2. PARTE 1 - CIELO

1.) Il Signore è il Dio del cielo

Innanzi tutto deve essere noto chi è il Dio del cielo, perché da questo discendono tutte le cose. Nel cielo intero, nessun altro se non il Signore è riconosciuto quale Dio del cielo. Lì si dice, così come Egli stesso ha insegnato,

Che Egli è uno col Padre, e chi vede Lui, vede il Padre; che il Padre è in Lui e Lui nel Padre; che tutto ciò che è santo proviene da Lui (Giovanni 10:30, 38; 14:9-11; 16:13-15)

Spesso ho parlato con gli angeli di questo argomento, ed essi hanno immancabilmente sostenuto che sono incapaci di dividere il Divino in tre, perché sanno e percepiscono che il Divino è Uno e questo Uno e nel Signore. Hanno anche detto che quelli della chiesa che nel mondo hanno sostenuto l’idea di tre entità Divine, non possono entrare nel cielo, fintanto che il loro ragionamento vaga da un Dio ad un altro; e lì non è permesso pensare tre e dire uno, ¹ perché ognuno nel cielo parla secondo il proprio pensiero, infatti il discorso è il prodotto immediato del pensiero, ovvero è il pensiero che parla. Quindi quelli che in questo mondo separano il Divino in tre, e associano un’idea distinta ad ognuno di essi, e non individuano nell’idea di uno il Signore, non possono essere ricevuti nel cielo, perché nel cielo vi è una condivisione di tutti i pensieri, e perciò se qualcuno giunge lì con un’idea di tre, ma afferma uno, è subito individuato e respinto. Ma deve essere noto che tutti quelli che non hanno separato ciò che è vero da ciò che è buono, ovvero la fede dall’amore, accolgono nell’altra vita, ove sono opportunamente istruiti, l’idea del Signore che è il Dio dell’universo. Avviene altrimenti per quelli che hanno separato la fede dall’amore, cioè coloro che non hanno vissuto in conformità dei precetti della fede autentica.

Footnotes:

10623. ‘Visitans iniquitatem patrum super filios et super filios filiorum’: quod significet rejectionem et damnationem malorum et inde falsorum in longa serie, constat ex significatione ‘visitare’ quod sit ejectio et damnatio malorum, de qua sequitur, ex significatione ‘patrum’ quod sint bona, et in opposito sensu mala, de qua n. 3703, 5902, 6050, 10490, et ex significatione ‘filiorum’ quod sint vera, et in opposito sensu falsa, de qua n. 1147, 10490; inde ‘filii filiorum’ sunt falsa ex malis in longa serie; per ejectionem et damnationem malorum et inde falsorum intelligitur ejectio et damnatio illorum qui in malis et inde falsis sunt, ¹ nam mala et falsa non dantur nisi in subjectis, quae sunt homines. Sciendum est quod falsa mali intelligantur per filios, quia patres ex quibus, sunt mala. Quid falsa mali, et falsa non mali, videatur in locis citatis n. 10109.

[2] Qui non sensum internum Verbi novit, credere facile poterit quod Jehovah visitet iniquitatem patrum super filios et super filios filiorum, consequenter quod filii luituri sint mala patrum suorum; sed quod ille sensus non sit, constat manifeste ex lege Divina, quod

Patres non morituri sint propter filios, nec filii propter patres, sed quisque propter suum malum, Deut. 24:16;

inde patet quod aliter intelligenda sint illa verba quam secundum litteram; quod sint illi qui in malis sunt et inde in falsis longa serie, qui per patres et eorum filios et filios filiorum significentur, constat ex sensu interno, in quo ‘patres et filii’ mala et falsa significant; ab angelis, a quibus Verbum ab homine lectum etiam percipitur, ² non aliud per patres et per filios hic intelligitur, nam in caelo, ubi angeli, non scitur quid pater et quid filius, sicut ³ apud homines, nam nemo ibi agnoscit aliquem pro suo patre nec aliquem pro suo filio, non enim ibi nascuntur sicut in mundo; ⁴ quapropter cum pater et filius in Verbo nominantur, percipiunt angeli illos secundum nativitates spirituales, quae sunt boni et veri, seu mali et falsi, et ideo per patres bona vel mala, et per filios vera vel falsa, quoniam bonum est pater veri, ac malum est pater falsi.

[3] Quod visitatio significet ejectionem et damnationem, est quia illa sequitur consummationem malorum, ⁵ ac praecedit ⁶ ipsam damnationem, quae in Verbo intelligitur per ultimum judicium, visitatio enim est exploratio qualis homo est; sed id fit in altera vita, in particulari cum unoquovis qui e mundo illuc venit, et in communi cum omnibus ad finem Ecclesiae, ut mox supra n. 10622 dictum est. De visitatione videantur quae n. 6588, 6895, 10509, dicta et ostensa ⁷ sunt.

Footnotes:

6588. ‘Et Deus visitando visitabit vos’: quod significet quod ultimum tempus venturum, constat ex significatione ‘visitari’ quod sit ultimum tempus, hic ¹ oppressionis filiorum Israelis in Aegypto, in sensu interno ultimum tempus Ecclesiae veteris et primum novae; hoc ultimum tempus in Verbo vocatur ‘visitatio’, et praedicatur tam de Ecclesia in communi quam de illis qui intra Ecclesiam sunt, in particulari; deque Ecclesia nova quae nascitur, et de Ecclesia vetere quae exspirat; in particulari de homine Ecclesiae qui salvatur, tum quoque qui damnatur.

[2] Quod haec in Verbo significentur per visitationem, et diem visitationis, constare potest ab his locis:

apud Lucam, Benedictus Dominus Deus Israelis, quia visitavit et fecit liberationem populo Suo:... per viscera misericordiae Dei nostri; in quibus visitavit nos ortus ab alto, ut appareat illis qui in tenebris et umbra mortis sedent, 1:68, 78, 79; propheticum Zachariae de Domino nato; ‘visitari’ hic pro exsuscitatione novae Ecclesiae, et illustratione tunc illorum qui in ignorantia veri et boni fidei essent, ita de illorum liberatione; quare dicitur ‘visitavit et fecit liberationem populo Suo, visitavit ut appareat illis qui in tenebris et umbra mortis sedent’:

[3] apud Mosen,

Jehovah ad Mosen, ² Congrega seniores Israelis, et dic ad eos, Jehovah Deus patrum vestrorum visus est mihi, Deus Abrahami, Jishaki et Jacobi, dicendo, Visitando visitabo vos, et quod factum est vobis in Aegypto, [Exod. ] 3:16:

et apud eundem,

Credidit populus et audiverunt, quod visitavisset Jehovah filios Israelis, (Exod. ) 4:31;

‘visitari’ hic pro ultimo tempore cum desiit Ecclesia, et pro primo cum incohat; pro ultimo apud Aegyptios, et pro primo apud filios Israelis, ita quoque pro horum liberatione:

[4] apud Jeremiam,

Babelem abducentur, ibique erunt usque ad diem quo visitavero eos; ... tunc ascendere faciam vasa domus Dei, et reducam ea ad locum ³ hunc, 27:22:

apud eundem,

Cum impleti fuerint Babeli septuaginta anni, visitabo vos, et stabiliam super ⁴ vos verbum Meum bonum, et reducam vos ad locum hunc, 29:10;

‘visitare’ pro liberare ⁵ in communi pro ⁶ ultimo tempore captivitatis et desolationis.

[5] Visitatio et dies visitationis pro ultimo tempore Ecclesiae, apud Esaiam,

Quid facietis die visitationis et devastationis? e longinquo veniet, ad quem fugietis pro auxilio? 10:3:

apud eundem,

Ecce dies Jehovae venit crudelis, et indignationis, et excandescentiae, et irae, ad ponendum terram in vastitatem, ... visitabo super orbem malum, et super impios iniquitatem eorum, 13:11:

apud Jeremiam,

Cadent inter cadentes, et tempore visitationis eorum impingent, 8:12:

apud Hoscheam,

Venerunt dies visitationis, venerunt dies retributionis, 9:7:

apud Mosen,

Jehovah ad Mosen, Verumtamen, i, duc populum hunc in quam locutus sum tibi; ecce angelus Meus ibit coram te, at in die visitandi Me, visitabo super eos peccatum eorum, Exod. 32:34:

apud Lucam, Jesus de Hierosolyma; Non relinquent in te lapidem super lapide, quia non agnovisti tempus visitationis tuae, 19:44;

‘dies visitationis’ pro Adventu Domini, et illustratione tunc; ⁷ at respective ad ⁸ gentem Judaicam, quia non ⁹ agnovit, pro ultimo tempore repraesentativorum Ecclesiae apud illos; nam destructa Hierosolyma cessarunt sacrificia, et ¹⁰ gens illa dispersa:

[6] apud Ezechielem,

Clamavit in ¹¹ auribus meis vox magna, dicendo, Appropinquarunt visitationes urbis, et viro instrumentum perditionis ejus in manu ejus, 9:1;

similiter:

apud Esaiam,

Rephaim non resurgent, eo quod visitasti, exstinxisti eos, 26:14;

‘Rephaim’ pro posteritate Ecclesiae Antiquissimae quae ante diluvium, qui etiam vocati Nephilim et Enakim, de quibus videatur n. 567, 581, 1673; ‘visitasti et exstinxisti Rephaim’ pro ultimo tempore illius Ecclesiae; tum ¹² pro conjectione eorum ¹³ in infernum, de ¹⁴ qua re videatur n. 1265-1272. Visitatio ¹⁵ pro retributione, ita pro damnatione, apud Jeremiam,

Num propter hoc non visitaverim? ... aut num de gente, quae sicut haec, non sumpserit ultionem anima Mea? 5:9:

apud ¹⁶ eundem, Exitium Esavi adducam super eum, tempore quo visitabo eum, 49:8:

apud Hoscheam,

Visitabo super illum vias illius, et opera illius retribuam, 4:9.

Footnotes: