419. "Ut non flaret ventus." - Quod significet ne laederentur boni, et (ne) mali ante diem rejicerentur, constat ex significatione "venti", quod sit Divinum procedens, quod est Divinum Bonum unitum Divino Vero; quare quod "non ventus flaret" significat quod remisse et leniter influeret: quod "ne flaret ventus super terram", significet ne laederentur boni, ac ne mali ante diem rejicerentur, est quia separationes bonorum a malis et rejectiones malorum in spirituali mundo fiunt per varios gradus remissionis et intensionis Divini procedentis a Domino ut Sole: quando hoc remisse influit, tunc separantur boni a malis; et cum intense, tunc rejiciuntur mali: causae sunt, cum Divinum a Domino remisse influit, tunc est tranquillum et serenum ubivis, in quo apparent omnes quales sunt quoad statum sui boni; tunc enim in luce sistuntur omnes; quare tunc qui in bono sunt ex origine spirituali separantur ab illis qui in bono sunt solum ex origine naturali, inspicit enim Dominus illos qui in spirituali bono sunt, et eos adducit, et sic separat. Qui in bono sunt ex origine spirituali, sunt illi de quibus in sequentibus dicitur quod "signati super frontibus", sunt enim spirituales et angeli caeli; at qui solum in bono sunt ex origine naturali, illi non boni sunt, quia non spirituales; bonum enim apparens apud illos est malum, quia spectat se et mundum pro fine; nam bonum in externa forma agunt propter sui gloriam, honorem et lucrum, et non propter bonum proximi; proinde bonum faciunt modo ut spectentur ab hominibus: hi qui mere naturales, sunt qui "non signati", et qui postea rejiciuntur. Cum autem Divinum a Domino intense influit, tunc bona quae apud malos dissipantur, quoniam in se non bona sunt sed mala, et mala non sustinent influxum Divini: inde fit quod externa apud illos claudantur; quibus clausis interiora aperiuntur, in quibus non nisi quam mala et inde falsa sunt; unde illis dolores, angores et cruciatus, propter quos se dejiciunt in inferna, ubi similia mala et falsa sunt.

[2] Quando influxus Divini intenditur, quod fit cum rejiciendi sunt mali, tunc inferius in mundo spirituali existit ventus fortiter flans, sicut tempestas et procella; hic ventus est qui in Verbo vocatur "ventus orientalis", de quo etiam in sequentibus: inde quoque dejectio malorum in Verbo describitur per ventos vehementes et impetuosos, per tempestates et procellas. Per "ventum Jehovae" significatur simile quod per "spiritum Jehovae", nam intelligitur ventus respirationis, qui etiam vocatur spiritus. Inde est quod in lingua Hebraea et in multis aliis linguis "spiritus" denominatur ex eadem voce ex qua "ventus": ex hac causa est, quod maxima pars hominum de spiritu et de spiritibus non aliam ideam ceperint quam sicut de vento, qualis est ventus respirationis; inde opiniones in orbe etiam erudito, quod spiritus et angeli sint sicut venti, in quibus solum est vitale cogitationis; haec etiam causa est quod pauci ex illis se persuaderi patiantur quod Spiritus et angeli sint homines, corpore, faciebus et sensoriis praediti sicut homines in tellure. Quod per "ventum" et "Spiritum", ubi de homine dicuntur, significetur vita veri, seu vita secundum vera aut praecepta Domini, est quia respiratio, quae est pulmonum, correspondet illi vitae, ac cor et ejus motus correspondet vitae boni. Sunt enim binae vitae, quae unum facient apud hominem, vita veri et vita boni; vita veri est vita intellectus hominis; vita autem boni est vita voluntatis ejus: in intellectu enim resident vera, quia haec faciunt intellectum; in voluntate autem resident bona, quia haec faciunt voluntatem. Simile significatur in Verbo per "animam et cor", quando utrumque nominatur.

[3] Ex his constare potest quid intelligitur per "ventum" et per "spiritum Jehovae", nempe Divinum Verum; ac per "quatuor ventos" Divinum Verum unitum Divino Bono. Quoniam per "ventum" intelligitur ventus seu spiritus respirationis, et per illum significatur Divinum Verum, ac vita spiritualis illis qui recipiunt id, ideo ille ventus etiam vocatur "halitus narium Jehovae", et quoque: "halitus oris", ac "respiratio"; ut constare potest a sequentibus his locis:

Apud Ezechielem,

"Vidi et super" ossibus aridis "nervi, et caro ascendit, et obducta est super illa cutis superius; spiritus tamen non in illis: tunc dixit ad me, Propheta super spiritu, propheta, fili hominis, et dic ad spiritum, Sic dixit Dominus Jehovih, A quatuor ventis veni, spiritus, et inspira in occisos hos ut vivant" (37:8, 9):

quid per "ossa arida" ibi significatur, in mox praecedente articulo dictum est, nempe illi quibus non aliquid vitae spiritualis est, seu quibus non aliqua vita per Divinum Verum; ejus inspiratio a Domino significatur per "Propheta super spiritu, et dic ad Spiritum, A quatuor ventis veni, spiritus, et inspira in occisos hos ut vivant": quod hic per "spiritum" intelligatur spiritus respirationis, patet nervi enim, caro et cutis erant, sed adhuc non respiratio; quare dicitur, "Dic ad spiritum ut inspiret in illos": inde constare potest quod "spiritus" seu "ventus" ille significet vitam spiritualem. Quod non communis respiratio intellecta sit, constat ex eo, quod dicatur quod "domus Israelis esset illa ossa arida", hoc est, quod essent absque vita spirituali; et quod postea dicatur de illis, "Dabo spiritum meum in vobis, ut vivatis, et collocabo vos super terra vestra ut vivatis" (vers. 14); per quae significatur quod regenerandi sint, ut ex illis fiat ecclesia; regeneratio fit per vitam secundum Divinum Verum, ex quo vita spiritualis; et per "reducere super terram" significatur ut fiant ecclesia; "terra Canaan" significat ecclesiam.

[4] Apud Mosen,

"Inspiravit" Jehovah (Deus) "in ¹ nares ejus animam vitarum, et factus est homo in animam viventem" (Genesis 2:7):

hic quoque in sensu litterae intelligitur ventus respirationis, quoniam dicitur, "Inspiravit in nares ejus"; sed quod intelligatur vita spiritualis, quae est vita intelligentiae et sapientiae per Divinum Verum, patet ex eo quod dicatur quod "inspiraverit animam vitarum", et quod homo inde "factus sit in animam viventem"; "anima vitarum" et "anima vivens" est vita spiritualis, nam homo absque illa anima vocatur homo mortuus, tametsi corpore et sensibus vivit: inde quoque constare potest quod per "animam", "spiritum" et "ventum" in Verbo intelligatur vita spiritualis.

[5] Apud Johannem,

Jesus dixit discipulis, "Pax vobis; sicut misit Me Pater, ita Ego mitto vos: atque hoc dicens inspiravit et dixit illis, Accipite spiritum sanctum" (20:21, 22):

quod Dominus "inspiraverit et dixerit illis, Accipite spiritum sanctum", significat simile quod Jehovah "inspiraverit in nares Adami animam vitarum", quod nempe vitam Spiritualem, "spiritus sanctus" enim significat Divinum Verum procedens a Domino, ex quo vita spiritualis: quod docerent illud ex Domino, significatur per "Sicut misit Me Pater ita Ego mitto vos"; Dominus enim fuit Ipsum Divinum Verum cum in mundo, quod docuit ex Divino suo Bono quod in Ipso ex conceptione; hoc Divinum est quod Dominus hic et alibi vocat "Patrem"; et quia cum abivit e mundo univit Divinum Verum Divino Bono, ut in Ipso unum essent, et quia tunc Divinum Verum procedit ab Ipso, ideo dixit, "Sicut misit Me Pater ita Ego mitto vos.

Quod ventus respirationis significet vitam spiritualem fit ex correspondentia (videatur in Arcanis Caelestibus, 3883-3896): cognoscuntur etiam omnes in mundo spirituali ex sola respiratione, quales sunt; qui in vita respirationis caeli sunt, illi inter angelos sunt; qui autem in illa respiratione non sunt, illi dum in caelum veniunt, non possunt respirare ibi; inde illis angor quasi ex suffocatione (de qua re etiam videatur in Arcanis Caelestibus, n. 1119, 3887, 3889, 3892, 3893). Ex ea correspondentia est quod dicatur "inspiratio", quod prophetae dicantur "inspirati", et quod Verbum dicatur "Divinitus inspiratum."

[6] Ex his constare potest quid significatur per Domini verba apud Johannem,

"Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum De:... oportet vos generari denuo; ventus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, ² atqui non scis unde venit et quo abit; sic est omnis qui generatus est a spiritu" (3:5, 7, 8):

per "generari denuo" intelligitur regenerari; et quia homo regeneratur per vitam secundum Divinum Verum, et omne Divinum Verum, per quod homo regeneratur, procedit ex Domino ac influit apud illum quando nescit, inde dicitur, "Ventus quo vult spirat, et vocem ejus audis, atqui non scis unde venit et quo abit": ita describitur vita spiritus hominis quae ei per regenerationem "ventus" est Divinum Verum per quod illa vita; quomodo id influit a Domino, homo prorsus nescit quamdiu est in mundo, quoniam tunc ex naturali homine cogitat; modo aliquid percipit quod ex spirituali homine in naturalem influit; hoc itaque est quod intelligitur per "Vocem ejus audis, et non scis unde venit et quo abit": "aqua" ex qua generatur significat verum ex Verbo, et "spiritus" significat vitam secundum illud.

(Quod "aqua" significet verum, videatur supra, n. 71.)

[7] In Threnis,

"Spiritus narium nostrarum, Unctus Jehovae, captus est in foveis eorum, de quo dixeramus, In umbra illius vivemus inter gentes" (4:20):

per "Unctum Jehovae" hic intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, simile enim per "Unctum Jehovae" quod per "Regem" significatur; (quod "Rex" in supremo sensu significet Dominum quoad Divinum Verum, videatur supra, n. 31; et quod etiam "Unctus Jehovae", supra, n. 375); inde est quod dicatur "Spiritus narium nostrarum, de quo dixeramus, In umbra illius ³ vivemus", "spiritus" enim ac "ventus narium" in supremo sensu significat Divinum Verum, ut supra dictum est; quod Divinum Verum perierit per falsa mali, significatur per quod "captus in foveis eorum" ("foveae" sunt falsa mali).

