圣经文本

 

Genesis第32章

学习

   

1 At ipinagpatuloy ni Jacob ang kaniyang paglakad, at sinalubong siya ng mga anghel ng Dios.

2 At sinabi ni Jacob nang makita niya sila, Ito'y hukbo ng Dios: at tinawag niya ang pangalan ng dakong yaon na Mahanaim.

3 At si Jacob ay nagpasugo sa unahan niya kay Esau, na kaniyang kapatid sa lupain ng Seir, na parang ng Edom.

4 At inutusan niya sila, na sinasabi, Ganito ninyo sabihin sa aking panginoong kay Esau, Ganito ang sabi ng iyong lingkod na si Jacob, Dumoon ako kay Laban at ako'y natira roon hanggang ngayon.

5 At mayroon akong mga baka, at mga asno, at mga kawan, at mga aliping lalake at babae: at ako'y nagpasugo upang magbigay alam sa aking panginoon, upang makasumpong ng biyaya sa iyong paningin.

6 At ang mga sugo ay nagsipagbalik kay Jacob, na nagsipagsabi, Dumating kami sa iyong kapatid na kay Esau, at siya rin naman ay sumasalubong sa iyo, at apat na raang tao ang kasama niya.

7 Nang magkagayo'y natakot na mainam si Jacob at nahapis at kaniyang binahagi ang bayang kasama niya, at ang mga kawan, at ang mga bakahan, at ang mga kamelyo ng dalawang pulutong.

8 At kaniyang sinabi, Kung dumating si Esau sa isang pulutong, at kaniyang saktan, ang pulutong ngang natitira ay tatanan.

9 At sinabi ni Jacob, Oh Dios ng aking amang si Abraham, at Dios ng aking amang si Isaac, Oh Panginoon, na nagsabi sa akin, Magbalik ka sa iyong lupain at sa iyong kamaganakan, at gagawan kita ng magaling:

10 Hindi ako marapat sa kababababaan ng lahat ng kaawaan, at ng buong katotohanan na iyong ipinakita sa iyong lingkod: sapagka't dala ko ang aking tungkod, na dinaanan ko ang Jordang ito; at ngayo'y naging dalawang pulutong ako.

11 Iligtas mo ako, ipinamamanhik ko sa iyo, sa kamay ng aking kapatid, sa kamay ni Esau; sapagka't ako'y natatakot sa kaniya, baka siya'y dumating at ako'y saktan niya, ang ina pati ng mga anak.

12 At ikaw ang nagsabi, Tunay na ikaw ay gagawan ko ng magaling, at gagawin ko ang iyong binhi na parang buhangin sa dagat, na hindi mabibilang dahil sa karamihan.

13 At siya'y nagparaan doon ng gabing yaon; at kumuha ng mayroon siya na ipagkakaloob kay Esau na kaniyang kapatid;

14 Dalawang daang kambing na babae, at dalawang pung lalaking kambing; dalawang daang tupang babae, at dalawang pung tupang lalake,

15 Tatlong pung kamelyong inahin na pati ng kanilang mga anak; apat na pung baka at sangpung toro, dalawang pung asna at sangpung anak ng mga yaon.

16 At ipinagbibigay sa kamay ng kaniyang mga bataan, bawa't kawan ay bukod; at sinabi sa kaniyang mga bataan, Lumagpas kayo sa unahan ko, at iiwanan ninyo ng isang pagitan ang bawa't kawan.

17 At iniutos sa una, na sinasabi, Pagka ikaw ay nasumpungan ni Esau na aking kapatid, at ikaw ay tinanong na sinasabi, Kanino ka? at saan ka paroroon? at kanino itong nangasa unahan mo.

18 Kung magkagayo'y sasabihin mo, Sa iyong lingkod na kay Jacob; isang kaloob nga, na padala sa aking panginoong kay Esau: at, narito, siya'y nasa hulihan din naman namin.

19 At iniutos din sa ikalawa, at sa ikatlo, at sa lahat ng sumusunod sa mga kawan, na sinasabi, Sa ganitong paraan sasalitain ninyo kay Esau, pagkasumpong ninyo sa kaniya;

20 At sasabihin ninyo, Saka, narito, ang iyong lingkod na si Jacob, ay nasa hulihan namin, sapagka't kaniyang sinabi, Paglulubagin ko ang kaniyang galit sa pamamagitan ng kaloob na sumasaunahan ko, at pagkatapos ay makikita ko ang kaniyang mukha; marahil ay tatanggapin niya ako.

21 Gayon isinaunahan niya ang mga kaloob; at siya'y natira ng gabing yaon sa pulutong.

22 At siya'y bumangon ng gabing yaon, at isinama niya ang kaniyang dalawang asawa, at ang kaniyang dalawang alilang babae, at ang kaniyang labing isang anak at tumawid sa tawiran ng Jaboc.

23 At sila'y kaniyang isinama at itinawid sa batis, at kaniyang itinawid ang kaniyang tinatangkilik.

24 At naiwang magisa si Jacob: at nakipagbuno ang isang lalake sa kaniya, hanggang sa magbukang liwayway.

25 At nang makita nitong siya'y hindi manaig sa kaniya ay hinipo ang kasukasuan ng hita niya; at ang kasukasuan ni Jacob ay sinaktan samantalang nakikipagbuno sa kaniya.

26 At sinabi, Bitawan mo ako, sapagka't nagbubukang liwayway na. At kaniyang sinabi, Hindi kita bibitawan hanggang hindi mo ako mabasbasan.

27 At sinabi niya sa kaniya, Ano ang pangalan mo? At kaniyang sinabi, Jacob.

28 At sinabi niya, Hindi na tatawaging Jacob ang iyong pangalan, kundi Israel; sapagka't ikaw ay nakipagpunyagi sa Dios at sa mga tao, at ikaw ay nanaig.

29 At siya'y tinanong ni Jacob, at sinabi, Ipinamamanhik ko sa iyong sabihin mo sa akin ang iyong pangalan. At kaniyang sinabi, Bakit nagtatanong ka ng aking pangalan? At siya'y binasbasan doon.

30 At tinawag ni Jacob ang pangalan ng dakong yaon na Peniel; sapagka't aniya'y nakita ko ang Dios ng mukhaan, at naligtas ang aking buhay.

31 At sinikatan siya ng araw ng siya'y nagdadaan sa Penuel; at siya'y napipilay sa hita niya.

32 Kaya't hindi kumakain ang mga anak ni Israel ng litid ng balakang na nasa kasukasuan ng hita, hanggang ngayon: sapagka't hinipo ng taong yaon ang kasukasuan ng hita ni Jacob, sa litid ng pigi.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#4279

学习本章节

  
/10837  
  

4279. The explanations given so far to these two verses present what they contain in the highest sense and in the internal sense. But in the lower sense they have a different meaning. There the essential nature of Jacob and his future descendants is the subject. Because the Word originates in the Lord and comes down from Him by way of heaven to man its nature is therefore such that it is Divine in every detail. And as it has come down from the Lord so it goes up, that is, is raised up to Him, returning by way of the heavens. It is well known that there are three heavens, and that the inmost is termed the third heaven, that the middle one is called the second heaven, while the lowest is referred to as the first heaven. Consequently since it goes up by the same path as it comes down the Word as it exists in the Lord is Divine, celestial as it exists in the third heaven since that heaven is the celestial heaven, spiritual as it exists in the second heaven since that heaven is the spiritual heaven, but celestial-natural and spiritual-natural as it exists in the first heaven, which is also given the names celestial-natural and spiritual-natural. As it exists in the Church with man however, the Word in the sense of the letter is natural, that is, worldly and earthly.

[2] From this one may see the nature of the Word and what happens to it when a person reads it with a holy mind, that is, one in whom good and truth are present. For when he reads it, it is seen by him as something existing in this world or as a historical document, but which nevertheless is inwardly holy. But in the first heaven it is seen as something celestial-natural and spiritual-natural, which however is inwardly Divine. In the second heaven it is spiritual, and in the third celestial; and in the Lord it is Divine. The sense in the Word varies according to whatever heaven it may be. The highest sense of the Word, whose subject is the Lord, exists for the inmost or third heaven; the internal sense, whose subject is the Lord's kingdom, exists for the middle or second heaven; the lower sense, in which the internal sense is narrowed down to the nation referred to there, exists for the lower or first heaven. But the lowest or literal sense exists for man while he is still living in the world. Yet man's nature is such that the more interior sense, and also the internal and highest sense, can be communicated to him. For man has communication with the three heavens; indeed he is created on the pattern of the three heavens, so much so that when love to the Lord and charity towards the neighbour constitute his life he is heaven in miniature. Consequently such a person has the Lord's kingdom within him, as the Lord Himself teaches in Luke,

Behold, the kingdom of God is within you. Luke 17:21.

[3] These things have been stated so that people may know that the Word contains not only a highest sense and an internal sense but also a lower sense, and that in this sense, that is to say, in the lower, the internal sense is narrowed down to the nation referred to there; and when this is done that sense is plain to see from the train of thought. At present it is self-evident that the man's wrestling with Jacob and the disjointing and displacing of his thigh also has reference to Jacob and his descendants. That being so, let these same words be explained according to that sense. In what follows below this sense will be termed the INTERNAL HISTORICAL SENSE. It will be called this for the added reason that it is quite usual for this sense to be represented from time to time in the first heaven as something animate and taking visible form, as also I have been allowed to see several times. See the explanation given already in the latter part of 4272.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.