2. Herren är himlens Gud.

Det första man bör veta är, vem himlens Gud är, eftersom allt annat beror därav. I hela himlen erkännes ingen annan som himlens Gud än Herren allena. De säga där, såsom Han själv lärde, att Han är En med Fadern, att Fadern är i Honom och Han i Fadern, och att den som ser Honom ser Fadern, och att allt det heliga utgår från Honom (Johannes 10:30, 38, 14:9-11, 16:13-15) Jag har ofta talat med änglarna om detta, och de ha alltid sagt, att de i himlen inte kunna åtskilja det Gudomliga i tre, eftersom de veta och förnimma, att det Gudomliga är ett, och att det är ett i Herren. De ha även sagt, att de av kyrkan som komma från världen och hos vilka det är en föreställning om tre Gudomsväsen inte kunna mottagas i himlen på grund därav, att deras tanke irrar från den ene till den andre, och det där inte är tillåtet att tänka tre och säga en ¹ , eftersom var och en i himlen talar från tanken, ty där är det ett tänkande tal eller en talande tanke. De som i världen åtskilt det Gudomliga i tre samt hyst en särskild föreställning om var och en av dem och inte gjort den föreställningen till en och koncentrerat den i Herren kunna därför inte mottagas. Det gives nämligen i himlen ett meddelande av alla tankar. Om någon skulle komma dit som tänker tre och säger en skulle han därför genast kännas åtskils och förkastas. Men man bör veta, att alla de som inte skilt det sanna från det goda eller tron från kärleken, när de i det andra livet blivit undervisade, mottaga den himmelska föreställningen om Herren, att Han är världsalltets Gud. Men det är annorlunda med avseende på dem som ha skilt tron från levernet, det är, som inte ha levt enligt den sanna trons föreskrifter.

Footnotes:

9303. ‘Ecce Ego mitto angelum ante te’: quod significet Dominum quoad Divinum Humanum, constat ex significatione ‘mittere’ cum de Domino, quod sit procedere, de qua n. ¹ 6831, hic facere ut procedat, et ex significatione ‘angeli’ quod sit qui procedit, nam angelus in lingua originali significat missum, inde est ejus vocis derivatio, et per ‘missum’ significatur procedens, ut constare potest ex locis e Verbo n. ² 6831 citatis; inde patet quod per ‘angelum Jehovae’ intelligatur Dominus quoad Divinum Humanum, nam hoc a Jehovah ut Patre procedit; Jehovah ut Pater est Divinum Bonum Divini Amoris, quod est ipsum Esse, n. 3704, et procedens a Patre est Divinum Verum ex Divino illo Bono, ita Existere Divinum ex Esse Divino, hoc significatur hic per ‘angelum’; similiter apud Esaiam,

Angelus facierum Ipsius ³ liberavit illos ob amorem suum, et indulgentiam suam; Hic redemit illos, et ⁴ assumpsit illos, et portavit illos omnibus diebus aeternitatis, 63:9:

et apud Malachiam,

Ecce subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis, quem vos desideratis, 3:1, 2;

⁵ ad templum Domini est ad Humanum Suum; quod id templum Ipsius sit, docet Ipse Dominus, apud Matthaeum ⁶ 26:61, et apud Johannem 2:19, 21, 22.

[2] In Ecclesia dicitur quod ex tribus qui nominantur Pater, Filius, et Spiritus sanctus, unum Divinum, quod etiam Unus Deus vocatur, ⁷ existat; et quod a Patre procedat Filius, et a Patre per Filium procedat Spiritus sanctus; sed quid sit procedere seu exire adhuc ignoratur; angelorum ideae de eo prorsus differunt ab ideis hominum Ecclesiae qui de ea re ⁸ cogitaverunt; causa est quia ideae hominum Ecclesiae fundantur super tribus, sed angelorum super uno; quod ideae hominum Ecclesiae fundentur super tribus, est quia illi Divinum in tres personas distinguunt, et cuique specialia et particularia munia attribuunt; inde est quod quidem dicere possint quod Deus unus sit, sed nusquam cogitare aliter quam quod tres sint, qui per unionem quam mysticam vocant unum sunt; sed sic quidem cogitare possunt quod unum Divinum sit, non autem quod unus Deus sit, in cogitatione enim est Pater Deus, Filius Deus, et Spiritus sanctus Deus; unum Divinum est unum per consensum et sic unanimum, sed unus Deus est prorsus unus.

[3] Qualis idea seu qualis cogitatio est ⁹ homini Ecclesiae de uno Deo, apparet manifeste in altera vita, unusquisque enim cogitationis suae ideas secum fert; idea seu cogitatio eorum est quod tres dii sint sed quod non ausint dicere deos, verum Deum; etiam pauci unum ¹⁰ ex tribus faciunt per unionem, aliter enim cogitant de Patre, aliter de Filio, et aliter de Spiritu sancto; inde patuit qualem fidem Ecclesia habet de omnium essentialissimo, quod est ipsum Divinum; et quia cogitationes quae sunt fidei, et affectiones quae sunt amoris, conjungunt et separant omnes in altera vita, ideo illi qui extra Ecclesiam nati fuerunt, et crediderunt in unum Deum, fugiunt illos qui intra Ecclesiam, dicentes quod non credant in unum Deum sed in tres deos; et quod qui non credunt in unum Deum sub Humana forma, in nullum Deum credant, quoniam cogitatio eorum effundit se absque determinatione in universum, et sic labitur in naturam, quam sic loco Dei agnoscunt. Cum quaeritur quid intelligunt per procedere cum dicunt Filium procedere a Patre, et Spiritum sanctum a Patre per Filium, respondent quod procedere sit vox unionis et quod involvat mysterium illud; sed idea cogitationis de eo, cum explorata, non fuit alia quam solius vocis, et nullius rei.

[4] Verum angelorum ideae de Divino, de Trino, deque procedere, prorsus differunt ab ideis hominum Ecclesiae, ex causa, ut supra dictum est, quia ideae cogitationis angelorum fundantur super uno, at ideae cogitationis hominum Ecclesiae super tribus; angeli cogitant, et quod cogitant credunt, quod unus Deus sit et Ille Dominus, et quod Humanum ¹¹ sit ipsum Divinum in forma, et quod sanctum procedens ab Ipso sit Spiritus sanctus, ita quod Trinum sit, sed usque Unum.

[5] Hoc ad captum sistitur per ideam de angelis in caelo; angelus ibi apparet in forma humana, sed usque sunt tria apud illum quae unum faciunt; est internum ejus, quod non coram oculis apparet: est externum quod apparet, et est sphaera vitae affectionum et cogitationum ejus, quae ab illo ad distantiam exundat, inde qua videatur n. 1048, 1053, 1316, 1504-1519, 1695, 2489, 4464, 5179, 6206 fin. , 7454, 8063, 8630; haec tria faciunt unum angelum; sed angeli sunt finiti et creati, Dominus autem Infinitus et Increatus; et quia de Infinito non ab ullo homine, ne quidem ab angelo, aliqua idea potest haberi quam ex finitis, ideo tale exemplum licet sistere ut illustretur quid sit Trinum in Uno, et ¹² quod Unus Deus sit, et quod Ille sit Dominus, et non alius. Videantur porro quae de his prius ostensa sunt in locis n. 9194 et ¹³ 9199 citatis.

Footnotes:

4464. ‘Verumtamen in hoc consentiemus vobis, si sitis sicut nos’:

quod significet accessionem ad illorum religiosum, constat ex significatione ‘consentire’ quod sit accessio; et a significatione 'esse sicut illi' quod sit ut in solis externis essent, non autem in internis, tunc enim fuissent ¹ sicut illi, videatur mox supra n. ² 4459 ostensum est ibi, nempe n. 4459, quid sit in solis externis esse et quid in internis; hic dicendum ³ cur homo in internis esse debet; cuivis notum esse potest, qui reflectit ⁴ , quod homo per interna communicationem habeat cum caelo, totum enim caelum est in internis; nisi homo quoad cogitationes et affectiones, hoc est, ⁵ quae sunt intellectus et quae sunt voluntatis, sit in caelo, non potest post mortem illuc venire, nam nihil communicationis est; homo in vita corporis sibi per vera quae sunt intellectus et bona quae sunt voluntatis, procurat sibi communicationem illam, et nisi tunc procuret illam sibi, postea non fit; nam post mortem aperiri mens ejus versus interiora nequit, si non aperta fuerit in vita corporis.

[2] Non novit homo quod secundum vitam affectionum ⁶ ejus, sphaera quaedam spiritualis illum circumdat, quae sphaera perceptibilior est angelis quam est sphaera odoris exquisitissimo sensui ⁷ in mundo; si vita illius fuerit in solis externis, scilicet in voluptatibus ⁸ ex odiis contra proximum, ex vindictis et ex crudelitate inde, ex adulteriis ⁹ , ex eminentia sui ¹⁰ et inde contemptu aliorum ex rapinis clandestinis, ex avaritia, ex dolis, et ex ¹¹ luxuria, ac similibus, sphaera spiritualis quae illum circumfundit, est tam tetra sicut est in mundo sphaera odoris ex cadaveribus, ex stercoribus, ex quisquiliis graveolentibus ¹² , et similibus; hanc sphaeram homo qui vitam talem egerat, secum fert post mortem; et quia totus quantus in illa sphaera est, non potest alibi esse quam in inferno, ubi tales sphaerae sunt; de sphaeris in altera vita et unde illae, videatur n. 1048, 1053, 1316, 1504-1519, 1695, 2401, 2489.

[3] Qui autem in internis sunt scilicet qui jucundum habuerunt in benevolentia et charitate erga proximum, et maxime qui beatum in amore in Dominum, illos circum fundit sphaera grata et amoena, quae est ipsa caelestis, quapropter illi ¹³ in caelo sunt. Sphaerae quae percipiuntur in altera vita, oriuntur omnes ex amoribus et inde affectionibus in quibus fuerant, consequenter ex vita, nam amores et inde affectiones faciunt ipsam vitam; et quia oriuntur ex amoribus et inde affectionibus, oriuntur ex intentionibus et finibus ¹⁴ propter quos homo ita vult et ita agit, nam quisque pro fine habet quod amat, idcirco fines determinant vitam hominis, illius quale constituunt, inde imprimis est sphaera ejus; haec percipit exquisitissime in caelo, ex causa quia universum caelum in sphaera finium est; ex his ¹⁵ patet qualis homo qui in internis est et qualis qui in externis, et cur non in solis externis sed in internis esse debet.

[4] Sed haec homo qui in solis externis est, utcumque acumine ingenii de rebus in vita civili pollet, et utcumque ex scientificis eruditionis famam sibi comparaverat, non curat, quia est talis ut nihil credat dari quod non oculis videt et tactu sentit, proinde nec caelum nec infernum; et si diceretur ei quod statim post mortem in alteram vitam venturus sit, ac ibi perfectius quam in corpore visurus, auditurus, locuturus, et sensu tactus gavisurus, rejiceret sicut aliquod paradoxon ¹⁶ aut phantasma; cum tamen actualiter ¹⁷ se ita habet; similiter si quis diceret quod anima seu spiritus qui vivit post mortem, sit ipse homo, non autem corpus quod circumfert in mundo:

[5] inde consequitur quod qui in solis externis sunt, nihil curent quid de internis dicitur ¹⁸ , cum tamen haec faciunt illos beatos et felices in regno in quod venturi sunt, ¹⁹ in quo victuri in aeternum; maxima pars Christianorum in tali incredulitate sunt ²⁰ : quod in tali incredulitate sint, scire mihi datum est ex illis qui ex Christiano orbe in alteram vitam venerunt, cum quibus locutus ‘sum’; in altera enim vita non occultare possunt quae cogitarunt, quia cogitationes ibi evidenter patent, nec occultare possunt quid pro finibus habuerunt, hoc est, quid amaverunt, quia id per sphaeram se manifestat.

Footnotes: