11
Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis est : nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio.
Daniel 2:11
Vera Christiana Religio #851
851. Praevideo, quod multi qui legunt Memorabilia post Capita, credituri sint, quod sint imaginationis inventa, sed assevero in veritate quod non sint inventa, sed vere visa et audita, non visa et audita in quodam Statu Mentis sopitae, sed in statu plenae Vigiliae: placuit enim Domino Se Ipsum mihi manifestare, et me mittere ad docendum illa, quae erunt Novae Ipsius Ecclesiae, quae per Novam Hierosolymam in Apocalypsi intelligitur; propter quem finem interiora Mentis seu Spiritus mei aperuit, ex quo mihi datum est in Mundo spirituali cum Angelis esse, et simul in Mundo naturali cum hominibus, et hoc nunc per Viginti septem Annos. Quis in Christiano Orbe aliquid scivisset de COELO ET INFERNO, nisi placuerit Domino aperire alicui Visum spiritus ejus, ac monstrare et docere.
[2] Quod talia, quae in MEMORABILIBUS 1 descripta sunt, appareant in Coelis, constat manifeste a similibus, quae visa et descripta sunt in Apocalypsi a JOHANNE, ut et quae visa et descripta sunt in Verbo Veteris Testamenti a PROPHETIS. In APOCALYPSI sunt haec, Quod viderit FILIUM HOMINIS in medio septem Candelabrorum: quod viderit Tabernaculum, Templum, Arcam, Altare in Coelo: Librum obsignatum septem sigillis, illum apertum, et inde exeuntes Equos: quatuor Animalia circum Thronum: duodecim millia Electos ex unaquavis Tribu: Locustas ascendentes ex Abysso: Mulierem parientem filium masculum, ac fugientem in desertum propter Draconem: duas Bestias unam ascendentem ex mari, alteram e terra: Angelum volantem in medio Coelo habentem Evangelium aeternum: Mare vitreum igne mixtum: Angelos septem habentes plagas septem ultimas; Phialas ab illis effusas in terram, in mare, in fluvios, in solem, in thronum bestiae, in Euphratem, et in Aerem: Mulierem sedentem super Bestia coccinea: Draconem ejectum in stagnum ignis et sulphuris: Equum album: Coenam magnam: Coelum novum et Terram novam: Sanctam Hierosolymam descendentem e Coelo, descriptam quoad portas, murum et hujus fundamenta; tum Fluvium aquae vitae, et Arbores vitae facientes fructus quovis mense; praeter plura, quae omnia visa sunt JOHANNI, ac visa dum quoad spiritum suum fuit in Mundo spirituali et in Coelo. Praeter quae visa sunt Apostolis post resurrectionem Domini, ut quae deinde PETRO, Actis Apostolorum 11; tum quae visa et audita PAULO. Praeterea quae PROPHETIS in Veteri Testamento; ut EZECHIELI, quod viderit quatuor Animalia, quae erant Cherubi, 1 et 10: quod Novum Templum et Novam Terram, et Angelum metientem illa, Cap. 40 ad 48: quod abductus Hierosolymam, et viderit ibi abominationes, et quoque in Chaldaeam, Cap. 8 et 11:3] Simile factum est cum SACHARIA, 2 quod viderit Virum equitantem inter myrtos, Cap. 1:8. seq: quod viderit quatuor Cornua; et dein Virum cum funiculo mensurae in manu, Cap. 2; 3 quod viderit Volumen volans, et Epham, Cap. 5:1, 6, quod viderit quatuor Currus inter duos montes et Equos, Cap. 6:1. seq. Pariter cum DANIELE, quod viderit quatuor Bestias ascendentes e Mari, Cap. 7:1. seq: quod viderit Filium hominis venientem in nubibus Coeli, Cujus dominium non transibit, et Regnum non peribit, Cap. 7:13-14: quod viderit pugnas Arietis et Hirci, Cap. 8:1. seq., quod viderit Angelum Gabrielem, et cum illo loquutus sit, Cap. 9. Quod Puer Elisaei viderit Currus et Equos igneos circum Elisaeum, et quod illos viderit, cum oculi ejus aperti sunt, 2 Regnum 6:17. Ex his et pluribus aliis in Verbo, constat, quod illa, quae in Mundo spirituali existunt, apparuerint multis ante et post Domini adventum: quid mirum, quod etiam nunc inchoante Ecclesia, seu descendente Nova Hierosolyma e Coelo.
Bilješke:
Daniel 9
1
In anno primo Darii filii Assueri de semine Medorum, qui imperavit super regnum Chaldæorum,
2
anno uno regni ejus, ego Daniel intellexi in libris numerum annorum, de quo factus est sermo Domini ad Jeremiam prophetam, ut complerentur desolationis Jerusalem septuaginta anni.
