut esset sanctitas sanctitatum, ibid. Exod. 22:37seq. ; sanctificatio tentorii conventus, arcae testimonii, mensae, omnium vasorum, altaris suffimenti, altaris holocausti, et vasorum ejus, et labri ac basis ejus, Exod. 30:26 seq.

[8] Quod Dominus sit ipsum Sanctum quod repraesentabatur, etiam patet a Domini verbis in sensu interno spectatis, apud Matthaeum,

Stulti et caeci, utrum majus est, aurum an templum quod sanctificat aurum? et utrum majus est, munus an altare quod sanctificat munus? 23:[17, ] 18, 19; per ‘templum’ repraesentabatur Ipse Dominus, et quoque per ‘altare’; ²³ et per ‘aurum’ significabatur bonum quod a Domino, et per ‘munus’ seu sacrificium ²⁴ significabantur quae fidei et charitatis sunt a Domino; quod Dominus per ‘templum’ repraesentatus sit, videatur n. 2777, 3720, et ²⁵ quod per ‘altare’, n. 2777, 2811, 4489, 8935, 8940; quod per ‘aurum’ significatum sit bonum a Domino, n. 1551, 1552, 5658, et ²⁶ per ²⁷ sacrificium cultus ex fide et charitate quae a Domino, n. 922, 923, 2805, 2807, 2830, 6905, 8680, 8682, 8936.

[9] Ex his nunc patet unde est quod filii Israelis populus sanctus vocati sint, ²⁸ Deut. 26:19 ²⁹ , et alibi; atque hic, viri sanctitatis, quod nempe ex eo quod in singulis cultus eorum repraesentata sint Divina Domini, ac caelestia et spiritualia regni et Ecclesiae Ipsius; quapropter dicti sunt sancti in sensu repraesentativo; ³⁰ ipsi non ideo sancti erant, quia repraesentativa spectabant sancta quae repraesentabantur, et non personam quae repraesentabat, videatur n. 665, 1097 fin. , 1361, 3147, 3881 fin. , 4208, 4281, 4288, ³¹ 4293, 4307, 4444, 4500, 6304, 7048, 7439, 8588, 8788, 8806.

[10] Inde quoque ³² est quod Hierosolyma ³³ vocata sit sancta, et Zion ³⁴ mons sanctitatis, Sach. 8:3, et alibi: tum apud Matthaeum,

Et monumenta aperta sunt, et multa corpora mortuorum sanctorum suscitata sunt, et exeuntes e monumentis suis post resurrectionem ³⁵ Domini ingressi sunt in sanctam urbem et apparuerunt multis, 27:[52, ] 53;

³⁶ Hierosolyma ibi ‘urbs sancta’ vocatur, cum tamen potius profana fuit, quia Dominus tunc ibi crucifixus est; et ideo vocatur ‘Sodoma et Aegyptus’ apud Johannem,

Corpora illorum super platea urbis magnae, quae vocatur spiritualiter Sodoma et Aegyptus, ubi etiam Dominus noster crucifixus est, Apoc. 11:8;

sed sancta vocatur ex eo quod significet regnum Domini et Ecclesiam, n. 402, 2117, 3654; quod mortui sancti apparuerint ibi, quod factum est quibusdam in visione, significabat salvationem eorum qui fuerunt ab Ecclesia spirituali, ac elevationem eorum in ³⁷ Sanctam Hierosolymam, quae est caelum, qui usque ad illud tempus detenti fuerunt in terra inferiore, de quibus n. 6854, 6914, 7091, 7828, 7932, ³⁸ 8049, 8054, 8159, 8321.

Bilješke:

4293. Quod in sensu interno historico per ‘quia ut princeps contendisti cum Deo et cum hominibus, et praevaluisti’ significetur ob contumaciam quae eorum phantasiis et cupiditatibus, constare potest a significatione ‘Dei’ et a significatione ‘hominum’ quod sint vera et bona, de qua supra n. 4287; haec eadem hic oppositum sensum habent, quia de posteris Jacobi in hoc sensu dicuntur, apud quo interius nulla vera et bona, ut supra ostensum, sed falsa et mala; falsa sunt phantasiae quia sunt phantasiarum, et mala sunt cupiditates quia sunt cupiditatum.

[2] Quod gens illa institerit ut repraesentativi essent hoc est, ut ipsi prae omnibus gentibus in universo terrarum orbe essent Ecclesia, videatur supra n. 4290; quod etiam id permissum ob contumaciam quae eorum phantasiis et cupiditatibus, hic intelligitur quales eorum phantasiae et cupiditates sunt, nemo scire potest nisi qui cum illis in altera vita aliquid conversationis habuit; utque scirem id mihi concessum fuit; aliquoties enim ibi cum illis locutus sum amant se, et amant opes mundi prae omnibus aliis, ac insuper timent jacturam illius honoris, tum quoque jacturam lucri prae omnibus aliis quapropter etiam hodie sicut olim contemnunt omnes alios prae se, et quoque intensissimo studio conquirunt sibi opes, ac praeterea timidi sunt; quia gens illa ab antiquis temporibus talis fuerat, potuerunt prae aliis in sancto externo absque omni sancto interno teneri, et sic in externa forma repraesentare illa quae sunt Ecclesiae; hae phantasiae, et hae cupiditates sunt ¹ quae talem contumaciam fecerunt;

[3] hoc quoque apparet ex pluribus quae in historicis Verbi de illis memorata sunt; potuerunt postquam puniti sunt, in tali externa humiliatione esse, in quali nulla alia gens, per integros enim dies potuerunt humi prostrati jacere, seque in pulvere volutare, nec prius quam tertio die se elevare; potuerunt etiam per plures dies plangere, in saccis ire, in laceris vestibus, cinere seu pulvere sparso super caput; potuerunt per plures dies jejunare ² continue, ac interea in fletum amarum erumpere; at haec solum ex amore corporeo et terrestri, et ex timore jacturae supereminentiae et mundanarum opum; non enim erat aliquid internum quod afficiebat illos, quia quid internum esset, prorsus nesciebant, et ne quidem scire volebant, ut quod ³ vita post mortem, et quod ⁴ salus aeterna.

[4] Inde constare potest quod quia tales, non potuerit aliter quam ut privarentur omni sancto interno, nam hoc nullatenus concordat cum tali sancto externo, sunt enim prorsus contraria; tum quod illi prae aliis possent repraesentativum Ecclesiae agere, nempe repraesentare sancta in externa forma, absque omni interno sancto; et ⁵ sic quod per illam gentem posset dari aliquid communicationis cum caelis, videatur n. 4288.

Bilješke:

934. Quod ‘frigus’ significet nullum amorem seu nullam charitatem et fidem, et quod ‘aestus seu ignis’ amorem aut charitatem et fidem, constare potest ab his locis in Verbo;

apud Johannem a Ecclesiam Laodicensem,

‘Novi opera tua, quod neque frigidus neque fervidus’, utinam frigidus esses aut fervidus sed quia tepidus, et neque frigidus, neque fervidus, exsputurus te ore Meo’, Apoc. 3:15, 16;

ubi ‘frigidus’ pro nulla charitate, et ‘fervidus’ pro multa:

apud Esaiam,

Sic dixit Jehovah, Quiescam et spectabo in loco Meo, sicut aestus serenus super luce, sicut nubes roris in aestu messis, 18:4;

ubi de nova Ecclesia plantanda, ‘aestus super luce et aestus messis pro amore et charitate:

apud eundum, Jehovae ignis in Zione, et furnus in Hierosolyma, 31:9;

‘ignis’ pro amore. De cherubis visis Ezechieli, Similitudo animalium, aspectus illorum sicut prunae ignis ardentes juxta aspectum lampadum, is incedens inter animalia; et splendor ignis, et de igne exiens fulgur, Ezech. 1:13;

[2] et apud eundem de Domino, Super expansum, quod super capite cheruborum, quasi aspectus lapidis sapphiri, similitudo throni; et super similitudine throni, similitudo quasi aspectus hominis super illo superius; et vidi quasi speciem prunae ¹ ignitae, juxta speciem ignis, ² intra illam circumcirca ab aspectu lumborum Ipsius et sursum; et ab aspectu lumborum Ipsius et deorsum, vidi quasi aspectum ignis, cui splendor circumcirca, 1:26, 27; 8:2;

ibi ‘ignis’ pro amore:

apud Danielem,

Antiquus dierum sedit, ... thronus Ipsius flammae ignis, rotae illius ignis ardens, fluvius ignis emanans et exiens a coram Ipso; mille millia ministrabant Ipsi, et myrias myriadum coram Ipso stabant, 7:9, 10;

‘ignis’ pro amore Domini:

apud Zachariam, Ero ei, dictum Jehovae, murus ignis circumcirca, 2:9, [KJV 2:5];

ubi de nova Hierosolyma:

apud Davidem,

Jehovah facit angelos suos spiritus, ministros suos ignem flammantem, Ps. 104:4;

‘ignis flammans’ pro caelesti spirituali.

[3] Quia ‘ignis’ significabat amorem, ignis quoque repraesentativum Domini factus, quod constat ex ‘Igne super altari holocausti qui nusquam exstingueretur’, Lev. 6:2, 5, 6 [KJV 9, 12, 13], repraesentans misericordiam Domini: ideo ‘antequam Aharon intraret ad propitiatorium, suffire debebat igne sumpto ex altari holocausti’, Lev. 16:12-14;

ideo quoque, ut significaretur quod cultus esset acceptus Domino, ‘ignis de caelo demittebatur et consumpsit holocausta’, ut Lev. 9:24, et alibi. Per ‘ignem’ quoque in Verbo significatur amor proprius et ejus cupiditas, cum quo amor caelestis concordare nequit, quare etiam ‘bini filii Aharonis consumpti sunt igne, quod adolerent igne alieno’, Lev. 10:1, 2; ‘ignis alienus’ est omnis amor sui et mundi et omnis amorum istorum cupiditas. Praeterea etiam amor caelestis impiis non aliter apparet ac ignis ardens et consumens, ac ideo in Verbo praedicatur de Domino ignis consumens, sicut ignis super Monte Sinai, qui repraesentabat amorem seu misericordiam Domini, coram populo perceptus sicut ignis consumens;

Quare dixerunt ad Mosen, ne faceret eos audire vocem Jehovae Dei, et videre Ignem magnum, ne morerentur, Deut. 18:16.

Amor seu misericordia Domini talis apparet iis qui in igne amorum sui et mundi sunt.

Bilješke: