Biblija

 

Genesis 38

Studija

   

1 At nangyari nang panahong yaon, na humiwalay si Juda sa kaniyang mga kapatid, at nagdaan sa isang Adullamita na ang pangalan ay Hira.

2 At nakita roon ni Juda ang anak na babae ng isang Cananeo, na tinatawag na Sua; at kinuha niya at kaniyang sinipingan.

3 At naglihi, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Er.

4 At naglihi uli, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Onan.

5 At muling naglihi at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Selah: at si Juda ay nasa sa Chezib nang siya'y manganak.

6 At pinapag-asawa ni Juda si Er na kaniyang panganay, at ang pangalan niyao'y Thamar.

7 At si Er, na panganay ni Juda, ay naging masama sa paningin ng Panginoon; at siya'y pinatay ng Panginoon.

8 At sinabi ni Juda kay Onan, Sumiping ka sa asawa ng iyong kapatid, at tuparin mo sa kaniya ang tungkulin ng kapatid ng asawa, at ipagbangon mo ng binhi ang iyong kapatid.

9 At nalalaman ni Onan na hindi magiging kaniya ang binhi; at nangyari, na pagka sisiping siya sa asawa ng kaniyang kapatid, ay pinatutulo niya sa lupa, nang huwag lamang niyang bigyan ng binhi ang kaniyang kapatid.

10 At ang bagay na ginawa niya ay masama sa paningin ng Panginoon, at siya'y pinatay rin naman.

11 Nang magkagayo'y sinabi ni Juda kay Thamar na kaniyang manugang na babae: Manatili kang bao sa bahay ng iyong ama, hanggang sa lumaki si Selah na aking anak: sapagka't sinabi niya, Marahil ay hindi siya mamamatay ng gaya ng kaniyang mga kapatid. At yumaon si Thamar at tumahan sa bahay ng kaniyang ama.

12 At nagdaan ang maraming araw; at namatay ang anak na babae ni Sua, na asawa ni Juda; at nagaliw si Juda, at umahon sa Timnath sa mga manggugupit sa kaniyang mga tupa, siya at ang kaniyang kaibigang si Hira na Adullamita.

13 At naibalita kay Thamar, na sinasabi, Narito, ang iyong biyanang lalake ay umaahon sa Timnath upang pagupitan ang kaniyang mga tupa.

14 At siya'y nagalis ng suot pagkabao, at nagtakip ng kaniyang lambong, at pagkapagtakip ay naupo sa pasukan ng Enaim, na nasa daan ng Timnath; sapagka't kaniyang nakikita, na si Selah ay malaki na, at hindi pa siya ibinibigay na asawa.

15 Nang makita siya ni Juda ay ipinalagay siyang patutot, sapagka't siya'y nagtakip ng kaniyang mukha.

16 At lumapit sa kaniya, sa tabi ng daan, at sinabi, Narito nga, ipinamamanhik ko sa iyo na ako'y pasipingin mo sa iyo: sapagka't hindi niya nakilalang kaniyang manugang. At kaniyang sinabi, Anong ibibigay mo sa akin sa iyong pagsiping sa akin?

17 At kaniyang sinabi, Padadalhan kita ng isang anak ng kambing na mula sa kawan. At kaniyang sinabi, Bibigyan mo ba ako ng sangla hanggang sa maipadala mo?

18 At kaniyang sinabi, Anong sangla ang ibibigay ko sa iyo? At kaniyang sinabi, Ang iyong singsing, at ang iyong pamigkis, at ang tungkod na dala mo sa kamay. At kaniyang ipinagbibigay sa kaniya, at sumiping sa kaniya; at siya'y naglihi sa pamamagitan niya.

19 At siya'y bumangon, at yumaon, at siya'y nagalis ng kaniyang lambong, at isinuot ang mga kasuutan ng kaniyang pagkabao.

20 At ipinadala ni Juda ang anak ng kambing sa pamamagitan ng kamay ng kaniyang kaibigan, na Adullamita, upang tanggapin ang sangla sa kamay ng babae: datapuwa't hindi niya nasumpungan.

21 Nang magkagayo'y kaniyang itinanong sa mga tao sa dakong yaon na sinasabi, Saan nandoon ang patutot na nasa tabi ng daan sa Enaim? At kanilang sinabi, Walang naparitong sinomang patutot.

22 At nagbalik siya kay Juda, at sinabi, Hindi ko nasumpungan: at sinabi rin naman ng mga tao sa dakong yaon, Walang naging patutot rito.

23 At sinabi ni Juda, Pabayaang ariin niya, baka tayo'y mapahiya: narito, aking ipinadala itong anak ng kambing at hindi mo siya nasumpungan.

