ბიბლია

 

3 Regum 12:1-19 : Israel Rebels Against Rehoboam

Სწავლა

1 Venit autem Roboam in Sichem : illuc enim congregatus erat omnis Israël ad constituendum eum regem.

2 At vero Jeroboam filius Nabat, cum adhuc esset in Ægypto profugus a facie regis Salomonis, audita morte ejus, reversus est de Ægypto.

3 Miseruntque et vocaverunt eum : venit ergo Jeroboam, et omnis multitudo Israël, et locuti sunt ad Roboam, dicentes :

4 Pater tuus durissimum jugum imposuit nobis : tu itaque nunc imminue paululum de imperio patris tui durissimo, et de jugo gravissimo, quod imposuit nobis, et serviemus tibi.

5 Qui ait eis : Ite usque ad tertium diem, et revertimini ad me. Cumque abiisset populus,

6 iniit consilium rex Roboam cum senioribus, qui assistebant coram Salomone patre ejus, cum adhuc viveret, et ait : Quod datis mihi consilium, ut respondeam populo huic ?

7 Qui dixerunt ei : Si hodie obedieris populo huic, et servieris, et petitioni eorum cesseris, locutusque fueris ad eos verba lenia, erunt tibi servi cunctis diebus.

8 Qui dereliquit consilium senum, quod dederant ei, et adhibuit adolescentes, qui nutriti fuerant cum eo, et assistebant illi,

9 dixitque ad eos : Quod mihi datis consilium, ut respondeam populo huic, qui dixerunt mihi : Levius fac jugum quod imposuit pater tuus super nos ?

10 Et dixerunt ei juvenes qui nutriti fuerant cum eo : Sic loqueris populo huic, qui locuti sunt ad te, dicentes : Pater tuus aggravavit jugum nostrum, tu releva nos. Sic loqueris ad eos : Minimus digitus meus grossior est dorso patris mei.

11 Et nunc pater meus posuit super vos jugum grave, ego autem addam super jugum vestrum : pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus

12 Venit ergo Jeroboam, et omnis populus ad Roboam die tertia, sicut locutus fuerat rex, dicens : Revertimini ad me die tertia.

13 Responditque rex populo dura, derelicto consilio seniorum, quod ei dederant,

14 et locutus est eis secundum consilium juvenum, dicens : Pater meus aggravavit jugum vestrum, ego autem addam jugo vestro : Pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus.

15 Et non acquievit rex populo : quoniam aversatus fuerat eum Dominus, ut suscitaret verbum suum, quod locutus fuerat in manu Ahiæ Silonitæ, ad Jeroboam filium Nabat.

16 Videns itaque populus quod noluisset eos audire rex, respondit ei dicens : Quæ nobis pars in David ? vel quæ hæreditas in filio Isai ? Vade in tabernacula tua Israël, nunc vide domum tuam David. Et abiit Israël in tabernacula sua.

17 Super filios autem Israël, quicumque habitabant in civitatibus Juda, regnavit Roboam.

18 Misit ergo rex Roboam Aduram, qui erat super tributa : et lapidavit eum omnis Israël, et mortuus est. Porro rex Roboam festinus ascendit currum, et fugit in Jerusalem :

19 recessitque Israël a domo David, usque in præsentem diem.

კომენტარი

 

The Ruling Love - Part 1 of 2

By Todd Beiswenger


მუსიკის მოსმენის გასაგრძელებლად, ახალ ფანჯარაში გააგრძელეთ აუდიოს მოსმენა.

Why is it that we can see the faults in others so much more clearly than the faults in ourselves? Because buried within our faults is a love that rules us, and this love twists our thinking and diverts self reflection in order to justify itself. This week we look at some examples where the ruling love wasn't a good one.

(რეკომენდაციები: 1 Kings 12:1-19; Divine Providence 113)

სვედენბორგის ნაშრომებიდან

 

Divine Providence # 113

შეისწავლეთ ეს პასაჟი.

  
/ 340  
  

113. We cannot sense the compulsions that underlie our own evils. We are aware of their pleasures, but we give them little conscious thought because the pleasures seduce our thinking and distract our reflections. As a result, unless we discover from some other source that they are evil, we call them good and commit them freely, in accord with the reasoning of our thoughts. When we do this, we incorporate them into ourselves.

To the extent that we rationalize them as permissible, we enlarge the court of our ruling love, our life's love. Its "court" is made up of our compulsions, since they are like its servants and courtiers through which it governs the more outward activities that are its realm. The nature of the ruler determines the nature of the servants and courtiers, and the nature of the whole realm as well. If the ruler is a devil, the ruler's servants and courtiers will be forms of madness and the general populace will be all kinds of distortion. The servants (who are called "wise" even though they are insane) use imaginary constructs and arguments based on illusions to make the distortions seem true and to be accepted as true.

Is there any way to change the state of people like this except by banishing the evils from their outer self? This is how the compulsions that are inherent in our evils are banished. Otherwise, no exit is offered to the compulsions and they remain pent up like a city under siege or a sealed abscess.

  
/ 340  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.