З творів Сведенборга

 

Cavallo bianco #2

Вивчіть цей уривок

  
/ 17  
  

2. I cavalli sono spesso citati nei libri profetici della Parola, ma fino ad ora a nessuno era noto che cavallo significa intelletto e il suo cavaliere significa colui che è intelligente. Questo è forse perché sembra strano e sconcertante dire che un cavallo ha questo tipo di significato in senso spirituale, e quindi ha questo tipo di significato nella Parola. Nondimeno, ciò si evince da molti passi della Parola, di cui desidero qui citarne solo alcuni. Nella profezia di Israele A proposito di Dan:

Dan sarà un serpente sulla strada, un serpente guizzante sul sentiero, che morde i talloni del cavallo, e il suo cavaliere cade all’indietro. (Genesi 49:17-18)

Nessuno capirà il significato di questa profezia su una delle tribù d’Israele se non conosce il significato di serpente, di cavallo e di cavaliere. Ciò nondimeno, nessuno può ignorare che qualcosa di spirituale è sottinteso. Si può vedere che cosa significano questi particolari soggetti in Arcana Coelestia, 6398, 6399, 6400, 6401, in cui si spiega questa profezia. In Abacuc:

Dio, tu monti sopra i tuoi cavalli; sopra i tuoi carri è la salvezza. Tu hai attraversato il mare con i tuoi cavalli. (Abacuc 3:8, 15)

Possiamo vedere che i cavalli qui hanno un significato spirituale, perché queste cose vengono detto di Dio. Altrimenti, che senso avrebbe che Dio monta sui cavalli e attraversa il mare con i suoi cavalli? Lo stesso vale per Zaccaria 14:20:

In quel giorno “la santità appartiene a Jehovah” sarà incisa sui sonagli dei cavalli

e per Zaccaria 12:4-5:

In quel giorno, dice Jehovah, colpirò ogni cavallo con smarrimento e il suo cavaliere con la follia. Aprirò gli occhi sulla casa di Giuda e colpirò i cavalli di ogni persona con la cecità.

Si tratta dell’epurazione della chiesa che ha luogo quando non vi è più alcuna comprensione di ciò che è vero, il che è descritto attraverso le figure del cavallo e cavaliere. Cosa sarebbe altrimenti, inteso per colpire ogni cavallo con smarrimento; e con, colpire tutti i cavalli della gente con la cecità? Che cosa ha a che fare con la chiesa? In Giobbe:

[Perché] Dio ha privato [lo struzzo] di sapienza e non lo ha dotato d’intelletto ma quando balza in alto, si beffa del cavallo e del suo cavaliere. (Giobbe 39:17-18, 19, e ss.)

Qui è evidente che il cavallo significa l’intelletto. Così anche in Davide quando si dice, cavalcare la parola della verità (Salmi 45:4) e in molti altri passi. Inoltre, chi potrebbe sapere perché Elia ed Eliseo sono stati chiamati, il carro di Israele e la sua cavalleria, e perché il servo di Eliseo vide la montagna pieno di cavalli e di carri di fuoco se ignora il significato di carro e cavalleria, e ciò che Elia ed Eliseo rappresentano? E ancora perché Eliseo disse ad Elia, Mio padre, mio padre, il carro di Israele e la sua cavalleria” (2 Re 2:11-12); e Re Ioas disse a Eliseo: Mio padre, mio padre, il carro di Israele e la sua cavalleria (2 Re 13:14); ed egli dice del servitore di Eliseo, Jehovah ha aperto gli occhi del servo di Eliseo, ed egli vedeva. Ed ecco, il monte era pieno di cavalli e di carri di fuoco intorno a Eliseo (2 Re 6:17).

La ragione per cui Elia ed Eliseo sono stati chiamati il carro di Israele e la sua cavalleria è che entrambi rappresentano il Signore in quanto alla Parola, poiché carro significa un insegnamento strutturato, tratto dalla Parola e cavalleria, l’intelletto. Sul fatto che Elia ed Eliseo a rappresentino il Signore in quanto alla Parola, si veda in Arcana Colelstia, n. 5247, 7643, 8029, 9372; e in merito al significato di carro, vale a dire insegnamento strutturato, tratto dalla Parola, ibidem n. 5321, 8215.

  
/ 17  
  

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #9952

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

9952. ‘Et indues illis Aharonem fratrem tuum’: quod significet talem statum Divini Boni in regno spirituali, constat ex significatione ‘induere’ quod sit inducere statum 1 rei quae repraesentatur per vestes, hic statum Divini veri in regno spirituali, nam per ‘Aharonem’ repraesentatur Dominus quoad Divinum Bonum, ita quoque Divinum Bonum quod a Domino, de qua n. 9806, et per vestes ejus regnum spirituale Domini adjunctum regno caelesti Ipsius, n. 9814. Quod per ‘induere’ significetur inducere statum qui repraesentatur per vestes quae induuntur, ducit originem ex repraesentativis in altera vita; spiritus qui ibi et angeli apparent omnes vestibus induti, quisque secundum statum veri in quo est, ita quisque secundum intellectuale 2 suum correspondens voluntario quod in illo; causa quod ita sit, est quia intellectuale apud hominem investit voluntarium ejus, et intellectuale formatum est ex veris, ac voluntarium ex bonis, ac bonum est quod investitur, n. 5248; inde est quod ‘vestes’ in Verbo significent vera, videatur n. 165, 1073, 4545, 4763, 5954, 6378, 6914, 6917, 9093, 9814, et quod id ducat originem ex repraesentativis in altera vita, n. 9212, 9216, 9814.

Примітки:

1. qui

2. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

З творів Сведенборга

 

Arcana Coelestia #4763

Вивчіть цей уривок

  
/ 10837  
  

4763. ‘Et discidit vestes suas’: quod significet luctum, constat a significatione 'discindere vestes quod sit luctus, nempe propter verum deperditum seu quod nulla fides; in Verbo, imprimis historico, saepius legitur quod vestes disciderint, sed nescitur hodie unde hoc, et quoque nescitur quod id repraesentativum esset doloris propter verum quod amissum; hoc inde repraesentativum factum est quia ‘vestes’ significabant vera, ut ostensum videatur n. 4545; in sequentibus hujus capitis etiam dicitur quod ‘cum Jacob agnovit tunicam filii sui, disciderit vestes suas’, vers. 34, per quod significatur luctus pro deperdito vero; similiter alibi in Verbo, Ut cum Rabshakeh missus a Sanheribo rege Asshuris, locutus contumelias contra Hierosolymam, tunc Eliakimus... qui super domum regis, et Shibna scriba, et Joahus... commentator, discissi vestes nuntiarunt illa regi Hizkiae; ex quo audito etiam rex discidit vestes suas, et obtexit se sacco, Esai.

36:22; 37:1; 2 Reg. 18:37; 19:1;

contumeliae quas locutus, erant contra Deum, regem et Hierosolymam, ita contra Divinum Verum ut melius a sensu interno ibi patet; inde ex luctu discindebantur vestes:

[2] Cum Jehudius legisset volumen libri coram rege, quod scripsit Jeremias, dicitur quod projecerit id in focum, ... et non ruperint vestes suas rex et servi illius audientes omnia verba illa, Jer. 36:23, 24;

quod ‘non ruperint vestes’ erat quod non luxerint propter Divinum Verum non acceptum: Cum exploratores locuti male de terra Canaane, quod tunc Joshua filius Nunis et Chalebus filius Jephunneh, ...

disciderint vestes, et locuti sint contra illos, Num. 14:6,

simile involvit; terra enim Canaan significat regnum Domini, contra quod loqui, est falsum contra Divinum Verum: Cum Arca Dei capta a Philistaeis, et ambo filii Eli mortui sunt, quod vir ex acie currens Shiloh, vestibus scissis et pulvere 1 super capite, 1 Sam. 4:11, 12,

significabat luctum super Divinum Verum et Divinum Bonum amissum, ‘arca’ enim quia repraesentabat 2 regnum Domini, ac in supremo sensu Ipsum Dominum, ac inde Ecclesiae sanctum; ‘vestes scissae’ significabant luctum super Divinum Verum amissum, et ‘pulvis super capite’ super Divinum Bonum:

[3] de Samuele et Shaule legitur Cum convertit se Samuel ad abeundum, Shaul apprehendit alam 3 tunicae ejus, quae abscissa est; quare dixit ad eum Samuel, Abscidit Jehovah regnum Israelis a super te hodie, et dedit illud socio tuo; Non 4 revertar tecum, quia repudiasti verbum Jehovae, et repudiavit te Jehovah, ut non sis rex super Israelem, 1 Sam. 15:26-28;

quod ‘Shaul ruperit alam tunicae Samuelis’ repraesentabat id quod Samuel dixit, nempe quod regnum abscinderetur ab eo, et quod non esset rex Israelis amplius; ‘regnum’ enim in sensu interno significat Divinum Verum, n. 1672, 2547, 4691, et quoque ‘rex est regium’, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 5 3009, 3670, 4575, 4581; regnum et rex Israelis in specie, quia per ‘Israelem’ repraesentabatur 6 regium Domini: similiter quod de Jeroboamo et Ahija propheta memoratur, Cum Jeroboamus exiret ex Hierosolyma, et inveniret illum Ahijah propheta in via, cum ille tectus veste nova, et ambo soli in agro, apprehendit Ahijah vestem novam quae super illo, et discidit eam in duodecim frusta, et dixit Jeroboamo, Sume tibi decem frusta, nam sic dixit Jehovah Deus Israelis, Ecce Ego discindens [regnum] e manu Salomonis, et dabo tibi decem tribus, 1 Reg. 11:29-31:

[4] pariter 7 quod ruperint vestes, cum Shaul in praelio occisus est, de quo in 2 libro Samuelis, Cum Shaul in praelio occisus est, die tertio vir venit e castris, cujus vestes discissae:... et cum audivit David de morte Shaulis, apprehendit David vestes suas et rupit eas, et omnes servi qui cum illo, 1:2, 10-12; per hoc etiam repraesentabatur luctus ob Divinum Verum amissum, ac projectum 8 ab illis qui in fide separata; per ‘regium’ enim significabatur Divinum Verum, ut supra dictum, et 9 per ‘Philistaeos’ a quibus occisus Shaul, repraesentabantur qui in fide separata 10 , n. 1197, 1198, 3412, 3413; quod etiam patet a lamentatione Davidis super illum in eodem capite, vers. 18-27:

[5] Cum Abshalom percusserat fratrem suum Ammonem, ... et fama venit ad Davidem quod percusserit Abshalom omnes filios regis, ... rupit vestes suas, et jacuit in terra, et omnes servi ejus stantes rupti vestes, 2 Sam. 13:28, 30, 31; etiam hoc factum est causa repraesentationis quod vera ex Divino deperdita; ‘filii regis’ in sensu interno illa significant: Cum fugit David pro Abshalomo, obviam ei fuit Hushai Archita, ruptus tunicam suam, 2 Sam. 15:32; similiter, nam per ‘regem’, imprimis per Davidem, in Verbo repraesentatur Divinum Verum: consimiliter, Cum Elias locutus ad Ahabum regem Israelis verba Jehovae, quod exstirparetur propter malum quod fecerat, tunc Ahabus rupit vestes suas, posuit saccum super carnem suam, 1 Reg. 21:27-29.

[6] Quod ‘ruptio aut discissio vestium’ repraesentaverit luctum de amissi Vero, porro constat ab his, Hilkiah sacerdos invenit Librum legis in domo Jehovae, cum legit eum Shaphan coram rege Joshia, et cum audivit rex verba Libri legis, rupit vestes suas, 2 Reg. 22:11; manifeste propter Verbum, hoc est, verum Divinum tamdiu amissum, ac in cordibus et vita obliteratum:

[7] Cum Dominus confessus quod esset Christus filius dei, quod sacerdos magnus disruperit vestes suas, dicens Omnino 11 blasphemavit, Matth. 26:63-65; Marcus 14:63, 64; significabat quod summus sacerdos non aliter crediderit quam quod Dominus contra Verbum, ac sic contra verum Divinum locutus sit: Cum ascendit Elias in turbine, et Elisha videns, ...

apprehendit vestes suas et disrupit eas in duo frusta: et sustulit tunicam Eliae, quae deciderat desuper illo, ... et percussit aquas, ... et divisae sunt huc illuc 12 , et transivit Elisha, 2 Reg. 2:11-14;

‘quod Elisha tunc disruperit vestes suas in duo frusta’ erat propter luctum quod Verbum, hoc est, Divinum Verum amissum fuerit, per ‘Eliam’ enim repraesentatur Dominus quoad Verbum, hoc est, Divinum Verum, n. 2762; ‘quod tunica ab Elia deciderit et ab Elisha suscepta’ repraesentabat quod Elisha continuaret repraesentationem; quod ‘tunica’ sit Divinum Verum, videatur n. 4677; quare etiam vestis quae discindebatur in tali luctu, erat tunica, ut patet a locis quibusdam citatis. Quia ‘vestis’ significabat verum Ecclesiae, et in supremo sensu Divinum Verum, ideo contumeliosum erat scissis vestibus ire nisi in tali luctu, ut patet ab eo quod factum servis Davidis a rege filiorum Ammonis Hanun, Quod absciderit illis dimidium barbae, et vestes eorum in medio usque ad nates; ... quare nec admissi ad Davidem, 2 Sam. 10:4, 5.

Примітки:

1. vestes ejus scissae et pulvis

2. The Manuscript places this after Dominum.

3. talam, in the First Latin Edition

4. verse 26 is here quoted after verses 27, 28.

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. repraesentatur

7. similiter

8. deperditum

9. per Philistaeos enim

10. fides illa

11. Omnino blasphemavit is Schmidius rendering of the Greek word eblasphemese.

12. The Manuscript inserts et.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.