[8] Alibi in Threnis,

"Vocem meam audivisti", Jehovah; "ne abscondas aurem tuam ad respirationem meam, ad clamorem meum" (3:56):

"abscondere aurem ad respirationem et ad clamorem" significat ad cultum, confessionem et preces quae ex veris et ex bonis: omnis enim cultus, confessio et precatio erit ex veris et ex bonis; ex utrisque erunt ut audiantur; si ex solis veris sunt non audiuntur quia non vita est in illis; vita veri est ex bono: "respiratio" dicitur ibi de veris, et "clamor" de bonis (quod "clamor" dicatur de bonis, videbitur alibi).

[9] Apud Mosen,

"Omne cui flatus spiritus vitarum in naribus ejus, ab omni quod in arida, mortua sunt" (Genesis 7:22):

quid haec in sensu litterae significant, quisque videt; quod nempe per diluvium exstincta fuerint omnia quae super terra, ita omnes homines qui vixerunt praeter Noachum et ejus filios: sed quid in sensu spirituali per illa verba significatur, videatur in Arcanis Caelestibus (n. 805, 806, ubi explicata sunt); quod nempe per "flatum spiritus vitarum in naribus" intelligatur vita spiritualis, quae fuit illis qui ab Antiquissima Ecclesia; "diluvium" enim significat finem illius ecclesiae, ac ultimum judicium quod factum quando omne ecclesiae exstinctum fuit.

Apud Davidem,

"Aures illis, non audiunt, etiam non est ventus in ore illorum" (Ps 135:17):

"non ventus in ore illorum" significat quod non verum in cogitatione, "os" enim significat cogitationem.

[10] Apud Jeremiam,

"Onagri... anhelarunt ventum sicut ceti, consumpti sunt oculi eorum eo quod non herba" (14:5, 6):

"anhelare ventum sicut ceti significat non dari verum quod hauriant; "eo quod non herba" significat quia non verum in ecclesia. Quoniam dejiciuntur mali per vehementiorem influxum Divini Veri et Boni procedentis a Domino ut Sole, ut supra dictum est, ideo quoque dejectio illorum qui in falsis mali sunt per "flatum narium Jehovae" describitur:

Ut apud Esaiam,

"Paratum ab heri Thopheth rogus ejus, ignis et ligna multa" praeparata, "flatus Jehovae sicut fluvius sulphuris accendit eos" (30:33):

apud Davidem,

"Apparuerunt alvei aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Jehovae, a flatu spiritus nasi tui" (Psalmuss 18:16 [B.A. 15]):

apud Mosen,

"A flatu narium tuarum coacervatae sunt aquae spirasti vento tuo, contexit eos mare" (Exod 15:8, 10):

et apud Hiobum,

"Machinatores iniquitatis... ab halitu Dei pereunt, a spiritu nasi Ejus consumuntur" (4:8, 10)

per "flatum", "spiritum" et "halitum narium Jehovae", etiam hic intelligitur Divinum procedens, per quod disperguntur et dejiciuntur mali, dum intense et fortiter influit; sed de hoc influxu dicetur in sequentibus, ubi de "procellis", "tempestatibus" et de "vento orientali."

[11] Quod "ventus terrae" etiam significet Divinum procedens, est quoque ex correspondentia cum ventis in mundo spirituali; existunt enim in mundo spirituali etiam venti, qui oriuntur ex determinatione influxus Divini et existunt ad inferiora terrae ibi: in caelis raro aliqui venti nisi lenes appercipiuntur, sed apud illos qui inferius super terris habitant frequenter, increscunt enim illi secundum descensum; determinationes illorum sunt a plagis in quas influit Divinum, imprimis a septentrione: et quia venti ibi sunt ex spirituali origine, inde quoque spiritualia significant, in genere Divinum Verum ex quo:

Ut apud Davidem,

Jehovah "contignans aquis triclinia sua, ponit nubes currum suum, ambulat super alis venti, facit angelos suos ventos, ministros suos ignem flammantem" (Psalmuss 104:3, 4):

per "aquas", "nubes" et "alas venti" significatur Divinum Verum in ultimis, quod est sicut verum sensus litterae Verbi: quia hoc in ultimis est, dicitur quod "contignet aquis triclinia sua, ponat nubes currum suum, ambulet super alis venti"; "aquae" sunt vera in ultimis, "nubes" et "alae venti" similiter, "currus" est verum doctrinae: quod "faciat angelos suos ventos, et ministros suos ignem flammantem", significat quod faciat illos ut sint receptiones Divini Veri ac Divini Boni; per "angelos" intelliguntur qui in regno spirituali Domini sunt, qui quia recipientes Divini Veri sunt, dicitur quod "faciat eos ventos"; et per "ministros" intelliguntur qui in regno caelesti Domini sunt, qui quia recipientes Divini Boni sunt, dicitur quod "faciat illos ignem flammantem"; "ignis flammans" significat bonum amoris et inde verum. (Quod in qui in regno spirituali Domini sunt, sint recipientes Divini Veri, et qui in regno caelesti recipientes Divini Boni, videatur in opere De Caelo et Inferno 20-28:

quod angeli dicantur "angeli" ex receptione Divini Veri, videatur supra, n. 130, ⁴ 412(b): et quod ministri dicantur "ministri" ex receptione Divini Boni, videatur etiam supra, n. 155: et quod "ignis" significet bonum amoris, n. 68.)

[12] Apud eundem,

Jehovah "inclinavit caelos, descendit, et caligo sub pedibus Ipsius, et equitavit super cherubo, volavit, et vectus super alis venti" (Psalmuss 18:10, 11 [B.A. 9, 10]).

per quod "Jehovah inclinavit caelos, descendit", significatur visitatio quae praecedit ultimum judicium; per "caliginem sub pedibus Ipsius" significatur in inferioribus falsa mali; per "equitavit super cherubo, volavit et vectus super alis venti" significatur omnipresentia cum Divino; "alae venti" sunt Divinum Verum in ultimis (ut supra).

[13] Apud Jeremiam,

"Factor terrae per virtutem suam, praeparans orbem per sapientiam suam, per intelligentiam suam extendit caelos; ad vocem quam dat Ille, multitudo aquarum in caelis; et ascendere facit vapores a fine terrae, fulgura imbri facit, et educit ventum e thesauris suis" (10:12, 13; 51:15, 16):

et apud Davidem,

"Qui ascendere facit Vapores ab extremitate terrae, fulgura pluviae Facit, qui educit ventum e thesauris suis" (Psalmuss 135:7):

per haec in sensu spirituali describitur reformatio hominis, ac instauratio ecclesiae: ex reformatione et instauratione illa vocatur Dominus "Factor terrae", et alibi "Formator" et "Creator"; "terra" est ecclesia: Divinum Bonum per quod reformatio, significatur per quod "praeparet orbem per sapientiam suam"; "orbis" est ecclesia, ac dicitur de bono: Divinum Verum, per quod etiam, significatur per "vocem quam dat, multitudo aquarum in caelis"; "vox quam dat" significat influxum Divini Veri, "multitudo aquarum in caelis" significat receptionem; "aquae" sunt vera: ultima vera, quae sunt cognitiones ex sensu litterae Verbi, significantur per "vapores ex fine terrae"; spiritualia inde, significantur per "fulgura pluviae" ("fulgura" dicuntur ex luce caeli, et "pluvia" ex influxu) reformatio inde per Divinum Verum ab Ipso, significatur per "Educit ventum e thesauris suis." Ita intelliguntur omnia haec in caelis.

[14] Apud Davidem,

"Qui projicit grandinem suam sicut bolos, coram frigore Ejus quis consistet? Mittit verbum suum, liquefacit ea, spirare facit ventum suum, fluunt aquae: annuntiat verbum suum Jacobo, statuta sua et judicia sua Israeli" (Psalmuss 147:17-19):

per haec quoque describitur reformatio, sed quoad naturalem hominem: scientifica ibi et cognitiones quae apud hominem ante reformationem, significantur per "grandinem quae sicut boli, quis coram frigore ejus consistet?" nam homo ante reformationem est prorsus frigidus; frigus quoque illud manifeste sentitur cum Divinum e caelo influit; et quia dissipantur illa frigora per receptionem Divini Boni ac Divini Veri, ita per reformationem, ideo dicitur, "Mittit verbum suum, liquefacit ea; spirare facit ventum suum, fluunt aquae"; per "verbum" significatur Divinum Bonum unitum Divino Vero, per "ventum" significatur Divinum Verum, et per "fluunt aquae" significatur receptio veri; et quia haec significantur per illa verba, ideo adjicitur, "Annuntiat verbum suum Jacobo, statuta sua et judicia Israeli"; per "Jacobum" et "Israelem" significatur ecclesia, per "Jacobum" ecclesia quae in bono, et per "Israelem" ecclesia quae in veris; "statuta et judicia" sunt vera externa et interna quae ex bono.

[15] Apud eundem,

"Laudate Jehovam... ignis et grando, nix et vapor, ventus procellae faciens verbum Ipsius" (Ps. 148:7, 8):

quod per "ignem et grandinem", per "nivem et vaporem", ac per "ventum", alia significentur quam illa, patet; quid enim foret in Verbo Divino de illis dicere quod "laudarent Jehovam"? Per "ignem" vero et "grandinem", ac per "nivem et vapores", significantur jucunda amorum naturalis hominis, et ejus scientifica et cognitiones; sunt enim illa "ignis et grando, ac nix et vapor", antequam reformatus est homo et factus spiritualis; sphaera vitae eorum, dum effluit ab illis, in mundo spirituali similia sistit; ex illis colere Dominum, significatur per quod "illa laudabunt Jehovam"; "laudare" est colere: per "ventum procellae" autem significatur Divinum Verum quoad receptionem; quare etiam dicitur "ventus procellae faciens verbum Ipsius"; "facere verbum" est recipere vita quae doctrinae sunt.

[16] Sicut omnia in Verbo etiam sensum oppositum habent, ita etiam "ventus", et in eo sensu significat falsum, ut in sequentibus:

Apud Esaiam,

"Ecce omnes iniquitas, nihil opera eorum, ventus et inanitas fusilia eorum" (41:29):

"ventus et inanitas" sunt falsa mali et mala falsi, "ventus" falsa mali, et "inanitas" mala falsi; nam ubi est inane et vacuum, hoc est, absque bono et vero, ibi est malum et falsum: quod per "ventum" ibi falsa significentur, patet ex eo, quod dicatur "Omnes sunt iniquitas, nihil opera eorum"; tum quod dicatur quod "fusilia sint ventus et inanitas"; per "fusilia" enim significantur quae homo ex propria intelligentia excludit, quae omnia sunt falsa et mala.

Apud Jeremiam,

Prophetae erunt in Ventum, nec Verbum in iis" (5:13):

per "prophetas" significantur illi qui docent vera, et abstracte vera doctrinae, hic falsa doctrinae: falsa significantur per "ventum"; quare etiam dicitur "Non verbum in iis"; verbum significat Divinum Verum.

[17] Apud eundem,

"Dispergam eos sicut paleam advolantem ad ventum deserti" (13:24);

"ventus deserti" significat ubi non verum, proinde falsum; "desertum" enim in Verbo significat ubi non bonum quia non verum.

Apud eundem,

"Omnes pastores tuos pascet Ventus, et amasii tui in captivitatem abibunt" ( ⁵ 22:22):

per "pastores" in Verbo significantur qui docent bonum vitae et ducunt ad illud, quod fit per vera; hic autem per "pastores "intelliguntur qui non docent bonum vitae, minus ducunt ad illud, quia in falsis sunt; hoc intelligitur per quod "omnes pastores tuos pascet ventus"; "ventus" est falsum quod captant et amant: per "amasios qui in captivitatem abibunt" significantur jucunda amorum sui et mundi, et inde jucunda malorum; "amasii" sunt illa jucunda, et "captivitas" est detentio in infernis.

[18] Apud Hoscheam,

"Ephraim pascit ventum, et persequitur eurum: omni die mendacium et vastationem multiplicat, et foedus cum Assyrio pangunt, et oleum in Aegyptum defertur" (12:2 [B.A. 1]):

per "Ephraim" significatur intellectuale ecclesiae, per "Assyrium" ratiocinatio, et per "Aegyptum" scientificum; quare per "Ephraim pascit ventum et persequitur eurum significatur quod intelligentes in ecclesia imbuant falsa quae prorsus dissipant vera; "ventus" est falsum, ac "eurus" est falsum exsiccans et dissipans vera; quia per "ventum" et "eurum" illa significantur, ideo quoque dicitur "Omni die mendacium et vastationem multiplicat"; "mendacium" etiam significat falsum, ac "vastatio" dissipationem veri: "foedus cum Assyrio pangunt, et oleum in Aegyptum defertur", significat quod per ratiocinia ex scientificis false applicatis pervertant vera et bona ecclesiae; "pangere foedus cum Assyrio" significat ex falsis ratiocinari et perdere vera; "oleum in Aegyptum deferri" significat bonum ecclesiae per scientifica destruere qui enim in principiis falsi est, is applicat illis scientifica quae hausit ex pueritia, quoniam non aliud videt intellectus ejus: intellectus enim formatur vel ex veris vel ex falsis; si ex veris videt vera, si ex falsis videt falsa; haec videt in naturali homine, in cujus memoria resident scientifica, ex quibus eligit quae favent, et illa quae non favent vel pervertit vel rejicit.

[19] Apud eundem,

"Sociatus idolis Ephraim, ... recessit vinum eorum, scortando scortari fecerunt, dilexerunt, addiderunt ignominiam clipei ejus, ligavit ventus eam in alis ejus, et pudefient a sacrificiis suis" (4:17-19):

per "Ephraim" significatur ecclesia quoad intellectum veri, hic quod non verum intelligat sed falsum; falsa ecclesiae significantur per "idola"; inde patet quid significatur per "Sociatus Ephraim idolis": per "ventum in alis" significatur ratiocinatio ex fallaciis unde falsa. (Quid reliqua significant, videatur supra, n. 283(e) et 376(g), ubi explicata sunt, )

Simile etiam per "ventum in alis" significatur apud Sachariam (cap. 5:9).

Apud Jeremiam,

"Erunt cameli eorum in praedam, et multitudo pecorum eorum in spolium, et dispergam eos in omnem ventum, abscissos anguli" (49:32):

per "dispergere eos in omnem ventum" significatur in omne falsum et malum, dissipatis veris et bonis. (Reliqua videantur explicata supra, n. 417(b).)

[20] Apud Ezechielem,

"Tertiam partem disperges in ventum, et gladium evaginabo post illos" (5:2, 12):

haec dicta sunt de capillis capitis et barbae, quos novacula ex mandato abrasit; et per "capillis" illos significatur ultimum veri in ecclesia; nam universum caelum et universa ecclesia sunt coram Domino sicut unus homo; unde omnia caeli et ecclesiae correspondent omnibus hominis, tam illis quae extra illum sunt quam quae intra illum; (de qua correspondentia videatur in opere De Caelo et Inferno 87-102); quare "capilli capitis" et "barbae", quia ultima hominis sunt, correspondent ultimis veri et boni: ultima veri et boni sunt qualia sunt vera ultima sensus litterae Verbi; quod haec ultima a Judaeis perversa, falsificata et adulterata fuerint, significatur per illa quae de capillis capitis et barbae Prophetae ibi dicuntur: quod "dispergeret tertiam partem ejus in omnem ventum" significat dissipationem omnis veri; et quia dissipato vero arripiuntur mera falsa, ideo dicitur "Gladium evaginabo post illos"; "gladius" significat destructionem veri per falsum (videatur supra, n. 131(b)). Nisi sciretur quod talia, quae supra dictum sunt, per "capillis" significentur, quis intellecturus esset quid involveret quod mandatum esset Prophetae, quod "abraderet capillis capitis sui et barbae suae, et tertiam partem combureret in medio urbis, tertiam partem percuteret gladio circum eam, et tertiam partem dispergeret in omnem ventum, et quod gladius evaginaretur post illos"?

[21] Quod falsificatio veri a Judaeis per id significetur, patet manifeste a sequentibus in eo capite, ubi inter alia dicitur,

"Hoc Hierosolyma;... mutavit judicia mea in impietatem prae gentibus, et statuta mea prae terris quae circum eam" (vers. 5, 6, ibi).

Apud eundem,

"Omnes turmas ejus dispergam in omnem ventum, et gladium evaginabo post illos" (12:14):

per haec similia significantur.

Apud Matthaeum,

"Descendit imber, ... et flarunt venti, et irruerunt in domum illam; tamen non cecidit, fundata enim erat super petra" (7:24, 25, 27):

per "descendit imber" et "flarunt venti", significantur tentationes, et inde quoque falsa irruentia; nam tentationes spirituales non aliud sunt quam infestationes mentis a falsis et malis: quare per "ventos" etiam hic significantur falsa. (Reliqua videantur explicata supra, n. 411(c).)

[22] ⁶ Quoniam, ut supra dictum est, in mundo spirituali sicut in mundo naturali existunt venti fortes et procellae; sed procellae in mundo spirituali existunt ex influxu Divini in inferiora ubi sunt qui in malis et falsis; influxus ille sicut descendit e caelis versus terras quae infra sunt, eo fit densior, et apparet sicut nubes, ac apud malos densa et opaca secundum mali quantum et quale: hae nubes sunt apparentiae falsi ex malo, oriundae ex sphaeris vitae eorum, nam circum unumquemvis spiritum et angelum est sphaera vitae. Cum Divinum fortiter emittitur a Domino ut Sole, ac in densas et opacas has nubes influit, oritur procella, quam spiritus ibi percipiunt similiter ac homines procellas in tellure; procellas aliquoties illas etiam mihi percipere datum est, et quoque ventum orientalem, per quem dissipati sunt mali, et conjecti in inferna, quando ultimum judicium peragebatur: ex his constare potest quid "procellae", "tempestates", ac "venti impetuosi" significant in sequentibus locis:

Apud Esaiam,

"Disperges eos, ut ventus auferat eos, et procella dissipet eos" (41:16);

apud Jeremiam,

" ⁷ En procella Jehovae ira exivit, et turbo minans irruere, super caput impiorum irruet" (23:19; 30:23);

apud Davidem,

"Festinabo ereptionem meam a vento impetuoso, a procella" (Psalmuss 55:9 [B.A. 8]);

apud eundem,

"Deus mi persequere eos per procellam tuam, et per tempestatem tuam, terre illos" (Ps. 83:14, 16 [B.A. 13, 15]);

apud Ezechielem,

"Faciam perrumpere ventum procellarum in excandescentia mea, et pluvia inundans in ira mea fiet... in consummationem" (13:13);

apud Jeremiam,

"Malum exibit a gente ad gentem, et procella magna excitabitur a lateribus terrae" (25:32);

apud Esaiam,

"A cum Jehovah Zebaoth visitaberis cum... procella et tempestate, et flamma ignis comedentis" (29:6);

apud Amos,

"Succendam ignem in muro Rabbae, qui comedet palatia ejus, ... cum procella in die tempestatis" (1:14);

apud Nahum,

"Jehovae in procella et tempestate via" (1:3 ⁸ );

apud Sachariam,

"Dominus Jehovih buccina clanget, et incedet in procellis meridiei" (9:14);

apud Davidem,

"Super impios... ventus procellarum, portio calicis" impiorum (Psalmuss 11:6);

apud eundem,

"Veniet Deus noster, et non tacebit, ... circum illum procella flabit vehementer" (Psalmuss 50:3);

apud Hoscheam,

"Ventum serunt, ideo procellam metent" (8:7):

per "procellam" et "tempestatem" in his locis significatur dispersio falsorum et malorum, ex causa quia illi qui in falsis mali sunt, dejiciuntur in infernum per ventum procellosum.

[23] Apud Davidem,

"Qui ⁹ descendunt mare navibus, facientes opus in aquis multis;... et dixit et constitit ventus procellae, et in altum sustulit fluctus ejus; ...subsistere fecit procellam, ut silerent fluctus ejus" (Ps. 107:23, 25, 29):

haec de tentationibus et de liberatione ab illis; per "ventum procellae" et inde "fluctus elevatos maris significantur tentationes; quoniam tentationes spirituales fiunt per irruptionem falsorum in cogitationes, ex quibus conscientiae morsus, ac mentis et animi dolores; illae significantur per "Constitit ventus procellae, et in altum sustulit fluctus ejus"; liberatio ab illis significatur per quod "subsistere fecerit procellam ut silerent fluctus."

[24] Simile significatur per haec apud Marcum,

"Fiebat turbo Venti magnus, et, fluctus irruerunt in navim, ita ut illa jam impleretur: cum vero" Jesus "esset in puppi super cervicali dormiens; et expergefecerunt Ipsum, et dicunt Ipsi, ... Annon curae Tibi est quod pereamus? Et expergefactus increpavit ventum, et dixit mari, Sile, obtumesce; et quievit ventus, et facta est tranquillitas magna" ( ¹⁰ Marcum 4:37-39);

et apud Lucam,

"Cum navigarent, obdormivit" Jesus; "cum invasit procella venti lacum, ita ut eo ¹¹ implerentur, et periclitarentur; et accedentes expergefecerunt Ipsum, dicentes, Magister, Magister, perimus: et Ipse expergefactus increpavit ventum et fluctum maris, qui cessarunt, et facta est malacia" (8:23, 24):

hoc miraculum Domini similiter involvit arcana caeli et interiora ecclesiae prout omnia reliqua. Miracula Divina a miraculis non Divinis differunt in eo, quod miracula Divina quoque significent Divina, quia Divinum est in illis; at miracula non Divina nihil significent, quia intus in illis nihil Divini est; ac praeterea in descriptione miraculorum Divinorum in Verbo, et in singulis ejus, est sensus spiritualis. Hoc miraculum involvit tentationes spirituales: "turbo venti magnus, ut fluctus irruerent in navim, ut illa impleretur", significat illas; et quod cum illi in summo timore essent "Jesus expergefactus increpaverit ventum, et dixerit mari, Sile, obmutesce, et quievit ventus et facta est tranquillitas magna", significat liberationem ab illis. Singula etiam verba ibi sensum spiritualem continent, sed illum singillatim evolvere non hujus locis est; modo quod "turbo" et "procella venti" significet tentationes, quia sunt irruptiones falsorum seu inundationes mentis a falsis; quod etiam patet ex increpatione venti et fluctuum et a verbis Domini ad mare, "Sile, obmutesce", sicut dixisset ad illa, seu ad illos qui inducunt tentationes.

[25] Praeterea venti qui in mundo spirituali existunt, ex diversis plagis ibi apparent exsurgere; quidam ex meridie, quidam ex septentrione, et quidam ex oriente; illi qui ex meridie dispergunt vera apud illos qui in falsis sunt, et qui ex oriente dispergunt bona apud illos qui in malis sunt: quod venti dispergant illa, est quia existunt ex potenti et forti influxu Divini per caelos in inferiora, ac ubi influit, implet vera et bona, hoc est, illorum mentes et animos qui in veris et bonis sunt, Divino; quare illi, apud quos interiora quae mentis et animi sunt mere falsa et mala sunt, et exterius vera mixta falsis et bona mixta malis, non sustinent influxum talem a Divino; unde recipiunt se in sua falsa et mala quae amant, et rejiciunt vera et bona, quae non amant nisi propter se et propter apparentiam.

[26] Ex his patet, qualem effectum edit ventus ab oriente veniens, qui ventuS orientalis vocatur, quod nempe apud malos dispergat omnia bona et vera, quae in forma externa stiterunt coram mundo, et quae locuti sunt ut apparerent; inde est quod isti vento adscribatur arefactio et exsiccatio; "arefactum" significat ubi non bonum, et "exsiccatum" ubi non verum, ut constare potest a locis in Verbo ubi ille ventus memoratur:

Ut apud Ezechielem,

Ecce vitis plantata, "nonne cum attigerit eam ventus orientalis, exarescet exarescendo?" (17:10);

apud eundem,

Vitis "evulsa est in ira mea, in terram projecta est, et ventus orientalis arefecit fructum ejus; divulsae sunt, exaruerunt virgae roboris ejus" (19:12);

apud Hoscheam,

Ephraim "inter fratres ferox, veniet eurus, Ventus Jehovae e deserto ascendens, et exarescet scaturigo ejus, et exsiccabitur fons ejus; ille depraedabitur thesaurum omnis vasis desiderii" (13:15);

apud Jonam,

"Factum est cum oriretur sol, praeparavit Deus Ventum orientalem exsiccantem" (4:8).

[27] Quod ventus orientalis etiam destruat omnia ubi mali sunt, terras eorum, habitationes eorum, thesauros eorum, videatur in opusculo De Ultimo Judicio (n. 61): causa quod destruat, est quia terrae, habitationes et thesauri in mundo spirituali correspondentiae sunt; quapropter pereuntibus illis pereunt quoque ea quae correspondent: inde est quod cum destructa ibi est terra, ubi mali habitaverunt, facies novae terrae pro bonis exsurgat. Quia talis vis inest vento orientali in mundo spirituali, ideo propter correspondentiam adductus est ventus orientalis

Quo exsiccaretur Mare Suph (Exodus 14:21);

Et qui produceret locustam (Exodus 10:13);

Et vocatur ventus durus (Esaias 27:8);

Et confringens naves Tharschisch (Psalmuss 48:8);

Frangens in corde marium (Ezechiel 27:26);

Et dispergens hostes (Jeremias 18:17).

फुटनोट:

375. "Et oleum et vinum ne laeseris." - Quod significet quod provisum sit ne damnum inferatur sensui interno seu spirituali Verbi, nec quoad bonum nec quoad verum, constat ex significatione "olei", quod sit bonum amoris (de qua sequitur); ex significatione "vini", quod sit verum illius boni, nam omne bonum habet suum verum, seu omne verum est boni, inde quale bonum tale verum; et ex significatione "laedere", quod sit damnum eis inferre. Quod sit sensus internus seu spiritualis Verbi quoad bonum et quoad verum qui hic in specie significatur per "oleum et vinum", constat ex eo, quod per "triticum et hordeum" significetur bonum et verum aeque ac per "oleum et vinum"; sed per "triticum et hordeum" bonum et verum ecclesiae in genere, ita quae in sensu litterae Verbi; nam bona et vera quae in eo sensu Verbi sunt, bona et vera in genere sunt, includit enim sensus litterae sensum spiritualem, et inde bona et vera spiritualia; quare "triticum et hordeum" significant bona et vera ecclesiae in genere, quae sunt sensus litterae Verbi, at "oleum et vinum" bona et vera sensus interni seu spiritualis Verbi; haec sunt bona et vera interiora, illa vero exteriora.

[2] Quod sint bona et vera interiora et exteriora, illa in spirituali seu interno homine, haec in naturali seu externo, constare potest ex illis quae in opere De Caelo et Inferno dicta et ostensa sunt, quod nempe sint tres caeli, et quod intimum seu tertium caelum sit in bonis et veris intimis seu tertii gradus, quodque medium seu secundum caelum sit in bonis et veris inferioribus seu secundi gradus, et quod ultimum seu primum caelum sit in bonis et veris ultimis seu primi gradus. Bona et vera ultima seu primi gradus sunt qualia continentur in sensu litterae Verbi; quapropter qui in illo sensu manent, et inde faciunt sibi doctrinam, et vivunt secundum illam, in bonis et veris ultimis sunt: illi quoniam non vident interiora, ex causa quod non pure spirituales sint sicut angeli superiorum caelorum, sed spirituales naturales, usque in caelo sunt sed in ultimo; nam bona et vera quae hauserunt ex sensu litterae Verbi, et sunt apud illos, in se habent bona et vera interiora quae sunt sensus Spiritualis Verbi, correspondent enim, et per correspondentiam unum faciunt.

[3] "Sit pro exemplo, qui ex sensu litterae Verbi credit, quod Deus irascatur, condemnet et dejiciat in infernum illos qui male vivunt; hoc tametsi in se non verum est, quoniam Deus nusquam irascitur, nec condemnat hominem et dejicit in infernum, usque tamen hoc apud illos qui bene vivunt, et ita credunt quia Verbum in littera sic dicit, a Domino acceptatur ut verum, quoniam verum intus in eo latet, quod etiam patet coram angelis interioribus, tametsi ipsi id non vident. Sit etiam pro exemplo, qui credit quod longaevus fiet si amat patrem et matrem, secundum praeceptum decalogi; ac si amat illos propterea, et bene vivit, is acceptatur similiter sicut credidisset ipsum verum, nescit enim quod per "patrem et matrem" intelligatur in supremo sensu Dominus et regnum Ipsius, per "patrem" Dominus, et per "matrem" regnum Ipsius, et quod per "prolongari dies" seu longaevus fieri significetur felix in aeternum. Similiter in mille aliis. Haec dicta sunt ut sciatur quid intelligitur per bona et vera exteriora et per bona et vera interiora Verbi, quia per "triticum et hordeum" significantur bona et vera exteriora, hoc est, quae sunt sensus litterae Verbi, at per "oleum et vinum" significantur bona et vera interiora, hoc est, quae sunt sensus spiritualis Verbi.

[4] Quod per "triticum et hordeum" significentur bona et vera exteriora, seu bona et vera sensus litterae Verbi, est quia sunt messis agri, et non inserviunt esui antequam fiunt panes, ac per "panes" in Verbo significantur bona interiora; ita per "triticum et hordeum" talia ex quibus illa bona; talia etiam sunt bona et vera sensus litterae Verbi: quod autem per "oleum et vinum" significentur bona interiora, quae sunt sensus interni seu spiritualis Verbi, constare potest ex significatione illorum in Verbo, ut ex sequentibus patebit. Quod his "non damnum inferendum sit", est causa, ne illa profanentur; nam si scirentur et crederentur ac postea negarentur, aut quoque si viveretur contra illa, tunc profanarentur; et profanare bona et vera interiora est conjungere se cum caelo et simul cum inferno, quod est prorsus perdere vitam spiritualem; nam bona et vera quae creduntur, permanent, et quoque mala et falsa, quae per negationem aut per vitam contra illa, loco eorum succedunt; inde conjunctio boni et veri quae caeli sunt cum malis et falsis quae inferni sunt, quae non separari possunt, sed discerpi, et cum discerpuntur, destruitur omne vitae spiritualis. Inde est quod profanatores post mortem non sint spiritus in forma humana, ut alii, sed mere phantasiae, et appareant sibi volare huc illuc absque aliqua cogitatione; et tandem separantur ab aliis, ac in infernum omnium infimum dejiciuntur: et quia non apparent in forma humana sicut alii spiritus, ideo non amplius de iis dicitur ille vel illa, sed illud, hoc est, non homo. (Sed plura de, profanatione boni et veri videantur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 169, 172.)

[5] Quoniam talis sors manet illos qui profanant bona et vera interiora caeli et ecclesiae, ideo sensus internus seu spiritualis Verbi, in quo illa continentur, non apertus fuit Judaeis, quia si apertus, profanavissent; et ideo nec apertus fuit Christianis, quoniam etiam hi, si apertus, profanavissent; ideo etiam his sicut illis celatum fuit quod aliquis sensus internus seu spiritualis inesset sensui litterae, qui naturalis, Verbi; utque in ignorantia de illo essent, provisum est ut scientia correspondentiarum, quae fuit scientia primaria antiquis, deperdita sit, ita prorsus ut nec scitum sit quid correspondentia, et inde quid sensus spiritualis Verbi: est enim Verbum per meras correspondentias conscriptum, quare absque scientia illarum nec sciri potuit quid sensus internus. Hoc provisum est a Domino ne profanarentur ipsa genuina bona et vera, in quibus sunt caeli superiores.

[6] Quod autem sensus internus seu spiritualis Verbi hodie apertus sit, est quia ultimum judicium peractum est, et inde omnia in caelis et in infernis in ordinem redacta sunt, et sic a Domino provideri potest ne profanationes existant. Quod sensus internus seu spiritualis aperiretur postquam ultimum judicium peractum est, praedictum est a Domino in Apocalypsi (de qua re videatur in opusculo De Equo Albo). Quod non damnum inferretur sensui interno seu spirituali Verbi, etiam significatur per quod vestes Domini a militibus divisae fuerint, et non tunica quae erat inconsuta desuper texta per totum (Johannes 19:23, 24); per "vestes" enim Domini significatur Verbum, per "vestes quae divisae" Verbum in littera, per "tunicam" Verbum in sensu interno, et per "milites" illi qui militarent pro veris et bonis ecclesiae.

(Quod "milites" significant illos, videatur supra, n. 64 fin. ; et quod "vestes" in Verbo significent vera induentia bonum, et quod "vestes Domini" significant Divinum verum, ita Verbum, etiam supra, n. 64, 195.)

[7] Quod "oleum" significet bonum amoris, imprimis constare potest ex unctionibus apud filios Israelis, seu in ecclesia eorum, quae fiebant per oleum; omnia enim ecclesiae per illud inaugurabantur, et cum inaugurata fuerunt vocabantur sancta; prout altare et ejus vasa, tentorium conventus et omnia quae inibi, tum illi qui sacerdotio fungerentur ac eorum vestes, et insuper prophetae, et tandem reges. Quisque potest videre quod ipsum oleum non sanctificet, sed quod id quod significatur per "oleum", quod est bonum amoris in Dominum a Domino; hoc significatur per "oleum"; quapropter cum uncta aut uncti fuerunt, ab eo momento repraesentabant; nam oleum inducebat repraesentationem Domini ac boni amoris ab Ipso; bonum enim amoris in Dominum a Domino est ipsum sanctum caeli et ecclesiae, omne namque Divinum per id influit; quare illa quae caeli et ecclesiae sunt, quae vocantur spiritualia, tantum sancta sunt quantum ex illo tenent.

[8] Causa repraesentationis sancti per oleum haec est: Solus Dominus quoad Divinum Humanum est Unctus Jehovae, nam in Ipso ex conceptione erat ipsum Divinum Bonum Divini Amoris, et ex illo erat Humanum Ipsius ipsum Divinum Verum cum fuit in mundo, ac dein per unionem cum Ipso Divino in Se fecit illud quoque Divinum Bonum Divini Amoris; et quia omnia quae ecclesiae erant, repraesentabant Divina quae a Domino, ac in supremo sensu Ipsum Dominum, (erat enim ecclesia apud filios Israelis instituta ecclesia repraesentativa, ) ideo oleum, per quod significabatur Divinum Bonum Divini Amoris, adhibebatur ad inducendum repraesentationes; ac postquam uncta aut uncti fuerunt, considerabantur ut sancta aut sancti; non quod aliqua sanctitas per id illis inesset, sed quod sanctitas in caelo per id repraesentaretur cum in cultu erant. Haec dicta sunt ut sciatur quod "oleum" significet bonum amoris.

[9] Sed ut hoc melius pateat, velim ordine singula exponere, nempe,

(1) Quod antiqui temporibus unxerint oleo lapides erectos statuas;

(2) Tum quod arma belli, ut scuta et clipeos;

(3) Ac postea altare et omnia ejus vasa, ac tentorium conventus et omnia quae inibi;

(4) Ac praeterea illos qui sacerdotio fungerentur, eorumque vestes;

(5) Et quoque prophetas;

(6) Et tandem reges, qui inde "uncti" dicebantur.

(7) Quod etiam usu communi receptum fuerit semet et alios ungere, ad testificandum animi lactitiam et benevolentiam.

(8) Et quod inde pateat, quad "oleum" in Verbo significet bonum; "oleum sanctitatis", quod praeparatum erat pro ungendo illa quae inservirent procultu in ecclesia, Divinum Bonum Divini Amores, et "oleum" in genere, bonum et ejus jucundum.

[10] (1) Quod primum attinet, Quod unxerint lap ides erectos in statuas, constat in Libro Geneseos,

"Mane surrexit Jacob in matutino, et sumpsit lapidem quem posuit sub capita] ia sua, et posuit illum in statuam, et fudit oleum super caput ejus; et vocavit nomen loci illius Bethel;... et dixit, Si rediero in pace ad domum patris mei, ... lapis hic quem posui statuam, erit domus Dei" (28:18, 19, [21,] 22).

Causa quod ita unxerint lapides, erat quia per "lapides significabantur vera, ac vera absque bono non vitam spiritualem habent, hoc est, vitam a Divino; cum vero lapides oleo uncti erant, tunc repraesentabant vera ex bono, ac in supremo sensu Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, qui inde dictus est "Lapis Israelis." Ipsi lapides erecti dicti fuerunt statuae, et habebantur sanctae; inde usus statuarum apud antiquos, et dein in eorum templis. Quia tunc lapis ille a Jacobo erectus repraesentative, sanctificatus erat, ideo vocabat Jacob nomen loci "Bethel", et dixit quod ille lapis esset "domus Dei." Bethel significat "domum Dei", et "domus Dei" significat ecclesiam quoad bonum, et in supremo sensu Dominum quoad Divinum Humanum suum (Johannes 2:19-22). (Reliqua videantur explicata in Arcanis Caelestibus. Praeterea etiam ibi, Quod statuae ab antiquis erectae fuerint in signum, in testem et in cultum, n. 3727. Quod primitus fuerint sand termini, n. 3727. Quod dein factae sint in cultum, n. 4580. Quid significant, n.4580, 10643.

Quod "lapides" significent vera, ac "Lapis Israelis" Dominum quoad Divinum Verum, n. 643, 1298, 3720, 6426, 8609, 9388, 9389, 10376. Quod fuderint oleum super caput statuae, seu unxerint illam, quod factum sit ut induceretur repraesentativum veri ex bono, et sic adhiberetur in cultum, n. 3728, 4090.)

[11] (2) Quod unxerint arma belli, sicut scuta et clipeos, constat apud Esaiam,

"Surgite principes, ungite scutum" (21:5);

et in Libro Secundo Samuelis,

"Pollutus est clipeus heroum, clipeus Saulis non unctus est oleo" (1:21).

Quod arma belli uncta fuerint, erat causa quia significabant vera pugnantia contra falsa; ac vera ex bono sunt quae valent contra illa, non autem vera absque bono: quapropter arma belli repraesentabant vera per quae Ipse Dominus pugnat apud hominem contra falsa ex malo, quae sunt ex inferno.

(Quod "arma belli" significent vera pugnantia contra falsa, videatur n. 1788, 2686, et supra, n. 131(a), 367: et quod "bella" in genere significent pugnas spirituales, n. 1664, 2686, 8273, 8295: ac "hostes" mala et falsa, in genere inferna, n. 2851, 8289, 9314.)

[12] (3) Quod unxerint altare et omnia ejus vasa, tum tentorium conventus, et omnia quae inibi, constat apud Mosen,

Dixit Jehovah ad Mosen, "Unges" altare, "et sanctificabis illud" (Exodus 29:36);

apud eundem,

"Facies oleum unctionis sanctitatis, ... quo unges tentorium conventus, et arcam testimonii, et mensam et omnia vasa ejus, ac candelabrum et omnia vasa ejus, et altare suffimenti, et altare holocausti et omnia vasa ejus, et labra, et basin: ita sanctificabis ea, ut sint sanctum sanctorum; omnis qui tetigerit ea, sanctificabit se" (Exodus 30:25-29; 40:9-11; Leviticus 8:10-12; Numeri 7:1):

causa quod ungerentur altaria, ac tentorium conventus cum omnibus quae inibi, erat, ut repraesentarent Divina et sancta caeli et ecclesiae, consequenter sancta cultus; nec repraesentare illa potuerunt nisi inaugurata fuissent per tale quod significabat bonum amoris; nam Divinum per bonum amoris intrat, et per illud adest, proinde etiam in cultu, et absque illo Divinum non intrat nec adest. (Quod altare esset praecipuum repraesentativum Domini, ac inde cultus ex bono amoris, videatur n. 2777, 2811, 4489, 4541, 8935, 8940, 9388, 9389, 9714; et quod tentorium cum arca esset praecipuum repraesentativum caeli ubi Dominus, n. 9457, 9481, 9485, 9594, 9632, 9506, 9784.)

[13] (4) Quod unxerint illos qui sacerdotio fungerentur, eorumque vestes, constat apud Mosen,

"Sume oleum unctionis et effunde super caput" Aharonis, "et unges eum" (Exodus 29:7; 30:30);

apud eundem,

"Indue Aharonem Vestibus sanctitatis et unges eum, et sanctificabis eum, ut sacerdotio fungatur Mihi;... et filios ejus... unges quemadmodum unxisti patrem;... et erit ut sit illis unctio eorum in sacerdotium saeculi in generationes eorum" (Exodus 40:13-15);

apud eundem,

Moscheh "effudit de oleo... super caput Aharonis, et unxit illum ad sanctificandum illum:... et dein sumpsit de oleo unctionis, et de sanguine qui super altari, et sparsit super Aharonem, super vestes ejus, super filios ejus, et super Vestes filiorum ejus cum eo, et sanctificavit Aharonem, Vestes ejus, filiosque ejus, et vestes filiorum ejus cum eo" (Levit. 8:12-30 ¹ ):

causa quod ungeretur Aharon, et quod ungerentur filii ejus, ipsaeque eorum vestes, erat, ut repraesentarent Dominum quoad Divinum Bonum et quoad Divinum Verum inde, Aharon Dominum quoad Divinum Bonum, ac filii ejus quoad Divinum Verum inde; ac in genere ut sacerdotium repraesentaret Dominum quoad opus salvationis Ipsius. Quod ungerentur in vestibus (Exodus 29:29), erat quia "vestes" repraesentabant spiritualia induentia. (Quod Aharon repraesentaverit Dominum quoad Divinum Bonum, videatur n. 9806; quod filii ejus repraesentaverint Dominum quoad Divinum verum ex Divino Bono procedens, n. 9807; quod sacerdotium in genere repraesentaverit Dominum quoad opus salvationis Ipsius, n. 9809; quod vestes Aharonis et filiorum ejus repraesentaverint spiritualia, n. 9814, ² 9942, ³ AC cc9952.)

[14] Quia inauguratio ad repraesentandum fiebat per unctionem, et per Aharonem et filios ejus repraesentabatur Dominus et quod ab Ipso, ideo Aharoni et filiis ejus dabantur sancta filiorum Israelis, quae erant dona data Jehovae, et vocabantur "sublationes", et dicitur quod sint "unctio" aut "pro unctione", hoc est, quod sint repraesentatio aut pro repraesentatione Domini ac Divinorum quae ab Ipso; ut constat ex his apud Mosen,

"Pectus motitationis et armum sublationis accepi a cum filiis Israelis, ... haec unctio Aharonis et unctio filiorum ejus de ignitis Jehovae... quae ⁴ praecepit dare illis, quo die unxerat illos a cum filiis Israelis" (Leviticus 7:34-36);

et alibi apud eundem,

"Locutus est Jehovah ad Aharonem, Ecce dedi tibi custodiam sublationum mearum quoad omnia sancta filiorum Israelis, tibi dedi ea pro unctione et filiis tuis, in statutum saeculi;... omne munus eorum quoad omnem mincham eorum, quoad omne sacrificium peccati et reatus, ... omnem agitationem filiorum Israelis omnem adipem olei puri, et omnem adipem musti et frumenti, primitias eorum quas dabunt Jehovae, tibi dedi eas;... tum omne devotum in Israele, ... omnem aperturam uteri, ... ita omnem sublationem sanctorum.... In terra eorum non habebis hereditatem, nec pars tibi erit in medio eorum; Ego pars tua et hereditas tua in medio filiorum Israelis" ( ⁵ Num. 18:8-20):

ex his constat quod unctio sit repraesentatio, quoniam per unctionem inaugurabantur ad repraesentandum; et quod per id significatum sit quod omnis inauguratio in sanctum caeli et ecclesiae sit per bonum amoris quod a Domino, et quod bonum amoris sit Dominus apud illos; quia ita est, dicitur, quod "Jehovah sit pars et hereditas ejus."

[15] (5) Quod unxerint etiam prophetas, constat ex Libro Primo Regnum,

Dixit Jehovah ad Eliam, "Unge Chasaelem in regem super Syros, et Jehu... unge in regem super Israelem, et Elischam... unge in prophetam pro te" (19:15, 16);

et apud Esaiam,

"Spiritus Domini Jehovih super me, ideo unxit Jehovah me ad evangelizandum pauperibus" (61:1).

Quod ungerentur prophetae, erat causa quia prophetae repraesentabant Dominum quoad doctrinam Divini Veri, proinde quoad Verbum, nam Verbum est doctrina Divini Veri. (Quod prophetae doctrinam e Verbo repraesentaverint et inde significaverint, videatur n. 2534, 7269; in specie Elias et Elischah, n. 2762, 5247 fin. , 9372.) Quod Dominus quoad Divinum Humanum sit qui repraesentatur, ita per quem unxit Jehovah, docet Ipse Dominus apud Lucam (4:18-21).

[16] (6) Quod postea unxerint reges, et quod illi dicti fuerint

"uncti Jehovae", constat ex pluribus locis in Verbo (Ut 1 Samuelis 10:1; 15:1; ⁶ 1 Sam. 16:3, 6, 12; 24:7, 11 [B.A. 6, 10); cap. 1 Sam. 26:9, 11, 16, 23 ⁷ : 2 Sam. cap. 1:16; 2:4, 7; 5:3; 19:22:1 Regnum 1:34, 35; 19:15, 16; 2 Regnum 9:3; 11:12; 23:30: Threni 4:20; Habakuk 3:13; Psalmuss 2:2, 6; ⁸ Ps. 20:7 [B.A. 6); Psalmuss 28:8; ⁹ 45:8 [B.A. 7); ¹⁰ 84:10 [B.A. 9); ¹¹ 79:21, 39, 52[B.A. 20, 38, 51); Psalmuss 132:17; et alibi).

Causa quod unxerint reges, erat, ut repraesentarent Dominum quoad judicium ex Divino Vero; quapropter in Verbo per "reges" significantur Divina vera (videatur supra, n. 31). Quod reges dicti fuerint "uncti Jehovae", et quod ideo sacrosanctum fuerit laedere illos, erat causa quia per "Unctum Jehovae" intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum, tametsi quoad sensum litterae applicatur regi qui oleo unctus; Dominus enim cum in mundo fuit, fuit Ipsum Divinum Verum quoad Humanum, et fuit Ipsum Divinum Bonum Divini Amoris quoad ipsum Esse vitae suae, quod apud hominem vocatur anima ex patre, conceptus enim fuit ex Jehovah; Jehovah in Verbo est Divinum Bonum Divini Amoris, quod est Esse omnium vitae; inde est quod solus Dominus fuerit Unctus Jehovae ipsa essentia et ipso actu, quoniam Divinum Bonum Divini Amoris fuit in Ipso, ac Divinum Verum procedens ex ipso illo Bono in Humano Ipsius cum fuit in mundo (videatur supra, n. 63, 200, 228, 328; et in Doctrina Nova Hierosolymae, n. 293-295, 303-305). Reges autem terrae non fuerunt uncti Jehovae, sed ita dicti sunt quia repraesentabant Dominum qui solus Unctus Jehovae; (ac) ideo sacrosanctum fuit laedere reges terrae propter unctionem: at unctio regum terrae fiebat per oleum, unctio autem Domini quoad Divinum Humanum facta est per Ipsum Divinum Bonum Divini Amoris quod "oleum" significabat et "unctio" repraesentabat. Inde est quod Dominus dictus fuerit Messias et Christus; Messias in lingua Hebraea significat Unctum, similiter Christus in lingua Graeca (Johannes 1:42 [B.A. 41); cap. 4:25).

[17] Ex his constare potest quod ubi in Verbo dicitur "Unctus Jehovae" in sensu repraesentativo intelligatur Dominus; ut apud Esaiam,

"Spiritus Domini Jehovih super Me, ideo unxit Jehovah Me ad evangelizandum pauperibus; misit Me ad obligandum fractos corde, ad praedicandum captivis libertatem" (61:1).

Quod Dominus quoad Divinum Humanum sit quem unxit Jehovah, constat apud Lucam, ubi Dominus id aperte dicit his verbis,

Traditus est Jesu "Liber Esaiae prophetae; et revolvit librum, et invenit locum ubi erat scriptum, Spiritus Domini super Me, propter quod unxit Me, ad evangelizandum pauperibus misit Me, ad sanandum contritos corde, ad evangelizandum vinctis remissionem, et caecis visum, ad dimittendum sauciatos cum remissione, ad praedicandum annum Domini acceptum: postea convolvens librum dedit ministro, ac consedit; omnium autem in synagoga oculi erant detenti in Ipsum: coepit dicere ad illos, Hodie impleta est scriptura haec in auribus vestris" (4:17-21).

Apud Danielem,

"Scito ergo et percipito, ab exitu Verbi usque ad restituendum et ad aedificandum Hierosolymam, usque ad Messiam Principem septimanae septem (9:25):

"aedificare Hierosolymam" est instaurare ecclesiam ("Hierosolyma" est ecclesia); "Messias Princeps", seu "Unctus", est Dominus quoad Divinum Humanum.

[18] Apud eundem,

"Septimanae septuaginta decisae sunt... ad obsignandum visionem et prophetam, et ad ungendum Sanctum sanctorum" (9:24):

"obsignare visionem et prophetam" est concludere illa quae in Verbo de Domino dicta sunt, et complere illa; "ungere Sanctum sanctorum", est Divinum Humanum Domini in quo fuit Divinum Bonum Divini Amoris seu Jehovah.

[19] Per "Unctum Jehovae" in sequentibus locis etiam Dominus intelligitur:

Apud Davidem,

"Constiterunt reges terrae, et dominatores consultarunt una contra Jehovam et contra Unctum Ipsius:.... Ego unxi Regem meum super Zionem, montem sanctitatis meae" (Psalmuss 2:2, 6):

"reges terrae" sunt falsa, et "dominatores" sunt mala quae ab infernis, contra quae Dominus, cum fuit in mundo, pugnavit, et quae vicit et subjugavit; "Unctus Jehovae" est Dominus quoad Divinum Humanum, ex quo pugnavit; "Zion, mons sanctitatis", super quem dicitur Unctus in Regem, est regnum caeleste, quod est in bono amoris; hoc regnum est intimum caeli ac intimum ecclesiae.

[20] Apud eundem,

"Inveni Davidem servum meum, oleo sanctitatis (meae) unxi eum" (Psalmuss 89:21 [B.A. 20]):

per "Davidem" ibi intelligitur Dominus, ut quoque alibi (videatur supra, n. 205); "oleum sanctitatis" quo Jehovah unxit eum, est Divinum Bonum Divini Amoris. Quod sit Dominus qui per "Davidem" ibi intelligitur, patet ab illis quae ibi praecedunt et quae ibi sequuntur, dicitur enim,

Locutus in visione de sancto tuo, ... ponam in mari manum Ejus, et in fluviis dextram Ejus: Ille vocabit Me Pater meus etiam Ego Primogenitum dabo Eum, altum regibus terrae;... ponam in aeternum semen Ejus, et thronum Ejus sicut dies caelorum" (vers. 20, 26-30 [B.A. 19, 25-27, 29); praeter plura):

similiter alibi apud eundem,

In Zione "germinare faciam cornu Davidi, disponam lucernam Uncto meo; hostes ejus induam pudore, et super Ipsum florebit corona Ipsius" (Psalmuss 132:17, 18).

Quod etiam ibi Dominus per "Davidem' intelligatur, patet ab illis quae ibi praecedunt, ubi dicitur,

"Audivimus de Eo in Ephratha, invenimus Eum in agris silvae, intrabimus in habitacula Ejus, incurvabimus nos scabello pedum Ejus:... sacerdotes tui induentur justitia et sancti tui jubilabunt, propter Davidem servum tuum, ne avertas facies Uncti tui" (vers. 6-9, seq.):

ex quibus constare potest quod Dominus quoad Divinum Humanum suum ibi intelligatur per "Davidem", "Unctum Jehovae."

[21] Apud Jeremiam,

"Super montibus insectati sunt nos, in deserto insidiati sunt nobis, spiritus narium nostrarum, Unctus Jehovae, captus est in foveis eorum, de quo dixeramus, In umbra Illius viveremus inter gentes" (Threni 4:19, 20):

ibi etiam per "Unctum Jehovae" intelligitur Dominus, agitur enim ibi de impugnatione Divini Veri a falsis et malis, quod significatur per quod "super montibus insectati sint, et in deserto insidiati"; "spiritus narium" est ipsa vita caelestis quae a Domino (n. 9818).

[22] Ex his nunc sciri potest cur tam sacrosanctum fuit laedere unctum Jehovae, ut etiam patet ex Verbo:Ut in Libro Primo Samuelis,

Dixit David, "Absit a Jehovah mihi, si fecero verbum hoc domino meo uncto Jehovae, et mittam manum meam in eum, quia unctus Jehovae ille" (24:7, 11 [B.A. 6, 10]);

et alibi,

"Dixit David ad Abischaium, Ne perde eum, nam quis miserit manum in unctum Jehovae, et innocens sit?" (26:9.)

In Libro Secundo Samuelis,

Dixit David ad illum qui dixit se occidisse Saulem, "Sanguis tuus super capite tuo, quia dixisti, Occidi unctum Jehovae" (1:16, 2).

(Quod Schimei ideo Salomonis jussu interfectus sit, videatur ¹² 1 Reg. 2:36 ad finem.)

[23] (7) Quod usu communi receptum fuerit semet et alios ungere ad testificandum animi laetitiam ac benevolentiam, constat a sequentibus his locis:

Apud Amos,

"Qui bibunt ex scyphis Vini, et ex primitiis oleorum se ungunt, sed super confractione Josephi non afficiuntur dolore" (6:6):

apud Micham,

"Calcabis olivam, sed non unges te oleo" (6:15);

pro non laetaberis.

Apud Mosen,

"Oleae erunt tibi in omni termino tuo, sed oleo non unges te" (Deuteronomius 28:40);

similiter.

Apud Esaiam,

"Ad dandum illis cidarim pro cinere, oleum gaudii pro luctu" (61:3):

apud Davidem,

"Unxit te... Deus tuus oleo laetitiae prae sociis tuis" (Psalmuss 45:8 [B.A. 7]):

apud eundem,

"Exaltabis sicut monocerotis cornu meum, consenescam in oleo viridi" (Psalmuss 92:11 [B.A. 10]):

apud eundem,

Vinum laetificat cor hominis, ad exhilarandum facies oleo" (Psalmuss 104:15):

apud Lucam,

Jesus ad Simonem, "Ingressus sum in domum tuam, ... et oleo caput meum non unxisti; haec vero unguento unxit pedes meos" ([44,] 46).

Apud Matthaeum,

"Tu quando jejunas, unge caput tuum, et faciem tuam lava, ne appareas hominibus jejunare" (6:17 [, 18], 18):

[24] "jejunare" significat lugere, quoniam in luctu jejunabant, et quia tunc desistebant a testificatione laetitiae; ideo tunc nec se oleo ungere solebant: ut apud Danielem,

"Ego Daniel fui lugens tribus septimanis, panem desideriorum non comedi, ac caro et vinum non venit ad os meum, et ungendo non unctus sum, usque dum implerentur tres septimanae dierum" (10 [2,] 3, 3).

Ex his patet quod usu receptum fuerit ungere semet et alios oleo; non oleo sanctitatis, quo ungebantur sacerdotes, reges, altare et tabernaculum, sed oleo communi, ex causa quia hoc "oleum" significabat laetum et faustum quod est amoris boni: "oleum" autem "sanctitatis" significabat Divinum Bonum; de quo dicitur,

"Super carnem hominis non fundetur, et in qualitate ejus non facietis sicut illud sanctum erit vobis: qui praeparaverit sicut illud, aut qui dederit ex eo super alienum, excidetur e populis suis" (Exodus 30:32, 33, 38).

[25] 8. Quod inde patent, quod "oleum" in Verbo significet bonum, ("oleum sanctitatis", quod praeparatum erat pro ungendo illa quae inservirent pro cultu in ecclesia, Divinum Bonum Divini Amoris, et "oleum" in genere bonum et ejus jucundum, ) constare etiam potest ex aliis locis in Verbo, ubi oleum nominatur, ut ex his sequentibus:

[26] - Apud Davidem,

"Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres una; sicut oleum bonum super capite Aharonis descendens in barbam, barbam Aharonis, quod descendit super os vestium ejus; sicut ros Chermonis qui descendit super montes Zionis; ibi praecepit Jehovah benedictioni vitae usque in aeternum" (Psalmuss 133:1-3):

quid haec significant, nemo scire potest, nisi qui scit quid significant "fratres", quid "oleum super caput Aharonis", quid "barba" ejus, et "os vestium" ejus, et quid "ros Chermonis", et "montes Zionis": per "fratres" ibi significatur bonum et verum, nam illi dicuntur fratres in Verbo; quare per "Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres una" significatur quod in conjunctione boni et veri sit omne bonum et jucundum caeleste, nam omne caeleste bonum et jucundum est ex conjunctione boni et veri; per "oleum super caput descendens in barbam, barbam Aharonis, quod descendit super os vestium ejus", significatur quod inde omne bonum et jucundum caeli ab intimis ad ultima, per "caput" enim significatur intimum, per "barbam" ultimum, per "descendere super os vestium" significatur influxus et conjunctio boni caelestis et boni spiritualis. (Quod in Verbo bonum et verum dicantur "fratres", videatur n. 367, 3160, 9806; quod "caput" significet intimum, n. 4938, 4939, 9656, 9913, 9914; quod "barba" ultimum, n. 9960; quod "os vestium" influxum et conjunctionem boni ¹³ caelestis et spiritualis, ita boni et veri, n. 9913, 9914; et dicitur "Aharon", quia per illum repraesentabatur Dominus quoad Divinum Bonum; omne enim bonum, et omnis conjunctio boni et veri ab Ipso est, n. 9806, ¹⁴ 9946, 10017.) Per "rorem Chermonis" significatur Divinum Verum, et per "montes Zionis" significatur Divinum Bonum; inde per "sicut ros Chermonis qui descendit super montes Zionis", significatur conjunctio veri et boni, de qua ibi agitur: et quia ex conjunctione illa omnis vita spiritualis est angelis et hominibus, etiam dicitur, "Ibi praecepit Jehovah benedictioni vitae in aeternum."

(Quod "ros" significet Divinum Verum videatur n. 3579, 8455; quod "montes" significent Divinum Bonum, et unde hoc, n. 795, 4210, 6435, 8327, 8758, 10438, ¹⁵ 10608; et quod "Zion" significet ecclesiam ubi bonum amoris, n. 2362, 9055 fin. ) Inde patet quale Verbum est in suo spirituali, tametsi ita sonat in littera.

[27] Apud Ezechielem,

"Inivi foedus tecum... ut esses Mihi, et lavi te aquis, et ablui sanguines tuos a super te, unxique te oleo, et vestivi te acupicto, et calceavi te taxo... similam, mel et oleum comedisti; unde pulchra facta es valde, et prosperata es usque ad regnum" (16:8-10, 13):

haec de Hierosolyma, per quam significatur ecclesia; quare singula haec significant spiritualia quae ecclesiae sunt. Quod haec non dicta sint de habitatoribus Hierosolymae, nempe quod Jehovah "laverit illos aquis", "abluerit sanguines eorum", "vestiverit acupicto", et "calceaverit taxo", patet; sed per "lavare aquis" significatur per vera reformare et purificare; per "abluere sanguines" significatur falsa mali removere, per "ungere oleo" significatur bono amoris donare, per "vestire acupicto et calceare taxo" significatur instruere cognitionibus veri et boni ex Verbi sensu litterae seu ultimo; per "similam, mel et oleum comedere" significatur appropriare verum ac bonum; per quod "inde pulchra facta sit" significatur quod intelligens, et per "prosperata usque ad regnum" significatur quod sic facta sit ecclesia ("regnum" est ecclesia).

[28] Apud Jeremiam,

"Redemit Jehovah Jacobum, ... unde Venient et canent in ¹⁶ altitudine Zionis, et confluent ad bonum Jehovae, ad triticum, et ad mustum et ad oleum, et ad filios gregis et armenti; et fiet anima eorum sicut hortus irriguus" (31:11, 12):

per "mustum et oleum" significatur verum et bonum. (Quid per cetera, videatur mox supra, n. 374(d).)

[29] Apud Joelem,

"Filii Zionis gaudete, et laetamini in Jehovah Deo ¹⁷ vestro, quia dedit vobis pluviam tempestivam in justitiam, ... ut plenae sint areae frumento puro, exundent torcularia mustum et oleum" (2:23, 24):

etiam ibi per "mustum et oleum" significatur verum et bonum ecclesiae; nam per "filios Zionis", ad quos haec dicuntur, significantur illi qui ab ecclesia; per "pluviam tempestivam in justitiam, significatur Divinum Verum influens in bonum, unde eorum conjunctio, fructificatio et multiplicatio; et per "areas plenas frumento puro" significatur plenitudo inde.

[30] Apud eundem,

"Devastatus est ager, luxit terra, quia devastatum est frumentum, exaruit mustum, languet oleum" (1:10):

per haec significatur quod omnia ecclesiae, quae in genere se referunt ad bonum amoris et verum fidei, devastata sint; "ager" est ecclesia, et quoque "terra"; "ager" ecclesia ex receptione veri, et "terra" ecclesia ex perceptione boni: "frumentum" est omne ejus, "mustum" est verum, et "oleum" bonum.

[31] Apud Esaiam,

"Cantabo Dilecto meo canticum amici mei...; vinea fuit Dilecto meo in cornu filii olei, quam circumdedit et elapidavit, et plantavit eam vite nobili;... et exspectavit ut faceret uvas, sed fecit labruscas" (5:1 [, 2], 2):

per "vineam quae Dilecto in cornu filii olei", significatur ecclesia spiritualis, cui vera ex bono amoris, ita praestantissima, "vinea" enim significat ecclesiam spiritualem, seu ecclesiam quae in veris ex bono est; inauguratio ejus intelligitur per "cornu olei" nam inaugurationes fiebant per oleum ex cornu, ac "filius olei" est verum ex bono; per "Dilectum" intelligitur Dominus, quia Ipse ecclesias instaurat, de quo ideo dicitur "quam circumdedit et elapidavit et plantavit vite nobili"; "vitis nobilis" est verum spirituale ex caelesti seu verum ex bono amoris; per "uvas" quas exspectavit ut faceret, significantur bona charitatis, quae sunt bona vitae; et per "labruscas" quas fecit significantur mala opposita bonis charitatis, seu mala vitae.

[32] Apud Hoscheam,

"In die illo... exaudiam caelos, et hi exaudient terram, et terra exaudiet frumentum et mustum et oleum, et haec exaudient Jisreelem; et seminabo eam Mihi in terra" (2:21-23);

haec dicta sunt de Nova Ecclesia a Domino instauranda, et per "exaudire" intelligitur obedire et recipere: sequens et in ordine succedens obedientia et receptio ita describitur; quod caeli recepturi sint a Domino, intelligitur per "exaudiam caelos"; quod ecclesia receptura sit e caelis, ita per caelos a Domino, intelligitur per quod "caeli exaudient terram"; quod bonum et verum recepturum sit ab ecclesia, intelligitur per quod "terra exaudiet frumentum et mustum et oleum" ("mustum" est verum ac "oleum" est bonum); et quod illi ab ecclesia, apud quos bonum et verum est, inde recepturi sint, intelligitur per quod "haec exaudient Jisreelem": quod non terra, ejus frumentum, mustum et oleum intelligatur, sed ecclesia cum ejus bonis et veris, patet, nam dicitur, "Seminabo Jisreelem Mihi in terra."

[33] Apud Esaiam,

"Dabo in deserto cedrum schittae, et myrtum, et arborem olei; ponam in solitudine abietem, taedam et buxum" (41:19):

haec de instauratione ecclesiae a Domino apud gentes dicta sunt; et per "desertum" et per "solitudinem" significatur ubi prius non bonum quia non verum; per "cedrum schittae", "myrtum" et "arborem olei" significatur bonum spirituale et caeleste; ac per "abietem", "taedam" et "buxum" significatur bonum et verum inde in naturali; per unamquamvis enim arborem aliquid boni et veri ecclesiae in Verbo significatur, et illa ecclesiae quae sunt in spirituali seu interno homine significantur per "cedrum schittae", "myrtum" et "arborem olei"; et illa ecclesiae quae sunt in naturali seu externo homine per "abietem", "taedam" et "buxum."

[34] Apud Davidem,

" (Jehovah) Pastor meus, non carebo; in pascuis herbae cubare faciet me, ad aquas quietum deducet me;... dispones ante me mensam coram inimicis meis; pinguefacies oleo caput meum, poculum meum abundabit" (Psalmuss 23:1, 2, 5):

per haec in sensu interno intelligitur quod qui confidit Domino ducatur in omnia bona et vera caeli et abundet jucundis eorum; per "Pastorem meum" intelligitur Dominus; per "pascua herbae" significantur cognitiones veri et boni; per "aquas quietum" significantur vera caeli inde; per "mensam" significatur nutritio spiritualis; per "pingue facere oleo caput" significatur sapientia quae ex bono; per "poculum meum abundabit" significatur intelligentia quae ex veris, per "poculum" enim simile significatur quod per "vinum" dicuntur "pascua herbae" et "aquae quietum", sicut forent comparationes, ex causa quia Dominus vocatur Pastor, et pastoris grex in pascua herbae et ad aquas limpidas ducitur; sed usque sunt correspondentiae.

[35] Apud Ezechielem,

"Jehudah et terra Israelis fuerunt negotiatores tui, in triticis minnith et pannag, et in melle et oleo et balsamo" (27:17)

Haec dicta sunt de Tyro, per quam significatur ecclesia quoad cognitiones veri et boni, et ita per "Tyrum" significantur cognitiones veri et boni ecclesiae: ac per "Jehudam" et "terram Israelis", qui negotiatores, significatur ecclesia; per "Jehudam" ecclesia quoad bonum, et per "terram Israelis" ecclesia quoad vera ex bono; et per "negotiari" significatur comparare sibi et communicare aliis: per "tritica minnith et pannag" significantur bona et vera in genere; et per "mel", "oleum", "balsamum", bona et vera in specie, per "mel" et "oleum bona", et per "balsamum" vera quae ex bono grata sunt; nam omnia vera quae ex bono, in caelo percipiuntur fragrantia et inde grata; quae etiam causa fuit quod oleum unctionis ex variis fragrantiis confectum fuerit (de quo Exodus 30:22-33); et quoque oleum lucernarum (de quo Exodus 27:20, 21).

[36] Apud Mosen,

Jehovah "cibavit proventu agrorum, sugere fecit eum mel e rupe, et oleum e saxo petrae" (Deutr. 32:13 ¹⁸ 0):

haec de Antiqua Ecclesia; "sugere oleum e saxo petrae" pro imbui bono per vera fidei; "mel" est bonum et jucundum naturale, "oleum" est bonum et jucundum spirituale, ac "rupes" et "saxum petrae" est verum fidei a Domino: si non spiritualia per haec intelligerentur, quid foret quod "sugeret mel e rupe, et oleum e saxo petrae?"

[37] Apud Habakuk,

"Ficus non florebit, nec proventus e vitibus, mentietur opus ¹⁹ 1olivae, et agri non ferent cibum" (3:17):

hic non ficus, nec vitis, nec oliva, nec agri intelliguntur, sed caelestia quibus correspondent: "ficus" correspondet bono naturali, et inde significat illud; "vitis" correspondet bono spirituali, quod in sua essentia est verum; "oliva", ut fructus ex quo oleum, correSpondet bono amoris actu; et "agri" correspondent omnibus ecclesiae; "proventus" et "cibi" inde significant omnia quae sunt nutritionis spiritualis: inde patet quid illa in ordine significant.

[38] Apud Hoscheam,

"Ephraim pascens ventum, ... foedus cum Assyrio pangunt, et oleum in Aegyptum defertur" (12:2 [B.A. 1]):

haec prorsus non intelliguntur nisi sciatur quid "Ephraim", quid "Assyrius", et quid "Aegyptus": describitur ibi intellectuale proprium hominis, quod per ratiocinia ex scientificis pervertit et adulterat bona ecclesiae; "Ephraim" est intellectuale, "Assyrius" ratiocinatio, et "Aegyptus" scientificum; inde "oleum in Aegyptum deferre" est bona ecclesiae per ratiocinia ex scientificis pervertere.

[39] Apud Sachariam,

"Vidi candelabrum auri duae oleae juxta id, una a dextra lecythi, et una ad sinistram ejus:... hi sunt duo filii olei stantes juxta Dominum totius terrae" (4:2, 3, 14):

"duae oleae" et "duo filii olei" sunt bonum amoris in Dominum, et bonum charitatis erga proximum, hoc ad sinistram Ipsius, illud ad dextram Ipsius.

[40] Similiter in Apocalypsi,

Duo testes prophetabant dies mille ducentos ²⁰ 2sexaginta;... hi sunt duae oleae, et duo candelabra coram Deo terrae stantia" (11:3, 4):

"duae oleae" et "duo candelabra" sunt eadem illa bona, quae quia sunt a Domino, vocantur "duo testes"; sed de his plura in explicatione eorum.

[41] Quoniam "oleum" significabat bonum amoris in Dominum et bonum charitatis erga proximum, ideo

Dominus assimilabat regnum caelorum decem virginibus, quarum quinque habebant oleum in lampadibus, et quinque non habebant; quare hae vocantur stultae, et illae prudentes (Matthaeus 25:1-11):

per "decem virgines" significantur omnes qui ab ecclesia, et per "quinque" significantur aliqui seu pars eorum, nam haec significantur per numeros "decem" et "quinque" in Verbo, ac per "virginem" seu "filiam" significatur ecclesia; per "oleum" significatur bonum amoris in Dominum et bonum charitatis erga proximum, et per "lampades" significantur vera quae fidei vocantur; inde constare potest quid per illa in sensu spirituali ²¹ 3intelligitur, quod nempe qui sciunt vera ex Verbo seu ex doctrina ecclesiae, ac non in bono amoris et charitatis sunt, hoc est, non vivunt secundum illa, ²² 4sint virgines quae oleum non habent in lampadibus, et quae ideo non admittuntur in caelum; sed quod illi qui in bono amoris et charitatis sunt, et inde in veris ex Verbo aut ex doctrina ecclesiae, sint virgines quae habent oleum in lampadibus, et recipiuntur in caelo; inde patet unde est quod hae virgines dicantur "prudentes", at illae "stultae."

[42] Quoniam "oleum" significabat bonum amoris et charitatis, ac "vinum" significabat verum, ideo

Dominus dicit de Samarita, qui iter faciens vidit in via vulneratum a latronibus, quod infuderit oleum et vinum in vulnera ejus, et dein sustulerit eum super proprium jumentum, duxerit in diversorium, et dixerit ut curam ejus haberent (Luca 10:33-35):

haec in sensu spirituali ita percipiuntur; per "Samaritam" intelliguntur gentes quae in bono charitatis erga proximum erant; per "vulneratum a latronibus" intelliguntur qui infestantur ab illis qui ab inferno sunt, illi enim sunt latrones, quia vitam spiritualem hominis laedunt et occidunt; per "oleum et vinum" quae infudit in vulnera ejus intelliguntur spiritualia quae sanant hominem, per "oleum" bonum et per "vinum" verum; per quod "sustulerit illum super proprium jumentum" significatur quod hoc fecerit secundum suam intelligentiam quantum posset, "equus" enim significat intellectuale, pariter "jumentum"; quod "duxerit eum in diversorium, et dixerit ut curam ejus haberent", significat quod ad illos qui instructi sunt in ecclesiae doctrina ex Verbo, qui eum sanare possent plus quam ille, qui adhuc in ignorantia: ita haec verba intelliguntur in caelo; ex quibus etiam patet quod Dominus, cum fuit in mundo, per meras correspondentias locutus sit, ita pro mundo et pro caelo simul.

[43] Quoniam "oleum" significabat bonum amoris et charitatis, et per id sanantur qui spiritualiter aegroti sunt, ideo dicitur de discipulis Domini

Quod Unxerint oleo multos et sanaverint (Marcus 6:13).

(Praeterea quid per "oleum praeparatum ad lucernas", et quid per "oleum praeparatum ad unctiones", in specie significatur, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 9778-9789, et n. 10250-10288, ubi explicata sunt.) Ex his nunc videri potest quod per "oleum" significetur bonum caeleste et bonum spirituale, seu bonum amoris in Dominum, et bonum charitatis erga proximum; per "oleum unctionis" bonum amoris in Dominum a Domino, et per "oleum lucernarum" bonum charitatis a Domino erga proximum.

फुटनोट: