5045. In de hand van Jozef alle gebondenen die in het huis der gevangenis waren; dat dit betekent uit Hem over alle valse dingen, namelijk het in de staat van de verzoekingen leidende ware, staat vast uit de betekenis van in Jozefs hand geven, namelijk in zijn vermogen; de hand immers is het vermogen, nr. 5008, dus dat het uit Hem is; uit Hem immers geschiedt wat uit Zijn vermogen is; onder Jozef wordt in de innerlijke zin de Heer verstaan, zoals eerder meermalen is getoond; en uit de betekenis van de gebondenen in het huis der gevangenis, te weten de valse dingen, nrs. 5037, 5038; dus wordt met: De vorst van het huis der gevangenis gaf in de hand van Jozef alle gebondenen die in het huis der gevangenis waren, aangeduid, het uit Hem in de staat der verzoekingen over alle valse dingen leidende ware, dat wil zeggen, dat uit Hem het ware waardoor Hij de valse dingen in de staat der verzoekingen leidde. Hier en in wat volgt tot aan het einde van dit hoofdstuk wordt in de innerlijke zin over de Heer gehandeld, namelijk dat Hij uit eigen macht in de staat der verzoekingen de hellen heeft onderjukt, dat wil zeggen, overwonnen, welke hellen in de boze en de valse dingen waren, die aanhoudend boze en valse dingen aan het menselijk geslacht ingoten; dat de Heer ze uit eigen macht heeft overwonnen en onderjukt en dat Hij zo het Menselijke in Zich heeft verheerlijkt of Goddelijk gemaakt, zie de nrs. 1616, 1749, 1755, 1813, 1904, 1914, 1921, 1935, 2025, 2026, 2083, 2159, 2574, 2786, 2795, 3036, 3381, 3382, 4075, 4286, 5005;

dit staat vast uit verscheidene plaatsen in het Woord, zoals ook uit dit bij Johannes:

‘Ik leg Mijn ziel af, opdat Ik haar wederom neme; niemand neemt haar van Mij af, maar Ik leg haar van Mij Zelf af; Ik heb het vermogen, haar wederom te nemen’, (Johannes 10:17, 18);

dat het kruislijden het laatste van de verzoekingen was, waardoor Hij het Menselijke in Zich ten volle heeft verheerlijkt, dat wil zeggen, Goddelijk gemaakt, blijkt eveneens uit verscheidene plaatsen in het Woord, zoals ook bij, (Johannes 13:31, 32; 17:1, 5; Lukas 24:26).

1902. Dat de woorden ‘en Abram hoorde naar de stem van Sarai’ betekenen, dat het niet anders kon gebeuren, kan blijken uit het verband in de innerlijke zin en uit de noodzakelijkheid dat het redelijke bij de mens op geen andere wijze geboren kan worden. Wanneer de mens met geen erfboze was behept, zou het redelijke onmiddellijk uit het huwelijk van de hemelse dingen van de innerlijke mens met diens geestelijke dingen geboren worden, en door het redelijke zou het wetenschappelijke geboren worden, zodat de mens al het redelijke en al het wetenschappelijke terstond bij zijn komst in de wereld met zich bracht, want dit zou overeenkomstig de orde van de invloeiing zijn. Dit kan men hieruit opmaken, dat alle dieren, onverschillig welke, in alle wetenschap van hetgeen tot hun voedsel, bescherming, woning en voortplanting nodig en dienstig is, geboren worden, omdat hun natuur overeenkomstig de orde is. Waarom zou het bij de mens niet evenzo zijn, wanneer bij hem niet de orde verstoord was, want alleen hij wordt in geen wetenschap geboren. Wat maakt dat hij zo geboren wordt, is het erfboze, zowel van vaders- als van moederswege; daarom gaan al zijn vermogens een tegenovergestelde richting uit ten aanzien van de waarheden en goedheden en deze kunnen niet door de rechtstreekse invloeiing van de hemelse en geestelijke dingen van de Heer in overeenstemmende vormen gebracht worden. Dit is de reden waarom het redelijke van de mens op een geheel andere wijze of langs een andere weg, gevormd moet worden, namelijk door wetenschappelijke dingen en erkentenissen, die door de zinnen zijn binnengebracht, dus via de uiterlijke weg en dus in omgekeerde orde invloeien; zo wordt de mens op wonderbaarlijke wijze door de Heer redelijk gemaakt. Dit wordt bedoeld met het ingaan tot de dienstmaagd, waarmee de verbinding van de innerlijke mens met de uiterlijke mens wordt aangeduid; en met de woorden dat Abram hoorde naar de stem van Sarai, waarmee wordt aangeduid dat het niet anders kon gebeuren. Daar de Heer gelijk een ander mens geboren werd en van moederszijde dingen overerfde, was Hij hierin aan een ander mens gelijk, opdat Hij door worstelingen van de verzoekingen en door overwinningen alle dingen in orde kon herstellen. Daarom werd Zijn redelijke ook op gelijke wijze ontvangen en geboren als bij een ander mens, met dit verschil, dat het Goddelijke of Jehovah in het binnenste was van alles en elke bijzonderheid van Hem, en dus het leven van de liefde jegens het gehele menselijke geslacht, waarvoor Hij en voor het heil ervan Hij in al Zijn verzoekingen streed.