1. OM HIMLEN OCH HELVETET

När Herren inför lärjungarna talar om tidevarvets fulländning, som är kyrkans sista tid ¹ , säger Han vid slutet av förutsägelserna om dess efter varandra följande tillstånd med avseende på kärlek och tro ² :

»Strax efter de dagarnas bedrövelse skall solen förmörkas, och månen skall inte giva sitt sken, och stjärnorna skola falla från himlen, och himlarnas krafter skola bäva. Och då skall Människosonens tecken synas i himlen; och då skola jordens alla stammar jämra sig, och de skola se Människosonen komma i himlens skyar med makt och mycken härlighet. Och Han skall utsända sina änglar med basun och stor röst, och de skola församla Hans utvalda från de fyra vindarna, från himlarnas ena ände till den andra.» (Matteus 24:29-31.)

De som förstå dessa ord efter bokstavsmeningen tro inte annat än att på den sista tid som kallas den yttersta domen skall allt detta ske i enlighet med den bokstavliga skildringen. De tro sålunda inte endast, att solen och månen skola förmörkas, och att stjärnorna skola falla från himlen, samt att Herrens tecken skall synas i himlen, och att de skola se Honom i skyarna jämte änglar med basuner, utan även, enligt förutsägelser på andra ställen, att hela den synliga världen skall förgås, och att det sedan skall uppstå en ny himmel och en ny jord.

Denna uppfattning ha de flesta i kyrkan nu för tiden. Men de som tro så känna inte till de hemligheter som är dolda i Ordets alla enskilda ting. Ty i varje särskilt uttryck i Ordet är det en inre mening, i vilken inte förstås naturliga och världsliga saker, sådana som är i bokstavsmeningen, utan andliga och himmelska ting, och detta inte endast med avseende på meningen av flera ord, utan även med avseende på vart enda ord ³ . Ordet är nämligen skrivet helt och hållet medelst motsvarigheter ⁴ för det ändamåls skull, att det må vara en inre mening i alla enskilda ting. Hur beskaffad den meningen är, kan inses av allt som blivit sagt och visat därom i Arcana Coelestia (Himmelska Hemligheter) och även av vad som sammanförts därifrån i förklaringen om Vita Hästen, varom talas i Uppenbarelseboken.

Enligt samma mening bör man förstå Herrens ovan anförda ord om sin ankomst i himlens skyar. Med solen, som skall förmörkas, betecknas Herren med hänsyn till kärleken ⁵ ; med månen Herren med avseende på tron ⁶ ; med stjärnorna kunskaperna om det goda och det sanna eller om kärlek och tro ⁷ ; med Människosonens tecken i himlen uppenbarandet av den Gudomliga Sanningen; med jordens stammar, som skola jämra sig, allt som hör till det sanna och det goda eller till tro och kärlek ⁸ ; med Herrens ankomst i himlens skyar med makt och härlighet Hans närvaro i Ordet och uppenbarelse ⁹ ; med skyar betecknas Ordets bokstavsmening ¹⁰ , och med härlighet Ordets inre mening ¹¹ ; med änglar med basun och stor röst betecknas himlen, varifrån den Gudomliga Sanningen är ¹² .

Härav kan man inse, att med dessa Herrens ord förstås, att vid kyrkans slut, då det inte mer finns någon kärlek och i följd därav inte heller någon tro, Herren skall upplåta sitt Ord med avseende på dess inre mening och uppenbara himlens hemligheter. De hemligheter som skola uppenbaras i vad som nu följer angå himlen och helvetet samt människans liv efter döden.

Den människa som tillhör kyrkan känner nu för tiden knappt något om himlen och helvetet, ej heller om sitt liv efter döden, ehuru alla dessa saker är beskrivna i Ordet. Ja, många som är födda inom kyrkan förneka dem även, sägande i sitt hjärta: Vem har kommit därifrån och berättat? För att inte ett sådant förnekande, som i synnerhet råder hos dem som ha mycken världslig vishet, även må besmitta och fördärva de i hjärtat okonstlade och de i tron enkla, har det givits mig att vara tillsammans med änglar och att tala med dem såsom en människa med en människa samt även att se, vad som är i himlarna och vad som är i helvetena, och detta nu i tretton år. Därför får jag nu beskriva dessa ting på grund av vad jag har sett och hört, i förhoppning om att okunnigheten sålunda må upplysas och otron skingras. Att nu för tiden en sådan omedelbar uppenbarelse sker, är därför, att det är den som förstås med Herrens ankomst.

Footnotes:

5922. ‘Et indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto’: quod significet communicationem caeli spiritualis in naturali cum bono spirituali, constat ex significatione ‘indicare’ quod sit communicare; ex significatione ‘gloriae’ quod sit caelum spirituale, de qua sequitur; ex significatione ‘Aegypti’ quod sint scientifica quae in naturali, ita naturale, ut supra n. 5908; et ex repraesentatione ‘Israelis’ qui hic pater cum quo communicatio fieret, quod sit bonum spirituale, de qua supra n. 5906; inde patet quod per ‘indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto’ significetur communicatio caeli spiritualis in naturali cum bono spirituali.

[2] Cum hoc quod gloria sit caelum spirituale, ita se ¹ habet: sunt duo regna ex quibus caelum, nempe regnum caeleste, et regnum spirituale; regnum caeleste est intimum seu tertium caelum, et regnum spirituale est medium seu secundum; bonum in quo caelestes sunt, vocatur bonum caeleste, et bonum in quo spirituales, vocatur bonum spirituale; bonum caeleste est bonum amoris in Dominum, et bonum spirituale est bonum amoris erga proximum; cum conjunctione duorum illorum regnorum ita ² est: est bonum charitatis erga proximum quod illa conjungit, internum enim illorum qui in caelesti regno sunt, est amor in Dominum, et externum eorum est charitas erga proximum; internum vero illorum qui in spirituali regno sunt, est charitas erga proximum, et externum eorum est fides inde; ex quo apparet quod conjunctio duorum illorum regnorum fiat per charitatem erga proximum, nam in illam desinit regnum caeleste, et ab illa incohat regnum spirituale, ita ultimum unius est primum alterius, sic excipiunt se mutuo.

[3] Nunc dicatur quid gloria: gloria in supremo sensu est Dominus quoad Divinum Verum, ita est Divinum Verum quod procedit a ³ Domino; gloria autem in sensu repraesentativo est bonum amoris erga proximum seu charitas, quae est bonum externum regni caelestis et internum regni spiritualis Domini, nam hoc bonum in genuino sensu est Divinum Verum in caelo; et quia agitur hic de Israele qui est bonum spirituale seu charitas quae facit regnum spirituale in caelis et Ecclesiam spiritualem in terris, idcirco per ‘gloriam Josephi hic quam indicarent Israeli’, intelligitur caelum spirituale; caelum spirituale vocatur gloria quia illa quae ibi, apparent in luce, in splendore, ⁴ in jubare ⁵ .

[4] Quod gloria praedicetur de Divino Vero quod a Divino Humano Domini, et quod tribuatur Domino ut Regi, ‘regium’ enim in sensu interno est Divinum Verum, n. 1728, 2015, 2069, 3009, ⁶ 3670, 4581, 4966, 5044, 5068, constat apud Johannem, Ceterum Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, et vidimus gloriam Ipsius, gloriam sicut Unigeniti a Patre, plenus gratia et veritate, 1:14;

‘Verbum’ est Divinum Verum, hoc quia procedit a Domino, est Ipse Dominus, inde de Divino Vero praedicatur gloria:

[5] apud Lucam, cum Jesus in monte transformatus, Ecce viri duo collocuti sunt cum Ipso, qui erant Moses et Elias, qui visi in gloria, 9:30, 31;

ostendebat ibi Dominus Petro, Jacobo et Johanni Divinum Humanum Suum, quale erat et ⁷ apparebat in luce Divina, et forma in qua tunc ⁷ visus, sistebat Verbum quale est in sensu interno, ita quale Divinum Verum in caelo, nam Verbum est Divinum Verum ⁸ pro usu Ecclesiae; ideo quoque simul sistebatur quod Moses et Elias loquerentur cum ⁹ Ipso, per ‘Mosen’ enim repraesentatur Lex, ¹⁰ per quam intelliguntur libri ejus cum historicis, et per ‘Eliam’ prophetae seu Verbum propheticum; quod per Mosen illa, videatur Praefatio ad Gen. xviii, tum n. 4859 fin. , et quod per Eliam ¹¹ hoc, ¹² eadem Praefatio, tum n. 2762, 5247 ad fin. :

[6] apud Matthaeum, Videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli, cum virtute et gloria, 24:30;

quod sensus litteralis Verbi sit ‘nubes’, et sensus internus sit ‘gloria’, consequenter Divinum Verum quale est in caelo, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et quod ‘gloria’ sit intelligentia et sapientia quae Divini Veri, n. 4809; Verbum quoad sensum externum est ‘in nube’, ex causa quia mentes humanae sunt in tenebris, quare si Verbum non foret in nube, vix ab aliquo intelligeretur, et quoque sancta quae sunt sensus interni, a malis in mundo profanarentur; idcirco dicit Dominus apud Esaiam,

Creabit Jehovah super omne habitaculum montis Zionis, et super convocationes ejus, nubem ... interdiu, et splendorem ignis flammae noctu; nam super omni gloria obtegumentum, et tabernaculum erit in umbram interdiu, 4:5, 6;

[7] inde quoque erat quod super tabernaculo apparuit nubes interdiu et ignis noctu, quia tabernaculum ¹³ repraesentabat Divinum Humanum Domini, proinde Divinum Verum quod ab Ipso procedit; ita Verbum, quod est Divinum Verum Ecclesiae, videatur n. 3210, ¹⁴ 3439; tale significatur per ¹⁵ haec apud Mosen,

Obtexit nubes tentorium conventus, et gloria Jehovae implevit habitaculum, Exod. 40:34:

apud eundem,

Gloria Jehovae apparuit in tentorio conventus coram omnibus filiis Israelis, Num. 14:10: et alibi, Obtexit tentorium nubes, et apparuit gloria Jehovae, 17:7 [KJV 16:42];

[8] similiter nubes et gloria super monte Sinai, de ¹⁶ quibus ita apud Mosen,

Cum ascendit Moses in montem, obtexit nubes montem, et habitavit gloria Jehovae super monte Sinai et obtexit eum sex dies, Exod. 24:15, 16;

haec quoque repraesentabantur quia Lex quae est Divinum Verum, e monte illo promulgabatur; ¹⁷ quod nubes visa et gloria Jehovae cum Moses ascendit in montem, erat quia ¹⁸ in illo repraesentabat Legem, hoc est, Verbum historicum, inde aliquoties dicitur Moses et Prophetae, aut ¹⁹ Lex et Prophetae, perque Legem intelliguntur ejus libri cum historicis reliquis, non autem Prophetae, quia hoc Verbum repraesentabatur per Eliam et Elisaeum; ²⁰ est enim Verbum historicum et propheticum, ut notum est; quapropter cum Verbum vocatur Lex et Prophetae, per Legem intelligitur Verbum historicum, et per Prophetas propheticum.

[9] Divinum Verum etiam repraesentabatur per splendorem ²¹ instar iridis in nube circum cherubos, et supra illos, apud Ezechielem,

ubi de illis ita, Vidi aspectum ignis, sicut splendor circumcirca, sicut aspectus iridis quae est in nube in die pluviae; ... hic aspectus similitudinis gloriae Jehovae, 1:26-28;

et vocatur quoque gloria Jehovae, et gloria Dei Israelis, 8:4, 10:18, 19, 11:22, 23;

gloria Jehovae' vocatur respective ad caelum intimum, et ‘gloria Dei Israelis’ respective ad caelum medium seu spirituale; quod Divinum Verum in caelis appareat in gloria, est quia ipsum verum in caelo spirituali coram oculis apparet ut candida nubes, quam etiam aliquoties videre datum est, ac bonum in vero illo apparet ibi ut igneum, inde nubes per ignem variegata dat aspectus mirabiles, qui sunt gloria in sensu externo; at gloria in sensu ²² interno est intelligentia et sapientia; hae quoque sunt quae repraesentantur per illa.

[10] ²³ Quod Divinum Verum ex quo omnis sapientia et intelligentia, tum apparentia variegatae nubis coram visu externo, sit ‘gloria’, etiam constat ab his locis:

apud Mosen,

Dixit Jehovah, Vivus Ego, et implebitur gloria Jehovae universa terra, Num. 14:21;

hoc a Jehovah dictum est, cum ²⁴ repudiabatur populus Israeliticus, et dictum quod infantes eorum modo venirent in terram Canaanem, tunc per quod universa terra impleretur ‘gloria Jehovae’, ²⁵ significabatur quod in repraesentativis Ecclesiae apud illos, et in Verbo quod quoad plurimam partem de illis, esset gloria Jehovae qua impleretur totum caelum et inde Ecclesiae sancta:

[11] apud Esaiam,

²⁶ Seraphim clamabant, Sanctus, Sanctus, Sanctus, Jehovah Zebaoth, plenitudo omnis terrae gloria Ipsius, 6:3:

apud eundem,

Revelabitur gloria Jehovae, et videbunt omnis caro simul, 40:5:

apud eundem,

Propterea in Urim gloriam date Jehovae, in insulis maris nomini Jehovae Dei Israelis, 24:15;

‘Urim’ pro luce quae est ex Divino Vero procedente a Domino; ‘insulae maris’ pro illis qui remotiores a vero sunt, n. 1158:

[12] apud eundem,

Gloria Libani data est illi, honor Carmeli et Sharonis; illi videbunt gloriam Jehovae, honorem Dei nostri, 35:2;

‘Libanus’ pro Ecclesia spirituali, ‘Carmelus et Sharon’ pro Ecclesia caelesti, de hac praedicatur gloria Jehovae cum intelligitur caeleste verum quod est charitas, ²⁷ de illa praedicatur honor Dei Israelis cum intelligitur spirituale bonum, quod etiam est charitas:

[13] apud eundem,

Surge, illuminare, quia venit lux Tua, et gloria Jehovae super Te exorta est; nam ecce tenebrae obtegunt terram, et caligo populos; sed super Te exorietur Jehovah, et gloria Ipsius super Te videbitur, 60:1, 2;

ibi de Domino, Qui vocatur Lux, ut apud Johannem 1:4, 9; et dicitur quod ²⁸ super Ipsum exorietur gloria Jehovae, ²⁹ hoc est, quod Ipsi Divinum Verum: similiter apud eundem,

Propter Me, propter Me faciam, nam ³⁰ quid profanaretur, gloriam Meam ³¹ non alii do, 48:11;

ibi etiam de Domino, ‘gloria’ in supremo sensu pro Divino Humano, ³² ita quoque pro Divino Vero, ³³ quia hoc ab illo; 'non alii dare gloriam' est modo Divino Humano, quod unum cum Se:

[14] apud Johannem, Civitas sancta Hierosolyma, descendens e caelo, habens gloriam Dei, et luminare illius simile lapidi pretiosissimo, Apoc. 21:[10, ] 11; ‘civitas sancta Hierosolyma’ est regnum spirituale Domini in caelis, et Ecclesia spiritualis Ipsius in terris, de quibus praedicatur gloria; ‘luminare’ est verum a Divino.

[15] Quia Divinum Verum est quod ³⁴ repraesentatur per regium in Verbo, ³⁵ siquidem Dominus quoad Divinum Verum repraesentabatur per reges, videantur loca mox supra citata, ideo Ipsi ut Regi tribuitur gloria, ut apud Davidem,

Attollite portae capita vestra, et extollimini ostia mundi, ut ingrediatur Rex gloriae; quis hic Rex gloriae? Jehovah fortis et heros, Jehovah heros belli. Attollite portae capita vestra, et attollite ostia mundi, ut ingrediatur Rex gloriae: quisnam hic est Rex gloriae? Jehovah Zebaoth, Hic est Rex gloriae, Ps. 24:7-10:

apud Esaiam,

Regnabit Jehovah Zebaoth in monte Zionis et in Hierosolyma, et coram senioribus Ipsius, gloria, 24:23;

gloria' pro Divino Vero; Jehovah dicitur ‘Jehovah Zebaoth’ seu Jehovah exercituum ubi agitur de Divino Vero, nam per ‘exercitus’ significantur vera, n. 3448.

[16] ³⁶ Et quia per regium repraesentabatur Divinum Verum, ideo thronus ³⁷ super quo sedebant reges ³⁸ cum judicabant, vocabatur thronus gloriae, Esai. 22:23, Jer. 14:21, 17:12 ³⁹ ; et apud Matthaeum, Filius hominis sedebit super throno gloriae Suae, 19:28:

apud eundem,

⁴⁰ Quando venerit Filius hominis in gloria Sua, et omnes sancti angeli cum Ipso, tunc sedebit super throno gloriae Suae:... et dicet Rex illis, 25:31, 34, 40; quod thronus dictus thronus gloriae, etiam erat causa quia judicia fiebant ex vero:

apud eundem,

Venturus Filius hominis in gloria Patris Sui, cum angelis Suis, et tunc reddet unicuique juxta facta illius, 16:27.

[17] Ex his etiam patet quid per gloriam in Oratione Dominica intelligitur, Tuum est regnum, potentia et gloria, in saecula, Matth. 6:13.

Regnum spirituale Domini in caelis, et ⁴¹ Ecclesia spiritualis ⁴² in terris ⁴³ vocatur quoque decus, Esai. 60:7, 63:15, 64:10 [KJV 11], Dan. 8:9-11, 11:16, 41, 45. Etiam ideo gloria a Josepho dicitur, quia ipse Josephus repraesentat in supremo sensu Dominum quoad Divinum spirituale seu Divinum Verum, in sensu interno regnum spirituale Ipsius, tum bonum fidei, videatur n. 3969, 4669, 4723, 4727.

Footnotes:

5044. ‘Et dedit princeps domus carceris’: quod significet verum gubernans in statu tentationum, constat ex significatione ‘principis’ quod sit verum primarium, ita gubernans, de qua sequitur; et ex significatione ‘domus carceris’ quod sit vastatio falsi, proinde tentatio, de qua supra n. 5038, 5039, ¹ 5043; quid verum gubernans in statu tentationum, primo dicendum:

apud omnes qui in tentationibus sunt, influit verum a Domino, quod regit et gubernat cogitationes; id erigit illos quoties in dubitationes et quoque in desperationes labuntur; verum illud gubernans est id verum et tale verum quod ex Verbo vel ex doctrina didicerunt, et ipsi apud se confirmarunt; alia vera quidem etiam tunc revocantur sed non gubernant interiora eorum; quandoque id verum quod gubernat, non sistitur conspicue ante intellectum sed latet in obscuro et usque gubernat; influit enim Divinum Domini in illud, et sic tenet interiora mentis in illo, quapropter cum illud in lucem venit, accipit ille qui in tentatione est, consolationem, et sublevatur;

[2] non est ipsum illud verum, sed est affectio illius veri per quam Dominus gubernat illos qui in tentationibus sunt ² ;

Divinum enim non influit nisi in illa quae sunt affectionis; verum quod in interioribus hominis implantatum et irradicatum est, implantatum [et] irradicatum est per affectionem, et prorsus nihil absque affectione; verum quod per affectionem implantatum et irradicatum est, hoc haeret, et revocatur per affectionem et cum sic verum illud revocatur, sistit ³ affectionem ei conjunctam quae affectio est reciproca hominis. Quia ita cum homine qui in tentationibus est, se habet, ideo nullus in tentationem aliquam spiritualem admittitur priusquam in adulta aetate est et imbuerat ita aliquod verum per quod gubernari queat; si non id, succumbit, et tunc status ejus posterior fit pejor priore. Ex his constare potest quid intelligitur per verum gubernans in statu tentationum, quod significatur per ‘principem domus carceris’.

[3] Quod ‘princeps’ sit primarium verum, est quia ‘rex’ in sensu interno significat ipsum verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4789, 4966; inde ‘principes’ quia sunt regis, significant primaria illius veri; quod principes illa significent, videatur n. 1482, 2089; sed quia ibi ex aliis locis in Verbo non ita ostensum est, licet hic aliqua afferre;

apud Esaiam,

Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus:... princeps pacis, multiplicans ⁴ principatum, et pacem, non erit finis, 9:5, 6 [KJV 6, 7];

ibi de Domino; ‘principatus super humero’ est omne Divinum Verum in caelis ab Ipso, caeli enim distincti sunt in principatus secundum vera ex bono, inde quoque angeli vocantur principatus; ‘pax’est status beatitudinis in caelis afficiens bonum et verum ab intimis, n. 3780, inde Dominus vocatur ‘princeps pacis’ et dicitur ‘multiplicans principatum et pacem, quibus non finis’:

[4] apud eundem,

Stulti sunt principes Zoanis, sapientes, consiliarii Pharaonis:... quomodo dicitis ad Pharaonem, Filius sapientum ego, filius regum antiquitatis?... infatuati principes Zoanis, decepti principes Noph; et seduxerunt Aegyptum angularem lapidem tribuum, 19:11, 13;

ibi de Aegypto, per quam significatur scientificum Ecclesiae, n. 4749, ita verum naturale quod ultimum ordinis est, quare etiam Aegyptus hic vocatur ‘angularis lapis tribuum’; ‘tribus’ enim sunt omnia veri in uno complexu, n. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060; hic autem ‘Aegyptus’ est scientificum quod pervertit vera Ecclesiae, ita vera in ultimo ordinis falsificata, quae sunt ‘principes Zoanis et principes Noph’; quod dicat se ‘filium regum antiquitatis’ est quia scientifica ibi fuerunt ex veris Antiquae Ecclesiae; ipsa vera significantur per ‘reges’, ut supra ostensum, et vera Ecclesiae Antiquae per ‘reges antiquitatis’:

[5] apud eundem,

Asshur non rectum cogitat, et cor illius non rectum meditatur, nam ad perdendum cor ejus, et ad exscindendum gentes non paucas, nam dicit, Nonne principes mei sunt reges? 10:7, 8;

‘Asshur’ pro ratiocinatione de veris Divinis, unde falsitates, ita pro ratione perversa, n. 1186; vera inde falsificata seu falsa, quae per ratiocinationem fiunt et apparent sicut ipsissima vera, significantur per quod dicat ‘nonne principes mei sunt reges?’;

quod ‘Asshur’ sit ratiocinatio, et quod ‘principes qui ⁵ reges’,

sint primaria falsa quae creduntur esse ipsissima vera, non videri potest et inde ⁶ credi quamdiu mens in sensu litterae historico tenetur, et adhuc minus si in negativo est quod sanctius quid et universalius Verbo Divino insit, quam quod in littera apparet; cum tamen in sensu interno per ‘Asshurem’ nihil aliud quam ratio et ratiocinatio in Verbo intelligitur, et per ‘reges’ ipsa vera, perque ‘principes’ primaria veri; ignoratur etiam in caelo quid Asshur, et quoque angeli ⁷ a se rejiciunt ideam regis et principis, et cum appercipiunt illam apud hominem, transferunt illam ad Dominum, et percipiunt id quod procedit a Domino et quod est Domini in caelo, nempe Divinum Verum a Divino Bono Ipsius:

[6] apud eundem,

Cadit Asshur gladio non viri, et gladius non hominis comedet illum, ... etiam petra ejus prae formidine transibit, et consternabuntur a vexillo principes ejus,

31:8, 9;

ibi etiam de Aegypto, quae est scientificum Ecclesiae perversum; ratiocinatio a scientificis de veris Divinis unde perversio et falsificatio, est ‘Asshur’; vera illa perversa et falsificata sunt ‘principes’; ‘gladius quo ⁸ Asshur cadet’ est falsum pugnans et vastans verum, n. 2799,

Fiet vobis robur Pharaonis in pudorem et fiducia in umbra Aegypti in ignominiam, cum fuerint in Zoan principes ejus, 30:3, 4;

[7] ‘in Zoan principes’ pro veris falsificatis, ita pro falsis, ut supra:

apud eundem,

Possidebunt eam platea et anataria, ac noctua et corvus habitabunt in ea; extendet super eam lineam inanitatis et per habitabunt nobiles ejus non ibi, regnum vocent, et perpendicula vastitatis; nobilis ejus non ibi, regnum vocent, et omnes principes ejus erunt nihil, Esai. 34:11, 12; ‘platea, anataria, noctua, corvus’ pro generibus falsi quae existunt cum vera Divina quae in Verbo, nihili fiunt; desolatio et vastatio veri significatur per ‘lineam inanitatis et perpendicula vastitatis’, et falsa quae illis primaria vera, per ‘principes’:

apud eundem,

Profanos reddam principes sanctitatis, et dabo in devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria, 43:28;

‘profanos reddere principes sanctitatis’ pro sancta vera; exstirpatio veri Ecclesiae externae et internae significatur per ‘dare in devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria’; quod ‘Jacob’ sit Ecclesia externa et ‘Israel’ interna, videatur n. 4286:

[8] apud Jeremiam,

Intrabunt per portas civitatis hujus reges et principes sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et super equis, ipsi et principes illorum, 17:25;

qui Verbum in, sensu historico hic intelligit, is non scire potest quod aliquid altius et sanctius in his reconditum sit quam quod reges et principes intrabunt per portas civitatis in curru et super equis, et colligit inde quod significetur regni duratio, sed qui novit quid in sensu interno significat civitas, quid reges, quid principes, quid thronus Davidis, et quid equitare in curru et super equis, is videt altiora et sanctiora ibi; ‘civitas’ enim seu Hierosolyma significat regnum Domini spirituale, n. 2117, 3654; ‘reges’ Divina Vera, ut supra ostensum; ‘principes’ primaria veri, ‘thronus Davidis’ caelum Domini, n. 1888, ‘equitare in curru et super equis’ intellectuale spirituale Ecclesiae, n. 2760, 2761, ⁹ 3217:

[9] apud eundem,

Gladie contra Chaldaeos, ... et contra habitatores Babelis, et contra principes ejus, et contra sapientes ejus; gladie contra mendaces, ... gladie contra equos ejus, et contra currus ejus, 50:35-37;

‘gladius’ pro vero pugnante contra falsum, et pro falso pugnante contra verum et id vastante, n. 2799, 4499; ‘Chaldaei’ pro illis qui profanant vera ¹⁰ , et ‘habitatores Babelis’ qui profanant bonum, n. 1182, 1283, 1295, 1304, ¹¹ 1307, 1308, 1321, 1322, 1326, 1327. f; ‘principes’ pro falsis quae illis primaria vera; ‘equi’ pro intellectuali Ecclesiae, ‘currus’ pro doctrinali ejus, quorum vastatio significatur per ‘gladium contra equos et contra currus’:

[10] apud eundem,

Quomodo obnubilat in ira Sua Dominus filiam Zionis, absorpsit Dominus, non pepercit omnibus habitaculis Jacobi, destruxit in excandescentia Sua munimenta filiae Jehudae, projecit in terram, profanavit regnum et principes ejus; ... subsederunt in terram portae ¹² , et confregit vectes ¹² , rex et principes ¹² inter gentes, Thren. 2:1, 2, 9; ‘filia Zionis et ¹³ Jehudae’ pro Ecclesia caelesti, hic pro illa destructa; ‘regnum’ pro veris doctrinae ibi, n. 2547, 4691; ‘rex’ pro ipso vero, 'principes' pro primariis ejus:

[11] apud eundem,

Cutes nostrae sicut clibanus denigratae sunt propter procellas famis, mulieres in Zione compresserunt, virgines in urbibus Jehudae, principes manu eorum suspensi sunt, Thren. 5:10-12;

‘principes manu eorum suspensi’ pro quod vera profanata, suspensio enim repraesentabat damnationem profanationis; et quia suspensio illam ¹⁴ repraesentabat, etiam mandatum est Cum populus scortatus post Baalpeorem et adorarent deos eorum, ut principes suspenderentur ante solem, Num. 25:1-3, 4; ‘scortari enim post Baalpeorem et adorare deos eorum’ erat profanare cultum:

apud Ezechielem Rex lugebit, et princeps induetur stupore, et manus populi terrae perterrebuntur, ex via illorum agam cum illis, 7:27;

‘rex’ similiter pro vero in genere, et ‘princeps’ pro primariis ejus:

[12] apud eundem,

Princeps qui in medio eorum super humero portabitur sub tenebras et exibit, parietem perfodient ad educendum per eum, facies ejus obvelabit ut non videat ad oculum ille terram, 12:12;

quod ‘princeps’ hic non sit princeps, manifeste patet, sed quod ‘sit’ verum Ecclesiae, de quo cum dicitur quod ‘super humero portabitur sub tenebras’, est quod omni potentia deferatur ¹⁵ inter falsa, ‘tenebrae’ enim sunt falsa; ‘facies obvelare’ est quod verum prorsus non videatur; ut ‘non videat ad oculum terram’ est quod nihil Ecclesiae; quod ‘terra’ sit Ecclesia, videatur n. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118 f, 2928, 3355, 4447, 4535:

apud Hoscheam,

Dies multos sedebunt filii Israelis, non rex et non princeps, et non sacrificium, et non statua, et non ephodus, et non teraphim, 3:4:

[13] et apud Davidem,

Tota gloriosa filia regis intus, et de implexis auri vestis ejus, in acupictis adducetur regi, loco patrum tuorum erunt filii tui, pones eos in principes in universa terra, Ps. 45:14, 15, 17 [KJV 13, 14, 16];

‘filia regis’ est regnum Domini spirituale; regnum Ipsius spirituale dicitur a vero Divino Domini, quod ibi ¹⁶ describitur per ‘vestem ex implexis auri et ex acupictis’; ‘filii’ sunt vera illius regni quae a Divino Domini, quae ‘principes’, hoc est, primaria erunt. Per ‘principem’, de quo et de cujus possessione in Nova Hierosolyma et in nova terra agitur apud Ezech. 45:3; 14:7, 8, 17; 46:8, 10, 12, 16, 18; 48:21, significatur in genere verum quod a Divino Domini; per ‘Novam enim Hierosolymam’ ibi, et per ‘Novum Templum’, et per novam terram' intelligitur regnum Domini in caelis et in terris, quod ibi per repraesentativa qualia alibi in Verbo, describitur.

Footnotes: