6068. I eno ih u zemlji Gesenskoj. Da ovo označava da su u središtu Prirodnoga gde su spoljašnja-znanja, vidi se iz značenja Gesena, što je središte ili najdublje Prirodnog (vidi br. 5910, 6028, 6031). U pogledu središta Prirodnog, ovakav je slučaj. Kada se dobra i istine crkve, koje su iz Reči Gospodove, priznaju i budu primljene u Prirodnom sa verom, one tada zauzimaju tamo središnje mesto. Jer one stvari koje su ravno od pogledom, te su u središtu, dok one koje nisu ravno pod pogledom, one su sa strana. Otuda to da stvari koje su u središtu, one se vide jasno, dok se one koje su sa strane, vide zatamnjene. To je kao i sa vidom oka. One stvari koje su neposredno pred pogledom, one su u sredini, to jest u centru, i one se jasno pokazuju; ali one koje nisu neposredno pod pogledom, te su udaljene od centra, to jest, one su na stranama, i vide se, ali nejasno. Jer unutrašnje oko, koje je intelektualni um, a koji ima vid od svetlosti neba, posmatra stvari u Prirodnom izvan sebe, a to su spoljašnja-znanja, isto kao što spoljašnji vid posmatra predmet ili polje predmeta izvan sebe. Unutrašnji vid je određen za one stvari koje pružaju najveće zadovljstvo i koje su drage srcu, i na koje se usmerava pogled, kao što se spoljašnji vid usmerava na stvari koje su u njegovom polju predmeta. Na taj način je unutrašnji vid određen za spoljašnja-znanja, koja se najviše slažu s istinom i dobrom u kojima je čovek; i tada su kod njega ova spoljašnja-znanja u centru. Razlog da unutrašnji vid gleda na spoljašnja-znanja je to što je on duhovan, pa je stoga određen za duhovne stvari, pa tako i za spoljašnja-znanja, jer ova se posmatraju duhovnim vidom.

6028. I dođoše u zemlju Gesensku. Da ovo označava u odnosu na središnje u Prirodnom, naime, da je tamo bilo komunikacije, vidi se iz značenja Gesena, što je središte, ( to jest, najdublje) u Prirodnom (vidi br. 5910). Središnjim ili najdubljim označava se ono što je najbolje, jer ono što je najbolje u središtu, to jest, u centru ili u najdubljem, to je najbolje, a svuda okolo su dobra, poredana po nebeskoj form, bliže ili dalje prema stepenu dobrote počev od najboljeg koje je u sredini. Takav je raspored dobara kod preporođenoga čoveka. Ali kod zlog čoveka najgore stvari su u središtu, a dobra su bačena na obronke, gde ih se i dalje gura da idu napolje. To je oblik kod zlih pojedinaca, i u paklu u opšte. Stoga je to paklenska forma. Iz onoga što je rečeno o naboljem usredišu i o dobrma kako su raspoređena okolo sa strane, vidi se na šta se misli pod komunikacijom dobra crkve s nutrašnjim Nebeskim u Prirodnom.