Novo kršćansko proučavanje Biblije

Biblija

 

Exodus 28

Studija

   

1 και συ προσαγαγου προς σεαυτον τον τε ααρων τον αδελφον σου και τους υιους αυτου εκ των υιων ισραηλ ιερατευειν μοι ααρων και ναδαβ και αβιουδ και ελεαζαρ και ιθαμαρ υιους ααρων

2 και ποιησεις στολην αγιαν ααρων τω αδελφω σου εις τιμην και δοξαν

3 και συ λαλησον πασι τοις σοφοις τη διανοια ους ενεπλησα πνευματος αισθησεως και ποιησουσιν την στολην την αγιαν ααρων εις το αγιον εν η ιερατευσει μοι

4 και αυται αι στολαι ας ποιησουσιν το περιστηθιον και την επωμιδα και τον ποδηρη και χιτωνα κοσυμβωτον και κιδαριν και ζωνην και ποιησουσιν στολας αγιας ααρων και τοις υιοις αυτου εις το ιερατευειν μοι

5 και αυτοι λημψονται το χρυσιον και την υακινθον και την πορφυραν και το κοκκινον και την βυσσον

6 και ποιησουσιν την επωμιδα εκ βυσσου κεκλωσμενης εργον υφαντον ποικιλτου

7 δυο επωμιδες συνεχουσαι εσονται αυτω ετερα την ετεραν επι τοις δυσι μερεσιν εξηρτημεναι

8 και το υφασμα των επωμιδων ο εστιν επ' αυτω κατα την ποιησιν εξ αυτου εσται εκ χρυσιου και υακινθου και πορφυρας και κοκκινου διανενησμενου και βυσσου κεκλωσμενης

9 και λημψη τους δυο λιθους λιθους σμαραγδου και γλυψεις εν αυτοις τα ονοματα των υιων ισραηλ

10 εξ ονοματα επι τον λιθον τον ενα και τα εξ ονοματα τα λοιπα επι τον λιθον τον δευτερον κατα τας γενεσεις αυτων

11 εργον λιθουργικης τεχνης γλυμμα σφραγιδος διαγλυψεις τους δυο λιθους επι τοις ονομασιν των υιων ισραηλ

12 και θησεις τους δυο λιθους επι των ωμων της επωμιδος λιθοι μνημοσυνου εισιν τοις υιοις ισραηλ και αναλημψεται ααρων τα ονοματα των υιων ισραηλ εναντι κυριου επι των δυο ωμων αυτου μνημοσυνον περι αυτων

13 και ποιησεις ασπιδισκας εκ χρυσιου καθαρου

14 και ποιησεις δυο κροσσωτα εκ χρυσιου καθαρου καταμεμιγμενα εν ανθεσιν εργον πλοκης και επιθησεις τα κροσσωτα τα πεπλεγμενα επι τας ασπιδισκας κατα τας παρωμιδας αυτων εκ των εμπροσθιων

15 και ποιησεις λογειον των κρισεων εργον ποικιλτου κατα τον ρυθμον της επωμιδος ποιησεις αυτο εκ χρυσιου και υακινθου και πορφυρας και κοκκινου κεκλωσμενου και βυσσου κεκλωσμενης ποιησεις αυτο

16 τετραγωνον εσται διπλουν σπιθαμης το μηκος και σπιθαμης το ευρος

17 και καθυφανεις εν αυτω υφασμα καταλιθον τετραστιχον στιχος λιθων εσται σαρδιον τοπαζιον και σμαραγδος ο στιχος ο εις

18 και ο στιχος ο δευτερος ανθραξ και σαπφειρος και ιασπις

19 και ο στιχος ο τριτος λιγυριον αχατης και αμεθυστος

20 και ο στιχος ο τεταρτος χρυσολιθος και βηρυλλιον και ονυχιον περικεκαλυμμενα χρυσιω συνδεδεμενα εν χρυσιω εστωσαν κατα στιχον αυτων

21 και οι λιθοι εστωσαν εκ των ονοματων των υιων ισραηλ δεκα δυο κατα τα ονοματα αυτων γλυφαι σφραγιδων εκαστος κατα το ονομα εστωσαν εις δεκα δυο φυλας

22 και ποιησεις επι το λογειον κροσσους συμπεπλεγμενους εργον αλυσιδωτον εκ χρυσιου καθαρου

29 και λημψεται ααρων τα ονοματα των υιων ισραηλ επι του λογειου της κρισεως επι του στηθους εισιοντι εις το αγιον μνημοσυνον εναντι του θεου

29a και θησεις επι το λογειον της κρισεως τους κροσσους τα αλυσιδωτα επ' αμφοτερων των κλιτων του λογειου επιθησεις και τας δυο ασπιδισκας επιθησεις επ' αμφοτερους τους ωμους της επωμιδος κατα προσωπον

30 και επιθησεις επι το λογειον της κρισεως την δηλωσιν και την αληθειαν και εσται επι του στηθους ααρων οταν εισπορευηται εις το αγιον εναντιον κυριου και οισει ααρων τας κρισεις των υιων ισραηλ επι του στηθους εναντιον κυριου δια παντος

31 και ποιησεις υποδυτην ποδηρη ολον υακινθινον

32 και εσται το περιστομιον εξ αυτου μεσον ωαν εχον κυκλω του περιστομιου εργον υφαντου την συμβολην συνυφασμενην εξ αυτου ινα μη ραγη

33 και ποιησεις επι το λωμα του υποδυτου κατωθεν ωσει εξανθουσης ροας ροισκους εξ υακινθου και πορφυρας και κοκκινου διανενησμενου και βυσσου κεκλωσμενης επι του λωματος του υποδυτου κυκλω το αυτο δε ειδος ροισκους χρυσους και κωδωνας ανα μεσον τουτων περικυκλω

34 παρα ροισκον χρυσουν κωδωνα και ανθινον επι του λωματος του υποδυτου κυκλω

35 και εσται ααρων εν τω λειτουργειν ακουστη η φωνη αυτου εισιοντι εις το αγιον εναντιον κυριου και εξιοντι ινα μη αποθανη

36 και ποιησεις πεταλον χρυσουν καθαρον και εκτυπωσεις εν αυτω εκτυπωμα σφραγιδος αγιασμα κυριου

37 και επιθησεις αυτο επι υακινθου κεκλωσμενης και εσται επι της μιτρας κατα προσωπον της μιτρας εσται

38 και εσται επι του μετωπου ααρων και εξαρει ααρων τα αμαρτηματα των αγιων οσα αν αγιασωσιν οι υιοι ισραηλ παντος δοματος των αγιων αυτων και εσται επι του μετωπου ααρων δια παντος δεκτον αυτοις εναντι κυριου

39 και οι κοσυμβοι των χιτωνων εκ βυσσου και ποιησεις κιδαριν βυσσινην και ζωνην ποιησεις εργον ποικιλτου

40 και τοις υιοις ααρων ποιησεις χιτωνας και ζωνας και κιδαρεις ποιησεις αυτοις εις τιμην και δοξαν

41 και ενδυσεις αυτα ααρων τον αδελφον σου και τους υιους αυτου μετ' αυτου και χρισεις αυτους και εμπλησεις αυτων τας χειρας και αγιασεις αυτους ινα ιερατευωσιν μοι

42 και ποιησεις αυτοις περισκελη λινα καλυψαι ασχημοσυνην χρωτος αυτων απο οσφυος εως μηρων εσται

43 και εξει ααρων αυτα και οι υιοι αυτου ως αν εισπορευωνται εις την σκηνην του μαρτυριου η οταν προσπορευωνται λειτουργειν προς το θυσιαστηριον του αγιου και ουκ επαξονται προς εαυτους αμαρτιαν ινα μη αποθανωσιν νομιμον αιωνιον αυτω και τω σπερματι αυτου μετ' αυτον

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #9938

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

9938. 'Which the children of Israel shall sanctify, even in all their gifts of holy things' means acts of worship representative of removal from sins. This is clear from the meaning of 'gifts' - or presents, which among the Israelite and Jewish nation were primarily burnt offerings, sacrifices, and minchahs - as the inner realities of acts of worship; for those realities were represented by these acts. The inner realities of worship are the fruits of love and faith; they are therefore pardonings of sins, that is, removals from them, since faith and love are the means by which the Lord moves sins away. For in the measure that the good of love and faith comes in, or what amounts to the same thing, heaven comes in, sins are removed, that is, hell is removed - the hell within the person as well as the hell outside him. From this it is evident what should be understood by the gifts which they made holy, that is, offered. The gifts were called holy, and giving or offering them was called sanctifying them, because they represented holy realities. For they were offered to expiate people, thus to remove them from their sins, which is accomplished by means of faith in and love to the Lord received from the Lord.

[2] Gifts and presents were said to be made to Jehovah, though Jehovah, that is, the Lord, is not the receiver of gifts or presents, but the giver of them, freely to everyone. Even so, His will is that they should come from a person as though they did so from that person himself, provided the person acknowledges that they do not actually come from him but from the Lord. For the Lord imparts a desire to do good because he loves it, and a desire to speak the truth because he believes it. The actual desire flows in from the Lord, yet appears to be inherent in the person and so to flow from the person. For whatever a person does out of love and desire for it, he does from his life, love being what composes anyone's life. From this it is evident that the things that are called gifts and presents made to the Lord by a person are essentially gifts and presents made to a person by the Lord, and that they are called gifts and presents on account of what they appear to be. All who are wise at heart recognize this appearance, but not so the simple. Yet their gifts and presents are acceptable, so far as they are made in ignorance that has innocence within it. Innocence is the good of love to God, and dwells within ignorance, especially with the wise at heart. Those who are wise at heart know, indeed perceive, that nothing whatever of the wisdom within themselves originates in themselves, but that the all of wisdom is attributable to the Lord, that is, the all of the good of love and the all of the truth of faith are attributable to Him, and that for this reason even with the wise innocence dwells in ignorance. From this it is evident that the acknowledgement of this matter, and especially the perception of it, constitutes the innocence of wisdom.

[3] The gifts offered in the Jewish Church, which were primarily burnt offerings, sacrifices, and minchahs, were also spoken of as offerings made for the expiations of sins; for they were offered for the sake of being pardoned from sins, that is, being removed from them. Those who belonged to that Church also thought that sins were pardoned, indeed completely taken away, by means of these offerings; for it is said of people who have offered them that they will be pardoned, see Leviticus 4:26, 31, 35; 5:6, 10, 13, 16, 18; 6:7; 9:7; 15:15, 30. But they were unaware of the fact that their gifts represented more internal things, thus the kinds of things that are done by a person from love and faith received from the Lord; that these are what expiate, that is, remove sins; and that when they have been removed they appear to have been completely removed or banished, as has been shown above in the present paragraph and the one before it. The worship of that nation was representative, and so was external devoid of anything internal; and it was by means of this worship that heaven was joined to mankind, in those times, see the places referred to in 9320 (end), 9380.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Biblija

 

Numbers 18:1

Studija

       

1 Yahweh said to Aaron, "You and your sons and your fathers' house with you shall bear the iniquity of the sanctuary; and you and your sons with you shall bear the iniquity of your priesthood.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org