3
Et posui faciem meam ad Dominum Deum meum rogare et deprecari in jejuniis, sacco, et cinere.
4
Et oravi Dominum Deum meum, et confessus sum, et dixi : Obsecro, Domine Deus magne et terribilis, custodiens pactum, et misericordiam diligentibus te, et custodientibus mandata tua :
5
peccavimus, iniquitatem fecimus, impie egimus, et recessimus : et declinavimus a mandatis tuis ac judiciis.
6
Non obedivimus servis tuis prophetis, qui locuti sunt in nomine tuo regibus nostris, principibus nostris, patribus nostris, omnique populo terræ.
7
Tibi, Domine, justitia : nobis autem confusio faciei, sicut est hodie viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, et omni Israël, his qui prope sunt, et his qui procul in universis terris, ad quas ejecisti eos propter iniquitates eorum, in quibus peccaverunt in te.
8
Domine, nobis confusio faciei, regibus nostris, principibus nostris, et patribus nostris, qui peccaverunt.
9
Tibi autem Domino Deo nostro misericordia et propitiatio, quia recessimus a te,
10
et non audivimus vocem Domini Dei nostri ut ambularemus in lege ejus, quam posuit nobis per servos suos prophetas.
11
Et omnis Israël prævaricati sunt legem tuam, et declinaverunt ne audirent vocem tuam : et stillavit super nos maledictio et detestatio quæ scripta est in libro Moysi servi Dei, quia peccavimus ei.
12
Et statuit sermones suos, quos locutus est super nos et super principes nostros, qui judicaverunt nos, ut superinduceret in nos magnum malum, quale numquam fuit sub omni cælo, secundum quod factum est in Jerusalem.
13
Sicut scriptum est in lege Moysi, omne malum hoc venit super nos : et non rogavimus faciem tuam, Domine Deus noster, ut reverteremur ab iniquitatibus nostris, et cogitaremus veritatem tuam.
14
Et vigilavit Dominus super malitiam, et adduxit eam super nos. Justus Dominus Deus noster in omnibus operibus suis, quæ fecit : non enim audivimus vocem ejus.
15
Et nunc Domine Deus noster, qui eduxisti populum tuum de terra Ægypti in manu forti, et fecisti tibi nomen secundum diem hanc : peccavimus, iniquitatem fecimus.
16
Domine, in omnem justitiam tuam avertatur, obsecro, ira tua et furor tuus a civitate tua Jerusalem, et monte sancto tuo. Propter peccata enim nostra, et iniquitates patrum nostrorum, Jerusalem et populus tuus in opprobrium sunt omnibus per circuitum nostrum.
17
Nunc ergo exaudi, Deus noster, orationem servi tui, et preces ejus : et ostende faciem tuam super sanctuarium tuum, quod desertum est propter temetipsum.
18
Inclina, Deus meus, aurem tuam, et audi : aperi oculos tuos, et vide desolationem nostram, et civitatem super quam invocatum est nomen tuum : neque enim in justificationibus nostris prosternimus preces ante faciem tuam, sed in miserationibus tuis multis.
19
Exaudi, Domine ; placare Domine : attende et fac : ne moreris propter temetipsum, Deus meus, quia nomen tuum invocatum est super civitatem et super populum tuum.
20
Cumque adhuc loquerer, et orarem, et confiterer peccata mea, et peccata populi mei Israël, et prosternerem preces meas in conspectu Dei mei, pro monte sancto Dei mei :
21
adhuc me loquente in oratione, ecce vir Gabriel, quem videram in visione a principio, cito volans tetigit me in tempore sacrificii vespertini.
22
Et docuit me, et locutus est mihi, dixitque : Daniel, nunc egressus sum ut docerem te, et intelligeres.
23
Ab exordio precum tuarum egressus est sermo : ego autem veni ut indicarem tibi, quia vir desideriorum es : tu ergo animadverte sermonem, et intellige visionem.
24
Septuaginta hebdomades abbreviatæ sunt super populum tuum et super urbem sanctam tuam, ut consummetur prævaricatio, et finem accipiat peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum.
25
Scito ergo, et animadverte : ab exitu sermonis, ut iterum ædificetur Jerusalem, usque ad Christum ducem, hebdomades septem, et hebdomades sexaginta duæ erunt : et rursum ædificabitur platea, et muri in angustia temporum.
26
Et post hebdomades sexaginta duas occidetur Christus : et non erit ejus populus qui eum negaturus est. Et civitatem et sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo : et finis ejus vastitas, et post finem belli statuta desolatio.
27
Confirmabit autem pactum multis hebdomada una : et in dimidio hebdomadis deficiet hostia et sacrificium : et erit in templo abominatio desolationis : et usque ad consummationem et finem perseverabit desolatio.