24 At nangyari, na pagkaraan ng tatlong buwan, humigit kumulang, ay naibalita kay Juda, na sinasabi, Ang iyong manugang na si Thamar ay nagpatutot; at, narito, siya'y buntis sa pakikiapid. At sinabi ni Juda, Siya'y ilabas upang sunugin.

25 Nang siya'y ilabas, ay nagpasabi siya sa kaniyang biyanan. Sa lalaking may-ari ng mga ito, ay nagdalangtao ako: at kaniyang sinabi pang, Ipinamamanhik ko sa iyo, na kilalanin mo kung kanino ang mga ito, ang singsing, ang pamigkis, at ang tungkod.

26 At nangakilala ni Juda, at sinabi, Siya'y matuwid kay sa akin; sapagka't hindi ko ibinigay sa kaniya si Selah na aking anak. At hindi na niya muling sinipingan pa.

27 At nangyari, na sa pagdaramdam niya, na, narito, kambal ang nasa kaniyang tiyan.

28 At nangyari, nang nanganganak siya, na inilabas ng isa ang kamay: at hinawakan ng hilot at tinalian sa kamay ng isang sinulid na mapula, na sinasabi, Ito ang unang lumabas.

29 At nangyari, na pagkaurong ng kaniyang kamay, na, narito, ang kaniyang kapatid ang lumabas. At kaniyang sinabi, Bakit nagpumiglas ka? kaya't tinawag ang pangalan niyang Phares.

30 At pagkatapos ay lumabas ang kaniyang kapatid, na siyang may sinulid na mapula sa kamay: at tinawag na Zara ang kaniyang pangalan.

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #4766

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

4766. And I, whither do I come? That this signifies Where now is the church? is evident from the representation of Reuben as being the faith of the church in general (n. 4731, 4734, 4761); and as Reuben says of himself, “and I, whither do I come?” it signifies “Where now is the faith of the church,” or what is the same, “Where now is the church?” That there is no church where the heavenly Joseph is not (that is, the Lord as to Divine truth, specifically as to the Divine truth that the Lord’s Human is Divine, and that charity is the essential of the church and consequently the works of charity) may be seen from what has been shown in this chapter concerning both these truths.

[2] If this Divine truth that the Lord’s Human is Divine is not received, it necessarily follows that a trine should be adored, and not one; and also that half of the Lord, namely, His Divine, should be adored, but not His Human; for who adores what is not Divine? And is the church anything where a trine is adored, one separately from another, or what is the same, where three are equally worshiped? For although the three are called one, still the thought distinguishes and makes three, and only the speech of the mouth says one. Let everyone consider in himself when he says that he acknowledges and believes in one God, whether he does not think of three; and when he says that the Father is God, the Son is God, and the Holy Spirit is God, and these also distinct in persons, and distinct as to functions, whether he can think that there is one God, except in the way that three distinct from one another make one by harmony, and also by condescension in so far as one proceeds from another. When therefore three gods are adored, where is the church?

[3] But when the Lord only is adored, in whom there is a perfect trine, and who is in the Father and the Father in Him, as He Himself says:

“Though ye believe not Me, believe the works; that ye may know and believe, that the Father is in Me, and I in the Father” (John 10:38);

“He that hath seen Me hath seen the Father; believest thou not Philip that I am in the Father, and the Father in Me? Believe me that I am in the Father, and the Father in Me” (John 14:9-11),

“He that seeth Me seeth Him that sent Me” (John 7:45);

“All Mine are Thine, and Thine are Mine” (John 17:10),

then there is the Christian Church, as there is when the church abides in this that the Lord said:

“The first of all the commandments is, Hear O Israel, the Lord our God is one Lord; and thou shalt love the Lord thy God from all thy heart, and from all thy soul, and from all thy mind, and from all thy strength, this is the first commandment; and the second is like, namely this, Thou shalt love thy neighbor as thyself; there is none other commandment greater than these” (Mark 12:29-31).

That the “Lord our God” is the Lord may be seen in other places (Matthew 4:7, 10; 22:41-45 Luke 1:16-17; John 20:28), as also that “Jehovah” in the Old Testament is called “Lord” in the New (see n. 2921).

[4] If also this Divine truth is not received both in doctrine and in life-that love toward the neighbor, or charity, and hence the works of charity, are an essential of the church, it necessarily follows that it is of the church to think what is true, but not to think what is good; and thus that the thought of the man of the church may be in contradiction and opposition to itself; that is, may think what is evil and at the same time may think what is true; thus may by thinking evil be with the devil, and by thinking truth be with the Lord; when yet truth and evil do not at all agree, for “No servant can serve two lords, for either he will hate the one and love the other” (Luke 16:13). When faith separate establishes this, and also confirms it in life, no matter how it may speak of the fruits of faith, where then is the church?

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Biblija

 

John 17:10

Studija

       

10 All things that are mine are yours, and yours are mine, and I am glorified in them.