圣经文本

 

Genesis第28章

学习

   

1 At tinawag ni Isaac si Jacob, at siya'y binasbasan, at siya'y pinagbilinan, na sinabi sa kaniya, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

2 Tumindig ka, pumaroon ka sa Padan-aram, sa bahay ni Bethuel, na ama ng iyong ina, at magasawa ka roon sa mga anak ni Laban, na kapatid na lalake ng iyong ina.

3 At ikaw ay pagpalain nawa ng Dios na Makapangyarihan sa lahat, at ikaw ay palaguin, at ikaw ay paramihin, upang ikaw ay maging kapisanan ng mga bayan;

4 At ibigay nawa sa iyo ang pagpapala kay Abraham, sa iyo, at sangpu sa iyong binhi; upang iyong ariin ang lupaing iyong pinaglakbayan, na ibinigay ng Dios kay Abraham.

5 At pinapagpaalam ni Isaac si Jacob: at naparoon siya sa Padan-aram kay Laban, anak ni Bethuel na taga Siria, na kapatid ni Rebeca, na ina ni Jacob at ni Esau.

6 Nakita nga ni Esau na binasbasan ni Isaac si Jacob, at siya'y pinaparoon sa Padan-aram, upang doon magasawa; at nang siya'y basbasan ay ipinagbilin sa kaniya, na sinasabi, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

7 At sumunod si Jacob sa kaniyang ama at sa kaniyang ina, at naparoon sa Padan-aram;

8 At nakita ni Esau na hindi nakalulugod ang mga anak ng Canaan kay Isaac na kaniyang ama;

9 At naparoon si Esau kay Ismael, at nagasawa kay Mahaleth, anak ni Ismael, na anak ni Abraham, na kapatid na babae ni Nabaioth, bukod pa sa mga asawang mayroon na siya.

10 At umalis si Jacob sa Beerseba at napasa dakong Haran.

11 At dumating sa isang dako, at nagparaan ng buong gabi roon, sapagka't lumubog na ang araw; at kumuha ng isa sa mga bato sa dakong yaon, at inilagay sa kaniyang ulunan, at nahiga sa dakong yaon upang matulog.

12 At nanaginip, at narito, ang isang hagdan, na ang puno ay nasa lupa, at ang dulo ay umaabot sa langit; at narito, ang mga anghel ng Dios na nagmamanhik manaog doon.

13 At, narito, ang Panginoon ay nasa kataastaasan niyaon, at nagsabi, Ako ang Panginoon, ang Dios ni Abraham na iyong ama, at ang Dios ni Isaac: ang lupang kinahihigaan mo ay ibibigay ko sa iyo at sa iyong binhi;

14 At ang iyong binhi ay magiging parang alabok sa lupa, at kakalat ka sa kalunuran, at sa silanganan, at sa hilagaan, at sa timugan at sa iyo at sa iyong binhi ay pagpapalain ang lahat ng angkan sa lupa.

15 At, narito't ako'y sumasa iyo, at iingatan kita saan ka man pumaroon, at pababalikin kita sa lupaing ito sapagka't hindi kita iiwan hanggang hindi ko magawa ang sinalita ko sa iyo.

16 At nagising si Jacob sa kaniyang panaginip, at nagsabi, Tunay na ang Panginoon ay nasa dakong ito, at hindi ko nalalaman.

17 At siya'y natakot, at kaniyang sinabi, Kakilakilabot na dako ito! ito'y hindi iba kundi bahay ng Dios, at ito ang pintuan ng langit.

18 At si Jacob ay bumangong maaga ng kinaumagahan, at kinuha ang batong kaniyang inilagay sa ulunan niya, at kaniyang itinayo na pinakaalaala, at kaniyang binuhusan ng langis sa ibabaw.

19 At ang ipinangalan niya sa dakong yaon ay Betel: datapuwa't ang pangalan ng bayan nang una ay Luz.

20 At si Jacob ay nagpanata, na sinasabi, Kung sasaakin ang Dios, at ako'y iingatan sa daang ito na aking nilalakaran, at ako'y bibigyan ng tinapay na makakain, at damit na maisusuot,

21 Na ano pa't ako'y makabalik na payapa sa bahay ng aking ama, ay ang Panginoon nga ang magiging aking Dios,

22 At ang batong ito na aking itinayo na pinakaalaala ay magiging bahay ng Dios; at sa lahat ng ibigay mo sa akin ay walang pagsalang ang ikasangpung bahagi ay ibibigay ko sa iyo.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#3671

学习本章节

  
/10837  
  

3671. 'You and your seed with you' means to the good and the truth born from this good. This is clear from the representation of Jacob, to whom 'you' refers here, as the good of truth, or good that is a product of truth, dealt with above, and from the meaning of 'seed' as the good and truth of faith, dealt with in 1025, 1447, 1610, 2848, 3373. 'With you' means that it was allied to the good of truth, represented by 'Jacob'. Good and truth are like seeds and the soil. Interior good is like seed that is productive, though not unless it is sown in good soil. Exterior good and truth are like the soil in which it is made productive. The former, that is to say, the seed, which is interior good and truth, cannot otherwise take root. This is why a person's rational is regenerated first of all, for the rational is where the seeds are; then after that the natural is regenerated to serve as the soil for them, 3286, 3288, 3321, 3368, 3493, 3576, 3620, 3623. And because the natural is like the soil, good and truth can be made fruitful and be multiplied within the rational, which could not take place if the soil where the seed has its root were anywhere else. From this comparison one may see as in a mirror what regeneration is like and the numerous arcana that go with it.

[2] Understanding good and truth and willing them is the function of the rational, and perceptions of good and truth resulting from this are like seeds; but knowing them and doing them is the function of the natural. Facts and deeds are like the soil. When a person has an affection for the facts that corroborate what is good and true, the more so when he experiences joy in acting them out, those facts are seeds that are present and growing in the natural as their own proper soil; and there they grow. As a consequence good is made fruitful and truth is multiplied, and they are constantly springing up out of that soil into the rational and perfecting it. The situation is different when a person understands what is good and true, and also interiorly perceives that he wills something, and yet does not desire to know these things, let alone do them. In that case good cannot be made fruitful nor truth be multiplied within the rational.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.