1. Hoofdstuk 1. Over de aardbollen in ons zonnestelsel.

Aangezien door de goddelijke barmhartigheid van de Heer de innerlijke zintuigen, die tot mijn geest behoren, in mij geopend zijn, werd het mij daardoor gegeven om met engelen en geesten te spreken; niet alleen met hen die dicht bij onze aarde zijn, maar ook met geesten en engelen die in de nabijheid van andere werelden zijn, omdat ik een ernstig verlangen koesterde om te weten of er andere werelden waren en hoe die dan waren en hoe hun bewoners waren. Met sommigen onderhield ik mij een dag, met anderen een week en met weer anderen maanden lang. Ik werd door hen onderricht over de wereld die ze bewoond hadden en waar ze nabij waren, over het leven daar, de gewoonten, de religie en over verscheidene andere dingen daar die het vermelden waard zijn. Omdat het mij vergund werd om op deze wijze die zaken te leren kennen, kan ik ze beschrijven aan de hand van wat ik gezien en gehoord heb. Men moet weten dat alle geesten en engelen uit het menselijk geslacht zijn, [1880] en dat ze in de nabijheid van hun wereld zijn, [9968] en weten wat daar gebeurt. Als bij een mens de innerlijke zintuigen voldoende zijn geopend en hij met hen kan spreken en zich met hen kan onderhouden, kunnen ze hem onderrichten. De mens is immers in wezen een geest, [322, 1880, 1881, 3633, 4622, 6054, 6605, 6626, 7021, 10594] en één met de geesten wat zijn innerlijk betreft, [2379, 3645, 4067, 4073, 4077]. Hierdoor kan iemand waarvan de innerlijke zintuigen door de Heer zijn geopend, met hen spreken zoals de ene mens met de andere, [67, 68, 69, 784, 1634, 1636, 7802, 9438, 10751] en dit is mij nu gedurende de laatste twaalf jaar dagelijks vergund geweest.

68. Non me latet quod plures dicturi, quod nusquam aliquis loqui possit cum spiritibus et angelis quamdiu in corpore vivit; et plures, quod phantasia sit; alii, quod talia tradidero ut fidem captem; alii aliter; sed haec nihil moror, nam vidi, audivi, sensi.

7802. Het is op die aardbol gewoon dat de geesten met de inwoners spreken en hen onderrichten en eveneens tuchtigen, indien zij boos hebben gehandeld; omdat mij hierover verschillende zaken door hun engelen zijn meegedeeld, zou ik die in volgorde willen vermelden.

Dat de geesten daar met de mensen spreken, heeft als oorzaak dat zij veel denken over de hemel en over het leven na de dood en dat zij zich over het leven in de wereld betrekkelijk slechts weinig bezorgd maken; zij weten immers dat zij zullen leven na hun overlijden en in een gelukzalige staat volgens de staat van hun innerlijk zoals die in de wereld is gevormd.

Het was op deze aardbol in de oude tijden ook gewoon om met geesten en engelen te spreken vanwege eenzelfde oorzaak, namelijk dat zij over de hemel en slechts weinig over de wereld dachten; maar die levende verbinding met de hemel werd mettertijd gesloten, naar gelang de mens van innerlijk uiterlijk was geworden, dat wil zeggen naarmate hij meer over de wereld begon te denken en slechts weinig over de hemel; en te meer toen hij niet langer geloofde dat er een hemel en een hel was, noch dat in hem een mens-geest is, die na de dood leeft.

Heden ten dage gelooft men immers dat het lichaam uit zichzelf leeft en niet vanuit zijn geest; en daarom zou de mens, indien hij nu niet het geloof kon hebben dat hij met het lichaam zal wederopstaan, geen geloof ten aanzien van de wederopstanding hebben.