Biblija

 

Genesis 24

Studija

   

1 και αβρααμ ην πρεσβυτερος προβεβηκως ημερων και κυριος ευλογησεν τον αβρααμ κατα παντα

2 και ειπεν αβρααμ τω παιδι αυτου τω πρεσβυτερω της οικιας αυτου τω αρχοντι παντων των αυτου θες την χειρα σου υπο τον μηρον μου

3 και εξορκιω σε κυριον τον θεον του ουρανου και τον θεον της γης ινα μη λαβης γυναικα τω υιω μου ισαακ απο των θυγατερων των χαναναιων μεθ' ων εγω οικω εν αυτοις

4 αλλα εις την γην μου ου εγενομην πορευση και εις την φυλην μου και λημψη γυναικα τω υιω μου ισαακ εκειθεν

5 ειπεν δε προς αυτον ο παις μηποτε ου βουλεται η γυνη πορευθηναι μετ' εμου οπισω εις την γην ταυτην αποστρεψω τον υιον σου εις την γην οθεν εξηλθες εκειθεν

6 ειπεν δε προς αυτον αβρααμ προσεχε σεαυτω μη αποστρεψης τον υιον μου εκει

7 κυριος ο θεος του ουρανου και ο θεος της γης ος ελαβεν με εκ του οικου του πατρος μου και εκ της γης ης εγενηθην ος ελαλησεν μοι και ωμοσεν μοι λεγων σοι δωσω την γην ταυτην και τω σπερματι σου αυτος αποστελει τον αγγελον αυτου εμπροσθεν σου και λημψη γυναικα τω υιω μου ισαακ εκειθεν

8 εαν δε μη θελη η γυνη πορευθηναι μετα σου εις την γην ταυτην καθαρος εση απο του ορκου τουτου μονον τον υιον μου μη αποστρεψης εκει

9 και εθηκεν ο παις την χειρα αυτου υπο τον μηρον αβρααμ του κυριου αυτου και ωμοσεν αυτω περι του ρηματος τουτου

10 και ελαβεν ο παις δεκα καμηλους απο των καμηλων του κυριου αυτου και απο παντων των αγαθων του κυριου αυτου μεθ' εαυτου και αναστας επορευθη εις την μεσοποταμιαν εις την πολιν ναχωρ

11 και εκοιμισεν τας καμηλους εξω της πολεως παρα το φρεαρ του υδατος το προς οψε ηνικα εκπορευονται αι υδρευομεναι

12 και ειπεν κυριε ο θεος του κυριου μου αβρααμ ευοδωσον εναντιον εμου σημερον και ποιησον ελεος μετα του κυριου μου αβρααμ

13 ιδου εγω εστηκα επι της πηγης του υδατος αι δε θυγατερες των οικουντων την πολιν εκπορευονται αντλησαι υδωρ

14 και εσται η παρθενος η αν εγω ειπω επικλινον την υδριαν σου ινα πιω και ειπη μοι πιε και τας καμηλους σου ποτιω εως αν παυσωνται πινουσαι ταυτην ητοιμασας τω παιδι σου ισαακ και εν τουτω γνωσομαι οτι εποιησας ελεος τω κυριω μου αβρααμ

15 και εγενετο προ του συντελεσαι αυτον λαλουντα εν τη διανοια και ιδου ρεβεκκα εξεπορευετο η τεχθεισα βαθουηλ υιω μελχας της γυναικος ναχωρ αδελφου δε αβρααμ εχουσα την υδριαν επι των ωμων αυτης

16 η δε παρθενος ην καλη τη οψει σφοδρα παρθενος ην ανηρ ουκ εγνω αυτην καταβασα δε επι την πηγην επλησεν την υδριαν και ανεβη

17 επεδραμεν δε ο παις εις συναντησιν αυτης και ειπεν ποτισον με μικρον υδωρ εκ της υδριας σου

18 η δε ειπεν πιε κυριε και εσπευσεν και καθειλεν την υδριαν επι τον βραχιονα αυτης και εποτισεν αυτον

19 εως επαυσατο πινων και ειπεν και ταις καμηλοις σου υδρευσομαι εως αν πασαι πιωσιν

20 και εσπευσεν και εξεκενωσεν την υδριαν εις το ποτιστηριον και εδραμεν ετι επι το φρεαρ αντλησαι και υδρευσατο πασαις ταις καμηλοις

21 ο δε ανθρωπος κατεμανθανεν αυτην και παρεσιωπα του γνωναι ει ευοδωκεν κυριος την οδον αυτου η ου

22 εγενετο δε ηνικα επαυσαντο πασαι αι καμηλοι πινουσαι ελαβεν ο ανθρωπος ενωτια χρυσα ανα δραχμην ολκης και δυο ψελια επι τας χειρας αυτης δεκα χρυσων ολκη αυτων

23 και επηρωτησεν αυτην και ειπεν θυγατηρ τινος ει αναγγειλον μοι ει εστιν παρα τω πατρι σου τοπος ημιν καταλυσαι

24 και ειπεν αυτω θυγατηρ βαθουηλ ειμι εγω του μελχας ον ετεκεν τω ναχωρ

25 και ειπεν αυτω και αχυρα και χορτασματα πολλα παρ' ημιν και τοπος του καταλυσαι

26 και ευδοκησας ο ανθρωπος προσεκυνησεν κυριω

27 και ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος του κυριου μου αβρααμ ος ουκ εγκατελιπεν την δικαιοσυνην αυτου και την αληθειαν απο του κυριου μου εμε ευοδωκεν κυριος εις οικον του αδελφου του κυριου μου

28 και δραμουσα η παις απηγγειλεν εις τον οικον της μητρος αυτης κατα τα ρηματα ταυτα

29 τη δε ρεβεκκα αδελφος ην ω ονομα λαβαν και εδραμεν λαβαν προς τον ανθρωπον εξω επι την πηγην

30 και εγενετο ηνικα ειδεν τα ενωτια και τα ψελια επι τας χειρας της αδελφης αυτου και οτε ηκουσεν τα ρηματα ρεβεκκας της αδελφης αυτου λεγουσης ουτως λελαληκεν μοι ο ανθρωπος και ηλθεν προς τον ανθρωπον εστηκοτος αυτου επι των καμηλων επι της πηγης

31 και ειπεν αυτω δευρο εισελθε ευλογητος κυριος ινα τι εστηκας εξω εγω δε ητοιμακα την οικιαν και τοπον ταις καμηλοις

32 εισηλθεν δε ο ανθρωπος εις την οικιαν και απεσαξεν τας καμηλους και εδωκεν αχυρα και χορτασματα ταις καμηλοις και υδωρ νιψασθαι τοις ποσιν αυτου και τοις ποσιν των ανδρων των μετ' αυτου

33 και παρεθηκεν αυτοις αρτους φαγειν και ειπεν ου μη φαγω εως του λαλησαι με τα ρηματα μου και ειπαν λαλησον

34 και ειπεν παις αβρααμ εγω ειμι

35 κυριος δε ευλογησεν τον κυριον μου σφοδρα και υψωθη και εδωκεν αυτω προβατα και μοσχους αργυριον και χρυσιον παιδας και παιδισκας καμηλους και ονους

36 και ετεκεν σαρρα η γυνη του κυριου μου υιον ενα τω κυριω μου μετα το γηρασαι αυτον και εδωκεν αυτω οσα ην αυτω

37 και ωρκισεν με ο κυριος μου λεγων ου λημψη γυναικα τω υιω μου απο των θυγατερων των χαναναιων εν οις εγω παροικω εν τη γη αυτων

38 αλλ' η εις τον οικον του πατρος μου πορευση και εις την φυλην μου και λημψη γυναικα τω υιω μου εκειθεν

39 ειπα δε τω κυριω μου μηποτε ου πορευσεται η γυνη μετ' εμου

40 και ειπεν μοι κυριος ω ευηρεστησα εναντιον αυτου αυτος αποστελει τον αγγελον αυτου μετα σου και ευοδωσει την οδον σου και λημψη γυναικα τω υιω μου εκ της φυλης μου και εκ του οικου του πατρος μου

41 τοτε αθωος εση απο της αρας μου ηνικα γαρ εαν ελθης εις την εμην φυλην και μη σοι δωσιν και εση αθωος απο του ορκισμου μου

42 και ελθων σημερον επι την πηγην ειπα κυριε ο θεος του κυριου μου αβρααμ ει συ ευοδοις την οδον μου ην νυν εγω πορευομαι επ' αυτην

43 ιδου εγω εφεστηκα επι της πηγης του υδατος και αι θυγατερες των ανθρωπων της πολεως εξελευσονται υδρευσασθαι υδωρ και εσται η παρθενος η αν εγω ειπω ποτισον με μικρον υδωρ εκ της υδριας σου

44 και ειπη μοι και συ πιε και ταις καμηλοις σου υδρευσομαι αυτη η γυνη ην ητοιμασεν κυριος τω εαυτου θεραποντι ισαακ και εν τουτω γνωσομαι οτι πεποιηκας ελεος τω κυριω μου αβρααμ

45 και εγενετο προ του συντελεσαι με λαλουντα εν τη διανοια ευθυς ρεβεκκα εξεπορευετο εχουσα την υδριαν επι των ωμων και κατεβη επι την πηγην και υδρευσατο ειπα δε αυτη ποτισον με

46 και σπευσασα καθειλεν την υδριαν αυτης αφ' εαυτης και ειπεν πιε συ και τας καμηλους σου ποτιω και επιον και τας καμηλους μου εποτισεν

47 και ηρωτησα αυτην και ειπα τινος ει θυγατηρ η δε εφη θυγατηρ βαθουηλ ειμι του υιου ναχωρ ον ετεκεν αυτω μελχα και περιεθηκα αυτη τα ενωτια και τα ψελια περι τας χειρας αυτης

48 και ευδοκησας προσεκυνησα κυριω και ευλογησα κυριον τον θεον του κυριου μου αβρααμ ος ευοδωσεν μοι εν οδω αληθειας λαβειν την θυγατερα του αδελφου του κυριου μου τω υιω αυτου

49 ει ουν ποιειτε υμεις ελεος και δικαιοσυνην προς τον κυριον μου απαγγειλατε μοι ει δε μη απαγγειλατε μοι ινα επιστρεψω εις δεξιαν η εις αριστεραν

50 αποκριθεις δε λαβαν και βαθουηλ ειπαν παρα κυριου εξηλθεν το προσταγμα τουτο ου δυνησομεθα ουν σοι αντειπειν κακον καλω

51 ιδου ρεβεκκα ενωπιον σου λαβων αποτρεχε και εστω γυνη τω υιω του κυριου σου καθα ελαλησεν κυριος

52 εγενετο δε εν τω ακουσαι τον παιδα τον αβρααμ των ρηματων τουτων προσεκυνησεν επι την γην κυριω

53 και εξενεγκας ο παις σκευη αργυρα και χρυσα και ιματισμον εδωκεν ρεβεκκα και δωρα εδωκεν τω αδελφω αυτης και τη μητρι αυτης

54 και εφαγον και επιον αυτος και οι ανδρες οι μετ' αυτου οντες και εκοιμηθησαν και αναστας πρωι ειπεν εκπεμψατε με ινα απελθω προς τον κυριον μου

55 ειπαν δε οι αδελφοι αυτης και η μητηρ μεινατω η παρθενος μεθ' ημων ημερας ωσει δεκα και μετα ταυτα απελευσεται

56 ο δε ειπεν προς αυτους μη κατεχετε με και κυριος ευοδωσεν την οδον μου εκπεμψατε με ινα απελθω προς τον κυριον μου

57 οι δε ειπαν καλεσωμεν την παιδα και ερωτησωμεν το στομα αυτης

58 και εκαλεσαν ρεβεκκαν και ειπαν αυτη πορευση μετα του ανθρωπου τουτου η δε ειπεν πορευσομαι

59 και εξεπεμψαν ρεβεκκαν την αδελφην αυτων και τα υπαρχοντα αυτης και τον παιδα τον αβρααμ και τους μετ' αυτου

60 και ευλογησαν ρεβεκκαν την αδελφην αυτων και ειπαν αυτη αδελφη ημων ει γινου εις χιλιαδας μυριαδων και κληρονομησατω το σπερμα σου τας πολεις των υπεναντιων

61 αναστασα δε ρεβεκκα και αι αβραι αυτης επεβησαν επι τας καμηλους και επορευθησαν μετα του ανθρωπου και αναλαβων ο παις την ρεβεκκαν απηλθεν

62 ισαακ δε επορευετο δια της ερημου κατα το φρεαρ της ορασεως αυτος δε κατωκει εν τη γη τη προς λιβα

63 και εξηλθεν ισαακ αδολεσχησαι εις το πεδιον το προς δειλης και αναβλεψας τοις οφθαλμοις ειδεν καμηλους ερχομενας

64 και αναβλεψασα ρεβεκκα τοις οφθαλμοις ειδεν τον ισαακ και κατεπηδησεν απο της καμηλου

65 και ειπεν τω παιδι τις εστιν ο ανθρωπος εκεινος ο πορευομενος εν τω πεδιω εις συναντησιν ημιν ειπεν δε ο παις ουτος εστιν ο κυριος μου η δε λαβουσα το θεριστρον περιεβαλετο

66 και διηγησατο ο παις τω ισαακ παντα τα ρηματα α εποιησεν

67 εισηλθεν δε ισαακ εις τον οικον της μητρος αυτου και ελαβεν την ρεβεκκαν και εγενετο αυτου γυνη και ηγαπησεν αυτην και παρεκληθη ισαακ περι σαρρας της μητρος αυτου

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #2921

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

2921. 'My lord, you are a prince of God in the midst of us' means the Lord as regards Divine good and truth with them. This is clear from the meaning of 'a lord' and of 'a prince of God', and from the meaning of 'in the midst of us'. The fact that the expression 'lord' is used when good is the subject is clear from the Old Testament Word, for there Jehovah is sometimes called Jehovah, sometimes God, sometimes Lord, sometimes Jehovah God, sometimes Lord Jehovih, sometimes Jehovah Zebaoth, and always for a hidden reason which cannot be known except from the internal sense. In general when the celestial things of love, that is, when good, are dealt with, the name Jehovah is used, but when the spiritual things of faith are dealt with, the name God is used. And when both together are dealt with, the names Jehovah God are used. When however the Divine power of good, that is, when omnipotence is the subject, Jehovah Zebaoth (or Jehovah of Hosts), and also the Lord, are used; so that the names Jehovah Zebaoth and the name the Lord have the same sense and meaning. From this also, that is to say, from the power of good, men and angels are called 'lords', and in the contrary sense those are called servants or slaves who have no power at all or else have a power received from their lords. From these considerations it becomes clear that here 'my lord' in the internal sense means the Lord as regards good, which in what follows below will be illustrated from the Word. 'A prince of God' however means the Lord as regards the power of truth, that is, as regards truth, as becomes clear from the meaning of 'a prince' or 'princes' as first and foremost truths, dealt with in 1482, 2089, and from the fact that the phrase 'a prince of God' is used, for the name God is used when truth is dealt with but the name Jehovah when good is dealt with, 2586, 2769, 2807, 2822. As regards 'in the midst of us' meaning among them or present with them, this is clear without explanation.

[2] That in the Old Testament Word the names Jehovah Zebaoth and the name Lord have the same sense and meaning is clear in Isaiah,

The zeal of Jehovah Zebaoth will do this; the Lord has sent a word into Jacob, and it has fallen on Israel. Isaiah 9:7-8.

Elsewhere in the same prophet,

A mighty king will have dominion over them, said the Lord, Jehovah Zebaoth. Isaiah 19:4.

In Malachi,

Behold, suddenly there will come to His temple the Lord whom you are seeking and the angel of the covenant in whom you delight. Behold, He is coming, says Jehovah Zebaoth. Malachi 3:1.

More plainly, in Isaiah,

I saw the Lord sitting upon a throne, high and lifted up. Above Him stood the seraphim; each had six wings. One called to another, Holy, holy, holy is Jehovah Zebaoth. Woe is me! For I am cut off; for my eyes have seen the King, Jehovah Zebaoth. And I heard the voice of the Lord. Isaiah 6:1-3, 5, 8.

From these places it is evident that Jehovah Zebaoth and the Lord have the same meaning.

[3] But 'the Lord Jehovih' is used more particularly when the help of omnipotence is sought and prayed for, as in Isaiah,

Say to the cities of Judah, Behold your God! Behold, the Lord Jehovih will come with might, and His arm will exercise dominion for Him; behold, His reward is with Him, and His work before Him. He will pasture His flock like a shepherd. Isaiah 40:9-11.

For further examples of this use of 'the Lord Jehovih', see Isaiah 25:8; 40:10; 48:16; 50:4-5, 7, 9; 61:1; Jeremiah 2:22; Ezekiel 8:1; 11:13, 17, 21; 12:10, 19, 28; 13:8, 13, 16, 18, 20; 14:4, 6, 11, 18, 20-21; Micah 1:2; Psalms 71:5, 16; and many other places.

[4] What is more, in the Old Testament Word 'the Lord' entails the same as 'Jehovah', that is to say, 'the Lord' is used when good is dealt with, and therefore also the Lord is distinguished from God in the same way as Jehovah is from God; as in Moses,

Jehovah your God, He is God of gods, and Lord of lords. Deuteronomy 10:17.

In David,

Confess the God of gods, for His mercy is for ever; confess the Lord of lords, for His mercy is for ever. Psalms 136:1-3.

[5] But nowhere in the New Testament Word, neither in the Gospels nor in the Book of Revelation, is Jehovah used. Instead of Jehovah the name the Lord occurs - for hidden reasons to be dealt with below. The fact that in the New Testament Word the Lord is used instead of Jehovah is quite clear in Mark,

Jesus said, The first of all the commandments is, Hear, O Israel, the Lord our God is one Lord. Therefore you shall love the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and with all your thought, and with all your strength. Mark 12:29-30.

The same is expressed in Moses as follows,

Hear, O Israel, Jehovah our God is one Jehovah; and you shall love Jehovah your God with all your heart, and with all your soul, and with all your strength. Deuteronomy 6:4-5.

Here it is evident that the name 'the Lord' is used instead of Jehovah. Likewise in John,

I looked, and behold, a throne had been set in heaven, with one seated upon the throne. Around the throne were four living creatures, full of eyes in front and behind. Each had for himself six wings round about him, and was full of eyes within. They were saying, Holy, holy, holy is the Lord God omnipotent. Revelation 4:2, 6, 8.

This is described in Isaiah as follows,

I saw the Lord seated upon a throne, high and lifted up. Above Him stood the seraphim; each had six wings. One called to another, Holy, holy, holy is Jehovah Zebaoth. Isaiah 6:1-3, 5, 8.

In this case 'the Lord' is used instead of 'Jehovah', that is, 'the Lord God omnipotent' instead of 'Jehovah Zebaoth'. The fact that the four living creatures are the seraphim or cherubs is evident in Ezekiel 1:5, 13-15, 19 and following verses; 10:15. That in the New Testament 'the Lord' is Jehovah is also clear from many other places, as in Luke,

An angel of the Lord appeared to Zechariah. Luke 1:11.

'An angel of the Lord' is used instead of 'an angel of Jehovah'. In the same chapter the angel told Zechariah regarding his son,

He will turn many of the children of Israel to the Lord their God. Luke 1:16.

'To the Lord their God' is used instead of 'to Jehovah their God'. Also in the same chapter, the angel told Mary regarding Jesus,

He will be great, and will be called the Son of the Most High; and the Lord God will give to Him the throne of David. Luke 1:32.

'The Lord God' is used instead of 'Jehovah God'. Still in the same chapter,

Mary said, My soul magnifies the Lord, and my spirit has rejoiced in God my Saviour. Luke 1:46-47.

Here also 'the Lord' is used instead of 'Jehovah'. And again in the same chapter, Zechariah prophesied, saying,

Blessed is the Lord God of Israel. Luke 1:68.

'The Lord God' is used instead of 'Jehovah God'. In the same gospel,

An angel of the Lord stood before the shepherds, and the glory of the Lord shone around them. Luke 2:9.

'An angel of the Lord' and 'the glory of the Lord' are used instead of 'an angel of Jehovah' and 'the glory of Jehovah'. In Matthew,

Blessed is He coming in the name of the Lord. Matthew 21:9; 23:39; Luke 13:35; John 12:13.

'In the name of the Lord' is used instead of 'in the name of Jehovah'. There are many other places besides all these, such as Luke 1:28; 2:15, 22-24, 29, 38-39; 5:17; Mark 12:10-11.

[6] Among the hidden reasons why people called Jehovah the Lord were the following: If when the Lord was in the world they had been told that He was the Jehovah mentioned so many times in the Old Testament, see 1736, they would not have accepted it because they would not have believed it. And there is the further reason that as regards the Human the Lord did not become Jehovah until He had in every respect united the Divine Essence to the Human Essence, and the Human Essence to the Divine Essence, see 1725, 1729, 1733, 1745, 1815, 2156, 2751. These became fully united after the final temptation, which was that of the Cross; and it was for this reason that after the Resurrection the disciples always called Him Lord, John 20:2, 13, 15, 18, 20, 25; 21:7, 12, 15-17, 20; Mark 16:19-20; and Thomas said,

My Lord and my God. John 20:28.

And as the Lord was the Jehovah mentioned so many times in the Old Testament, therefore He also told the disciples,

You call Me Master and Lord, and you are right, for so I am. If therefore I your Lord and Master have washed your feet, you also ought to wash one anothers' feet. John 13:13-14, 16.

These words mean that He was Jehovah God, for in this instance He is called 'Lord' as regards good, but 'Master' as regards truth. That the Lord was Jehovah is also meant by the angel's words to the shepherds,

To you is born this day a Saviour, who is Christ the Lord. Luke 2:11.

'Christ' is used instead of 'Messiah', 'Anointed One', and 'King', 'the Lord, instead of 'Jehovah' - 'Christ' having regard to truth, 'the Lord' to good. Anyone who does not examine the Word carefully cannot know this, for he believes that our Saviour was called Lord because this was an everyday expression that was used to offer respect to Him, as to others, when in reality He was so called by virtue of His being Jehovah.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Biblija

 

Ezekiel 1:5

Studija

       

5 Out of its midst came the likeness of four living creatures. This was their appearance: they had the likeness of a man.