6344. ‘Et principium virium mearum’: quod significet quod per illam prima potentia vero, constat ex significatione ‘principii virium’ quod sit prima potentia; et quia ‘vires’ praedicantur de vero, est prima potentia vero quae significatur; similiter ac apud Esaiam,

Jehovah dat defatigato robur, et cui non vires, potentiam multiplicat, 40:29;

ubi ‘robur’ praedicatur de bono, ac ‘vires’ de vero, ‘potentia’ de utroque. Quomodo intelligendum quod per fidem potentia bono, et prima potentia vero, quae significantur per ‘Reuben primogenitus meus, tu robur meum et principium virium, mearum’, paucis dicetur: omnis potentia in spirituali mundo est a bono per verum, absque bono verum prorsus nihil potest, est enim verum sicut corpus, et bonum est illius corporis sicut anima; ut anima aliquid efficiat, erit per corpus; inde patet quod vero absque bono sit prorsus nulla potentia, sicut est prorsus nulla corpori absque anima, nam corpus tunc est cadaver, ita quoque verum absque bono;

[2] cum primum nascitur fides veri per bonum, tunc apparet potentia in vero; illa potentia est quae vocatur prima potentia vero per fidem, et significatur per ‘principium virium’; ut quoque alibi in Verbo ubi de primogenitura agitur, ut apud Davidem,

Percussit omnem primogenitum in Aegypto, principium virium in tentoriis Hami, Ps. 78:51: et alibi, Percussit omnem primogenitum in terra eorum, ¹ principium omnium virium ejus, 105:36:

tum in Deuteronomio, Primogenitum filium exosae agnoscet, ut det illi partes duas de omni quod invenietur illi; eo quod ille sit principium virium ejus, illi jus primogeniturae, 21:17.

[3] Quia per ‘primogenitum’ significatur in genuino sensu bonum quod charitatis, at in sensu secundum apparentiam, verum quod fidei, n. 3325, 4925, 4926, 4928, 4930; et quia illa bina sunt Ecclesiae fundamenta, ideo ab antiquis dictus est primogenitus ‘robur patris et principium virium ejus’; quod illa per primogenitum significata sint, patet manifeste ex eo quod Jehovae seu Domino fuerit omne primogenitum, et quod loco omnium primogenitorum tribus Levi acceptata ² fuerit et ei datum sacerdotium.

[4] Quid potentia ³ vero ex bono, vix aliquis scire potest qui in mundo, sed qui in altera vita, ita ex revelatione inde; illi qui in vero sunt ex bono, hoc est, in fide ex charitate, in ⁴ potentia sunt per verum ex bono; in illa sunt omnes angeli; unde etiam ⁵ angeli vocantur ‘potentiae’ in Verbo; sunt enim in potentia coercendi spiritus malos, etiam unus ⁶ angelus millenos simul; potentiam suam maxime exercent apud hominem, illum tutando quandoque contra plura inferna, et hoc mille et mille modis;

[5] haec potentia illis est per verum quod fidei ex bono quod charitatis; sed quia ⁷ fides illis est ex Domino, est Dominus solus Qui est potentia apud illos; haec potentia quae per fidem est a Domino, intelligitur per verba Domini ad Petrum, Super ⁸ hac petra aedificabo Ecclesiam Meam; et portae inferni non praevalebunt illi; et dabo tibi claves regni caelorum, et quicquid ligaveris in terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris in terra, erit solutum in caelis, Matth. 16:18, 19;

haec ad Petrum, dicta sunt quia per illum repraesentata est fides, videatur Praefatio ad Gen. xxii, ut et n. 3750, 4738, 6000, 6073 fin. ; et quoque per ‘ ⁹ petrum’, sicut Petrus ibi nominatur, ubivis in Verbo in sensu ejus interno significatur fides, ac in supremo sensu Dominus quoad fidem.

Footnotes:

1530. Quod ita sit, constare etiam potuit unicuique ex Verbo, ut cum Dominus manifestatus est Petro, Jacobo et Johanni, nam tunc splenduit facies Ipsius sicut sol, et vestimenta Ipsius facta sicut lux, Matth. 17:2;

quod illis ita apparuerit, fuit modo quia visus eorum interior apertus est. Apud Prophetas idem quoque confirmatur, ut apud Esaiam,

ubi de regno Domini in caelis agitur, Erit lux lunae sicut lux solis, et lux solis erit septupla, sicut lux septem dierum, 30:26:

et apud Johannem, ubi etiam de regno Domini quod appellatur Nova Hierosolyma, Civitas non opus habet sole, neque luna, ut luceant in illa; gloria enim Dei illustrat ¹ illam, et lucerna illius Agnus, Apoc. 21:23: et alibi, Nox non erit ibi, neque opus habent lucerna, et luce solis, quia Dominus Deus illustrat illos, Apoc 22:5: praeter cum Dominus apparuit Mosi, Aharoni, Nadab, Abihu, et septuaginta senioribus, Quod viderint Deum Israelis, sub Cujus pedibus erat quasi opus lapidis sapphiri, et quasi substantia caeli quoad munditiem, [Exod. ] 24:10.

Quia Domini caeleste et spirituale coram visu angelorum externo apparet ut Sol et Luna, inde est quod ‘sol’ in Verbo significet caeleste, et ‘luna’ spirituale.

Footnotes:

6000. ‘Et dixit Deus Israeli in visionibus noctis’: quod significet revelationem obscuram, constat ex significatione ‘dixit Deus in visionibus’ quod sit revelatio; fiebant enim revelationes vel per somnia, vel per visiones noctis, vel per visiones diei, vel per loquelam intra hominem, vel per loquelam extra illum ¹ ab angelis visis, etiam per loquelam extra ² ab angelis non visis; per haec in Verbo significantur revelationum variae species, et per ‘visionem noctis’ revelatio obscura; ‘nox’ enim significat obscurum, n. 1712, 2514, et obscurum in ³ sensu spirituali est quod verum non appareat; ‘nox’ etiam in Verbo significat falsum ex malo, nam qui ex malo in falso sunt, in obscuro noctis sunt; inde in nocte dicuntur ⁴ omnes qui in inferno; sunt quidem ibi in lumine, nam vident se mutuo, sed lumen illud est quasi lumen ex igne sicco carbonario, et vertitur in tenebras ac caliginem cum lux caelestis influit; inde est quod illi qui in inferno sunt, dicantur in nocte esse, et quod appellentur angeli noctis et tenebrarum, et vicissim illi qui in caelo sunt, ⁵ angeli diei et lucis.

[2] Quod ‘nox’ sit obscurum ⁶ , et quoque ⁷ falsum, ⁸ etiam constare potest ab his locis in Verbo:

apud Johannem,

Jesus dixit, Nonne duodecim horae diei? si quis ambulat in die, non offendit, ... si quis autem ambulat in nocte, offendit, quia lux non est in illo, 11:9, 10;

‘duodecim horae’ pro omnibus statibus veri; ‘ambulare in die’ pro vivere in vero;

[3] et ‘ambulare in nocte’ pro vivere in falso: apud eundem,

Me oportet operari opera Ipsius Qui misit Me, quousque dies est; venit nox quando nemo poterit operari, 9:4;

‘dies’ pro vero ex bono, et ‘nox’ pro falso ex malo; est primum tempus Ecclesiae quod per ‘diem’ intelligitur, tunc enim recipitur verum quia in bono sunt; et est ultimum tempus quod per ‘noctem’, tunc enim nihil veri recipitur quia non in bono sunt; cum enim homo non in bono est, hoc est, non in charitate erga proximum, tunc si vel verissima ei dicerentur, non recipit; nequaquam enim percipitur tunc quid verum, quia ⁹ lux veri cadit in talia quae corporis et mundi sunt, quibus unice student et quae unice amant et pro reali ¹⁰ existimant, ¹¹ non autem in talia quae caeli sunt, quia haec illis respective parvi aut nihili sunt; inde lux veri in caliginoso, sicut lux solis in nigro, absorbetur et suffocatur; hoc significatur per quod ‘venit nox quando nemo poterit operari’; tale etiam hodie tempus est:

[4] apud Matthaeum,

Tardante sponso dormitarunt omnes virgines, et obdormiverunt: media autem nocte clamor factus est, Ecce sponsus venit, 25:5-7;

‘media nox’ etiam pro ultimo tempore Ecclesiae veteris quando nihil fidei est quia nihil charitatis, et quoque pro primo tempore Ecclesiae novae:

apud Lucam,

Dico vobis, illa nocte erunt duo super lecto uno, unus acceptabitur, alter ¹² relinquetur, 17:34;

‘nox’ similiter ibi pro ultimo tempore Ecclesiae veteris, et primo novae:

[5] apud Matthaeum,

Dixit Jesus discipulis, Omnes vos scandalizabimini contra Me in nocte hac.... Et ad Petrum, In hac nocte, antequam gallus cantaverit, ter abnegaturus es Me, 26:31, 34;

quod Domino placuerit ut caperetur ¹³ noctu, significabat quod Divinum Verum illis esset in obscuro noctis, quodque falsum ex malo loco ejus: et ‘quod Petrus in illa nocte ter abnegaverit Dominum’ repraesentabat etiam ultimum tempus Ecclesiae quando verum fidei ¹⁴ quidem docetur, sed non creditur, quod tempus est nox, ¹⁵ quia Dominus tunc in cordibus hominum plane abnegatur; ¹⁶ ‘duodecim enim apostoli’ sicut ‘duodecim tribus Israelis’ repraesentaverunt omnia fidei, n. 577, 2089, 2129 fin. , 2130 fin. , 3272, 33354, 3488, 3858, 3913, 3926, 3939, 4060; et ‘Petrus’ repraesentavit fidem Ecclesiae, videatur Praefatio ad Gen. 18; tum Praefatio ad 22, ut et 3750, 4738; inde est quod Dominus ad Petrum dixerit quod in illa nocte ter abnegaturus esset illum, et ad discipulos ‘omnes vos scandalizabimini contra Me in nocte hac’:

[6] apud Esaiam,

Ad me clamans e Seir, Custos quid de nocte? custos quid de nocte? dixit custos, Venit mane, etiamque nox, 21:11, 12; ¹⁷ ibi de Adventu Domini, qui est ‘mane’, qui Adventus fuit cum nullum amplius verum spirituale in terra esset, quod est ‘nox’:

[7] apud Zachariam, Erit dies unus, qui notus ¹⁸ Jehovae, non dies nec nox, quia circa tempus vesperae erit lux. Fiet, in die illo exibunt aquae vivae ex Hierosolyma; ... et Jehovah erit in Regem super totam terram; in die illo erit Jehovah unus, et nomen Ipsius unum, 14:7-9;

hic quoque de Domino, ut et de Ecclesia nova; ‘Jehovah qui in Regem, et Jehovah quod unus, et nomen Ipsius quod unum’ est Dominus quoad Divinum Humanum, quod unum ¹⁹ erit cum Ipso Divino quod vocatur Pater; ante Adventum Domini fuit Divinum Humanum Jehovah in caelis, nam per transitum per caelos sistebat Se ut Divinum Hominem coram pluribus in terra, et tunc Divinum Humanum non ita unum fuit cum Ipso Divino quod Pater vocatur; sicut cum Dominus illud in Se prorsus unum fecit: quod prius quasi distincta fuerint, patet a Gen. 19 ubi dicitur ‘quod Jehovah pluere fecerit super Sodomam et Amoram sulphur et ignem a cum Jehovah e caelo’, vers. 24; n. 2447; ‘dies quando non dies nec nox’ est cum natus Dominus, tunc enim ‘vespera’ erat, hoc est, finis repraesentativorum Ecclesiae; lux circa tempus ‘vesperae’ est Divinum Verum quod tunc appariturum:

[8] apud Esaiam,

Utique noctu vastata est Ar, Moabus excisus est, utique noctu vastata est Kir Moabi, 16:1 (KJV 15:1);

Moabus pro bono naturali ²⁰ , et in sensu opposito ²¹ pro bono adulterato, n. 2468, hic de vastatione ejus; vastationes dicuntur noctu fieri, quia tunc verum obscuratur et falsum intrat:

apud Jeremiam,

Urbs magna flendo flebit in nocte, et lacrima ei super gena ejus, Thren. 1:2;

ibi de desolatione veri, ‘nox’ pro falso:

[9] apud Davidem,

Non timebis tibi a pavore noctis, a telo quod volat interdiu, ... nec a morte quae vastat in meridie, Ps. 91:5, 6;

‘pavor noctis’ pro falsis mali quae ab inferno; ‘telum quod volat interdiu’ pro falso quod aperte docetur, per quod destruitur bonum; ‘mors quae vastat in meridie’ pro malo in quo aperte vivitur, per quod destruitur verum:

apud Johannem,

Portae Sanctae Hierosolymae non claudentur interdiu, nox enim non est ibi, Apoc. 21:25;

Nox non erit ibi, neque opus habent lucerna, et luce solis, quia Dominus Deus illustrat illos, Apoc. 22:5;

‘nox non erit ibi’ pro quod non falsum: apud Danielem,

Daniel dixit, Videns fui in visione mea cum nox esset.... Postea etiam videns fui in visionibus noctis, 7:2, 7;

‘visiones noctis’ etiam pro revelatione obscura; ibi enim agitur de quatuor bestiis et cornibus illorum, et de pluribus quae sunt revelationis obscurae; similiter equi varii coloris quos Zacharias vidit noctu, Zach. 1:8 ²² seq.

Footnotes: