5. In his locis per "diem" et per "tempus" intelligitur Adventus Domini: per "diem" aut "tempus tenebrarum," "caliginis, "obscuritatis" "non lucis," "devastationis," iniquitatis finis," "interitus," intelligitur Adventus Domini, quando non amplius cognoscebatur, et inde quando non amplius aliquid ecclesiae supererat. Per "diem crudelem," "terribilem," "excandescentiae," "irae," "tumultus," "visitationis," "sacrificii," "retributionis," "angustiae," "belli," "clamoris," intelligitur Adventus Domini ad judicium. Per "diem quo exaltabitur Jehovah solus;" quo "unus erit et nomen Ipsius unum;" quo "erit germen Jehovae in decus et gloriam;" quo "florebit justus;" quo "vivificabit;" quo "quaeret gregem suum;" quo "feriet foedus novum;" quo "stillabunt montes mustum;" quo "exibunt aquae vivae ex Hierosolyma;" quo "respicient ad Deum Israelis," et plura similia, intelligitur Adventus Domini ad instaurandam ecclesiam novam, quae Ipsum agnoscet Redemptorem et Salvatorem.

1864. ‘In die illo pepigit Jehovah cum Abramo foedus’: quod significet conjunctionem Interioris Hominis Domini cum Interno, constat ex significatione ‘foederis’ quod sit conjunctio, de qua prius n. 665, 666, 1023, 1038; et hic quia agitur in interno sensu de Domino, significat conjunctionem interiorem; nam progressus est Dominus magis et magis ad conjunctionem et unionem cum Jehovah Patre Ipsius, usque dum unus factus, hoc est, ipsa Essentia Humana etiam Jehovah, Qui fuit ipsum Internum Domini; haec repraesentata sunt per ‘foedus quod Jehovah pepigit cum Abramo’: quisque vide potest quod Jehovah nusquam pangat foedus cum homine; hoc foret contra Divinum; quid homo nisi quoddam vile et spurcum, quod ex se nihil nisi quam malum cogitat et facit; omne bonum quod facit, est ex Jehovah; ex quo constare potest quod foedus hoc, sicut cetera foedera cum posteris Abrami, non aliud fuerit quam repraesentativum Divini et caelestium regni Dei, hic quod fuerit repraesentativum conjunctionis Humanae Essentiae Domini cum Ipsius Divina, hoc est, Jehovah: quod fuerit repraesentativum conjunctionis Interioris Hominis Domini cum Interno, hoc est, Jehovah, constat ex praecedentibus quod nempe Dominus per tentationum pugnas et victorias magis et magis se conjunxit et univit. Quid Interior Homo, prius dictum est, nempe quod medius inter Internum et Externum.